واضح آرشیو وب فارسی:پایگاه اطلاعات نشریات کشور: «یاسمین جونگر» عضو موسس مرکز «روزنامه نگاران مستقل گروه ۲۴»، اقدامات دولت ترکیه را با رفتار فرد ستیزه جویی مقایسه می کند که نه تنها علیه گروه رسانه ها بلکه علیه همه کسانی اقدام می کند که از نظر او دشمن باشند. در این میان بیش از همه روزنامه نگاران جستجوگر در معرض این حملات قرار دارند یعنی همان کسانی که دسایس شوم حاکمان را افشا می کنند. خانم جونگر که سابقا در روزنامه ملیت مقاله می نوشت و امروز در واشنگتن اقامت دارد، در ادامه می گوید:« آن چه در آغاز کار به عنوان یک جنگ قدرت میان اردوغان و گولن به نظر می رسید، امروزه دامن همه ی رسانه های دیگری را هم گرفته است که قصد سرخم کردن در برابر مرد قدرتمند ترکیه را ندارند.» ترکیه امروز بر زمین سستی قرار دارد که روز به روز بیشتر به سمت خودکامگی و سلب آزادی ها و نابودی دموکراسی پیش می رود. این کشور حتی پس از انتخابات پارلمانی اول نوامبر و کسب اکثریت مطلق توسط حزب حاکم نیز به آرامش دست نیافت و همچنان وضعیتی تنش آلود دارد. حمله به رسانه های منتقد همچنان بدون تغییر ادامه دارد و رسانه های نیمه دولتی اعم از رسانه های دیداری و نوشتاری از چند ماه پیش ۸۰۰ روزنامه نگار و نویسنده خود را اخراج کرده اند. نزدیک به ۸۰۰ رسانه ترکیه در حال حاضر تحت کنترل دولت قرار داشته و دست از انتقاد برداشته اند. و دولت نیز برای رسیدن به این نقطه از هر دستاویزی بهره برده است. همین دولت بود که علیه مدیرانی مانند «جم اوزان» و «دینک بیلگین» به دلیل به کارگیری کارآموزان در بانک هایشان شکایت کرد و همین دولت بود که روی کنسرسیوم رسانه ای استار و صباح دست گذاشت و مدیران وفادار به اردوغان را در این دو رسانه منصوب کرد. البته رجب طیب اردوغان حتی به مدیران رسانه ای منصوب خود نیز اعتماد ندارد. هنگامی که «احمد چالیک» به عنوان فرد معتمد اردوغان به روزنامه صباح رفت، بلافاصله «برات آلبایراک» داماد اردوغان از سوی شخص رییس جمهور به عنوان رییس هیات مدیره گروه چالیک منصوب شد تا به این ترتیب چالیک نیز تحت کنترل باشد. البته آلبایراک از ماه نوامبر به وزارت انرژی رسید. «محمت امین قره محمت» نیز مجبور به فروش روزنامه معروفش «آکشام» به یکی از نزدیکان اردوغان به نام «اتم سانجاک» شد. بر سر دیگر رسانه های منتقد و از جمله گروه رسانه ای کوزا-ایپک نیز چنین بلایی آمد و پس از دست اندازی دولت به این رسانه ها در عرض چند روز ۷۰۰ روزنامه نگار شاغل در دو روزنامه و شبکه تلویزیونی اخراج شدند و امروز همه رسانه های گروه کوزا-ایپک به افراد وفادار به اردوغان رسیده است. آن بیست درصد باقی مانده از رسانه های منتقد ترکیه هم امروزه در ترس و هراس دائمی به سر می برند. یکی از دلایل این ترس و نگرانی اصلاحاتی است که به خواسته ی اردوغان در تشکیلات قضایی اعمال می شود. اردوغان در دوران نخست وزیری هم بیش از ۱۲ هزار قاضی و دادستان که هشتاد درصد از آنان را وفاداران خودش تشکیل می دهند به عنوان «قضات صلح و آشتی» وارد تشکیلات قضایی کرد و به آنها اختیار تام داد. این گروه از قضات هستند که به پلیس مجوز بازداشت افراد را می دهند، بازداشتی که بلافاصله پس از «اولین شک و تردید نسبت به نیات احتمالا تروریستی افراد» صورت می گیرد. ده نفر از این به اصطلاح قضات صلح در استانبول فعالیت دارند و آنها هستند که همه عملیات ها علیه رسانه ها را رهبری و هدایت می کنند. تصمیم های این گروه از قضات تنها با حکم دیگر قضات صلح قابل فسخ است و این گروه از این قدرت برخوردارند که گاه یک دادگاه عادی را تا سال ها تمدید کنند. جالب آن که دادگاه قانون اساسی ترکیه این اصلاحات را مغایر قانون اساسی نمی داند و کار قضات صلح را وظیفه ای «بسیار حساس» عنوان می کند. هنگامی که یک روزنامه نگار لیبرال به نام «صدف کاباس» در حساب توییتر خود طی یک جمله کوتاه اظهار نظر کرد که قضات صلح نباید مساله پرونده های فساد را فراموش کنند بلافاصله این اظهار نظر به عنوان توهین به قضات شناخته شد و حکم بازداشت خانم کاباس صادر گردید. البته از نظر تئوری در برخی موارد قضات عادی نیز می توانند احکام قضات و دادگاه های صلح را نقض کنند اما در عمل چنین امکانی وجود ندارد. هنگامی که دو قاضی دادگاه عمومی به دلیل فقدان مدارک و اسناد حکم آزادی هدایت کارا خان را صادر کردند بلافاصله شورای عالی قضات صلح که همه ۲۲ عضو آن منصوب رئیس جمهور هستند دست به کار شد و پس از اخراج آن دو قاضی ، کارا خان را همچنان پشت میله های زندان نگه داشتند. «عبدالحمید بیلیچی» که در ماه اکتبر جانشین اکرم دومانلی در روزنامه زمان شد، می گوید:« کسی نمی داند فردا چه پیش خواهد آمد. آیا دستگیر می شویم یا کارمان را از دست می دهیم و دیگر نمی توانیم از کارت اعتباری خود استفاده کنیم.» روزنامه زمان نزدیک به دو هزار کارمند دارد که از چند ماه پیش در ترس و هراس دائمی به سر می برند. این در حالی است که روزنامه زمان با تیراژی بیش از ۷۰۰ هزار نسخه در روز یکی از پرتیراژترین و محبوب ترین روزنامه های ترکیه به شمار می آید. البته دو سال پیش تیراژ این روزنامه بالغ بر ۲/۱ میلیون در روز بود. در حال حاضر میزان آگهی های این روزنامه به یک سوم کاهش یافته و کسی جرات نمی کند که در این روزنامه ها با اردوغان شوخی کند و مدیران بخش دولتی هم کاملا مطیع نشان می دهند. دولت ترکیه روزنامه نگاران شاغل در گروه نشریات زمان را از فهرست روزنامه نگارانی که از دولت کمک های مالی دریافت می کنند، حذف کرده است اما اقای بیلیچ به هر صورت قصد دارد که این روزنامه را حفظ کند. در این وانفسا هستند کسانی که هنوز در این جنگ بی امان مرگ و زندگی ، باز هم شانسی برای دموکراسی قایلند زیرا آن دشمنان ایدئولوژیک دیروز بر اختلاف ها و شکاف ها غلبه کرده و هواداران گولن با چپ های روزنامه جمهوریت دست دوستی داده اند. اهل سنت با علوی ها و ترک ها با کردها نیز بیش از پیش حس دوستی و برادری دارند. بیلیچی سرپرست گروه نشریات زمان در این اواخر امکانات یک نسخه کردی روزنامه زمان را البته به صورت اینترنتی و آنلاین فراهم آورده است و همین اقدام در نزدیکی بیشتر سنی ها و علوی ها نقش زیادی ایفا می کند. بیلیچی در عین حال به شدت نسبت به غرب و آلمان به خاطر سکوت آنان در قبال رفتار اردوغان گلایه دارد و به نظر او نمی توان به بهانه بحران پناهجویان و استفاده از پایگاه هوایی اینجرلیک رفتار استبدادی و خودکامانه پرزیدنت رجب طیب اردوغان را نادیده گرفت و در برابر اقدامت ضد دمکراتیک او سکوت پیشه کرد. به باور آقای بیلیچی برقراری یک دموکراسی کارآمد در ترکیه اگر نگوییم در اولویت، حداقل باید به اندازه استفاده از پایگاه هوایی اینجرلیک برای آمریکا و جهان غرب اهمیت داشته باشد:«در غیر این صورت ترکیه نیز مانند دیگر کشورهای خاورمیانه تنها برای منافع کوتاه مدت غرب به کار خواهد آمد.» منبع: فرانکفورترآلگماینه
شنبه ، ۱۲دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایگاه اطلاعات نشریات کشور]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]