محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831528296
جلیلی در شبکه خبر: ما سینمای طرح مساله نیاز داریم، نه سینمای القای بن بست!
واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: شب گذشته وحید جلیلی به برنامه شهر فرنگ شبکه خبر آمد و از جشنواره مردمی عمار، رابطه دولت و سینما حرف زد و البته انتقادهایش به وضعیت فیلمسازی سینمای ایران را مطرح کرد.به گزارش ذاکرنیوز، وحید جلیلی مسئول شورای سیاست گذاری جشنواره عمار در برنامه «شهر فرنگ» شبکه خبر در پاسخ به این سئوال که وجه تسمیه این جشنواره چیست و چرا این نام برای جشنواره برگزیده شده است، گفت: همانطور که می دانید، اولین جشنوازه عمار در سال 1389 برگزار شد. حوادث 1388 برگرفته از مسایل سیاسی و نیز مسایل اجتماعی کشور بود. یک بی توازنی شکل گرفته بود در میان گروه ها و جشنواره عمار با همان هدف شکل گرفت. بعد از حوادث 1388 کلمه عمار زیاد شنیده می شد. حضرت عمار یاسر در زمان پیامبر و در اعصار فتنه وظیفه اطلاع رسانی و غبارروبی از چهره اسلام بودند. این کلید واژه در سال 1388 خیلی مهم بود در سپهر جامعه شناسی سیاسی ایران و به دنبال آن، ما هم تصمیم گرفتیم این کلید واژه را رها نکنیم و تا کنون هم از این اسم به درستی انتخاب شده و ما نیز تغییر نداده ایم. وی در ادامه در خصوص تغییراتی که این جشنواره در فضای هنری و به ویژه در فضای سینمایی کشور ایجاد کرد است، گفت: ادبیات سینمای ایران چند وقتی است که در جا می زند. بخش مهم از معضلی که ما داریم، سازمان تماشای سینماست. سینما تنها محلی است که به نام جایی که در آن عرضه می شود، خوانده می شود. سینما جایی است که مردم جمع می شوند و دقایقی را در آن سپری می کنند. متاسفانه سازمان تماشایی که در سینما داریم، نتوانسته است، جمعیت 80 میلیونی را به خود جذب کند. باید ببینیم که چه اتفاقی باید بیافتد. شیوه ارائه آثار سینمایی را برای دستیبابی مخاطب عام راحت تر کنیم. ما هم اسمش را در جشنواره صفت مردمی نهادیم برای اینکه از همان ابتدا مشخص کرده باشیم که می خواهیم برویم سراغ همه مردم و نه قشر سینماروی خاصی. الان وضعیت به گونه ای شده است که فیلمی را دویست هزارنفر ببینید تیتر می زنند ورود فیلم به باشگاه میلیاردی ها و همه توهم می زنند که فیلم دیده شده است. مجموع ادبیات سینمایی هم که ما داریم نتوانسته است، راه حلی برای برون رفت از این قصه ارائه بکند. عمار از این حیث دارد تلاش می کند، یک مخاطب جدیدی را به سینما وارد بکند. مجموع پیامک هایی که به جشنواره عمار شد در یک نسبت معمول، ما حدود 80، 90 هزار شماره تلفن داریم که به ما پیامک زده اند و اگر فکر کنیم که از هر 5 نفر یک نفر پیامک زده باشد، شاید با میزان مخاطبان سینمای ما برابری کند. علاوه بر آن و مهم تر از آن، خیلی از این مخاطبان در روستاها هستند. در مناطقی که اساسا دسترسی به سنما وجود ندارد. تا کی باید صبر کرد تا در چند ده سال آینده، به آن مناطق هم سینما برسد. از این نظر عمار در حال انجام یک تجربه در حال تکامل است. جلیلی همچنین در مورد اطلاق صفت مردمی به جشنواره عمار گفت: این صفت فقط به جهت تاکید آورده شده است و نافی مردمی بودن سایر جشنواره ها نیست.این تاکیدی است برای اینکه هم دست اندرکاران جشنواره متوجه باشند که اینجا یک محفل نخبگانی نیست و این خطر مردمی گم نشود. این بحث مردمی البته فقط منحصر به مکان های اکران نیست و بیشتر مربوط به موضوعاتی است که شما در فیلم های این جشنواره می بییند. بببیند ما در سالهای اخیر، به صورتی کاملا افراطی به مساله فرم پرداختیم و سینما را در فرم خلاصه کردیم. اگر این گزاره درست باشد خب چه لزومی به ادامه مسیر سینمای ایران هست. در سینمای جهان سالانه صدها فیلم با تکنیک و فرم درجه یک ساخته می شود که قابلیت پخش عمومی در ایران را هم دارد. اما واقعیت این است که همه چیز فرم نیست. مردم دوست دارند موضوعات خودشان را در سینما بببیند. خودشان را ببیند. مطمئنا هر چه قدر بشود تکینک ها و فرم های سینمایی را بهتر به کار گرفت باید استفاده کرد، اما نمی توان به این بهانه از این همه موضوعات ملی گذشت. عمار دارد این کار را می کند. کورسویی ایجاد می کند تا تلاش کرد تا هزاران سوژه و موضوع سانسور شده، کمی به یادمان بیاید. رئیس شورای سیاست گذاری جشنواره عمار همچنین به ایجاد توزان میان فرم و محتوا در هر دو طرف ماجرا اشاره کرد و گفت: البته فرم بماهو فرم در واقع ناقض خودش است. یعنی شما وقتی می توانید فرم را به کمال برسانید که محتوایی درجه یک وسط باشد. معمولا هم پرمحتواترین فیلم های سینمای ما خوش تکنیک ترین فیلم های ما هم بوده است. سالهاست که گفته می شود که سینما دو بعد هنر و صنعت دارد، اما هم اکنون باید به بعد دیگری به نام رسانه هم اشاره کرد. فیلم متوسطی به نام «آرگو» چگونه در آمریکا اسکار می گیرد و در طراز درجه یک سینمای هالیوود قرار می گیرد. در حالی که اگر بخواهد صرفا با معیارهای صنعتی و هنری ارزیابی شود هیچ گاه در این جایگاه قرار نمی گیرد. جلیلی ادامه دارد: سالها در مورد ارزش فرم در سینمای ایران صحبت شد، اما چه قدر به سرگرمی و جذابیت سینمای ایران کمک کرد؟ اگر سوژه و محتوا اهمیتی ندارد، چرا سینمای ایران تعطیل نمی شود. این ارزش های فرمی و تکنیکی شرط کافی است، اما شرط لازم نیست. شرط لازم این است که شما بروی در مسیر فرهنگ و تاریخ خود و داشته های خود را بیرون بکشی، قهرمان های خود را به روی پرده بیاوری. خیلی جالب است که ما در واقعیت زندگی اجتماعی و سیاسی و تاریخی خود ده ها هزار قهرمان داریم و به یکباره، جو ضدقهرمانی در سینمای ایران به راه می افتاد. قهرمان هایی که به شدت بار دراماتیک دارند و توجهی به آن نمی شود و سینمای ایران در واقع خودش را از دو چیز محروم می کند: از یک طرف مخاطب میلیاردی در دنیا که به شدت عطش دارد که ایران را بشناسد و از طرف دیگر خودش را از هزاران جنبه دراماتیک محروم می کند. رهبر انقلاب در دیداری که با کارگردان ها داشتند گفتند که چرا نمی روید زندگی شهید برونسی را بسازید. مشکلی که ما امروز در جامعه مان داریم این است که تخیل هنرمند ما از واقعیت جامعه ما عقب مانده است. مدقق از جلیلی در مورد استفاده او از واژه سانسور پرسید و گفت این سانسور چه گونه شکل گرفته است. جلیلی اشاره ای به نام برنامه کرد و گفت انگار از ابتدا در جامعه هنری و رسانه ای ما این سانسور وجود داشته است که سینما فقط باید شهرفرنگ را نشان داد. اتوپیای غرب را. چرا سینمای ایران نتوانسته منطقه را تسخیر کند مدقق در ادامه ادعا کرد برخی می گویند که دست اندرکاران جشنواره عمار، مخالف سینمای فعلی ایران هستند. جلیلی در پاسخ گفت: سینمای فعلی ایران که یک کل به هم پیوسته نیست. خود سینما را که نگاه می کنید، طیف های گوناگونی دارد. اصل اول این است که ظرفیت فنی سینمای ایران را باید قدر دانست. بحث ما این است که چرا از پتانسیل و ظرفیت سینمای ایران به درستی استفاده نشده است. ما می گوییم که چرا سینمای ایران