تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835817184
یحیی آل اسحاق: اصولگرایان خطر پیروزی اصلاح طلبان را احساس کرده اند
واضح آرشیو وب فارسی:تیک: می گوید:« من یحیی آل اسحاق هستم و لاغیر. زیر علم هیچ گروه و دسته ای سینه نمی زنم و مدت هاست کار حزبی نمی کنم.» این در حالی است که حسین مرعشی سخنگوی حزب کارگزاران درباره وی گفته است: «مواضع آل اسحاق از انتهای کارگزاران شروع می شود و در نهایت به ابتدای اصولگرایی می رسد». آل اسحاق سیاستمدار معتدلی است که علم روز دنیا را به همراه اصول و مبانی فکری اسلامی در خود آمیخته کرده است. هنر بزرگ وی اعتدال در طول عمر سیاسی خود است. به بهانه انتخابات مجلس شورای اسلامی و تحلیل و بررسی آرایش سیاسی انتخابات با وی گفت وگو کردیم. وی معتقد است:«اصولگرایان خطر رقیب سیاسی خود را احساس کرده اند و متوجه شده اند که اصلاح طلبان برای تصاحب200 کرسی مجلس خیز برداشته اند و در این زمینه از تمام توان خود استفاده خواهند کرد. در نتیجه از تهدید رقیب برای خود فرصت سازی کرده اند. هر چه خطر پیروزی اصلاح طلبان در انتخابات بیشتر باشد به همان نسبت اصولگرایان مجبور خواهند بود به وحدت و استراتژی واحد نزدیک تر شوند». در ادامه متن گفت وگوی آل اسحاق با «آرمان» را از نظر می گذرانید: جریان های سیاسی اعم از اصولگرا و اصلاح طلب عزم خود را برای تصاحب صندلی های بهارستان جزم کرده و با تمام قوا به میدان آمده اند. چرا چنین اتفاقی رخ داده است؟چرا ثبت نام ها در انتخابات مجلس فراتر از انتظارها صورت گرفت؟آیا «امید به تغییر» سبب تحرک بیشتر جریان های سیاسی شده است؟ حضور گسترده جریان ها و شخصیت های سیاسی را باید به فال نیک گرفت. من این حضور گسترده را امری مطلوب تلقی می کنم. برخی عنوان می کنند ممکن است شورای نگهبان مانع از حضور چهره های اصلی یک جریان شود و به همین دلیل این جریان تلاش کرده از لایه های دوم وسوم خود در انتخابات استفاده کند. عده ای دیگر معتقدند حضور گسترده چهره های سیاسی در انتخابات مجلس به صورت برنامه ریزی شده صورت گرفته است. من با هیچ کدام از این افراد موافق نیستم. به نظر من باید جنبه های مثبت این حضور گسترده را مورد توجه قرار داد. حضور گسترده چهره های سیاسی در انتخابات مجلس به منزله امید به یک تحول بزرگ و مهم در آینده است. همه افرادی که در انتخابات ثبت نام کرده اند به امید تاثیرگذاری در فضای سیاسی کشور و صحن علنی مجلس پا به کارزار انتخاباتی گذاشته اند. بسیاری از چهره هایی که در انتخابات ثبت نام کرده اند مدت هاست از منافع شخصی عبور کرده اند و در شرایط کنونی به منافع ملی و افق های بلندتر توجه می کنند. انتخابات مجلس آینده نقطه عطف تاریخ انقلاب خواهد بود. نقطه عطف به منحنی گفته می شود که در حال حرکت به یک باره به صورت مثبت و صعودی تغییر مسیر می دهد. به نظر من در شرایط کنونی کشور در شرایط یک دگردیسی مهم قرار گرفته که در آینده نقطه عطف مهمی در مسائل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جامعه به وجود خواهد آورد. در نتیجه این نقطه عطف برای بسیاری از چهره های سیاسی و مردم ایجاد امیدواری و خوش بینی کرده است. جمهوری اسلامی در تمامی شئون حاکمیتی در حال تجربه شرایط جدیدی است. نباید اجازه داد این موج امید به بیراهه کشیده شود و به جای اینکه پیامدهای مثبت به بار بیاورد به نتایج منفی برسد. اگر این انرژی آزاد شده در سطح جامعه به درستی و با برنامه ریزی هدایت نشود ممکن است مصداق جمله«از قضا سرکنگبین صفرا فزود» و نتیجه عکس در پی داشته باشد. این انرژی آزاد شده اگر به صورت مثبت مورد استفاده قرار بگیرد چه پیامدهایی به همراه خواهد داشت و اگر به صورت منفی استفاده شود چه نتایجی به بار خواهد آورد؟ در شرایط کنونی کسی نمی تواند نقش جمهوری اسلامی ایران را در مهندسی مناسبات قدرت در منطقه خاورمیانه نفی کند. قدرت های جهانی در گذشته در اندیشه تقابل با جمهوری اسلامی بودند اما در شرایط کنونی به دنبال تعامل با جمهوری اسلامی هستند. در نتیجه نگاه سلبی به جایگاه جمهوری اسلامی جای خود را به نگاه ایجابی داده است. نکته دیگر اینکه جمهوری اسلامی در عرصه بین المللی سه گزینه پیش روی خود می بیند. نخست اینکه در مدیریت جهانی «هضم» شود، گزینه دوم «حذف» از نظام جهانی است و گزینه سوم تعامل با جامعه جهانی است. برخی عنوان می کنند که ما باید برای همرنگ شدن با جماعت در جامعه جهانی هضم شویم. محمد رضا پهلوی هم همین نظر را داشت و در این زمینه تلاش می کرد. با این وجود هضم شدن در مدیریت جهانی برخلاف فلسفه انقلاب اسلامی و فرمایشات حضرت امام (ره) است و ما نمی توانیم در مدیریت جهانی که به آن انتقاد داریم هضم شویم. گزینه دوم حذف است که عملا امکان پذیر نیست و منطقی نیز به نظر نمی رسد. هیچ کشوری در قرن بیست و یکم قادر نیست دور خود دیوار بکشد و از جامعه جهانی فاصله بگیرد. در نتیجه تنها گزینه سوم پیش روی جمهوری اسلامی باقی می ماند که با دنیا تعامل کند. همه عقلای کشور نیز به این نتیجه رسیده اند که در شرایط کنونی بهترین گزینه ممکن تعامل با جهان است. با این وجود هنوز بر سر این مساله که این تعامل با چه ابزار و کیفیتی صورت بگیرد به یک جمع بندی مناسب دست پیدا نکرده ایم. البته همه بر این مساله متفق القول هستند که تعامل با جامعه جهانی باید با حفظ کرامت و منافع ملی صورت بگیرد. نکته دیگر اینکه جریان های سیاسی موجود در کشور تعریف متفاوتی از منافع ملی دارند و همگی در این زمینه دارای اشتراک نظر نیستند. برخی منافع ملی را در تولید ناخالص ملی و درآمد ملی خلاصه می کنند و نگاه مادی گرایانه نسبت به این مساله دارند. عده ای دیگر منافع ملی را با منافع آرمانی درهم آمیخته اند و حاضر نیستند بین این دو تفکیک قائل شوند. این عده بر این باورند که اگرکسی به مرزهای آرمانی ما حمله کند مانند این است که به منافع جغرافیایی ما حمله کرده است. اتفاق مهم دیگری که رخ داده این است که جریان های سیاسی موجود در کشور نیز همین سه گزینه«هضم»، «حذف» و«تعامل» را پیش روی خود می بینند. در شرایط اکنونی جریان های سیاسی به این نتیجه رسیده اند که گزینه های «هضم» و«حذف» در نظام سیاسی کاربرد خود را از دست داده و بهترین گزینه تعامل با نظام سیاسی موجود است. تجربه تاریخی به ما نشان داده که بهترین مسیر آینده تعامل جریان های سیاسی با نظام سیاسی موجود و همچنین تعامل کلیت نظام سیاسی با جامعه جهانی است و هیچ راه حل دیگری در این زمینه وجود ندارد. به همین دلیل دولت آقای روحانی در مهم ترین و در عین حال سخت ترین برهه تاریخی قرار گرفته است. دولت تدبیر و امید هم باید بین نظام سیاسی و جریان های سیاسی تعامل برقرار کند، هم باید بین نظام سیاسی و جهان پیرامون تعامل برقرار کند و هم اینکه بین تعادل درونی و بیرونی نوعی بالانس برقرار سازد که کشتی جمهوری اسلامی در یک مسیر مطمئن و حساب شده حرکت کند. آقای روحانی باید بین این دو نوع اعتدال یک هماهنگی مناسب به وجود بیاورد که البته کار آسانی نخواهد بود. چه اتفاقی در فضای سیاسی کشور رخ داده که اعتدال گرایان نقش محوری در فضای انتخاباتی پیدا کرده اند؟آیا افراط و تفریط دولت های گذشته و به ویژه دولت محمود احمدی نژاد ما را به این نقطه رسانده است یا اینکه گفتمان اعتدالی که آقای روحانی منادی آن بوده است محقق شده و جریان های سیاسی تلاش می کنند مسیر ایشان را ادامه بدهند؟ مهم ترین دلیل موفقیت دولت آقای روحانی انتخاب شعار اعتدال برای مسیر پیش روی خود بوده است. البته آقای روحانی به همان نسبت که به شعار اعتدال خود پایبند بود عملکرد موفقی داشت و درهر کجا که از اعتدال عدول کرد موفقیت کمتری داشت. مردم ایران باهوش و تحلیل گر هستند. ما از نسل نژاد آریایی هستیم و به همین دلیل توانایی و هوش مردم ایران از متوسط جهانی بالاتر است. نکته دیگر اینکه مردم ایران از قوه تحلیل سیاسی بالایی نسبت به بسیاری از کشورهای جهان برخوردار هستند و به همین دلیل آنچه از خروجی جامعه بیرون می آید صحیح و قابل استناد است. در شرایط کنونی جامعه از افراط و تفریط خسته شده و به این نتیجه رسیده که راه حل تمامی مشکلات کشور اعتدال است. در نتیجه جریان های سیاسی نیز پیام مردم را دریافت کرده اند. شاخک ها وگیرنده های جریان های سیاسی ندای اعتدال را دریافت کرده است. در نتیجه جریان های سیاسی تلاش می کنند رویکرد اعتدالی از خود بروز بدهند تا مورد اقبال مردم قرار بگیرند. جریان های سیاسی برای اینکه از مردم«نه» نشنوند چهره های رادیکال خود را خانه نشین کرده اند و عقلای خود را به میدان فرستاده اند. شیپور پایان رادیکالیسم در ایران به صدا درآمده است و همه جریان ها و شخصیت های سیاسی صدای آن را شنیده و باور کرده اند. اصلاح طلبان با تمام قوا وهمه سرمایه های انسانی خود وارد کارزار انتخاباتی شده اند و به نظر می رسد برنامه مدون تری نسبت به اصولگرایان برای انتخابات مجلس دارند. این در حالی است که برخی از شخصیت های اصلاح طلب به صراحت عنوان می کنند به دنبال تصاحب 200 کرسی مجلس آینده هستند. به نظر شما اصلاح طلبان در این زمینه موفق خواهند بود؟ اصلاح طلبان امید زیادی به پیروزی در انتخابات آینده دارند و این امیدواری نیز به چند دلیل است. پس از انتخابات ریاست جمهوری سال88 و اتفاقاتی که در کشور رخ داد جریان اصلاحات به«کما» رفت و این کما به مدت چهارسال طول کشید. با این وجود با روی کار آمدن دولت آقای روحانی اصلاح طلبان تا حدود زیادی از کما بیرون آمدند و فعالیت مجدد خود را به صورت علنی آغاز کردند. در طول این سال ها جریان اصلاحات در درون خود اصلاحات مناسبی را به وجود آورد و از جنبه بینش، اعتقاد، سازمان دهی و گزینش سیاسی نیروهای خود به جایگاه مناسبی رسید. بخشی ازجریان اصلاحات در سال 88 تا آستانه پرتگاه نیز پیش رفت و در آستانه خروج از حاکمیت بود. با این وجود جریان کلی اصلاحات عرصه جولان دهی این عده را تنگ تر کرد و به مرور زمان عقلانیت و تدبیر جایگزین تندروی و رادیکالیسم در این جریان شد. مساله مهم تر اینکه در طول دو سالی که از عمر دولت تدبیر و امید می گذرد اصلاح طلبان رویکرد مناسبی را در برابر دولت و نظام سیاسی در پیش گرفتند و در این زمینه از خود کارایی و تعهد نشان دادند. به همین دلیل دولت آقای روحانی نیز راغب به همکاری با اصلاح طلبان شده است. در نتیجه جریان اصلاحات در شرایط کنونی یک رویکرد اعتدالی و متوازن را نسبت به حاکمیت در پیش گرفته است. این همان مساله مهمی است که جریان های دیگر سیاسی نیز باید به آن دست پیدا کنند. همه جریان های سیاسی باید به این نتیجه برسند که تنها راه حل مشکلات کشور اعتدال است و لاغیر. اگر جریان اصلاحات همچنان در مسیر اعتدال گام بردارد و از چارچوب قواعد نظام خارج نشود، می تواند به تحقق برنامه های خود امیدوار باشد. این در حالی است که این جریان نیروهای متخصص و حرفه ای خود را وارد مبارزات انتخاباتی مجلس کرده است. خطری که اصلاح طلبان را تهدید می کند، تکرار اشتباهات گذشته در برخورد با نظام سیاسی است. اگر این جریان درفضای انتخاباتی اسفندماه نیز به مواضع فتنه انگیز سال 88 نزدیک شود، نمی تواند به آینده امیدوار باشد. با این وجود هرچه از مواضع سال88 فاصله بگیرد بیشتر به موفقیت امیدوار خواهد بود. یکی از دلایل موفقیت دکتر عارف حرکت در چارچوب نظام و پذیرفتن قواعد بازی است. به همین دلیل هم در بین اصلاح طلبان و افکار عمومی جایگاه ممتازی پیدا کرده است. با تمام این اوصاف من بعید می دانم اصلاح طلبان موفق شوند200 کرسی مجلس را به دست بیاورند و این مساله با توجه به شرایط انتخابات پیش رو به راحتی امکان پذیر نیست. محمدرضا عارف به احتمال زیاد یکی از گزینه های ریاست مجلس است. به نظر شما در صورت رسیدن به این مقام چه عملکردی خواهد داشت؟ انتخاب رئیس مجلس بستگی به ترکیب مجلس آینده دارد و از هم اکنون نمی توان با قاطعیت درباره آن اظهارنظر کرد. آقای عارف شخصیت امتحان پس داده و روبه جلوی است و در صورت رسیدن به کرسی ریاست مجلس عملکرد مناسبی از خود بروز خواهد داد. با این وجود جریان های دیگر سیاسی و از جمله اصولگرایان نیز برای ریاست مجلس برنامه دارند وشرایط به شکلی نیست که اصلاح طلبان از هم اکنون برای ریاست مجلس برنامه ریزی کنند. اتحاد اصلاح طلبان در حال حاضر تا حدود زیادی ظاهری است و به نظر می رسد این جریان هنوز در لایه های پنهان خود با مشکلات و چند دستگی هایی روبه رو است. مهم ترین موانع اصولگرایان در انتخابات پیش رو برای رسیدن به وحدت چیست؟ به نظر شما آیا اصولگرایان با یک لیست وارد انتخابات خواهند شد یا اینکه این جریان با دو یا چند لیست پای به کارزار انتخاباتی خواهد گذاشت؟ جریان اصولگرایی از طیف های مختلفی تشکیل شده است. ابتدای این جریان از طیف های معتدل و سنتی آغاز می شود و در انتها به طیف های تندرو و رادیکال می رسد. به همین دلیل جمع کردن همه این طیف ها زیر یک چتر واحد کار ساده و راحتی نیست و نیازمند درایت و تدبیر است. نکته مهم در این زمینه اینکه اصولگرایان خطر رقیب سیاسی خود را احساس کرده اند و متوجه شده اند که اصلاح طلبان برای تصاحب 200 کرسی مجلس خیز برداشته اند و در این زمینه از تمام توان خود استفاده خواهند کرد. در نتیجه از تهدید رقیب برای خود فرصت سازی کرده اند. هر چه خطر پیروزی اصلاح طلبان در انتخابات بیشتر باشد به همان نسبت اصولگرایان مجبور خواهند بود به وحدت و استراتژی واحد نزدیک تر شوند. عدم حضور علی لاریجانی در ائتلاف اصولگرایان به دلیل حضور جبهه پایداری در این ائتلاف بود و ما مشاهده کردیم که در بین طیف های مختلف اصولگرایی صد و هشتاد درجه اختلاف وجود دارد. با تمام اوصاف در شرایط کنونی اصولگرایان به ساختار وحدت دست پیدا کرده اند. تلاش های سه آیت ا... برای اجماع اصولگرایان به همراه جلسات هم اندیشی اصولگرایان و تشکیل گروه بیست و جلسه چهار نفره لاریجانی، ولایتی، مقتدایی و ناطق نوری همگی سبب رسیدن اصولگرایان به یک چارچوب و ساختار مناسب انتخاباتی شده است. آقای لاریجانی با تشکیل جلسه چهار نفره تلاش کرد فضای آینده را برای جریان اصولگرایی ترسیم کند که در آینده فضای اعتدالی بر کشور حاکم خواهد بود. تشخیص ایشان نیز صحیح و منطقی بود و با دوراندیشی صورت گرفت. علی لاریجانی به صراحت عنوان کرد که به صورت مستقل در انتخابات شرکت کرده است. «نه» بزرگ وی به ائتلاف اصولگرایان چه پیامدهایی برای وی و همچنین اصولگرایان به همراه خواهد داشت؟آیا لاریجانی مسیری را در پیش گرفته که پیش از این علی اکبر ولایتی در انتخابات ریاست جمهوری در پیش گرفته بود؟ ما در مرحله اول باید این نکته را مشخص کنیم که«نه» لاریجانی به چه معنا بوده است. آیا«نه» وی به جریان اصولگرایی بوده است؟به نظر من چنین نبوده و آقای لاریجانی همچنان یک اصولگراست و نمی تواند خاستگاه خود را فراموش کند. طیف منتسب به علی لاریجانی از مدت ها قبل به دنبال تشکیل حزب بودند و تلاش می کردند فراکسیون رهروان ولایت در مجلس نهم را به یک حزب سازمان یافته تبدیل کنند. حضور مستقل آقای لاریجانی در انتخابات نیز در همین راستا بوده است. با این وجود من معتقدم همه طیف های اصولگرایی و از جمله طیف منتسب به علی لاریجانی در نهایت به ساختار انتخاباتی اصولگرایان ملحق خواهند شد. آقای لاریجانی از حوزه انتخابیه قم وارد انتخابات شده و بنا به گفته آقای مرعشی سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی اصلاح طلبان در این حوزه انتخابیه، کاندیدای جدی برای رقابت با ایشان در نظر نمی گیرند تا وی به راحتی در انتخابات به پیروزی برسد. آقای لاریجانی یک سرمایه ملی است و مورد اعتماد نظام و مراجع تقلید است. این مساله که ایشان به صورت مستقل وارد انتخابات شده است بیشتر به معنای حضور مستقل ایشان در حوزه انتخابیه قم است و ارتباط زیادی با ائتلاف اصولگرایان ندارد. ایشان به صورت خطی و جریانی اعلام استقلال نکرده است. با این وجود به نظر می رسد آقای لاریجانی یکی از نقاط کانونی اجماع اصولگرایان و به احتمال زیاد گزینه اصلی اصولگرایان برای ریاست مجلس آینده است. آیا حضور مستقل ایشان در انتخابات به این جایگاه آسیب نمی زند؟ آقای لاریجانی همچنان نیز گزینه اصلی اصولگرایان برای ریاست مجلس آینده است. اصولگرایان در صورت نیاز از لاریجانی استفاده خواهند کرد و ایشان همچنان یکی از کانون های تمرکز و وحدت اصولگرایان خواهد بود. اگر عارف و لاریجانی هر دو گزینه ریاست مجلس شدند چه شرایطی پیش خواهد آمد؟ این مساله رابطه مستقیم با ترکیب مجلس آینده دارد. چرا موتلفه با تمام سرمایه خود نظیر آقای حبیبی، بادامچیان و شما وارد عرصه انتخابات شده و فرصت را به جوانان نداده است؟آیا اعضای ارشد موتلفه برای جلوگیری از پیروزی اصلاح طلبان در انتخابات حضور پیدا کردند یا اینکه موتلفه به دنبال تریبون در مجلس شورای اسلامی است که سال ها از آن بی بهره بوده است؟ در ابتدا باید عنوان کنم که بنده عضو هیچ حزبی نیستم و در شرایط کنونی با موتلفه همکاری نمی کنم. این در حالی است که منش و شیوه موتلفه را می پسندم و به این روش علاقه مند هستم و احترام می گذارم. بنده یحیی آل اسحاق هستم و لاغیر. نکته دیگر اینکه مبنای تفکر موتلفه براساس یاری دادن به نظام جمهوری اسلامی استوار شده است. در نتیجه هر زمان که نظام نیاز به یاری داشته باشد موتلفه با تمام قدرت در صحنه حضور خواهد داشت. موتلفه هیچگاه به دنبال سهم خواهی نبوده است. این در حالی است که اغلب احزاب برای تصاحب قدرت فعالیت می کنند و همواره تلاش می کنند منفعت و قدرت بیشتری کسب کنند. در شرایط کنونی نیز موتلفه به صراحت عنوان کرده نسبت به هیچ کدام از لیست های انتخاباتی سهم خواهی نخواهد کرد. با این وجود در شرایط کنونی حزب موتلفه نسبت به گذشته فعالیت خود را افزایش داده و بیش از 80 جلسه بحث و هم اندیشی با طیف های مختلف اصولگرایی برگزار کرده است. در نتیجه این حزب تلاش خود را در جهت همگرایی و وحدت اصولگرایان به خوبی انجام داده و نقش مهمی در این زمینه داشته است. نکته دیگر اینکه برخی اعضای حزب موتلفه مانند آقای حبیبی هیچ گونه تمایلی برای حضور در انتخابات نداشتند و به دلیل اصرار زیاد برخی اصولگرایان در انتخابات ثبت نام کردند. آقای باهنر به عنوان یکی از شخصیت های تاثیرگذار اصولگرایی نیز در انتخابات ثبت نام نکردند. خلا ایشان در فضای انتخاباتی چه پیامدهایی برای جریان اصولگرایی خواهد داشت؟ اصولگرایان به دنبال جایگزین کردن فرد مناسبی به جای ایشان هستند. اصولگرایان همواره تلاش کرده اند که به صورت جریانی حرکت کنند و زیاد متکی به افراد نباشند. در نتیجه فقدان آقای باهنر که حضور موثری در مجلس شورای اسلامی داشتند با چهره های جدیدتر و پرانرژی تری در آینده برطرف خواهد شد. آیا ثبت نام برخی وزرای کابینه محمود احمدی نژاد به معنای تلاش این طیف برای زنده نگه داشتن گفتمان احمدی نژاد است یا اینکه عمر گفتمان احمدی نژاد در فضای سیاسی ایران به پایان رسیده و نمی توان آینده روشنی را برای وی متصور شد؟ حضور وزرای کابینه احمدی نژاد به معنای زنده نگه داشتن گفتمان احمدی نژاد نیست و بلکه اغلب این افراد بدون در نظر گرفتن انتساب خود به دولت احمدی نژاد وارد رقابت های انتخاباتی مجلس شده اند. این در حالی است که بسیاری از این افراد با حاشیه های دولت احمدی نژاد مشکل داشتند و به ویژه از جریان انحرافی تبری می جویند. حتی حزب «یکتا» که توسط برخی از این افراد تشکیل شد در جهت استقلال این افراد از احمدی نژاد شکل گرفت. به نظر من عمر گفتمان «احمدی نژاد- مشایی» به پایان رسیده و این گفتمان به دلیل مشکلات ساختاری و محتوایی که دارد، نمی تواند دوباره در صحنه سیاسی ایران حضور موثری داشته باشد. به نظر شما عملکرد شورای نگهبان به چه میزان بر فضای انتخابات اسفند ماه تاثیرگذار خواهد بود؟ معمولا در آستانه انتخابات در ایران نگاه جریان های سیاسی به سوی شورای نگهبان معطوف می شود. این در حالی است که شورای نگهبان همواره براساس برخی معیارها و اصول بدیعی وشفاف عمل کرده و در انتخابات آینده نیز همین رویکرد را ادامه خواهد داد. در شرایط کنونی شورای نگهبان دو معیار مهم برای تایید صلاحیت کسانی که در انتخابات ثبت نام کردند در اختیار دارد. معیار اول میزان دوری و نزدیکی به فتنه سال88 و معیار دوم چگونگی برخورد با جریان انحرافی است. در نتیجه این شورا براساس این دو معیار تصمیم گیری خواهد کرد. کسانی که به هر دلیل منتسب به فتنه و جریان انحرافی باشند به صورت قاطعانه از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت خواهند شد.
پنجشنبه ، ۱۰دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیک]
[مشاهده در: www.tik.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها