واضح آرشیو وب فارسی:ساوالان خبر: ایسنا: شاید تنها در قصه ها شنیده باشیم، جایی مانند فیلم و سریال های هندی و ترکی، اینکه دو کودک جایشان عوض شده باشد، به شوخی یا جدی، به واسطه یک اشتباه یا اقدامی از سر تعمد! اما گاه این حادثه به ظاهر ساده، ماجراهای تلخ و سختی را به دنبال خواهد داشت. بعداز ظهر یک روز سرد پائیزی ( ۲۵ آذر ۹۳)، ۲ نوزاد پسر در یک بیمارستان شهر شیراز متولد شده اند، نوزدانی که فاصله چشم گشودنشان به دنیا، ۲۰ دقیقه بیشتر نیست. اما سرنوشت آنان را به اندازه دو برادر به هم نزدیک کرده است. روزی که مهیار و امیرمحمد چشم به این دنیا گشودند، هیچ کس گمان نمی کرد که چه سرنوشتی برایشان رقم خورده است، سرنوشتی که از یک مچ بند و جابه جایی آن آغاز شد و دو زندگی را به هم ریخت! والدین دو نوزاد، بی اطلاع از جابه جایی مچ بندهایی که هویت پسرهایشان بود، آغوش گرمشان را ماوای فرزندانی کردند که قرار بود روزگارشان را پر از شادی و نشاط کند اما دست روزگار، سرنوشت دیگری برای آنان رقم زده بود. امیدوار، پدر مهیار در گفت وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: مهیار ۹ ماهه بود که برای انجام آزمایش خون به یکی از درمانگاه ها مراجعه کردیم و مشخص شد گروه خونی مهیار با گروه خونی من و مادرش متفاوت است! او A مثبت بود اما من O و مادرش B مثبت، و این آغاز تلخ قصه ما بود. ابتدا به ما گفتند این موضوع، غیرممکن نیست، اما راضی نشدیم و به پزشک متخصص مراجعه کردیم و او آب پاکی را روی دستمان ریخت و گفت مهیار فرزند ما نیست! کاش برای لحظه ای خودمان را به جای پدر و مادر مهیار می گذاشتیم، اینکه یک روز بگویند این بچه ای که در آغوش گرفته اید، به او مهر ورزیده اید، تمام عشق و محبت خود را نثارش کرده اید، اصلا فرزند شما نیست! امیدوار ادامه داد: آزمایش های پرهزینه دی .ان .ای را قبول کردیم و انجام دادیم و بعد از ۲ ماه جواب حرف پزشک متخصص خون را تایید کرد، اینکه مهیار فرزند ما نبود! با راهنمایی پزشکان، در دستگاه قضایی و پزشکی قانونی طرح دعوی کردیم و بنا به تاکید قاضی، به دانشگاه علوم پزشکی مراجعه کردیم. او گفت: بعد از ۲ هفته از طریق معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی شیراز اطلاع دادند که همزمان با تولد فرزند ما در بیمارستان مورد نظر، پسر دیگری چشم به دنیا گشوده که اکنون با پدر و مادرش در خرامه سکونت دارند. امیدوار با ابراز ناراحتی و گلایه از دانشگاه علوم پزشکی و دستگاه قضایی، گفت: امروز به ما می گویند خب اشتباه شده است، بروید و فرزندانتان را عوض کنید! مگر می شود! حتی تصورش هم مشکل است، کودک یک ساله ای که یک سال در آغوش مادر و پدری زندگی کرده، مگر می توان به راحتی او را از خانواده جدا کرد؟ پدر مهیار گفت: زمانی که امیرمحمد را برای اولین بار دیدم، متوجه شباهت های او با خودمان شدم و دیدن او مرا بسیار خوشحال کرد، اما مگر می توانم مهرم نسبت به مهیار را به راحتی فراموش کنم، مگر فرزندان ما کالا هستند که اشتباه جابه جایی آنها به راحتی و با تعویض جایشان، قابل رفع باشد. امیدوار به شدت از آنچه همکاری نکردن با آنان عنوان می کرد گلایه داشت و خواستار رسیدگی دقیق به این اتفاق و علت آن بود. پدر مهدیار بیان کرد: با یک روانشناس کودک صحبت کردیم و نظرش این است که دو ماهی را خانواده ها در کنار هم زندگی کنند اما هزینه استفاده از مشاور زیاد است و حداقل درخواست ما این است که در این قسمت بخشی از هزینه را تقبل کنند. وی گفت: حالا بیش از زمانی که فهمیدیم مهیار فرزند ما نیست، می ترسیم. نگران آینده بچه ها هستیم که در جایی که ادعا داریم قطب پزشکی کشور است چنین اتفاقی بیفتد و معلوم نیست که با جابه جایی بچه ها در آینده ما را مواخذه نکنند. امیدوار تصریح کرد: ۲۰ دقیقه فاصله تولد بچه ها بوده و این تخلف رخ داد اما هیچ یک از مسئولان حتی یک عذرخواهی ساده هم نکرده اند، حال آنکه من به عنوان یک پدر زمانی که موضوع را از زبان پزشک شنیدم، تا مرز سکته پیش رفتم، چه فکرها که نکردم و چه مشکلاتی که از سر نگذراندیم. اما کشاورز، پدر امیرمحمد در گفت وگو با ایسنا اظهار کرد: من هم مثل آقای امیدوار، نمی دانم چطور می توان این احساس تلخ را بیان کرد، اینکه بگویند این کودک، که دلبند تو هست، فرزندت نیست! حالا برو و با فرزند خودت او را عوض کن!! او با تصریح اینکه حاضر نیست از مهیار و امیرمحمد دل بکند، گفت: شاید بهترین نقطه این اتفاق، آشنایی دو خانواده با هم باشد، اشتباه یک سیستم ما را به مشکلی دچار کرده است که حل آن بسیار دشوار خواهد بود. من از رسانه ها درخواست دارم که آنان موضوع را پیگیری کنند شاید یک مسئول شجاع پیدا شود و مسئولیت این اتفاق را بپذیرد. پدر امیرمحمد گفت: برای آنکه بتوانیم این دو کودک را از خانواده فعلی جدا کنیم و به خانواده واقعی خود برگردانیم، نیازمند زمان هستیم، باید مدتی را هر دو خانواده با یکدیگر زندگی کنند تا بچه ها انس بگیرند، اگر نه ضربه روحی شدیدی به آنان وارد خواهد شد. شخصا به هیچ عنوان از حق قانونی خود و فرزندم نخواهم گذشت، قطعا قانون برای یک شهروند ایرانی حقوقی قائل است که باید مسئولانی که عامل تضییع آن هستند، پاسخگو باشند. اکنون مدتی است که این دو خانواده ساعت های زیادی را با هم می گذرانند، حال آنکه یکی از آن دو در شیراز و دیگری در خرامه ساکن هستند و این کنار هم بودن هزینه های سرسام آوری برای آنان ایجاد کرده است. بی تردید، آنان فرزندان خود را با یکدیگر عوض نکرده اند، هیچ دخالتی در جابه جایی این دو کودک نداشته اند و تنها به یک همراهی، همدلی و تحمل بخشی از زیان های مادی و معنوی مشکل قانع هستند، اما تاکنون و به گفته آنان، هیچ یک از این خواسته ها محقق نشده است.
یکشنبه ، ۱۳دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ساوالان خبر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]