تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869326900
حسین علیزاده:شرایط موسیقی از همه هنرها بدتر است
واضح آرشیو وب فارسی:کشکوآنلاین: کدخبر: 1017‘۱۷’ نوشته : خبرنگار تاریخ: ۹۴/۱۰/۱۷ بازدید: 2 بازدید اندازه فونت ذخیره چاپ «دو سال است که به خانه موسیقی نرفتم، خودم را نه عضو خانه موسیقی می دانم و نه عضو شورای عالی. علت این موضوع را هم شاید بتوان در نامه هایی که منتقدان خانه موسیقی منتشر کردند یافت. من ترجیح دادم با این شرایطی که وجود داشت حضور نداشته باشم. دلیل سکوتم هم در تمام این مدت به خاطر این بوده که دوست نداشتم مخالفانم را در خانه موسیقی در موضع ضعف ببینم. باید این نکته را در نظر داشته باشیم که شخصی مثل آقای نوربخش علاوه بر اینکه مدیرعامل خانه موسیقی است، یک خواننده است و روی صحنه می رود.» حسین علیزاده وقتی در اول دی ماه امسال این جملات را گفت، خانه موسیقی به نوعی یکی از مهم ترین حامیانش را از دست داد. دو هفته بعد یعنی پانزدهم دی ماه جلسه دوره ای شورای عالی خانه موسیقی ایران با حضور اعضا به ریاست محمدرضا شجریان تشکیل شد و این شورا نسبت به حرف های علیزاده واکنش نشان داد. جلسه ای که برخی علت برگزاری آن را اظهارات علیزاده و به نوعی دلجویی از او قلمداد کردند. «اعضای شورا ضمن ابراز تاسف از عدم حضور این نوازنده و آهنگساز در جلسه با یادآوری حضور موثر وی در جلسات قبل که آخرین بار در خرداد ۹۳ بوده، اعلام کرد در این مدت هیچ گونه اظهارنظر یا نامه مکتوبی در خصوص استعفای این هنرمند دریافت نشده ضمن اینکه شورای عالی خانه موسیقی علاقه مندی خود را برای حضور و استفاده از نظرات این استاد برجسته در جلسات آینده اعلام می کند». با این همه دیروز شانزدهم دی ماه و یک روز بعد از جلسه شورای خانه موسیقی، حسین علیزاده طی نامه ای که در اختیار خبرگزاری ها قرار گرفت رسما استعفای خود را اعلام کرد. «اعتماد» با علیزاده درباره این تصمیمش گفت وگویی داشته که در ادامه می خوانید: با توجه به درگیری های اخیر در مورد مسائل خانه موسیقی، آیا باید استعفای شما را نوعی نقد نسبت به عملکرد خانه موسیقی دانست؟ من از هیچ کس آزرده نیستم. نظرم را گفتم. این تصمیم را هم به دلایلی که ترجیح می دهم آن را بیان نکنم گرفته ام. اما نباید فراموش کنیم موسیقی در کشور ما مشکلات عدیده ای دارد که حل خیلی هایش از عهده خانه موسیقی برنمی آید. مثل لغو کنسرت ها. شرایط موسیقی از همه هنرها بدتر است. وقتی به ارشاد مراجعه می کنید می گویند از عهده ما خارج است. نه اینکه خانه موسیقی نخواهد؛ نمی تواند. شما هم منتقد عملکرد خانه موسیقی هستید؟ بحث سر این است که خانه موسیقی استقلال نسبی خودش را حفظ کند. همه کسانی که عضو خانه موسیقی هستند هدف شان ارتقای موسیقی است. خانه موسیقی خانه همه موسیقیدان ها ست و هر کس پیشنهادی یا انتقادی دارد این حق را دارد که آن را بیان کند. اگر کسی مخالف ما است باید ببینیم حرفش چیست. نباید فکر کنیم علیه هم هستیم. انتقاد برای ساختن است. خانه موسیقی خانه ما است. طبیعی است که آدم انتقاد را از خانه خودش شروع کند. چرا پیشتر چنین تصمیمی نگرفتید؟ آن موقع در بحبوبه انتقادها سکوت کردم و خودم را کنار نگه داشتم. تا اینکه تصمیم گرفتم این را اعلام کنم. دوستان متوجه نشده بودند و این خودش یک چیزهایی را نشان می دهد. من وقتی این انتقادات شد فکر کردم دوستانی که مورد انتقاد قرار گرفتند گروه های هنری هستند و این اقتضائات خودش را دارد. نباید فکر کرد همه انتقادها مخرب است، شاید انتقادات سازنده باشد. اما بیش از هر چیز ما نیاز به گوش شنوا داریم. به نظر شما عمده ترین مشکل خانه موسیقی چیست؟ خانه موسیقی بازوی ارشاد شده است. حرفم این است که در ارشاد گروه های مختلفی وجود دارد. آیا می شود این گروه ها از خود خانه موسیقی صاحب نظر تر باشند؟ ما ذی صلاح هستیم برای موسیقی تصمیم بگیریم. اگر این را سیاسی نکنند اهالی خانه موسیقی می توانند بهترین تصمیم را بگیرند. اما ارشاد از کسانی کمک می گیرد که بیشتر دستورات اداری را اجرا می کنند تا اینکه از صلاحیت موسیقایی شان بهره ببرند. آیا خانه موسیقی این سوال را از خودش نمی پرسد که چرا رییس شورایش ممنوع الکار است. یعنی خانه موسیقی نباید قبل از هر چیز پیگیر شرایط آقای شجریان شود و بعد برود سراغ ماجراهای دیگر؟ استاد بزرگی که بیش از ٥٠ سال در قلب مردم جا داشته است. پس مساله شما مغشوش شدن استقلال خانه موسیقی است… ما باید در کشور مدافع موسیقی هم باشیم. خانه موسیقی برای این تاسیس شده که بتوانیم حرف خودمان را خودمان بزنیم. هیچ قصد سیاسی هم نیست. فقط مطالبات صنفی است. اگر خانه موسیقی اعتقاد دارد که ١٠ روز باید فعالیت کند، همه جا تبلیغ شود و به رادیو و تلویزیون بروند در این تضادی هست. چون بعد از این که ١٠ روز تمام می شود، کنسرت ها دوباره لغو می شود. این را از این نظر نمی توانم قبول کنم. باید به ارتقای موسیقی فکر کنیم. بحث های جدی با دولت و متولیان داشته باشیم. چرا ما می ترسیم با مسوولان حرف بزنیم؟ اگر موسیقی بد است رسما اعلام کنند اگر هم نیست پس دیگر این رفتارها چه معنایی دارد. پس شما معتقدید خانه موسیقی با توجه به اتفاقاتی نظیر لغو کنسرت ها نباید در جشنواره موسیقی نقش مدیریتی داشته باشد؟ حرفم این است و خیلی هم صادقانه می گویم. برای موسیقی ١٠ روز کم است. ٣٦٥ روز باید برای موسیقی باشد. این را من به عنوان کسی که برای کار خودم ارزش قایلم، می گویم. این یک تضاد است. چرا باید خانه موسیقی در این شریک باشد که همین ١٠ روز را بودجه بدهد، تبلیغات کند، بعدش هم هر چه خواستند کنسرت لغو کنند. واکنش ها، پیامدها و نگاهی به آنچه گذشت نامه علیزاده بلافاصله واکنش مصطفی کمال پورتراب را بر عهده داشت. او که یکی از حاضران در جلسه شورای خانه موسیقی بود درباره استعفای علیزاده به خبرگزاری ایلنا گفت: «ایشان از موضع بالا صحبت می کنند. اگر علیزاده نیاز مالی داشت، صحبت هایش فرق می کرد. کسی که شکمش پر است، از شکم خالی چه خبری دارد. ایشان فقط کنسرت می دهد. آیا حسین علیزاده از وضعیت دانشگاه ها خبر دارد؟»از ابتدای آغاز دعوای خانه موسیقی و منتقدانش، جدا از شنیدن استدلال ها و قضاوت بر مبنای آنها، همواره نگاه ها معطوف به حامیان دو طیف بوده است. اینکه چه کسانی از دو طیف حمایت می کنند، تلویحا به معنای بر حق بودن آنها است. از وقتی حمیدرضا نوربخش، مدیر کنونی خانه موسیقی و پیروز ارجمند، مدیر مستعفی پیشین هر دو در مصاحبه های متعددی همدیگر را مورد نقد قرار دادند، موجی از انتقادات و دفاعیات از وضعیت خانه موسیقی به راه افتاد. ارجمند دست به «افشاگری» زد. برای مثال او دوازدهم آبان ماه در گفت وگو با ایلنا موارد متعددی را علیه مدیریت حمیدرضا نوربخش مطرح کرد و در پایان هم نوربخش را به مناظره رودررو دعوت کرد« من درنهایت امیدوارم که آقای نوربخش در مناظره ای رو در رو مسائلی را که مطرح شد، پاسخ دهند و ما بتوانیم با ایشان گفت وگویی داشته باشیم.» متقابلا نوربخش در گفت وگو با مهر تاکید کرد «در پی افشاگری نیستم» و به این اظهارات پاسخ داد. ارجمند پیش از استعفایش حکم حسن ریاحی را به عنوان دبیر جشنواره صادر کرده بود. اما در حالی که مرادخانی شهریورماه امسال گفته بود: «مسوولیت برگزاری این جشنواره را به خانه موسیقی به عنوان یک نهاد حقوقی نخواهیم داد، بلکه در نظر داریم آن را به چهره های فعال در عرصه موسیقی واگذار کنیم. بدون شک مسوولیت برگزاری این جشنواره را به خانه موسیقی نمی دهیم.» پس از استعفای ارجمند جشنواره را به حمیدرضا نوربخش سپرد. اما ماجرا با تغییر دبیری جشنواره موسیقی فجر وارد فصل تازه اش شد که موج تازه ای از انتقادات را به سمت خانه موسیقی و به طور خاص حمیدرضا نوربخش روانه کرد. اگرچه انتقال تصدی امور جشنواره از دفتر خانه موسیقی به مدیریت جشنواره موسیقی فجر، اقدام درخوری است که تمرکززدایی دولت را در پی دارد اما واگذاری اختیار تام جشنواره به حمیدرضا نوربخش سبب شد تا مدیرعامل خانه موسیقی بیش از پیش آماج نقدها باشد. نوربخش در برگزاری جشنواره فجر دست به تغییرات عمده زد و مدعی شد «جشنواره موسیقی فجر در دو دهه گذشته بیشتر شبیه به جشن بوده تا جشنواره»و گفت مصمم است با تغییراتی عمده و ساختاری در برگزاری جشنواره، سطح این رخداد عظیم در موسیقی را به بالاترین درجه خود برساند. به هر حال استعفای حسین علیزاده شرایط را برای خانه موسیقی سخت تر خواهد کرد. اگرچه حسین علیزاده در گفت وگو با «اعتماد» تاکید کرد این یک تصمیم شخصی است اما در حرف هایش نقدهایی هم به خانه موسیقی داشت. او به شکلی ترجیع بند یادآور می شد که «من همیشه احترام همه را نگه داشته ام و حرف هایم فقط به خاطر موسیقی است. من هیچ مساله شخصی با کسی ندارم. خواهش می کنم طوری بنویسید که جز این نباشد.» متن نامه استعفای حسین علیزاده شورای محترم عالی خانه موسیقی با سلام بنا بر تجربه ای که طی سه سال گذشته در شورای عالی خانه موسیقی داشته ام، روحیات و اصول فکری خود را در راستای آن ندیده، لذا بدون آنکه کتبا استعفایی تقدیم کنم، بدون جنجال از آن کناره گیری کرده ام. با کمی دقت به بیانیه رسمی شورای عالی خانه موسیقی، به روشنی می توان دریافت که اعضای شورا در جریان تمام امور خانه نیستند. نمونه آن عدم اطلاع مسوولان خانه موسیقی از غیبت اینجانب است که پس از گذشت حدود ١٨ ماه همان طور که در بیانیه درج شده (خرداد ٩٣ آخرین جلسه شورا) آن را در وب سایت رسمی خانه اعلان داشته اند. اینجانب با ارادت و علاقه ای که نسبت به اعضای شورای عالی خانه موسیقی دارم، اشارات مختصری را به شرایط مربوطه بیان می کنم: – نقش شورای عالی خانه موسیقی در خانه موسیقی چیست؟ – آیا شورایی که در ١٨ ماه گذشته یک یا دو نوبت تشکیل جلسه داده (البته بدون حضور اینجانب) می تواند شورای موثری در حل موضوعات، به خصوص این دوره خانه موسیقی باشد؟ – آیا شورا، شورایی تشریفاتی نیست که فقط در شرایط بحران با تلاش هیات مدیره تشکیل جلسه داده تا سپری مناسب برای مشکلات خانه باشد؟ – آیا رییس و اعضای شورا در مسائل ریز و درشت موسیقی کشور و خانه موسیقی به طور بی طرفانه قرار می گیرند، تا حضوری موثر برای راه حل موضوعات داشته باشند؟ اگر اهمیت موضوع برای شما عزیزان بستگی به استعفای کتبی اینجانب از خانه خود را دارد، اینجانب حسین علیزاده، عضو و دبیر شورای عالی خانه موسیقی، استعفای رسمی و کتبی خود را اعلان داشته و آرزوی موفقیت برای شما عزیزان، در راه اعتلای موسیقی کشور را دارم. با احترام حسین علیزاده/ شانزدهم دی ماه هزار و سیصد و نود و چهار
پنجشنبه ، ۱۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کشکوآنلاین]
[مشاهده در: www.koshkoonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها