واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی> گور دخمه ای منحصر به فرد، سازه های معماری تمام سنگی بادیواره، پوشش خرپشته ای درگاه، سفال، پلکان و درسنگی یافته های سومین فصل درکل چندار دره شمی ایذه است.به گزارش شفا آنلاین ،جعفر مهرکیان، سرپرست هیات کاوش مشترک ایران و ایتالیا درکل چندار دره شمی، با اعلام این خبر هدف از کاوش های این جایگاه باستانی را شناسایی این دوره کم شناخته پس از هخامنشیان دانست و گفت: هیات مشترک ایران و ایتالیا براساس تفاهم نامه ای ٥ساله میان پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و مرکز پژوهش و کاوش های باستان شناسی تورینوی ایتالیا(cst) در این کاوشگاه سرگرم فعالیت هستند. به گفته این باستان شناس، کاوش های امسال با تمرکز در تخت گاه که در میانه این محوطه باستانی قرار دارد (نکروپل یا گورستان که پیرامون آن را تا کرانه های خشک رودخاوری در برگرفته است) در ٦نقطه آغاز شده و به دستاورد های ارزنده ای از معماری ویژه کلان سنگی و تمام سنگی انجامید. این نوع معماری از بلوک های سنگی بدون استفاده از هر گونه ملات به صورت خشکه چین تشکیل شده که در دیواره ها، نعل درگاه، خیز پاکار تاق، تاق خرپشته ای و پلکان سنگی و حتی درآن به کار رفته است. در ساختار پوشش بناها در این شیوه از معماری سنگ های برگزیده، بزرگ و مرغوبی مورد استفاده قرارگرفته که احتمالا از مسافت بسیار دور به این محل آورده شده اند. مهرکیان شاهکار این ساختار را درگاهی بی نظیر دانست که درکاوش های فصل دوم دره شمی کشف شده است و ادامه داد: این ساختار، باستان شناسان را با الگویی از معماری آشنا کرد که بیشتر به گورخانه ها یا آرامگاه های سردابه ای و گوردخمه ها مربوط است. سرپرست ایرانی کاوش های کل چندار شمی افزود: این گونه از معماری بدون در نظر گرفتن کاربرد اصلی آن که ویژه خاکسپاری خانوادگی است تا فردی، در سامانه ای از ساختار معماری ویژه ای جای گرفته که ما در گذشته با آن به شکل شهرهایی با پلان هیپو داموس یا شطرنجی در معماری ایرانی دوره سلوکی به بعد آشنا شده ایم. این باستان شناس گفت: ساختار معماری در کل، زمینه ای شطرنجی دارد به گونه ای که در آن دیوارها حتی اگر در زمان بنیان گذاری بدون شناخت از جهات اصلی ساخته شده باشند، تصادفا در راستای جهات اصلی یعنی شمال و جنوب و خاور باختری در گستره ای بیش از ٥٠هکتاری قرار گرفته است. به گفته او این محوطه دامنه های کوه بی لوا (بیل آباد) در کرانه باختری تا خشک رود شمی در سوی خاوری و آب روهایی در شمال و جنوب گستره ای که یک مثلث را تشکیل می دهد در بر می گیرد. مهرکیان گفت: این گستره که هسته های دیگری را در پیرامون خود جای داده قلمروی باستانی است که بنا به شواهد تاریخی دوره اشکانی را که در خوزستان باید «دوره الیمایی» بدانیم دربر می گیرد. به گفته این باستان شناس، بدون تردید این دوره در میانه زاگرس میانی همان دوره الیمایی است، دوره ای که با سرزمین بختیاری نشین زاگرس منطبق بوده و به تعبیری همان قلمرو کوهستانی آیاپیر یا دوره ایلام نو و پیش از هخامنشی است. او افزود: در این منطقه ما با فرهنگی آشنا می شویم که با داشتن ویژگی های خاص بومی از ایلامیان و سلوکیان و پارت ها بهره گرفته است. او با اشاره به وجود نگارکند یا نو کندهای ناشناخته الیمایی در دشت سوسن و چند نقطه باستانی در ایذه امروزی(مالمیر)تصریح کرد که با استفاده از پیشرفته ترین روش های مستندنگاری یعنی استفاده از دستگاه اسکن لیزرهوشمند٣بعدی هیات ایرانی و ایتالیایی توانست به کشف های تازه ای دست یابد که از آن جمله می توان به ٢خط نوشته الیمایی برگرفته از خط آرامی در نگارکند خنگ یار علی وند اشاره کرد که زبان شناسان هم اکنون درحال خوانش آن هستند. مهرکیان مستندنگاری و اسکن لیزر هوشمند ٣ بعدی نگارکنده ها و نوی کنده های سنگی و صخره ای الیمایی خونگ اژدر، خونگ یار علی وند و خونگ کمال وند دشت ایذه را از اقدامات هیات مشترک اعلام کرد که توانسته اطلاعات قابل توجهی را در اختیار باستان شناسان قرار دهد. او با بیان این که پیکره پرآوازه مفرغین مرد پارتی هم اکنون آذین بخش تالار دوره تاریخی موزه ملی ایران باستان است، افزود: این اثر نشان از پیشرفت ریخته گری شیوه فلزگری دوره تاریخی دارد.شهروند
جمعه ، ۱۸دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]