نتوانسته است منطقه را تسخیر کند. چرا فیلم های نتوانسته در کشورهای منطقه مثل پاکستان، افغانستان، تاجیکستان، لبنان، عراق و سوریه حاکم نشده است. می توانسته چنین کاری را بکند. اگر رویکردها تغییر کند و از آن نگاه شهرفرنگی فاصله بگیرد. اگر از سینمایی فاصله بگیرد که صرفا ترویج اتوپیای دیگری است. در سال سینمای ایران نزدیک صد فیلم سینمایی تولید می شود که نام سینمای ایران را روی آن می گذارند ولی 90 فیلمش فقط برای میدان ونک به بالاتر است. این سینما، سینمای شمال تهران است که شناسنامه جعلی سینمای ایران را دارد. وی افزود: رنگین کمان اقوام ایرانی، جذابیتهای بصری طبیعت ایران، کوه، کویر، دریاها و رودهای کشور ایران در کجای این سینمای ایران است. سینمای محدود روشنفکری که در یک اتاق و آپارتمان و چند خیابان تهران است را نباید همه سینمای ایران دانست. مدقق در ادامه سوالش را اینگونه مطرح کرد: پس رابطه سینما و دولت چگونه باشد؟ چون بعضی می گویند که سفارشی ساز نیستیم و خودمان فیلم می سازیم. جلیلی در پاسخ گفت: اینگونه نظرات به خاطر این است که برخی یک سری مشهورات غلطی می کنند و فرصت نقد را هم نمی دهند. آمریکایی که خودش را اصل سینمای دنیا می داند، آرگو را می سازد. بن افلک کارگردان آرگو یک مصاحبه جالبی دارد و می گوید که اولا افتخار می کنم که هر دو پدربزرگ من در جنگ جهانی دوم حضور داشتند و بعد می گوید که تمام عوامل فیلم «پرل هاربر» برای این فیلم دستمزد نگرفتند. بعد همین فرد می گوید من حاضر نیستم در فیلمی با دستمزد بالا بازی کنم که احتمال بدهم سربازان جنگ جهانی از دیدن این فیلم ناراحت می شوند. وی افزود: حالا ما در یک جامعه انقلابی به سر می بریم. ملتی که ده ها هزار نفر از بهترین جوانهایش را در راه آرمانهایش فدا کرده است. چطور لفظ سفارشی را به کار می برند و می آیند هنر و انقلاب را تفکیک می کنند. همین هنرمند می آید افتخار می کند که نشان شوالیه گرفتم. شوالیه به کسی می گفتند که در جنگهای استعماری بدترین جنایت ها را انجام می داده است، بعد هنرمند ایران می آید با افتخار می گوید که نشان شوالیه گرفتم. این سفارش نیست، پس این چیست؟ جشنواره های مثل کن، برلین سفارش نمی دهند. جلیلی ادامه داد: بسیاری از فیلمسازان که ادعایی هم دارند، انگار که می گویند ما برای همه فیلم می سازیم به غیر از دولتی که از مردم ایران رای گرفته باشد. از آلمان و فرانسه و جاهای دیگر سفارش فیلمسازی می گیرند بعد سفارش ساخت فیلم پدر یا مادر سه شهید را رد می کنند. این فعال فرهنگی با اشاره به حضور مادر شهیدان خالقی پور در افتتاحیه جشنواره فیلم عمار گفت: مادر شهید، از شیرین تر از جان خودش گذشته تا امنیت کشور تامین شود؛ آیا حق ندارد مطالبه خودش را با فیلمساز درمیان بگذارد. اینجای بحث بود که مدقق بار دیگر از رابطه دولت و سینما پرسید که از نظر سازمانی چگونه باید به این رابطه نگاه کرد. جلیلی این بار گفت: برای این رابطه الگو در جهان است. شما به بی بی سی نگاه کنید. شبکه خبری که به دولت بریتانیا وابستگی دارد و صد در صد از دولت ملکه بریتانیا سفارش پذیر است. آنها برای پازل جهانی طراحی شده شان جایگاهی قائلند. حتی از ایران نیرو می گیرند و برای تامین اهدافشان استفاده می کنند. یا شبکه ای مثل «من و تو» بر اساس یک راهبرد کلانی بوجود می آید. هر روز یک شبکه جدید با اهداف مشخص سیاسی ایجاد می شود و برخی سرشان را مثل کبک داخل برف می کنند و می گویند جمهوری اسلامی باید این ها را رها کند. جلیلی در ادامه گفت: دولت و رئیس جمهور کشور ایران باید این دغدغه را داشته باشد که مثلا چرا راجع به شهید رجایی فیلم ساخته نشده است. باید سرمایه گذاری کند تا این فیلم ساخته شود. مجری برنامه شهر فرنگ باردیگر پرسید: پس تکلیف نقد اجتماعی چه می شود؟ جلیلی گفت: اتفاقا اینجا حوزه ای است که نقد اجتماعی مطرح می شود. شما به فیلم «آژانس شیشه ای» نگاه کنید. آیا این فیلم می گوید که همه چیز جامعه خوب است، یا اینکه می گوید چقدر آدمهایش خوشبخت هستند؟ نه! «آژانس شیشه ای» فیلمی معترض و در عین حال وفادار به نظام و مردم خودش است. ما سینمای طرح مساله نیاز داریم، نه سینمای القای بن بست! جلیلی ادامه داد: ما سینمای طرح مساله نیاز داریم، نه سینمای القای بن بست! طرح مساله یعنی چی؟ مساله به شکل ساده اش یعنی ترکیبی از معلومات و مجهولات که به کمک معلومات بتوانی مجهولات را حل کنی.ترکیبی از داشته ها و نداشته ها. سینمای طرح مساله یعنی سینمایی که داشته های جامعه خودش را می بیند و بر اساس این داشته ها می رود آن نداشته ها را علاج می کند. ولی سینمایی که می آید می گوید این جامعه هیچ ندارد و فقط و فقط باید به غرب نگاه کرد و تمام مساله های ما یک جای دیگر حل شده است و به نتیجه رسیده است و آنجا هم غرب است. این سینما تلاش دارد که القای بن بست کند. وگرنه سینمای نقد اجتماعی یکی از ژانرهای اصلی سینمای انقلاب است که در فیلمهای مختلفی هم دیده ایم. مجری برنامه شهر فرنگ در ادامه به حاشیه هایی اظهارات هفته گذشته جلیلی، مبنی بر عدم حمایت سازمان سینمایی از جشنواره عمار اشاره کرد و گفت: می گویند که مگر عمار جشنواره مردمی نیست پس دیگر چه نیازی به بودجه دولتی دارد؟ جلیلی در پاسخ گفت: پاسخ شوخی این ادعا این است که مگر دولت مردمی نیست که این گونه می گویند. باید بگویم که در این جوابیه ارشاد یک عدم آشنایی نسبت به جشنواره عمار وجود دارد که مثلا من را دبیر جشنواره خطاب کرده است درصورتی که دبیر جشنواره آقای طالب زاده هستند. وی ادامه داد: مشکل فراتر از این حرفها است و مربوط به این دولت و دولت قبل نیست. یک بودجه مصوبی را مجلس شورای اسلامی برای جشنواره عمار قرار داده است که دولت حاضر نشده است این بودجه مصوب را اجرایی کند. با نگاه درست به جشنواره عمار می توان گفت که آورده این جشنواره برای سینمای ایران خیلی خوب بوده است که متاسفانه این را نمی بینند. جشنواره عمار توانسته است که انگیزه ها و ظرفیت های مردمی را پای کار بیاورد که اگر دولت می خواست هزینه کند میلیاردها تومان باید هزینه می کرد. طالب زاده یک تعبیر جالبی در افتتاحیه عمار به کار برد و گفت: جشنواره عمار به گسترش سینماتک خیلی کمک کرد. واقعا هم این گونه است. کلی پاتوق سینمایی در کشور به واسطه جشنواره عمار شکل گرفته است. اختتامیه جشنواره عمار، کارش بچه ها تازه شروع می شود. در مساجد و خانه ی خانواده های شهید فیلمهای عمار اکران مردمی می شوند. فیلمهای مورد علاقه جلیلی مدقق در دقیقه پایانی از جلیلی پرسید که نام چند فیلم را به عنوان سینمای مطلوبش بگوید که جلیلی گفت: در سینمای ایران از «آژانس شیشه ای» تا «بوتیک» و «نیاز» یا «قلاده های طلا» از جمله نمونه های متعددی هستند که در ژانرهای مختلف ساخته شدند که هم سینما هستند، هم ایرانی هستند و هم اینکه پر مخاطب. انتهای پیام/
جمعه ، ۱۱دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[مشاهده در: www.zakernews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها