واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: مرگ، مرحلهاي مهم از زندگي است
فكرش را نميكرد به سراغ او هم ميآيد؛ آخر سني نداشت. حتي سابقهاي از بيماري و يا لااقل گاهي ناخوش احوالي و ناتواني.
نویسنده : محمدمهدي نيكضمير

هميشه يا همه چيز بر وفق مرادش بود و اگر نبود دنيا را بههم ميريخت و زمين و آسمان را بههم ميدوخت تا آنچه اراده كرده انجام شود. به همين خاطر هم بود كه خيلي راحت براي رسيدن به مقصودش كه خيلي وقتها زيرآب زني و آزار و اذيت ديگران بود دروغ ميگفت. گاهي وقتها هزار دوز و كلك سر هم ميكرد تا سر ديگران را كلاه بگذارد. از همين راه هم توانسته بود براي خودش جايگاه و وضعيت اقتصادي خوبي دست و پا كند و براي خودش برو بيايي داشته باشد. پيش خيليها اعتبار داشت؛ اعتباري از جنس دلار و ريال! به همين خاطر هم بود كه وقتي او را ميديدند به خودش كه نه به كت و شلوار و ساعت مارك و ماشين قيمتياش تعظيم ميكردند. او كه خودش هم از همين مسير حركت كرده بود و به اين مقصد رسيده بود خوب جنس اين احترامها و تعظيمها را ميدانست و فقط در برابر افرادي روي خوش نشان ميداد كه ميتوانستند در نردبان پيشرفتش پلهاي باشند و يا راهي برايش باز كنند. اما از كنار هر كسي كه نميتوانست برايش دلار يا ريال فراهم كند و راهش را به سمت و سوي سودهاي كلان باز كند با بيتفاوتي ميگذشت حتي اگر خيلي به او احتياج داشتند و يا اين افراد از نزديكترين كسانش بودند. خلاصه اينكه حسابهاي بانكياش پر بود و آنقدر حواسش به صورتحسابهاي جارياش بود كه اصلاً حواسش نبود ممكن است همين روزها، همين لحظهها و اصلاً همين حالا به سراغش بيايد؛ مرگي كه قرار نيست پيش از آمدنش كسي را خبر كند او را هم خبر نكرد. تولد و مرگ هر دو آغازي بر يك پايان تولد يك آغاز است؛ آغازي براي زندگي و رسيدن به مرگ. اصلاً شايد بتوان مرگ را هم يك آغاز دانست؛ آغازي براي ورود به دنيايي ديگر اما در اين بين در اين رهگذري كه اسمش زندگي است خيلي اتفاقات به دست ما رقم ميخورد كه ميتواند بر كيفيت مرگ و زندگي بعد از مرگمان تأثير بگذارد. با وجود اين اما خيليهايمان آنقدر در زندگي غرق ميشويم كه اصلاً يادمان ميرود ما در اين دنيا فقط رهگذريم و قرار نيست تا ابد بمانيم. به همين خاطر هم درست از همان بدو تولد به ما گوشزد ميكنند اين آغاز هم مانند هر آغاز ديگري پاياني دارد، براي اين پايان آماده باش. در سبك زندگي اسلامي مرگ نه به عنوان يك پايان بلكه به عنوان يكي از مراحل زندگي ما آدمها معرفي ميشود بر همين اساس هميشه توصيه ميشود تا به ياد مرگ باشيم و پيش از آنكه مورد محاسبه قرار بگيريم و به حسابمان برسند خودمان رفتار و اعمال خود را مورد بازبيني قرار دهيم و ببينيم در ترازوي اعمال خوب و بدمان چه ميگذرد. دين مبين اسلام حتي براي اين ترازو هم شاخصهاي روشني را بيان كرده است. مهمترين اين شاخصها اين است كه آنچه را براي خود ميپسندي براي ديگران بپسند و آنچه را براي خود نميپسندي براي ديگران هم مپسند. نسخه ساده و شفابخشي است هر چند خيلي وقتها ما يادمان