تور لحظه آخری
امروز : پنجشنبه ، 12 مهر 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):چه بسا روزه‏دارى كه از روزه‏اش جز گرسنگى و تشنگى بهره‏اى ندارد و چه بسا شب زنده‏دارى كه...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها




آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1820049927




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

چند سئوال قرآنی از استاد قرائتی


واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: این گونه آیات، سبب انحراف ساده اندیشانى شده که به آیات دیگر توجّه ندارند و از مفسّران واقعى، یعنى اهل بیت پیامبر علیهم السلام جدا افتاده اند و شاید به جهت همین خطرات باشد که قرآن....* تفسیر آیه 7 سوره آل عمران (آیه متشابهات) قرآن می فرماید: «هُوَ الَّذی أَنْزَلَ عَلَیْکَ الْکِتابَ مِنْهُ آیاتٌ مُحْکَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتابِ وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ فَأَمَّا الَّذینَ فی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْویلِهِ وَ ما یَعْلَمُ تَأْویلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَ ما یَذَّکَّرُ إِلاَّ أُولُوا الْأَلْبابِ» او کسى است که این کتاب(آسمانى) را بر تو نازل کرد، که قسمتى از آن، آیات «محکم» [ صریح و روشن ] است؛ که اساس این کتاب مى باشد؛ (و هر گونه پیچیدگى در آیات دیگر، با مراجعه به اینها، برطرف مى گردد.) و قسمتى از آن، «متشابه» است [آیاتى که به خاطر بالا بودن سطح مطلب و جهات دیگر، در نگاه اول، احتمالات مختلفى در آن مى رود؛ ولى با توجه به آیات محکم، تفسیر آنها آشکار مى گردد.] اما آنها که در قلوبشان انحراف است، به دنبال متشابهاتند، تا فتنه انگیزى کنند (و مردم را گمراه سازند)؛ و تفسیر(نادرستى) براى آن مى طلبند؛ در حالى که تفسیر آنها را، جز خدا و راسخان در علم، نمى دانند. (آنها که به دنبال فهم و درکِ اسرارِ همه آیات قرآن در پرتو علم و دانش الهى) مى گویند: «ما به همه آن ایمان آوردیم؛ همه از طرف پروردگارِ ماست» و جز صاحبان عقل، متذکر نمى شوند(و این حقیقت را درک نمى کنند). نکته ها: در این آیه، چند سؤال مطرح است: * سؤال: قرآن در یکجا همه آیات خود را محکم دانسته و فرموده: «کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ» (1) و در جاى دیگر همه را متشابه دانسته و فرموده: «کِتاباً مُتَشابِهاً» (2) ولى در این آیه بعضى را محکم و بعضى را متشابه معرّفى نموده است؛ مسأله چیست؟. پاسخ: آنجا که فرمود: تمام آیاتِ قرآن محکم است، یعنى سخن سُست و بى اساس در هیچ آیه اى نیست و آنجا که فرمود: همه آیات متشابه هستند، یعنى سیستم و آهنگ آیات قرآن، هماهنگ، یکنواخت و شبیه به هم است. اما با این حال، از نظر فهم مردم، همه آیات یکسان نیستند، بعضى صریح و روشن و همه کس فهم، ولى بعضى داراى معانى بلند و پیچیده اند که همین امر موجب شبهه و اشتباه آنان مى گردد. * سؤال: چرا در قرآن آیات متشابه به کار رفته است؟. پاسخ: اولًا، وجود آیات متشابه زمینه فکر و تدّبر در آیات است. ثانیاً، موجب رجوع مردم به رهبران آسمانى مى شود. آرى، اگر همه درس آسان باشد، شاگرد احساس نیاز به استاد نمى کند. ثالثاً، متشابهات، وسیله آزمایش مردم است. گروهى کژاندیش از لابلاى آنها به سراغ اهداف شوم خود مى روند و گروهى اندیشمند، به فرموده امام رضا علیه السلام با مراجعه به محکمات، معناى صحیح آیات را کشف مى نمایند. (3) * سؤال: نمونه آیات متشابه کدام است؟. پاسخ: در قرآن مى خوانیم: «إِلى رَبِّها ناظِرَةٌ» (4) در قیامت چشم ها به پروردگارشان مى نگرند. چون عقل سلیم، جسم بودن را براى خداوند محال مى داند و در آیات دیگر قرآن نیز مى خوانیم: «لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ» (5) چشم ها او را درک نمى کنند، لذا مى فهمیم که مراد از نگاه به پروردگار، نگاه به لطف و پاداش او در قیامت است. همچنین مراد از «دست خدا» در آیه «یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدیهِمْ» (6) قدرت اوست، چنانکه در فارسى نیز مى گوییم: فلانى در فلان شهر یا اداره دست دارد، یعنى قدرت دارد؛ وگرنه خداوند که جسم نیست تا دست و پا داشته باشد. قرآن نیز مى فرماید: «لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ ءٌ» (7) او همانندى ندارد. این گونه آیات، سبب انحراف ساده اندیشانى شده که به آیات دیگر توجّه ندارند و از مفسّران واقعى، یعنى اهل بیت پیامبر علیهم السلام جدا افتاده اند و شاید به جهت همین خطرات باشد که قرآن، خود به ما سفارش نموده است هنگام قرائت قرآن از شرّ شیطان به خداوند پناه ببرید: «فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ» (8) * سؤال: تأویل قرآن به چه معناست؟. پاسخ: مراد از تأویل، اهداف و معارف و اسرار پشت پرده اى است که بعد روشن مى شود. نظیر تعبیر خوابى که حضرت یوسف (ع) دید و بعد روشن شد و یا اسرارى که در شکستن کشتى توسط خضر و موسى (ع) بود که بعد روشن شد. در روایات مى خوانیم: آیات ناسخ از محکمات و آیات منسوخ از متشابهات قرآن است و ائمه معصومین علیهم السلام مصداق بارز راسخون در علم هستند. (9) همچنان که خروج کنندگان بر حاکم اسلامى، کج اندیشانى هستند که به دنبال آیات متشابه مى روند. (10) حضرت على علیه السلام در نهج البلاغه (خطبه 91) از راسخان در علم ستایش مى کند. آنان که به عجز علمى خود اعتراف دارند و از تعمق در چیزى که ضرورتى ندارد، دست باز مى دارند. پیام ها: 1. هر کس، همه آیات قرآن را نمى فهمد: «أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ». 2. قلب هاى منحرف، منشأ فساد و فتنه است: «فی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ». 3. فتنه، تنها آشوب نظامى و فیزیکى نیست، تفسیر به رأى و تحریفِ فرهنگ و معانى آیات، نیز فتنه است: « ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ». 4. گاهى حقّ، دستاویز باطل مى شود: «ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ». 5. هدف نهایى و مقصد اعلاى آیات الهى را تنها خدا و راسخان در علم مى دانند: «وَ ما یَعْلَمُ تَأْویلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ». 6. نام راسخان در علم در کنار نام مقدّس خداوند آمده و مقامشان بعد از مقام الهى است: «وَ ما یَعْلَمُ تَأْویلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ». 7. علم، درجاتى دارد که بالاترین آن آشناشدن به تأویل و رسیدن به هدف نهایى است: «وَ ما یَعْلَمُ تَأْویلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ». 8. عالمان واقعى بى تکبّرند: «وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ». 9. گرایش به باطل، مانع از رسوخ علم است: «وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ» در برابر «فی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ» قرار داده شده است. 10. هر چه را نمى فهمیم، انکار نکنیم: «کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا». 11. نزول آیات محکم و متشابه در مسیر تربیت است: «کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا» (11) ملاحظه مى کنید که این تفسیر چه شیوه شیوایى دارد و چه نکات و پیام هاى ارزشمندى از هر آیه استنباط کرده است. ساختار روشمند این اثر که دو رکن نکته ها و پیام ها همواره در ذیل هر آیه مى آید، در میان تفاسیر قدیم و جدید، نمونه اى جز تفسیر راهنما ندارد آن هم تا حدودى. آنچه در تفسیر آیه فوق مهم است، این است که برخلاف بعضى از مفسران بزرگ از جمله مرحوم علامه طباطبایى، ایشان در عبارت «وَ ما یَعْلَمُ تَأْویلَهُ إِلاَّ اللَّهُ/ وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ» پس از «اللَّه»، وقف را روا ندانسته و لذا آگاهانه راسخان در علم را در شناخت متشابهات و دانستن و توانستن تأویل، بر «اللَّه» عطف کرده است. پاورقی: (1)- هود، 1. (2)- زمر، 23. (3)- بحار، ج 2، ص 185. (4)- قیامت، 23. (5)- انعام، 103. (6)- فتح، 10. (7)- شورى، 11. (8)- نحل، 98. (9)- تفسیر نورالثقلین . (10)- تفسیر درّالمنثور، ج 2، ص 148. (11)- تفسیر نور، جلد یک صفحه 468 الى 471. منبع: کتاب «زندگینامه» حجت الاسلام والمسلمین قرائتی، ص: 227-223


شنبه ، ۱۲دی۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن