تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805655074
مدیران ارشد دولت می گویند حریف دنیا نمی شویم
واضح آرشیو وب فارسی:سراج24: بازرگان ایرانی که به اتهام جاسوسی در آلمان دستگیر شد، گفت: وقتی یک آمریکایی یا اروپایی در ایران به خاطر جاسوسی دستگیر می شود، به دغدغه جهانی تبدیل می شود اما مسولان سفارت ایران حتی یک جلد قرآن را از من دریبه گزارش سراج24 نسیم آنلاین نوشت؛10سال قبل بود که تلویزیون آلمان، تصاویری از عملیات دستگیری یک ایرانی را منتشر کردند و مدعی شدند وی جاسوس ایرانی است. بازرگانی ایرانی که با اتهام سنگین جاسوسی، 18 ماه در زندان آلمانی ها محبوس بود و دیپلمات های ایرانی حاضر در آن کشور، تنها سه بار به ملاقاتش رفتند. «نسیم آنلاین»: لطفا خودتان را معرفی بفرمایید. من "یوسف پیرزاده"، بازرگان هستم و در سال 84 به اتهام جاسوسی و خرید اقلام برای جمهوری اسلامی ایران در شهر فرانکفورت آلمان دستگیر شدم. دستگیری من در حالی اتفاق افتاد که هیچ وقت نظامی نبودم و تنها به تجارت اشتغال داشتم. «نسیم آنلاین»: چرا دستگیر شدید؟ دستگیری من به دلیل نیاز مقطعی دولت آلمان به خبرسازی علیه ایران بود. در آن زمان یک تبعه آلمانی به اتهام ورود به آبهای ایران و همراه داشتن دوربین و... دستگیر شده بود. بنابراین، نیاز داخلیشان توجیه می کرد که فردی را در مقابله با این رفتار ایران دستگیر کنند. می خواستند نشان بدهند که ما هم عملیات های بزرگتری انجام می دهیم و اگر آن ها در خلیج فارس یکی را دستگیر کردند ما هم توانستیم جاسوس ایرانی ها را در آلمان دستگیر کردم. دادستان کل آلمان بنا به درخواست دولت این کشور، حکم دستگیری من را صادر کرده بود. «نسیم آنلاین»: پس از دستگیری توسط نیروهای امنیتی آلمان، به سفارت کشورمان در آلمان خبر دادید؟ روز اولی که دستگیر شدم به خودم گفتم که نیازی نیست با سفارت تماس بگیرم چون هیچ وقت کاری با آن مجموعه نداشتم و به طور کلی، کار سیاسی نمی کردم. بحث دستگیری را هم خیلی جدی نمی دانستم. بعد از مدتی که متوجه جدی بودن قضیه دستگیری شدم، دوستان به سفارت خبر دادند و آنان نیز در جواب گفتند که ایشان ایران نیست و تبعه افغانستان است! مدارکم را برای آن ها فرستادند و بعد از اینکه تائیدیه زندان را اخذ کردند، بعد از چند ماه قبول کردند که من ایرانی هستم. اما بعد از تائید هویت من نیز به زندان نیامدند. «نسیم آنلاین»: چطور موفق به ملاقات با نماینده سفارت شدید؟ با اعتصاب غذا. بعد از اینکه سفارت پیگیر کار من نشد و کسی به زندان مراجعه نکرد، دست به اعتصاب غذا زدم. اعتصاب غذای من 13 روز طول کشید. بعد از اینکه حال جسمانی و روحی ام وخیم شد و با فشاری که پزشک زندان به مسئولین آورد سفارتی ها پیدایشان شد و گفتند چه کار داری. گفتم من با شخص شما کاری ندارم. می خواهم یک وکالت بدهم تا اموالم فروخته شود و خرج وکلا را بدهم. شما که خیری برای ما ندارید. «نسیم آنلاین»: روند قضایی چقدر طول کشید؟ کلاً 18 ماه طول کشید من 7 مرداد 86 به کشور برگشتم. «نسیم آنلاین»: در این مدت چه خدماتی از سفارت دریافت کردید؟ نمایندگان سفارت در مدت زمانی که من زندانی دولت آلمان بودم، 3 مرتبه به ملاقات من آمدند. یکبار برای گرفتن وکالت، یک مرتبه ملاقات در زندان و دفعه آخر هم در جلسه دادگاه که من را محکوم کردند. خدمات جزء رؤیا ها است من در مورد رؤیا ها صحبت نمی کنم من در مورد من حقایقی که بر من گذشت حرف می زنم. از آن ها یک قرآن خواستم برای من نیاوردند. در ملاقاتی که با من داشتند یک جلد قرآن درخواست کردم اما چیزی برای من نیاوردند. در صورتی که سفارت ترکیه برای دزد هایشان در زندان هفته ای یک بار قهوه و چیزهای دیگر می آورد و می گفتند درست است که این ها به جرم دزدی زندانی شده ولی ماهی فلان هزار دلار به ترکیه می فرستاده و در هر صورت تبعه کشور ما است. نیجریه ای ها هم همین وضع را داشتند بالاخره وضع آن ها از من بهتر بود. «نسیم آنلاین»: وضعیتتان در زندان به چه صورت بود؟ چون تلویزیون چندین بار در رابطه با من رپرتاژهای سنگینی پخش کرده بود، در زندان اعتبار خاصی پیدا کرده بودم. وقتی که راه می رفتم همه فکر می کردند که بزرگ ترین مافیای قرن اروپا دارد راه می رود. حق هم داشتند چون اتهام با کلاسی داشتم. متأسفانه این اتهام با کلاس دو ظرفیت داشت؛ یکی این بود که وکلا پول بیشتری می خواستند. یعنی وکیلی که می آمد با هم صحبت می کردیم می گفت مگر می شود کسی مثل تو پول نداشته باشد. مورد بعدی هم اینکه تمام زندانی های گردن کلفت آن جا، فکر می کردند که من ارتباطات زیادی دارم و می خواستند برای قاچاق های بزرگ ارتباط برقرار کنند. «نسیم آنلاین»: در زندان ایرانی غیر از شما بود؟ من در آن جا روزی یک ساعت بیشتر هواخوری نداشتم. ماه های اول هم من را تنها می بردند. تمهیداتی اندیشیده بودند که با کسی ارتباط نداشته باشم. ولی کم کم مسئولین زندان هم متوجه شدند که من اشتباهی دستگیر شدم و اوضاع کمی تغییر کرد. من در زندان دو سه ایرانی را دیدم که غالباً به جرم دزدی، قتل یا جنایت محبوس بودند و البته آن ها هم از من می ترسیدند. از وضعیت آنان اطلاعی نداشتم. «نسیم آنلاین»: چگونه و به چه اتهامی دستگیر شدید؟ زمانی که توسط نیروهای امنیتی آلمان دستگیر شدم، 15 سال بود که در این کشور تجارت می کردم و سه شرکت بازرگانی داشتم. حتی هتلی که در آن دستگیر شدم نیز متعلق به خودم بود. چند اتهام به من زده شده بود اعم از پولشویی، جاسوسی، خرید و ارسال اقلام نظامی به ایران. اتهامات خیلی بزرگ بود. به اندازه ای که اگر از طرف دولت حمایت می شدم و خلاف ادعای طرف مقابل را اثبات می کردیم، تبعات زیادی برای آلمان داشت. اما دولت هیچ کمکی به من و سیر پرونده ام نکرد و اگر توانستم از دادگاه عالی آلمان پیروز بیرون بیایم، به خاطر پیگیری های خودم بود. دادستان آلمان آرزویش بود که دادگاه من تمام شود و از آلمان بروم چون آن ها را نابود کردم. موضوع غریبی است که یک دادگاه بزرگ عالی به یکی اتهام بزند و بعد هم مجبور شود از اتهاماتش عقب نشینی کند. اتهامات