تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867273358
انزوای ایران تمام شده است
واضح آرشیو وب فارسی:تعامل نیوز: دوران پسابرجام موقعیت و فضایی جدید در اختیار سیاست خارجی جمهوری اسلامی قرار داد تا بیش از پیش بتواند به تأمین منافع خود بپردازد. هرچند در دوران قبل از برجام، تلاش برخی کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای این بود که ایران را در انزوای دیپلماتیک قرار دهند اما در مقطع کنونی چنین موضوعی اصلا قابل درک نیست. ایران اما با وجود فضای جدید به وجودآمده در محیط پیرامون خود با محدودیت هایی روبه رو است که برای حل وفصل آن نیازمند همگرایی بیشتر است. این که جمهوری اسلامی در این محیط پرخطر و پرتنش چگونه می تواند به تأمین نظم و پس از آن منافع خود بپردازد، پرسش مهمی است که مطرح می شود. در این رابطه با «محمد فرهاد کلینی» کارشناس ارشد مسائل استراتژیک، گفت وگویی انجام داده ایم که می خوانید. جناب آقای کلینی! محیط امنیتی حاشیه ایران بسیار شکننده است. در بسیاری از مناطق جهان، کشورها برای تأمین امنیت و منافع خود رو به سازمان ها و اتحاد و ائتلاف های منطقه ای و جهانی می آورند. با این حال به نظر می رسد با وجود اینکه ایران در برخی از سازمان های منطقه ای مانند اکو، شانگهای و اوپک عضویت دارد اما به نظر می رسد هیچ کدام از این سازمان ها از کارایی لازم برخوردار نباشند. شما آینده ایران با چنین محیطی را چگونه پیش بینی می کنید؟ باید بحث سازمان های بین المللی و اتحاد و ائتلاف ها را از یکدیگر متمایز کرد. معنای ائتلاف بسیار فراتر از سازمان های بین المللی است. سازمان های بین المللی یک فرصت تجمع و همکاری بر اساس یکسری از اهداف متوسط و معمول است، به گونه ای که بتواند ظرفیت های منطقه ای و یا بین المللی را بیشتر کند و از حضور خود در آن سازمان ها و مجموعه ها، فرصت ها و مزیت هایی کسب کند. اما وقتی صحبت از ائتلاف، محور و شراکت های تاکتیکی مثلا در حوزه های امنیتی می شود، بحثی جداگانه پیش می آید. به طورکلی اتحاد و ائتلاف و سازمان های بین المللی دارای مبناهای کاملا متفاوتی هستند که برآمده از مدیریت، تهدیدات و فرصت ها است و ارتباط مستقیمی با موازنه های متقارن و به شکلی هم در چارچوب بازدارندگی تعریف می شوند. جمهوری اسلامی تعریف خاص خود را از نظم منطقه ای دارد. این نظم منطقه ای خصوصا در حوزه خاورمیانه یک مفهوم اساسی دارد. اگر به گذشته و قرارداد سایکس - پیکو نگاه کنیم، شاهد ایجاد یک نظم شبه اروپایی هستیم. با این حال امروزه نظم مطلوبی که ایران از آن صحبت می کند و آن را ارائه می دهد، بیشتر در چارچوب نوعی همگرایی است. تعریفی که جمهوری اسلامی از این نظم می کند در چارچوب نوعی چسپندگی ژئوپلیتیک مطرح می شود که این موضوع با نوع نگاهی که به سازمان ها داریم فرق می کند. ارتباط نظم مطلوب و سازنده و همگرا، دارای درک بزرگی از توانایی و قدرت متوازن کننده است و در این چارچوب باید چگونگی همکاری های محوری را به درستی مدیریت کرد زیرا هرگونه سهل انگاری می تواند وابستگی پنهان و ناخودآگاه را پدیدار کند. ایران از مؤسسان و پایه گذاران سازمان اکو بوده است اما به نظر می رسد بعد از اینکه پی به ناکارآمدی های این سازمان برد بیشتر رو به شانگهای آورد، هرچند که تاکنون عضویت دائم جمهوری اسلامی در این همگرایی عمدتا روسی - چینی پذیرفته نشده است. نظر شما در این رابطه چیست؟ درباره این موضوع اگر بخواهیم نقش اکو و شانگهای را با یکدیگر مقایسه کنیم، باید گفت سازمان شانگهای بیشتر دارای نقش و بعد امنیتی است، در حالی که اکو کاملا غیرامنیتی است و با مفهوم اقتصادی شکل گرفته است که در عین حال از مزایا و ضعف هایی نیز برخوردار است. همین امر نیز باعث شده تا این سازمان نتواند تاکنون از موقعیت شایسته ای برخوردار باشد. تک روی و بی اعتنایی و تحریک جانبی و بی صدا، میزان تعهد را کاهش داده است. البته امید است که این امکان باز تولید شود و در مسیر یورو آسیا نقش آفرین باشد. به طورکلی جایگاه ایران در سازمان های منطقه ای و بین المللی چگونه است؟ در این رابطه من معتقدم که ایران در سازمان های مهم اقتصادی مانند اوپک و اوپک گازی جایگاه خاص خود را دارد که این امر دارای ارزش های مهمی است. همگرایی کشورهای تولیدکننده گاز که ایران و روسیه از اعضای آن هستند، روندهای مهم اقتصادی و حتی ژئوپلیتیکی را بخصوص در زمینه گازی ایفا خواهد کرد. همکاری در حوزه دریای خزر ادامه دارد و این عضو ناظر کشورهای دریای سیاه نیز هست و در شرق هم همکاری با سارک را ادامه می دهد. درباره جنبش عدم تعهد هم جایگاه و ارزش تعامل کاملا حفظ شده است. علاوه بر این ایران در زمینه نقشی که می تواند به عنوان یک قدرت ایده پرداز خصوصا در چارچوب مبارزه با افراطی گری و مقابله با خشونت بدهد، در منطقه مؤثر عمل می کند. بدون تردید این موضوع باعث می شود تا مقام و موقعیت ایران در سازمان های بین المللی در زمینه پرستیژی ارتقا یابد. ایران همچنین در بخش همکاری های محدود منطقه ای مانند مبارزه با تولید و تکثیر مواد مخدر نقش بسیار مهم و حساسی دارد. همکاری اتحادیه اروپا با ایران و پاکستان و افغانستان در این راستا صورت می گیرد. علاوه بر این باید به همکاری های جدید جمهوری اسلامی با کشورهایی مانند سوریه، لبنان، عراق و روسیه در حوزه مقابله با تروریسم نیز توجه خاصی داشت. اگر دقت کنید متوجه می شوید که این همکاری ها نه ناسیونالیستی است که مثلا بر اساس ایده آریایی باشد و نه در چارچوب حلال شیعی می گنجد. حتی درباره کشور عراق که دارای اکثریتی شیعی است نیز نمی توان گفت که جمهوری اسلامی الگوی خود را به این کشور تحمیل کرده است. اگر کشورهایی دیگری نیز بخواهند به این محور بپیوندند نیز مورداستقبال قرار می گیرند و دولت هایی مانند ترکیه نیز می توانند با تغییر سیاست ، درک روشنی از خود نشان دهند. به بیان دیگر این محور بیشتر یک ظرفیت است و به دنبال خط تفکیک در منطقه نیست. اینها همه نمونه هایی بود که بر اساس آن می توانیم بگوییم که جمهوری اسلامی در منطقه با محدودیت های شدید مواجه نیست و عدم عضویت در اتحادها و سازوکارهای امنیتی باعث شده است تا کشورمان دارای نقش و تأثیر و حضور باشد. هرچند در دوران قبل از برجام تمام تلاش برخی کشورها این بود که بحث انزوای دیپلماتیک و منطقه ای را دنبال کنند اما اکنون تاریخ مصرف این موضوع دیگر تمام شده است، چراکه ایران پس از برجام توانسته است ادبیات و گفتمان خود را به شکلی متفاوت ترویج دهد که این موضوع از اهمیت و دستاوردهای خاصی برخوردار است. با وجود محدودیت های ساختاری، آیا امکان پیوستن ایران به یک اتحاد نظامی یا اردوگاه نظامی وجود دارد؟ این بحث پیچیده ای است که به قانون اساس ما مربوط خواهد شد. بر اساس نص صریح قانون اساسی، جمهوری اسلامی ایران وارد هیچ گونه از اردوگاه های نظامی نخواهد شد. به همین خاطر نیز در بحث عضویت در پیمان شانگهای قدم ها را شمرده برمی دارد. موضوع دادن پایگاه به هر کشور خارجی هم که عملا غیرممکن است. معنای اتحاد، ائتلاف، شراکت، همکاری و همسویی، هر کدام دامنه و معنای خاص خود را دارد و رهبر انقلاب در این خصوص راهنمایی لازم را همیشه از خود نشان داده اند. اگر ایران در مسیر قدرت متوازن کننده در جهان گام برمی دارد بایستی امتداد را در هریک از روند ها کاملا در نظر بگیرد و خود را اسیر برخی سناریوها نسازد. شجاعت دیپلماتیک یکی از شاخص های مهم است تا در چارچوب منشور انقلاب بتواند حتی با دشمن و رقیب خود صحنه را مدیریت کند. انجماد و عدم ابتکار و بازی یک طرفه نمی تواند نظم منطقه ای مطلوب را به ارمغان بیاورد. اگر پیمان شانگهای به سمت سازمانی نظامی گام بردارد حدود ایران چگونه تعریف می شود؟ اگر پیمان شانگهای در آینده به سمت نظامی شدن برود. در این صورت جمهوری اسلامی قطعا ملاحظات خاص خود را خواهد داشت. روسیه با توجه به پیمان امنیت و همکاری (سیستو) یکی از مخالفان تغییر ماهیت پیمان امنیتی شانگهای است و بدیهی است وقتی اعضای رقیبی همچون هند وپاکستان یا هند وچین و. . . وجود دارند، نمی توان در کوتاه مدت به این فرضیه که در سؤال مطرح کردید به صورت قاطع و حتمی پاسخ داد. اخیرا آقای بروجردی رئیس کمیسون امنیت ملی مجلس در نشست سازمان پیمان امینت جمعی در شهر سن پترزبورگ شرکت کرده بود. همان طور که می دانید این سازمان کاملا نظامی و تحت تسلط روسیه است. شرکت در این نشست از سوی ایران به چه معنا است؟ قبلا هم در چارچوب اجلاس های پارلمانی ناتو هم از ایران دعوت شده بود و این امری بدیهی و عادی است. در جریان قرار گرفتن از نشست سازمان امنیت جمعی، به معنای تلاش برای عضویت ایران در این نهاد نظامی نیست. ایران در این زمینه با محدودیت قانون اساسی مواجه است. آیا پیش تر نیز ایران با چنین سازمان هایی همکاری داشته است؟ بله. ایران در سال 1371 در مذاکرات دیپلماتیک درخواست عضویت در سازمان امنیت و همکاری اروپا را نیز داشت، اما اگر درست خاطرم باشد جمهوری اسلامی به دلیل عضویت اسرائیل در این سازمان، از ادامه درخواست عذرخواهی کرد. ایران پس از برجام همچنان دارای محیط امنیتی تنش زایی است، به خصوص که کشورهای عربی از افزایش نفوذ جمهوری اسلامی هراسدارند و احتمال دارد که واگرایی بیشتری با کشور ما داشته باشند. نظر شما در این رابطه چیست؟ بدون تردید این شدت تبلیغاتی که در اذهان عمومی در حال حاضر صورت می گیرد برابر با تصویر کامل جایگاه ایران نیست. وقتی درباره فلات سیاسی ایران صحبت می کنیم با انباشت بزرگ و گسترده ای در ضلع شرقی مواجه می شویم. بدین معنی که در آنجا بالای 90 درصد اهل سنت پشتیبان و همراه با ایران هستند و به نوعی از انقلاب اسلامی درک درستی دارند. در نتیجه نباید اقدامات بعضی گروهک های تکفیری و تروریستی را به عنون کل اهل سنت در نظر بگیریم. اهل سنت برادران ما هستند و ایران همواره منادی وحدت جهان اسلام بوده است. فلات سیاسی ایران به گونه ای است که پیوستگی های جدی با مناطق اطراف دارد. به طور مثال الان در هند شاهد جمعیتی بیش از 60 میلیونی شیعیان هستیم و بعید نیست که این کشور در آینده به دومین یا حتی اولین کشور شیعه جهان تبدیل شود. به همین خاطر وقتی به حضور تمدنی و تاریخی ایران نگاه می کنیم، متوجه این نکته می شویم که حضور و نفوذ ایران در آسیای مرکزی، آسیای کبیر غربی و خاورمیانه دارای معنای انکار ناپذیر قدیم و کهن است. غیر از عراق چه متحد دیگری در منطقه داریم؟ در حوزه خلیج فارس کلیدی ترین و ژئوپلیتیک ترین کشور عمان است که بر تنگه هرمز متمرکز است و همین کشور عربی بهترین مناسبات را با جمهوری اسلامی دارد. در رابطه با عربستان نیز من معتقدم که روابط با این کشور قابل اصلاح است و می توان روابط پرتنش کنونی را تصحیح کرد. دیگر لازم نیست از لبنان یا سوریه یا همکاری خوب با الجزایر و کویت و ان شاء الله در آینده با مصر سخن بگویم. نقش قدرت های فرامنطقه ای در تنش های منطقه ای پیرامون ایران را چگونه ارزیابی می کنید؟ اقدامات درون منطقه ای که ما امروزه شاهد آن هستیم، تلاش برخی جریانات در کشورهای فرامنطقه ای است که خواستار ثبات نیستند. هرچند در مقاطعی از دوران جنگ سرد و دوران پس از جنگ سرد صحبت به میان می آمد و متأسفانه با گمانه ای بد، هم اکنون این کشورها از جنگ های طولانی در منطقه سخن می رانند که بسیار خطرناک است. استفاده صریح و بدون ملاحظه از این ادبیات بسیار خطرناک است. ما الزاما می توانیم در این دوران قرار نداشته باشیم و کاملا در مسیر جداگانه ای حرکت کنیم، منوط به این که بتوانیم تعدیل های یکدیگر را درک و با تلورانس بیشتری حرکت کنیم. تعامل ایران و غرب قابل ترمیم است اما این مسئله بسته به نوع رفتار و اراده متمرکز است. مذاکره با رابطه خیلی فرق دارد. از سوی دیگر روابط ایران با ترکیه دارای حداقل های مطمئنی است و در عین حال، حد و حدودی دارد که در آن حوزه قابل پیگیری است. مثلا ارتباط پیدا کردن ایران با ترکیه بر اساس محور ناتو امری است که در حالت حداکثری هرگز محقق نخواهد شد، ولی این که روابط ایران و ترکیه می تواند به مناسباتی بد بینجامد،حداقل برای من قابل تصور نیست. عدم افزایش تنش بین ایران و ترکیه دلیل خاصی دارد؟ جناح شرقی ترکیه نگاه خاصی به جمهوری اسلامی دارد و این از اهیمت بالایی برخوردار است. چرا که موتور مولد حزب حاکم عدالت و توسعه در شرق ترکیه شکل گرفته است و در آنجا بود که توانست موقعیت خود را افزایش دهد. آقای اردوغان بخوبی تاریخ را به یاد دارد. منظور از قدرت ایده پردازی جمهوری اسلامی چیست؟ آن هم در شرایطی که اخیرا ائتلافی با رهبری عربستان حول محور مبارزه با تروریسم شکل گرفته است. بعد از اقدام داعش، آمریکا تلاش کرد تا ائتلافی بین المللی علیه این گروه تشکیل دهد. در آن زمان ایده ای مطرح شد که ایالات متحده به دنبال بهره برداری از سناریوهایی همانند دوران پس از 11 سپتامبر است. علاوه بر این سؤال های جدیدی شکل گرفت که هدف واشنگتن از این ائتلاف چیست. با این حال بعد از مدتی بحث، کارآمدی این ائتلاف مطرح شد. به همین دلیل ما در برخی مواقع شاهد تشکیل ائتلاف های کاعذی هستیم که در عمل نمی تواند منجر به نتایج عملی شود. شما به آخرین قطع نامه شورای امنیت نگاه کنید. آقای مک کین می گوید بازهم ایران پیروز شد. مهم اصول و تمرکز جامع بر دیالوگ هاست که باید با همه به صورت مدیریت شده انجام شود تا آثار آن برای پیشبرد مقاصد روشن گردد. یعنی از نظر شما ائتلاف عربستان واقعی نیست؟ باید دید آیا این اقدام عربستان برای مرحله سازی و اقدامات بعدی و مهار تروریسم است یا خیر؟ مهار تروریسم و زایشگاه تروریسم را نباید مورد اشتباه قرار داد. برخی از کشورها به الهام بخش و ماشین جوجه کشی تروریسم تبدیل شده اند و اکنون خود را پرچم دار مبارزه با تروریسم معرفی می کنند. اگر این کشورها واقعا به دنبال تغییر رفتار خود هستند باید از آن استقبال کرد، چرا که گروه تروریستی داعش در حال از بین بردن فقه اهل سنت و سلسله مراتب ها است، به طوری که قضاوت و اجتهاد خاص خود را مطرح می کند و این بیشتر بر علیه برادران اهل سنت و باعث نگرانی جهان اسلام است. البته این امکان وجود دارد که برخی در آمریکا تلاش کنند از برخی کشورهای عربی به عنوان پیاده نظام یا بانک تأمین هزینه ها استفاده کنند. جهالت را باید کنار گذاشت و به آینده فکر کرد.
پنجشنبه ، ۱۰دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تعامل نیوز]
[مشاهده در: www.taamolnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها