تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816288087
آیا ابزاری برای پیش بینی بیماری ها وجود دارد؟
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>سلامت> از زمانی که اتومبیل ها ناگهان سرنشینان خود را در میان راه می گذاشتند مدت زیادی نگذشته است.به گزارش شفا آنلاین ،به نقل از سپید امروزه خط تولید آنها متوقف شده و جایگزین آنها اتومبیل هایی است مجهز به سیستم های پیشرفته عیب یاب که خیلی زود نسبت به وجود عیب فنی هشدار داده و به ما این امکان را می دهند که پیش از خرابی کامل، اقدام به تعمیرآن کنیم. «چرا چنین تمهیدی را برای بدن انسان بکار نبریم؟» این سوالی است که گوران گوستاوسون مطرح می کند. مهندس گوستاوسون و تیم همکارش در شرکت سوئدی آکرو می کوشند چنین فکری را به واقعیت نزدیک کنند. آنها به همراه ده ها تیم فنی- تحقیقاتی دیگر در سراسر جهان امیدوارند بتوانند شناساگرهای ظریفی ابداع کنند که پیش از آنکه بیماری وخیم شود، نسبت به وجود آن در بدن هشدار دهند. تیم گوستاوسون از کمک های علمی محققین دانشگاه لینکوپیگ بهره مند است و به کمک آنها تاکنون موفق شده گستره ای ازحسگرهای ظریف بسازند. به عنوان نمونه، می توان ازحسگرهای بسیار نازکی که زیر یا روی پوست بدن کار گذاشته شده و سخت شدن سرخرگ ها را نشان می دهند، نام برد. هشداری که پیش آگهی سکته قلبی است یا ابزاری طراحی شده که وقوع حمله صرع را شناسایی کرده، میزان لازم دارو را مستقیما به قسمت های تحت تاثیر در مغز می رساند. نسل جدید این ابزار مستقیما در کنار بافت هدف خود قرار می گیرند، دقیقا مثل پیس میکر قلب. اما چنین آمیزه ای آسان بدست نمی آید، خصوصا ازنظر مهندسی مواد که بایست مدارهای الکتریکی به حدی از ظرافت و انعطاف پذیری برسد که بتواند در مجاورت مستقیم بافت ها قرار گیرد. به گفته جان راجرز، متخصص مهندسی مواد در دانشگاه ایلینویز، بهبود معیارهای سلامتی هنگامی مطلوب است که همراه با کاهش هزینه ها باشد. حسگرهایی که در عمق بافت ها قرار می گیرند، در اصل نسل پیشرفته تر گوشی های هوشمند و ساعت های دیجیتال هستند. حسگرهای مجاور پوستی نسل جدید این حسگرها که روی پوست قرار می گیرند، می تواند علایم حیاتی را مثل درجه حرارت، نبض و ضربان قلب اندازه گیری و ثبت کنند. البته راجرز بزرگترین ایراد این حسگرها را عدم قابلیت خم شدن و کشیده شدن آنها می داند. قطعات الکترونیکی بطور سنتی از سیلیکون ساخته می شوند که طبعا انتخاب مناسبی نمی توانند باشند. بنابراین تیم وی حسگر اپیدرمالی را طراحی کرده اند که انعطاف پذیر بوده و تجزیه پذیرند و به راحتی به پوست بدن می چسبند، مثل برچسب خالکوبی. این برچسب ها حامل قطعه سیلیکونی الکترونیک است که به حدی نازک طراحی شده که قابلیت انعطاف پذیری دارند. این برچسب ها در سال جاری میلادی با نام «بیو استامپ» به بازار عرضه خواهند شد. انرژی این برچسب ها از میدان های مغناطیسی مجاور یا امواج رادیویی تامین می شود که موقتی بوده و می توانند فعالیت الکتریکی قلب، میزان کم آبی، حرارت بدن و اندازه تشعشع ماورای بنفشی را که بدن در معرض آن قرار دارد، اندازه گیری و ثبت نماید. نسخه پیشرفته تر این برچسب ها در دانشگاه توکیو ساخته شده که روی زانو یا آرنج جراحی شده قرار می گیرد و با اندازه گیری حرارت این مفاصل می تواند وجود عفونت را شناسایی کند. حسگرهایی که زیر پوست قرار می گیرند، می توانند اطلاعات شیمیایی (بیو مارکر) را از جریان خون بدست آورند، دقیقا معادل عملی که با نمونه گیری از خون و آزمایش آن انجام می شود. این گونه از حسگر بایستی عمر بیشتر و تطبیق پذیری بیولوژیک داشته باشند تا بتوانند از واکنش سیستم ایمنی بدن جلوگیری کنند. وجود این خصوصیات در کنار هم تضادآفرین است. برای شناسایی بیومارکرها باید مواد شیمیایی در حسگر وجود داشته باشد که ماهیتا تجزیه پذیر هستند و با هدف ما در تولید حسگر با عمر بالا در تضاد است. به عنوان نمونه، حسگرهایی که برای اندازه گیری و ثبت میزان گلوکز خون افراد دیابتی بکار می رود، از واکنش آنزیمی استفاده می کنند که منجر به تولید پراکسید هیدروژن می شود. ماده اخیر سبب تجزیه حسگر شده، تعویض آن را پس از دو الی سه هفته اجتناب ناپذیر می کند. برای رفع این ایراد ماده ای آزمایشگاهی ساخته شده که طول عمر بالاتری دارد و با یک ژل محلول در آب ترکیب و زیر پوست تزریق می شود، به نوعی شبیه به جوهر خالکوبی. این به اصطلاح جوهر متشکل است از نانولوله های کربنی که با رشته های پلیمری پوشش داده شده اند و ساختمانی شبیه قفل و کلید دارد. شناسایی بیومارکرها از طریق جفت شدن آنها با مولکول پلیمر است. اتصال بیومارکر با پلیمر خواص نوری آنرا تغییر می دهد و سبب درخشیدن آن می شود. درخشش این خالکوبی زیرپوستی نشانگر وجود بیومارکر در خون است. نوعی دیگر از این نانولوله ها برای شناسایی نیتریک اکسید خون به کار می رود. این ماده شیمیایی ناشی از وجود التهاب ناشی از عفونت یا بافت سرطانی است. همچنین توانایی شناسایی گلوکز و کورتیزول را دارد که میزان ترشح آن در مواقع سوانح فیزیکی یا روحی بالا می رود. حسگر نیتریک اکسید ۴۰۰ روز در موش دوام داشته و هیچگونه واکنش سیستم ایمنی را به دنبال نداشته است. درگامی بلندپروازانه، دانشمندان دانشگاه MIT این حسگرها را با پمپ تزریق دارو ادغام کرده اند، دارو بایست در کپسول های پلیمری جاسازی شود. این روش در سال ۲۰۱۲ روی ۸ زن مبتلا به پوکی استخوان اجرا شده و با نتیجه مثبت همراه بوده است.Nature
دوشنبه ، ۱۴دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها