تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837320387
تحلیل عبده تبریزی از وضع کنونی رکود
واضح آرشیو وب فارسی:ایستانیوز: ایستانیوز:بررسی ریشه های رکود اقتصادی، شرط لازم تدوین راهکارهای خروج از آن است، اما ارایه راهکارهای خروج از رکود موضوعی است که به این سادگی ها رفع نمی شود و این روزها به مهم ترین دغدغه محافل کارشناسی تبدیل شده است.به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی (ایستانیوز)،بررسی هایی که نظام بانکی در آن، نقش برجسته ای از آنچه رخ داده است، دارد. مشکل رکود و کمبود نقدینگی درست در زمانی خود را نشان داد که بخش مهم و عظیمی از نقدینگی در بخش مسکن و تسهیلات مسکن حبس شد و با توجه به رکود و کاهش قدرت خرید و همچنین فروکش کردن تقاضای سفته بازانه در بخش مسکن خودنمایی کرد. اما مشکل اصلی کجاست؟ نظام بانکی با توجه به شرایط چه راه و روشی را در پیش گرفته که امروز به این نقطه رسیدیم؟ مشکل از سیاست گذاری در کل اقتصاد است یا باید آن را در بخش بانکی جست وجو کرد؟ مشکل نظام بانکی و اتفاق هایی که در بخش های اصلی اقتصاد مانند مسکن و ارز رخ داده، آیا ارتباطی با یکدیگر دارد؟ حسین عبده تبریزی، کارشناس اقتصادی و مشاور وزیر راه و شهرسازی که این سخنان را در کمیسیون اقتصادی «امید ایرانیان» مطرح کرده است، در مورد موضوع مسکن و اتفاق هایی که در نظام بانکی رخ داده است تحلیلی ارایه داده که به طور مشخص بیان می کند اتفاق ها و مشکل هایی که امروز در حوزه بانکی وجود دارد به طور قطع مرتبط با بخش مسکن است و دیگر این که به هیچ وجه راحت و آسان حل نمی شود، بلکه برای خروج از رکود ساختار بانکی باید اصلاح شود. بدون اصلاح ساختار بانکی نیز خروج از رکود هرگز امکان ندارد. به اعتقاد عبده تبریزی برای خروج از رکود باید بتوانیم مارپیچ کاهشی اقتصاد را کنترل کنیم. قیمت های حبابی زمین و ساختمان در دهه گذشته، نرخ بالای سود بانکی، معوقه های سنگین بانکی و نبود نقدینگی، معجون زهرآلودی برای اقتصاد ایران ساخته است. این که رکود داریم و بیماری شناخته شده است، کافی نیست؛ باید راه علاج را به درستی پیدا کنیم. او در مورد سکوت دولت در این باره اضافه می کند: برداشت دولت این بود که اگر دوری از بحث و انتقاد در این زمینه (سیاست های اقتصادی دولت قبل) به همبستگی اجتماعی می انجامد، بهتر است اقتصاد و جامعه این زخم ها را تحمل کنند و اجازه دهند تا زخم ها خودبه خود التیام یابند، غافل از این که این زخم های عمیق فقط وقتی التیام می یافت که در معرض ضدعفونی اشعه خورشید قرار می گرفت. اهمیت چگونگی خروج از رکود خروج از رکود برای اقتصاد ما اهمیت فراوانی دارد، اما موضوع مهم ترچگونگی خروج از این رکود است. برخی این روزها برای برگشت به رونق، در ظاهر شکل گیری حباب جدید را پیشنهاد می کنند و راه حل را در موج تورمی جدیدی تصور می کنند! اما به واقع این راه حل برای اقتصاد کنونی ما نیست. مشاور وزیر راه و شهرسازی معتقد است، با فرورفتن اقتصاد به رکود در سال ١٣٩١، شرایط بخش های بانک و املاک و مستغلات بد و بدتر شد. وقتی قیمت املاک و مستغلات تجاری و مسکونی فروریخت، بانک ها به یک باره شاهد آن بودند که ارزش وثایقشان نیز فرو می ریزد؛ بانک ها از ترس ناتوانی در بازپرداخت سپرده ها و با توجه به معوقات عظیم شان از اعطای تسهیلات به یکدیگر و به مشتریان خود امتناع کردند و به این ترتیب «تنگنای اعتباری» به وجود آمد. در ایران حالا روشن شده که بحران وام دهی به بحران خرج کردن منتهی و رکود از طرف عرضه به طرف تقاضا منتقل شده است. این کارشناس اقتصادی و بازارهای مالی در توضیح اتفاق های رخ داده اضافه می کند: درهیچ دوره، رونق بخش ساختمان از نظر طول دوره زمانی و میزان مبلغ معادل دوره دولت قبل نبوده است. هرگز در تاریخ مالی معاصر، همچون دوره احمدی نژاد، بازار ساخت وساز دوره های کسب سود آسان در چنین وسعت گسترده ای را تجربه نکرده بود. دولت در خدمت بانک ها! عبده تبریزی ریشه مشکلات را در رابطه بین دولت و نظام بانکی معرفی می کند. به این معنا که بانک ها به طور مداوم توقع حمایت از دولت دارند. درواقع ریشه علاقه بانک ها به ریسک آن است که اگر مشکلی پیش بیاید دولت در خدمت نجات آنهاست و تا امروز هم به نظر می رسد بانک ها درست فکر کرده اند. این درحالی است که وظیفه حمایتی دولت ها حداکثر در قبال سپرده گذاران کوچک است؛ دولت در قبال سپرده گذاران بزرگی که در سال های اخیر نرخ های سود کلان از بانک ها گرفته اند، وظیفه ای ندارد. به علاوه، دولت دیگر منابعی ندارد که بتواند با ولخرجی از بودجه ریخت وپاش های غیراقتصادی بانک ها را جبران کند. مشاور وزیر راه و شهرسازی شروع بحران را از دهه ٨٠ می داند. یعنی در نیمه دوم دهه ٨٠ بانک ها و بسازبفروش ها کماکان روی این فرض حرکت کردند که قیمت های زمین و ساختمان کماکان بالا خواهد رفت. بحران واحدهای مسکونی و تجاری آنگاه آغاز شد که تقاضای سفته بازانه برای آن متوقف شد. وقتی تقاضای سوداگرانه فروکش کرد، همه از رکود در بازار املاک و مستغلات سخن به میان آوردند؛ با فروکش کردن تقاضای سفته بازانه و بروز رکود، انبوه سازان از بازپرداخت بدهی های خود به بانک ها عاجز شدند. این ناتوانی خود یکی از دلایل افزایش معوقه های بانکی و «تنگنای اعتباری» جاری است. براساس گفته های عبده آنچه رخ داد، فروریختن ارزش طرف دارایی ها در ترازنامه بانک ها بود. در طرف بدهی بانک ها، سپرده گذاران نیز نرخ های بالا و بالاتر طلب کردند؛ هرچه مردم علاقه بیشتری به نگاهداری نقدینه داشته باشند، نرخ بالاتری برای جدایی از آن طلب می کنند.عبده تبریزی مشکل را از جایی به اسم حباب اعطای تسهیلات می داند. حباب از اعطای تسهیلات بانکی بد شروع شد که به عنوان وثیقه، دارایی هایی را پذیرفته بودند که قیمت آنها به دلیل حباب بالا رفته بود. درنهایت بانک ها مستقیم وارد بازی قمار و واسطه مبادله دارایی های ریسکی شدند و در آخر آن دارایی ها به خودشان رسید. آنها امیدوار بودند ریسک این دارایی ها را به دیگران منتقل کنند، اما وقتی نرخ تورم آرام گرفت و حباب زمین و ساختمان لوکس ترک برداشت، این دارایی های سمی برای بانک ها به یادگار ماند. انحراف بانک و بانکداری از کجا شروع شد؟ اشکالات اساسی در کل سیستم بانکی ایران وجود دارد. اگر الان کاری نکنیم و بعدها با تحمل زیان های عظیم از این وضعیت خلاص شویم، به خاطر سیاست ما نبوده است. صرف صحبت از طمع بانکداران هم پایه ای برای اصلاحات ایجاد نمی کند؛ آنها طمع کردند چون فرصت آن را یافتند و مقام ناظر دولت های نهم و دهم نظارت لازم را نکرد و این آن چیزی است که باید به طورحتم تغییر کند. عبده تبریزی در مورد انگیزه های صنعت بانکداری می گوید: صنعت بانکداری ایران برمبنای درک صحیح از اهداف زندگی و نقش انگیزه های اقتصادی و رشد اقتصادی مربوط به این اهداف، محدودیت های «اخلاقی» برای رشد خود تعیین کرده بود. اما در دهه اخیر، عشق کسب سود آسان بسیاری از به اصطلاح بانکداران را از وظیفه اصلی شان بازداشت.او معتقد است که جمع وجورکردن بانک های کشور و تجدید ساختار آنها برای بانک مرکزی و کشور ارزان تمام نخواهد شد. بنابراین باید هرچه زودتر این کار انجام شود. هرچه اصلاح وضعیت جاری با تاخیر همراه شود، زیان ها سنگین تر و صدمات عمیق تر خواهد بود. بانک مرکزی در پیشانی هر اقدامی باید مطمئن باشد که برای برخورد با نهادهای خاطی از قدرت لازم برخوردار است. در غیر این صورت و در صورتی که بانک مرکزی نتواند آنچه می خواهد را به اجرا درآورد، اصلاح وضعیت و خروج از رکود به تعویق می افتد.آنچه با مشکل نقدینگی شروع شد، یعنی ناتوانی بانک ها به قرض گرفتن در بازار بین بانکی برای انجام تعهدات جاری خود، با سرعت به بحران ناتوانی در پرداخت بسیاری از آنها انجامیده است. یعنی به عدم کفایت سرمایه بانک ها برای پوشش دارایی های سّمی آنها. حالا بانک مرکزی باید مشکل نقدینگی و عجز در پرداخت را توأمان حل کند. تجدید ساختار و خروج از رکود مشکل اصلی اقتصاد ما خروج از رکود است. متاسفانه برخی بانکداران ما بر این اندیشه اند که این نیز بگذرد و سرانجام از رکود خارج می شویم و همه این حرف های تجدید ساختار تمام می شود و به کارمان می رسیم؛ حرف آنهایی هم که به دنبال تغییر واقعی بخش بانکی اند به جایی نمی رسد. دردا که بدون تجدید ساختار، وضع بانک ها اصلاح پذیر نیست و غائله رکود به سر نمی رسد. عبده تبریزی با اشاره به این که در برنامه جامع تجدید ساختار نظام بانکی، کاهش نرخ سپرده ها و تسهیلات اعطایی ضرورتی غیرقابل اجتناب است که اقدامی فوری می طلبد؛ در این باره می گوید: برای برون رفت از رکود، کاهش نرخ بهره ضرورتی تام دارد. کاهش نرخ های بهره درعین حال پاسخ کلاسیک به رکود اقتصادی است. این را بسیاری از کارشناسان می پذیرند، اما صحبت بر سر این است که کاهش نرخ چگونه باید رخ دهد؟ از طریق بازار یا با دستور بانک مرکزی (شورای پول و اعتبار)؟ او راه حل فوری و اساسی در این مورد را این طور پیشنهاد می دهد که اگر انتظار نرخ سود از نرخ وام گیری کمتر باشد، سرمایه گذار منطقی و متعهد به بازپرداخت، تسهیلات نمی گیرد و می گوید: چون درحال حاضر و با نرخ تورم ١١درصد، امکان کسب سود ٣�درصد وجود ندارد، کسی که به دنبال اخذ تسهیلات ٣٠ درصد از بانک هاست یا تا گلو زیر بار قرض و خطر زندان است یا از اساس در فکر بازپرداخت بدهی نیست. متاسفانه ناچاریم بعضی از بانکداران را که امروز با نرخ ٢٥ یا ٣٠ درصد برای بلندمدت از بازار قرض می گیرند نیز در همین گروه بندی اخیر قرار دهیم. در تجدید ساختار بانک ها، نرخ بالای بهره جاری مشکل اصلی است. اگر عملیات امداد یا نجات بانک مرکزی به درستی انجام نشود، دور جدیدی از آن عملیات باید آغاز شود. اگر به جای طراحی مجدد نظام بانکی، دولت عمده پول خود را صرف تقویت سیستم