واضح آرشیو وب فارسی:حمایت: گروه اجتماعی-شاهرخ صالحی کرهرودی: انتشار فیلمی از تنبیه دانش آموز الیگودرزی توسط یک معلم مدرسه، بار دیگر توجه به موضوع «تنبیه دانش آموزان» را به خبر اول رسانه ها تبدیل کرد، تا جایی که وزیر آموزش و پرورش هم به خاطر رفتار نادرست این معلم عذرخواهی کرده و البته مراجع نظارتی آموزش و پرورش هم از برخورد با این معلم خبر دادند، اما سوالی که مطرح می شود این است که آیا معلم حق تنبه دانش آموز را دارد یا نه؟ تا پیش از تاسیس مدارس نوین در ایران، مسئولیت آموزش کودکان با مکتب خانه ها بود که قواعد رسمی آموزش بر آنها مترتب نبود. این مکتب خانه ها از برنامه درسی منظمی پیروی نمی کردند و بیشتر به آموزش حساب، ادبیات و قرآن به کودکان می پرداختند. اما شیوه تربیتی هم در این مکتب خانه ها متفاوت از شیوه امروزی بود و «تنبیه» به خصوص از نوع «تنبیه بدنی» به عنوان یکی از شیوه های اصولی و ثابت در این مکتب خانه ها پذیرفته شده بود. با تاسیس دارالفنون، آموزش دانش آموزان ایرانی در اروپا، بازشدن پای خارجی ها به سیستم آموزشی ایران و در نهایت تشکیل مدارس نوین در ایران، تنبیه بدنی هم کم کم از سیستم تربیتی رخ بربست، هرچند که هیچ وقت حذف نشد و همچنان یکی از شیوه های تربیتی در مدارس است. اما مقررات مدرسه در خصوص تنبیه دانش آموزان چه می گوید؟ آیین نامه انضباطی مدارس اگرچه امروزه با تغییر سبک آموزشی مدارس و نیز توجه بیشتر اولیا به فرزندانشان موضوع تنبیه بدنی مانند سابق در مدارس رواج ندارد اما تنبیه های روحی و ارائه مشق شب به عنوان تنبیه نرم همچنان در برخی از مدارس رایج است. البته همه بر این نکته اتفاق نظر دارند که دانش آموز متخلف باید متوجه تخلف خود شده و در رفتارش تجدید نظر کند و بر این اساس است که ترتیبات مختلفی در آیین نامه اجرایی مدارس پیش بینی شده است. مطابق ماده 77 آئین نامه انضباطی مدارس، «اعمال هرگونه تنبیه از قبیل اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی جهت تنبیه ممنوع است» اما برای برخورد با تخلفات احتمالی دانش آموزان، قانون سلسله مراتبی را بر اساس اصول تربیتی تعیین کرده است که برای تنبیه دانش آموزان باید به آن توجه شود. بر اساس ماده 74 این آئین نامه، «قصور و سهل انگاری دانش آموزان نسبت به انجام وظایف خود تخلف محسوب می شود. مدیر، شورای مدرسه، معاونان و مربیان موظف اند قبل از اعمال هر گونه تنبیه از وضع و موقعیت محصل آگاهی یابند و در جستجوی انگیزه و علت تخلف برآیند و نسبت به رفع آن اقدام کنند.» همچنین تنبیه باید به گونه ای باشد که دارای اثر اصلاحی بوده و توجه دانش آموز را به اشتباه خود جلب و زمینه مناسب را برای ایجاد رفتار مطلوب در وی فراهم کند. تنبیه باید متکی به یافته های علمی و استفاده از الگوهای مناسب تغییر رفتار باشد تا موجب تجری دانش آموز و اصرار وی بر تکرار اشتباه نشود. پس از طی این مراحل در صورتی که روش های تربیتی در دانش آموز موثر نباشد، در این صورت ماده 76 آئین نامه انضباطی انواع تنبیه برای دانش آموزان را تعیین کرده است. بر اساس این ماده «دانش آموزان متخلفی که راهنمایی ها و چاره جویی های تربیتی، در آن ها مفید و مؤثر نمی افتد، با رعایت تناسب به یکی از روش های زیر مورد تنبیه قرار می گیرند: 1. تذکر و اخطار شفاهی به طور خصوصی. 2. تذکر و اخطار شفاهی در حضور دانش آموزان کلاس مربوط. 3. تغییر کلاس، در صورت وجود کلاس های متعدد در یک پایه با اطلاع ولی دانش آموز. 4. اخطار کتبی و اطلاع به ولی دانش آموز. 5. اخراج موقت از مدرسه با اطلاع قبلی ولی دانش آموز، حداکثر برای مدت سه روز. 6. انتقال به مدرسه دیگر. » همانطور که به صراحت در این ماده و ماده 77 اشاره شده است، تنبیه بدنی و یا هرگونه توهین و تحقیر دانش آموز جایگاهی در اصول تربیتی و آموزشی مدارس نداشته و هیچ کس حق ندارد به استناد تخلف دانش آموزان، اقدام به تنبیه آنها کند. رسیدگی به تخلف معلمان یکی از وظایف مدیر مدرسه که در آئین نامه انضباطی مدارس نیز به آن اشاره شده است، توجیه همکاران مدرسه در خصوص شرایط تنبیه دانش آموزان است. بر اساس ماده 82 آئین نامه، مدیر مدرسه موظف است ممنوعیت تنبیه بدنی را تذکر دهد و در صورت مشاهده ی تخلف، مراتب را جهت اطلاع و اقدام لازم به اداره آموزش و پرورش منطقه گزارش دهد. در صورتی که یکی از معلمان، مربیان یا یکی از اولیای مدرسه اقدام به تنبیه بدنی یا تحقیر و توهین دانش آموزان کند، مدیر مدرسه موظف است گزارش این اقدام را به آموزش و پرورش منطقه اطلاع دهد، آموزش و پرورش نیز موظف با احضار فرد خاطی به تخلف وی رسیدگی و حکم مقتضی در این خصوص را صادر کند. جنبه های کیفری تنبیه دانش آموزان در خصوص تنبیه دانش آموزان همه چیز به بررسی تخلف خاطیان در آموزش و پرورش یا برخوردهای اداری با معلم خاطی محدود نمی شود و در صورتیکه تنبیه بدنی به حدی باشد که موجب جنایت شود، اولیای دانش آموز به عنوان اولیای دم حق دارند تا با مراجعه به دادسرا، مجازات خاطی و حسب مورد قصاص یا دیه جنایت وارد شده را مطالبه کنند. یکی از مواردی که سبب می شود تنبیه دانش آموزان جنایت عمدی تلقی شود، تعریفی است که در بند پ ماده 290 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 در خصوص جنایات عمدی آورده است. بر اساس این ماده « جنایت عمدی است ... هرگاه مرتکب قصد ارتکاب جنایت واقع شده یا نظیر آن را نداشته و کاری را هم که انجام داده است، نسبت به افراد متعارف نوعاً موجب جنایت واقع شده یا نظیر آن، نمی شود لکن درخصوص مجنیٌ علیه، به علت بیماری، ضعف، پیری یا هر وضعیت دیگر و یا به علت وضعیت خاص مکانی یا زمانی نوعاً موجب آن جنایت یا نظیر آن می شود مشروط بر آنکه مرتکب به وضعیت نامتعارف مجنیٌ علیه یا وضعیت خاص مکانی یا زمانی آگاه و متوجه باشد.» دانش آموزان به خصوص دانش آموزان ابتدایی یا دوره متوسطه اول به واسطه جثه بدنی ضعیف و کوچکی که دارند، تاب و تحمل کمتری نسبت به یک تنبیهی که ممکن است خیلی هم شدید نباشد، داشته باشند. از سوی دیگر، در شرایطی که معلم یا فرد تنبیه کننده به وضعیت و ضعف دانش آموز آگاه است، اما اقدام به تنبیه بدنی وی می کند، در این صورت مرتکب جنایت عمدی شده است. کما اینکه یکی از شدیدترین موارد تنبیه بدنی دانش آموزان در سال های اخیر مربوط به مرگ مغزی دانش آموزی در دی ماه سال 91 بود. معلم وقتی متوجه می شود، دانش آموزی کتاب های خود را در منزل جا گذاشته بود، با عصبانیت کتاب سنگینی را به سر دانش آموز می کوبد، دانش آموز که طاقت ضربه را ندارد به کما می رود و بعد از یک هفته فوت می کند. بر اساس قانون مجازات اسلامی، در صورتی که جنایت عمدی منجر به قتل شود، مجازات مرتکب قصاص نفس و اگر منجر به جنایت بر اعضا شود، حسب مورد قصاص عضو یا دیه عضو خواهد بود.
جمعه ، ۱۱دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: حمایت]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]