تريبون آزاد ؛ كجاي كاريم؟

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: تريبون آزاد ؛ كجاي كاريم؟
آنچه در اين نوشته از نظرتان مي گذرد، نگاه و نظري است بر آنچه امروز در جامعه با عنوان عفاف و حجاب مطرح است و نسبت به چگونگي آن و روشهاي اجرايي و عملي آن، بحثهاي موافق و مخالفي را در پي داشته است. بي ترديد، اصل موضوع حجاب و عفاف براي دين باوران، امري پذيرفته و انكارناپذير است، چه آنكه صراحت آيات شريفه قرآن و روايات و سيره معصومين(ع)، كمترين ترديدي را در حقانيت موضوع به جاي نمي گذارد. ولي ظاهر امر در بين خدا محوران در نوع پوشش و احياناً نحوه برخورد متجاسران به اين امر ارزشي است كه گاه اختلاف سليقه ها و نيز ديدگاهها موجب شده است تا فرصت طلبان مغرض و پر مدعا وارد عرصه شده و از فضاي مه آلود با چراغ خاموش به سمت هدفهاي خود پيش روند و از احساسات جوانان به بهره برداري بپردازند. بنابراين، بايد با درك شرايط جهاني و هجمه اي كه براي پيشگيري از نفوذ اسلام ناب محمدي(ص) با تمامي ابزار و امكانات رسانه اي و اقتصادي و سياسي، صورت مي گيرد، در فضايي دور از جنجالهاي تبليغاتي و هياهوهاي معاندان به تحكيم ارزشهاي والاي دين خدا در درون جامعه ولايي ايران اسلامي، اهتمام ورزيم و به گونه اي برخورد نكنيم كه ذهن پاك جوانان ما از هم اكنون به مسلمات دين و احكام قطعي و تغييرناپذير آن، بيگانه و يا مخدوش گردد كه نتايج آن در دنيا و آخرت، ما را خواهد گرفت. در اين مقام بر آنيم كه متذكر شويم مصوبه سال 85 شوراي عالي انقلاب فرهنگي كه بايد توسط وزارتخانه، سازمانها، نهادها و ادارات تابعه آن، اجرا گردد تاكنون به درستي و جديت اعلام نگرديده و مي شود گفت فعاليت قابل قبولي تحقق نيافته است. براي اثبات بي زحمت اين ادعا مي توان موقعيت زنان شاغل در سازمانهاي دولتي و بخشهاي خصوصي را كه به نوعي تحت نظارت سازمانهاي دولتي هستند، بررسي نمود كه مجريان مصوبه و عاملان طرح ساماندهي عفاف و حجاب تلقي مي گردند و خود با اصل موضوع بيگانه اند! بله در حد نوشتن يك پوستر در تابلوي اعلانات به خاطر خالي نبودن عريضه «لطفاً حجاب اسلامي را رعايت كنيد» مي شود گفت كار شده است؟ و حتي در همان مورد هم به اندازه تراكت «لطفاً سيگار نكشيد» براي مراجعان و كارمندان، اهميتي قايل نمي شوند كه خود نوعي دهن كجي و وهن تلقي مي شود. مگر دولت دين مدار و مكتبي به سازمان هواپيمايي كشوري اعلام نكرده است كه براي سالم سازي محيطهاي فرودگاهي و سالنهاي انتظار و بعضاً مهماندارهاي محترم پروازها، رعايت لازم را بنمايند؟ ولي برخلاف انتظار، موارد متعدد از بي توجهي ديده مي شود كه غالب آن مربوط به مسافران است، ولي براي پيشگيري از ترويج اين پديده شوم بدحجابي، هيچ اقدام مؤثري مشاهده نمي شود! وزارت علوم كه يكي از وزارتخانه هاي مهم دولت است، براي مراكز آموزشي دانشگاهي حتي در حد بعضاً اساتيد و كادر اداري و دانشجويان در جهت اجراي مصوبه دولت چه كاري كرده است كه نه تنها قشر مذهبي از حضور فرزندانشان در اين گونه مراكز نگران و دلواپس هستند، بلكه عرصه را براي تحصيل دختران محجبه، تنگ مي بينند آيا نبايد جدي مورد پيگيري قرار گرفته و سالم سازي گردد كه همين معضل در آموزش و پرورش هم هست و هيچ برخورد قاطعي صورت نمي گيرد! وقتي مي گوييم برخورد قاطع، منظور زدن و بستن و دادگاه و محكمه نيست ولي از تذكرات لساني و برخوردهاي عاطفي و پدرانه و مادرانه در اين مراكز حركتي ديده نمي شود. مگر نه اين است كه بدحجابي و بي حجابي، جرم است و مگر نبايد با مجرم، متناسب با جرم برخورد شود؟ و از طرفي اغلب دانشجويان و دانش آموزان دختر و پسر، فرزندان مردم متدين و خود نيز در لايه هاي دل و قلبشان، امواجي از فطرت دينداري و خداخواهي وجود دارد، ولي آموزه هاي غلط رسانه اي، چندگانگي در اجرا و اختلاف نظري كه در اصل موضوع و يا لباس و رنگ و مدل مطرح مي گردد و بعضاً زير سؤال بردن اصل قضيه، موجب سرخوردگي، عدم آمادگي براي شنيدن حرف حق پروردگار را پديد آورده كه مي طلبد به عنوان يك باور قطعي همگي يكدل و يك زبان به اجراي طرح اهتمام ورزيم و طبيعي است كه در يك بستر زماني مناسب و ميان مدت به كار فرهنگي پرداخته شود كه يك امر حتمي و لازمي است. چرا بايد سخن عالمان دين و سخنوران و خطباي جمعه و جماعات كه از سر دلسوزي مردم و مسؤولان را مخاطب قرار مي دهند و در جهت نجات نسل نو، از فرو افتادن در منجلاب فساد و ضد ارزشهاست و دستمايه رهايي آنان از غرقاب گناه است را با اميال زود گذر و نفساني و يا احياناً اغراض سياسي درآميزيم كه خلط مباحث شود و به خود اجازه ندهيم كه حتي اگر اطلاعاتي در علوم ديني نداريم به مصداق «فاسئلوا اهل الذكر» از متخصصان امر دين و محققان آن، صحت ادعا و اظهارات گوينده و يا نويسنده را جستجو كنيم؟ آن هم در مباحثي مهم مثل عفاف و حجاب كه با قطع و يقين اگر با آن برخورد منطقي صورت نگيرد، آتش فروزان عياشان و شهوترانان، سلامت جامعه را به خطر جدي خواهد انداخت. مگر ما همان مردمان اهل استدلال و منطق نيستيم كه هرگاه سخني را مي شنويم، مايليم آن را در قرآن بيابيم و اگر غير از آن باشد، قانع نمي شويم و آن را به ديوار مي كوبيم و ديگر هيچ، چرا در اين خصوص تغافل مي كنيم؟ و اين مهم را با اما و اگرها به بوته ابهام و ايهام مي گذاريم. واي بر ما اگر بخواهيم براي خوشايند معدود عناصر غير معتقد و لاابالي با برچسب قيموميت به اشخاص حقگو، خود را در حجابي از موهومات گرفتار كنيم و اين را بدانيم كه آنان كه براي خدا به ميدان آمده اند، از سرزنشها باك ندارند و به مصداق «فاستقم كما امرت» در ترويج انديشه مبتني بر دستورات خدا مقاومت مي كنند. بنابراين مسؤولان امر و مخاطبان، مصوبه سال 85 شوراي عالي فرهنگي «طرح جامع عفاف و حجاب» كه در مرحله اول به تكليف شرعي خود و در مرحله بعد به وظيفه قانوني خويش عمل كنند و نگذارند مصوبه مذكور، منحصر به تذكرات و يادآوريهاي امام جمعه ها گردد و اگر خداي نخواسته به اين باور نرسيم و قبح گناه، دامن جامعه را آلوده نمايد، بلايي از قهر خداوند بر سرمان خواهد آمد كه آب در آسمان بخشكد و زمين به لرزه درآيد و سرنوشتي بسان اقوال و ملل گذشته تاريخ پديدارمان شود و مايه عبرت تاريخ گرديم. مبادا چنين مباد كه فردا دير است. محمود روحاني نژاد
پنجشنبه 16 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 234]