شکست خورده فعلی کند، بانک ها دوباره و در تاریخی دیرتر برای نجات مالی خود به دولت مراجعه خواهند کرد. کاهش ناگزیر نرخ سود بانکی شیوه بانک مرکزی برای کنترل و بهبود وضع موجود بسیار مهم است. عبده تبریزی معتقد است، بانک مرکزی ایران ضمن تایید ضرورت کاهش نرخ سود بانکی، می خواهد نرخ را از طریق ابزارهای بازار کاهش دهد و مدعی است با کاهش نرخ سود بازار بین بانکی از ٢٩ درصد به ٢١ درصد در این مسیر موفق بوده است. این درحالی است که به این شیوه اما و اگرهایی وارد است. اگر به شیوه عمل بانک مرکزی توجه کنیم، چندان هم نمی توانیم آن را اقدام از طریق بازار بدانیم. بانک مرکزی با تبدیل حساب قرمز بانک ها به خط اعتباری ٢١درصدی، توانسته است نرخ بین بانکی را کاهش دهد. این به آن معناست که بانک مرکزی نرخ ٣٤ درصدی برداشت از بانک مرکزی را به ٢١ درصد کاهش داده است. او اضافه می کند: می توان با این اقدام بانک مرکزی در کاهش نرخ موافقت کرد، اما بی شک آن را نمی توان «اقدام از طریق بازار» نامید. مداخله سیاستی در شرایط جاری به تعادل برتری می انجامد. از طریق بازار به شرایط بانک ها، آن گونه که حتی در سال ٨٣ و ٨٤ بود، نمی توانیم برگردیم و برای حل این مشکلات منابع کمی هم داریم.مشاور وزیر راه و شهرسازی ایرادی را هم بر فعالان و مسئولان اقتصادی وارد می کند که نرخ سود بالای بانکی را توجیه می کنند و آن را در این شرایط اقتصادی بد نمی دانند. خیلی ها با بی مبالاتی نرخ جاری بهره را حاصل عرضه و تقاضا می دانند و ما را به بازار ارجاع می دهند، اما نرخ جاری بالای بهره حاصل عرضه و تقاضای پول نیست، حاصل گسست و شکست بازار است. مقام ناظر باید وضعیت نهادهایی را بررسی کند که این نرخ را حفظ می کنند تا روشن شود از روی ناچاری چنین نرخ هایی می پردازند یا برای ادامه حیات بیمارگونه خود، این نرخ های بالا را می پردازند.او اضافه می کند: آنهایی که به فاندامنتالیسم و ساختارمندی بازار معتقدند، می گویند اتفاقی نیفتاده، حادثه ای رخ نداده، باید هزینه ها را بدهیم و به شرایط قبل برگردیم و بانک ها اشتباهی نکرده اند. پولی را که بانک ها می خواهند به آنها بدهید، مقررات را اصلاح کنید، بانک مرکزی چند نشست توجیهی برای بانک ها بگذارد، بانک ها وضع خوبی پیدا می کنند. اما مشکل ریشه دارتر از این حرف هاست.عبده تبریزی اشاره می کند که در برنامه تجدید ساختار بانک ها، اصلاح نرخ سود مهم ترین عامل است و این کار باید در این برهه زمانی دستوری انجام شود. او یادآور می شود: همراه با کاهش دستوری نرخ بهره، اقداماتی که همه به نرخ سود مربوط است، باید به سرعت انجام گیرد که این اقدامات شامل اصلاح نحوه محاسبه سود سپرده ها، احیای حساب های دیداری، اصلاح حساب سود دریافتی و خسارت تاخیر تأدیه دریافتی، ممنوعیت اعطای تسهیلات به شرکت های تابعه بانک ها، تعیین نرخ سود بالاتر از نرخ بازده مورد انتظار روی ارز، اولویت اعتبارات برای خریداران دارایی ها، فعال شدن بلافاصله صندوق ضمانت سپرده ها و برخورد با بانک های خاطی و موسسات اعتباری غیرمجاز می شود./ شهروند
چهارشنبه ، ۱۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایستانیوز]
[مشاهده در: www.istanews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها