واضح آرشیو وب فارسی:مثلث آنلاین: در این گفت وگو می خواهیم به بررسی این مساله بپردازیم که علت افزایش قابل توجه تعداد داوطلبان برای حضور در انتخابات مجلس چیست؟ شما در این رابطه چه نظری دارید؟ آیا می توانیم بگوییم که این اتفاق حرکتی از سنتی بودن به سوی مدرن شدن است؟ جامعه ایران در حال حرکت به سوی عقلانی شدن و در حال گذر از مرحله سنتی محافظه کارانه به سمت یک جامعه عقل گرایانه است؛ البته این حرکت با شتاب خیلی تند نیست. من این مساله را دگرگونی اجتماعی آرام تعبیر می کنم و معتقدم که جامعه در حال تجربه کردن دگرگونی های بنیادین و درونی است. این دگرگونی ها را می توان شکستن وضعیت محافظه کارانه و حرکت به سوی جامعه بازتر دانست و مردم می خواهند بگویند که ما در انتخابات شرکت می کنیم و مطالبات مان را پای صندوق های رای مطرح می کنیم. تعداد قابل توجه ثبت نام کنندگان نشان می دهد که جامعه در حال تحول است و در سال های اخیر نوعی دگرگونی در آن صورت گرفته است؛ جامعه می خواهد خودی نشان بدهد. البته ممکن است بسیاری از این افراد از فیلتر نظارت عبور نکنند و نباید در انتخابات شرکت می کردند اما حرکتی بنیادین است که در جامعه صورت گرفته است که افراد زیادی اعم از هنرمند، ورزشکار و فعالان اجتماعی به خود اجازه داده اند که در انتخابات شرکت کنند. براساس نظریه وبر، جامعه در یکی از وضعیت های سنتی، کاریزماتیک و عقلانی به سر می برد که به نظر من جامعه در حال گذار به سوی یک جامعه عقلانی است. جامعه ما به این فکر می کند که بنیان ها را دگرگون کند و جریان و چهره های جدیدی را به مجلس بفرستد. جامعه با رفتار های عاقلانه به سوی عقلانیت حرکت می کند و این مساله می تواند به تغییری تاریخی منجر شود. یکی از ویژگی های جوامع مدرن، احساس مسئولیت در قبال سرنوشت اجتماعی است. آیا این اتفاق می تواند نشانه ای از همبستگی اجتماعی و گذار به یک جامعه مدرن باشد؟ نوعی حرکت توده ای و انسجام اجتماعی در جامعه ایجاد شده است و بیانگر این است که مردم می خواهند بگویند که در جامعه تاثیرگذار هستند. به عبارت دیگر، جامعه در حال تغییر از وضعیت سنتی و محافظه کارانه به سوی مدرن شدن است. دیوید رایسمن می گوید که جامعه سنتی به سمت جامعه خودمختار می رود. رایسمن سه نوع جامعه را مطرح کرده است؛ جامعه دنباله رو و سنتی، جامعه خودمختار و جامعه رادیکال که ما معتقدیم که جامعه ما از وضعیت محافظه کارانه و سنتی در حال حرکت به سوی جامعه خودمختار است. در خصوص انسجام اجتماعی نیز باید به نظریه یک جامعه شناس فرانسوی اشاره کنم. او دو نوع همبستگی را مطرح می کند؛ یکی همبستگی مکانیکی و دیگری همبستگی ارگانیک که ما همبستگی ارگانیک را با توسعه یافتگی مرتبط می دانیم. در کشورهای توسعه یافته، همبستگی میان مردم و دولت، ارگانیکی است. اعضای بدن انسان ارگانیک است و اگر یک عضو دچار مشکل و ناراحتی شود، همه بدن به کمک او می روند. یعنی همه بدن درد را احساس می کند اما اجزای ماشین با هم کار می کنند و متوجه نمی شوند که چه کاری انجام می دهند؛ یعنی به یکدیگر وابسته نیستند. در مقابل دیدگاه شما، نگاه دیگری وجود دارد که بیان می کند ما همچنان نشانه های یک جامعه سنتی را داریم که در آن تقسیم کار صورت نگرفته و افرادی وارد این حوزه شده اند که تخصصی در امر قانونگذاری و تصدی نمایندگی مردم ندارند. تا چه حدی با این ایده موافقید؟ من با این نظر موافقم. وقتی از داوطلبان سوال می شود که چرا در انتخابات شرکت کردید پاسخی ندارند، از تعداد نمایندگان بی خبرند و می گویند نمایندگی مردم را در دوره حضور در مجلس یاد می گیرند! جامعه یک شبه تغییر نمی کند. من حرکت جامعه ایران را پاندولی می بینم که میان گذشته و آینده در نوسان است. براساس تئوری ژورژ گورویچ جامعه شناس فرانسوی، ما هشت نوع حرکت برای جوامع در نظر می گیریم که من به مهمترین آنها اشاره می کنم؛ حرکت بلندمدت کندگذر که در جوامع ابتدایی دیده می شود، حرکت متاخر بر متقدم که در حال حرکت است اما از عقب ماندگی رنج می برد، جامعه متقدم بر متاخر که حرکت سریع تری در تغییر دارد و زمان پاندولی. زمان پاندولی، زمان لحظه ای است که در آن، متغیرها بسیار شدید تغییر می کنند. مشخص است که جامعه همچنان در حال گذر است و نمی توان انتظار داشت که به یک باره تغییر کند. در هر جامعه ای وضعیت سنتی، کاریزماتیک و بوروکراتیک وجود دارد اما نظر من این است که حرکت به سمت عقلانیت است. البته صد سال دیگر هم نمی توان گفت که ما سنت ها را برهم زده ایم اما جامعه در حال آزمایش این مساله است که انتخابش درست و عقلانی باشد و افراد کارآزموده و باکفایت را انتخاب کند. اگر از مردم کوچه و خیابان بپرسید که چه کسی را می خواهند انتخاب کنند، پاسخ می دهند کسی را می خواهیم که خدمت کند. در جامعه آمریکا، انگلستان و خصوصا هندوستان سنتی ها و محافظه کاران حضور دارند اما دگرگونی در این جوامع جریان دارد. من به تغییر تدریجی و آرام در جامعه ایران معتقدم و فکر می کنم که هیچ جامعه ای به یک باره سنت ها را دور نمی ریزد. هر دوره ای که سپری می شود، جامعه بیشتر طعم عقل گرایی را می چشد و آن را در تصمیمات خود لحاظ می کند؛ دیگر محذورات طیفی، قبیله ای و خویشاوندی کمتر در اتخاذ تصمیم های اجتماعی دخالت می کند.
پنجشنبه ، ۱۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مثلث آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]