ميرود اين رفتاري را كه با پدر، مادر، دوست، همسايه، همكار يا اصلاً با يك رهگذر در اتوبوس يا مترو داشتيم رفتاري است كه اگر با خود ما انجام ميشد به هيچ وجه زير بار نميرفتيم و ناراحت ميشديم اما وقتي در برابر ديگران قرار ميگيریم گاهي وقتها خودخواهيمان غالب ميشود و يادمان ميرود آنچه براي خود ميپسنديم براي آنها هم بپسنديم. ياد مرگ در روايات «اين شتري است كه در خانه همه ميخوابد» به همين خاطر هم در آيات قرآن و در روايات و احاديث نقل شده از معصومان همواره بر ياد مرگ توصيه شده زيرا ياد مرگ و رفتن از اين دنيا تأثير زيادي بر زندگي ما دارد. پيامبر(ص) ميفرمايند: «مرگ را فراوان ياد كنيد؛ زيرا هيچ بندهاي آن را بسيار ياد نكرد، مگر اينكه خداوند دلش را زنده گردانيد و مردن را بر او آسان ساخت. (كنزالعمّال: 42105 منتخب ميزان الحكمة: 518) امام صادق(ع) نيز فرمودند: «ياد مرگ، خواهشهاي نفس را ميميراند و رويشگاههاي غفلت را ريشهكن ميكند و دل را با وعدههاي خدا نيرو ميبخشد و طبع را نازك ميسازد و پرچمهاي هوس را درهم ميشكند و آتش حرص را خاموش ميسازد و دنيا را در نظر كوچك ميكند. (بحار الأنوار: 6 / 133 / 32 منتخب ميزان الحكمة: 518) امام كاظم (ع) وقتى نزد مردى رفت كه در سكرات مرگ فرو رفته بود فرمود: مرگ صافىاى است كه مؤمنان را از گناهانشان صاف مىكند و آخرين دردى است كه به عنوان كفاره آخرين گناهى كه در وجودشان مىباشد به آنها مى رسد و كافران را نيز از حسناتشان صاف مىسازد و آخرين خوشى يا آسايشى است كه به عنوان آخرين پاداش حسنهاى كه دارند، به ايشان مىرسد.» (معاني الأخبار: ٢٨٩/٦ ميزان الحكمه، ج11، ص 95) امام رضا (ع) از جدش رسول خدا (ص) روايت كرده كه فرمود: بسيار در ياد مرگ باشيد و از مرگي كه لذتها را از بين ميبرد بترسيد. از اين روايات ميتوان پي برد مرگ به خودي خود اتفاق ترسناك و بدي نيست. تلخي مرگ خود يا عزيزان و اطرافيان اغلب يا به دليل انسي است كه نسبت به اين دنيا و يا يكديگر داريم و يا به دليل حق و تكليفي كه از انجام آن سر باز زدهايم و نسبت به يكديگر احساس دين ميكنيم. اما اگر هميشه به ياد مرگ باشيم و باور كنيم هر آنچه كه امروز داريم شايد فردا نباشد، بيشتر قدر داشتههايمان را خواهيم دانست و با همديگر مهربانتر رفتار ميكنيم چراكه داشتههايمان فقط مربوط به امروز است. تنها چيزي كه بعد از مرگ همراهمان است هنوز جنازهاش روي زمين بود كه دعواي بازماندگان بر سر ارث و ميراث آغاز شد. وقتي براي غسل و كفن به غسالخانه رفت از آن همه ثروت حتي كفنش هم مال خودش نبود. يك ريال از پولهايش را هم در قبرش نگذاشتند. اعمال و رفتارش اما تنها همراهي بود كه حتي پس از گذاشتن سنگهاي لحد و ريختن خاك روي قبر همراهش بودند. حتي وقتي كه همه دوستان و آشنايان تنهايش گذاشتند و به سراغ جنگ و جدلشان براي تقسيم ارث و ميراث رفتند، فقط اعمالش بودند كه او را تا ابد همراهي ميكردند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۳ دی ۱۳۹۴ - ۲۱:۳۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]