پول شویی تبرئه شدم، اتهامات خرید سلاح از موشک به قطعات F-14 و دست آخر به یک قطعه لوله رسید! می خواهم به شما بگویم کسی که اینطور قدرتمند ایستاده با هزینه بالا و وکلای قوی وکلایی که من گرفتم من این ها را نابود کردم یعنی دادستان آلمان جزء آرزو هایش این بود که من از آنجا بیرون بیایم. من 18 ماه در آلمان زندانی بودم. اگر در آن زمان دولت با اطلاع رسانی صحیح و تشکیل سازمان های مردم نهاد قوی و پیگیری مستمر و سازنده درخواست حضور در دادگاه بین المللی پیگیری را می کرد شاید من بیشتر از یک ماه نمی ماندم؛ موضوعی که متاسفانه اتفاق نیافتاد و من امروز به طور شخصی با راه انداختتن "کمپین حمایت از ایرانیان خارج از کشور" این مهم را پیگیری می کنم. به من گفتند که شما یک امضاء بکن آزادت می کنیم بنویس اشتباه کردم و معذرت خواهی کند و من گفتم که معذرت خواهی نمی کنم و مقابله خواهم کرد. «نسیم آنلاین»: چندبار در دادگاه حاضر شدید؟ دولت آلمان می دانست که هیچ سندی علیه من ندارد. من سه بار در دادگاه حاضر شدم و آن ها اتهامات را بررسی می کردند. غیر از حضور در دادگاه نیز من دفاعیات را روی کاغذ می فرستادم و آن ها کم کم عقب نشینی می کردند. دادگاه من فرمایشی و به دستور دولت آلمان برگزار شد. به مرور زمان قاضی پرونده نیز متوجه توخالی بودن اتهامات شد. «نسیم آنلاین»: طرف آلمانی علیه شما به چه مستنداتی تکیه می کرد؟ من ارتباطاتی با دوستان خاصی در ایران داشتم؛ بچه های دوره جنگ. آلمانی ها مرتب به این موضوع و روابط من اشاره می کردند. می گفتند تو یک آدم حرفه ای هستی، جنگجو بودی و برادر و خواهرات در فلان نهاد کار می کنند. از حضور من در جنگ هم باخبر بودند و می دانستند که دندان هایم را در منطقه از دست دادم. آن ها به برکت جاسوسی هایشان بیشتر از مسئولان و مدیران کشور از من اطلاعات داشتند. «نسیم آنلاین»: داستان دادگاه تان در مولداوی چه بود؟ وقتی نتوانستند من را در زندان نگه دارند، یبا بهتر بگویم هیچ چیز را نتوانستند اثبات کنند من را به کشور مولداوی فرستادند. دلیل انتخاب این کشور نیز این بود که به دنبال ساخت یک شهربازی در آنجا بودم. آلمانی ها با استفاده از همین پروژه، من را به اتهام قاچاق انسان، سوء استفاده از دختران و چند اتهام دیگر به مولداوی فرستادند و با زور توانستند یک حکم قلابی از آن ها بگیرند. از دادگاه مولداوی هم حکم تبرئه گرفتم و دولت این کشور به طور رسمی نوشت که دولت آلمان برای پیرزاده پرونده سازی کرد و این تبعه ایران در مولداوی چنین جرم هایی را مرتکب نشده است. آلمانی ها به من اتهام زدند و در آخر نتوانستند آن را اثبات کنند. حتی در مولداوی هم نتوانستد من را محکوم کنند و از آن دادگاه هم پیروز بیرون آمدم. دولت می توانست از من به عنوان یک مهره برای مقابله با آلمان استفاده کند، مهره ای که سند از پرونده سازی آلمان ها در دست دارد. هیچ وقت این اتفاق نیافتاد. حتی دولت ها تلاشی برای احقاق حقوق شخصی ما هم نکردند، چه برسد به اینکه بخواهند علیه آن ها اقامه دعوی کنند. بهتر بگویم، نمی خواهند این کار را انجام دهند. «نسیم آنلاین»: چقدر برای دادگاه ها هزینه کردید؟ من تا همین امروز 15 میلیارد تومان هزینه دادم؛ یعنی 2 و نیم میلیون یورو در آلمان پول وکیل دادم بقیه اش هم هزینه هایی که است که دولت ها به من تحمیل کردند. زمانی که من در آلمان، زندانی بودم؛ بانک ها چند پروژه کشت و صنعتی من در نقاط محروک کشور را به خاطر وام هایی که گرفته بودم تعطیل کردند و اموالم را فروختند. آلمان به من دو میلیون یورو پیشنهاد دادند که بروم روبروی دوربین ها بنشینم، اتهامات را قبول و معذرت خواهی کنم. اما به خاطر ایرانی بودنم این کار را نکردم. نمی خواستم بتوانند یک ایرانی را له کنند. حس وطن پرستی ام ضربه خورده بود. به یک نقطه بدی دست گذاشته بودند. که ایرانی قابل خرید نیست و ایرانی اگر ایرانی باشد قیمتش بالا است. ارزان به من پیشنهاد دادند و هر کسی یک قیمتی دارد. واقعیت را به شما بگویم. «نسیم آنلاین»: از سال 92 به این سمت تغییر خاصی در رویکرد دولت نسبت به پرونده شما و افرادی که پرونده های مشابه داشتند صورت گرفت؟ بله؛ دیگر هیچ کس ما را تحویل نمی گیرد. «نسیم آنلاین»: با کسی توانستی ملاقات بکنید؟ شوخی می کنید. لطفاً با من شوخی نکنید! دولت جمهوری اسلامی با اتباع ایرانی که آسیب می بینند لجاجت می کنند. در سطح کلان نظام اینطور نیست ولی در ساختار دولت ها اینطور است. دولت از هزینه کردن در راستای اینگونه اهداف می ترسد. چند روز پیش یک آقایی از مدیران نظام با من تماس گرفت و گفت آقای پیرزاده شما را همه می شناسند و یک تاجر هستید بیایید تبلیغ کنید یک سری از ایرانی های تاجر خارج کشور را بیاوریم اینجا تا به صورت واقعی سرمایه گذاری کنند تا الآنکه دارند تحریم ها را بر می دارند، کمکی به عرصه اقتصاد کرده باشیم. گفتم نه خیر آقا این ها هیچکدام از شما را باور ندارند چون هیچ حمایتی از آدم هایی مثل ما نمی کنید. گفتم دلیلش این است که ایتالیا و فرانسه و آلمان می آیند که جنس هایشان را بفروشند. هیچکدام نیامدند که سرمایه گذاری کنند و هیچکدام دانش فنی نمی خواهد به شما بفروشد. گفت شما فناوری بیاورید! گفتم یکی از کسانی که حمایت شما را ندید من هستم.. شرکت من دانش بنیان بوده اما شما به جای حمایت من را نابود کردید. در حالی که سابقه من مشخص است. در هر جایی که یک ماشین خراب بوده من هم رفتم کمک کردم. به جای رژ لب و عطر و چیزهایی مانند آن، ماشین صنعتی وارد کشور کردم. «نسیم آنلاین»: چه سابقه خاصی در امر تجارت در ایران دارید؟ من دور ترین نقطه های نقشه این کشور مثل چابهار، گوا تر و قروه را انتخاب کردم. ولی هیچ کدام از دولت ها کمکی به من نکردند تا از زندان آلمانی ها بیرون بیایم. ای کاش به جای من خانم "امین زاده" (معاون حقوقی رئیس جمهور) را دعوت می کردید تا پاسخ این سوال ها را بدهند. همچنین مسئولین معاونت حقوقی ریاست جمهوری و وزارت امور خارجه دولت قبل را. «نسیم آنلاین»: به نظر خودتان ریشه این رفتار ها در چیست؟ ضعف قانونی وجود دارد یا تفکر مدیران این مساله را بر نمی تابد؟ یک بخشی از مشکلات ما بر می گردد به مشکلات ساختاری و فکری. وقتی دولت فکر می کند حمایت از تبعه در این طور موارد باعث بدبختی وی می شود باید تا آخر قضیه را خواند. سیستم ما برای حمایت اتباعش قانونی ندارد. نگاه کنید، وقتی که یک آمریکایی یا اروپایی دستگیر می شود، آن مساله می شود مساله جهانی. مثلا پرونده "جیسون رضائیان". وی اتهام جاسوسی دارد و ما می گوییم که ثابت کردیم. بنده هم اتهام جاسوسی به علاوه تهیه اقلام نظامی در پرونده ام داشتم اما تفاوت ما دو تا چیست؟ وی به ایران آمده بود و به عنوان یک خبرنگار تردد می کرد؛ ایرانی الاصل هم بود. ولی من که اصالتاً آلمانی نیستم. حق تردد نداشتم و اتهامات من دو برابر فشاری که آمریکا در خصوص رضائیان بر ایران وارد کرد، می توانست فشار ایجاد کند. نه اینکه در راستای دفاع از وی بخواهم صحبت کنم، بلکه می خواهم بگویم ببینید آمریکایی ها چه جار و جنجالی به خاطر تبعه شان راه انداختند. فردی که در کشور مادری اش دستگیر شد. به مدیران حقوقی ریاست جمهوری و وزارت امور خارجه گفتیم که ما به تنهایی نمی توانیم اقامه دعوی کنیم. وقتی مدیر ارشد کشور می گوید ما اصولاً نمی توانیم حریف دنیا شویم، از دیگران چه انتظاری می رود؟ «نسیم آنلاین»: وقتی به کشور برگشتید برخورد ها چگونه بود؟ وقتی به ایران برگشتم مانند بچه یتیم ها رفتم دفتر وزارت خارجه. به مسئول مربوطه گفتم سلام علیکم من پیرزاده هستم گفت خوب پیرزاده باش؟ جواب من همین بود؟! آنجا که کاری برای من نکردید اینجا حداقل به من کمک کنید. سرویس اطلاعاتی آلمان برای شنود تلفن های من، بیش از 500 هزار یورو هزینه کرده بود اما سفیر ما در آلمان 15 یورو خرج نکرد که بنزین بزند و به ملاقات من در زندان بیاید. من از شما سوال می پرسم؛ اگر مثلاً من یک پاسپورت اسرائیلی داشتم کسی جرات داشت به من حرفی بزند؟ وقتی دیپلمات یا نماینده این کشور به محض اینکه به یک کشور اروپایی برسد به دنبال این است که برای بچه هایش اقامت بگیرد، آن ها را پناهنده کند و پاسپورت خارجی در جیبش بگذارد، مناسفانه نمی ایستد برای جمهوری اسلامی کار کند. کسی که دنبال این است که برای خودش و بچه هایش پاسپورت خارجی بگیرد، جرات نمی کند مقابل آمریکا و آلمان و فرانسه و امثالهم بایستد. اگر سیاست های آلمان و در اصل، آمریکا در پرونده من شکست خورد به خاطر مقاومت های شخصی ام بود. نه حمایتی که دولت از من کرد. «نسیم آنلاین»: حرف آخر؟ من و همه کسانی که در کمپین حمایت از ایرانیان خارج از کشور هستیم، فقط از دولت جمهوری اسلامی ایران یک خواسته داریم و آن حمایت است. در این سال ها نه پول خواستیم و نه چیز دیگر و نه در آینده می خواهیم. از دولت می خواهیم اتباع ایران را در اینگونه موارد به حال خود رها نکنند.
یکشنبه ، ۱۳دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سراج24]
[مشاهده در: www.seraj24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]
-
گوناگون
پربازدیدترینها