محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845979750
توبه نامه تکان دهنده شهید ۱۳ ساله
واضح آرشیو وب فارسی:امین نیوز: توبه نامه تکان دهنده شهید ۱۳ ساله علیرضا محمودی پارسا نوجوان رزمنده ای است که اسلحه اش را به آغوش کشیده و کنار «شنی» تانک، آرام خوابیده است. او توبه نامه ای دارد که برای همه مردم و مسئولین قابل تأمل است. به گزارش ایسنا ،علی رضا محمودی پارسا روز ۲۳ تیرماه سال ۱۳۴۸ در کرج متولد شد و در حالی که فقط ۱۳ سال داشت با آغاز حمله نظامی عراق به کشور ایران، داوطلبانه پنج بار در جبهه کردستان حضور می یابد. در روز۲۶ دی ماه سال ۶۱ عازم جبهه اندیمشک شد و از آنجا به منطقه عملیاتی «فکه» رفت. حضور او در جبهه فقط ۳۳ روز دوام داشت چرا که علی رضا در روز ۲۷ بهمن ماه همان سال بر اثر اصابت ترکش گلوله خمپاره از ناحیه شکم و سینه به شدت مجروح شد. نیروهای امدادی او را به بیمارستان آیت الله کاشانی در اصفهان منتقل کردند. این نوجوان قهرمان توانست دو روز با درد و رنج بجنگد اما سرانجام روز ۲۹ بهمن ماه سال ۶۱ به شهادت رسید. کارت شناسایی شهید علیرضا محمودی پارسا علیرضا محمودی پارسا یک بار هم در عملیات «مسلم ابن عقیل» مجروح شد و در بیمارستان به علت جراحت شدید از ناحیه صورت و گلو بستری بود و به محض بهبودی مجددا به جبهه رفت. مادرش در همین رابطه روایت کرده است: « زمانی که به بیمارستان رسیدیم. دیدیم یکی صدا می زند مامان، مامان. برگشتم به طرف صدا . از شدت جراحت ابتدا صورتش را نشناختم ولی از صدایش فهمیدم فرزندم است. با اینکه اوضاع و احوالش مناسب نبود و پزشک هم وسیله ای شبیه سوتک به گلویش وصل کرده بود تا بتواند راحت نفس بکشد، گفت: تو را به خدا بگذارید من برگردم به جبهه. من باید برگردم. بابا را راضی کنید اجازه بدهد من به جبهه برگردم.» علیرضا پس از بهبودی در بیمارستان نشسته از راست نفر اول عکسی را هم که مشاهده می کنید مربوط به چند روز پیش از شهادت این نوجوان مجاهد است که در کنار تانک از او به برای هم نسلان و نوجوانان میهن عزیزمان به یادگار مانده است.البته این عکس فقط برگی از ۱۳ بهار زندگی شهید علیرضا محمودی پارسا است چرا که این نوجوان عارف توبه نامه ای دارد که آن را با صدای خودش در نوار کاستی ضبط کرده است. بی شک توجه به چند اشاره ای که این شهید در توبه نامه اش داشته است می تواند برای هریک از مردم، مسئولین و والدین تذکر باشد تا بداننند چه تکلیفی دارند. متن بخش هایی از صدای ضبط شده در این نوار کاست: پناه می برم از این که… از این که حسد کردم… از این که تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی دانستم. از این که زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم. از این که در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم. از این که مرگ را فراموش کردم. از این که در راهت سستی و تنبلی کردم. از این که عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم. از این که در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم. از این که منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند. از این که شب بهر نماز شب بیدار نشدم. از این که دیگران را به کسی خنداندم،غافل از این که خود خنده دارتر از همه هستم. از این که لحظه ای به ابدی بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم. از این که در مقابل متکبرها، متکبرترین و در مقابل اشخاص متواضع، متواضع تر نبودم. از این که شکمم سیر بود و یاد گرسنگان نبودم. از این که زبانم گفت بفرمایید ولی دلم گفت نفرمایید. از این که نشان دادم کاره ای هستم، خدا کند که پست و مقام پستمان نکند. از این که ایمانم به بنده ات بیشتر از ایمانم به تو بود. از این که منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم، غافل از این که تو بهتر از دیگران می نویسی و با حافظه تری. از این که در سخن گفتن و راه رفتن ادای دیگران را درآوردم. از این که پولی بخشیدم و دلم خواست از من تشکر کنند. از این که از گفتن مطالب غیرلازم خودداری نکردم و پرحرفی کردم. از این که کاری را که باید فی سبیل الله می کردم نفع شخصی مصلحت یا رضایت دیگران را نیز در نظر داشتم. از این که نماز را بی معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود،در نتیجه دچار شک در نماز شدم. از این که بی دلیل خندیدم و کمتر سعی کردم جدی باشم و یا هر کسی را مسخره کردم. از این که " خدا می بیند " را در همه کارهایم دخالت ندادم. از این که کسی صدایم زد اما من خودم را از روی ترس و یا جهل، یا حسد و یا … به نشنیدن زدم. از … . و …» شهید علیرضا محمودی پارسا با حضور در جبهه نامه ای خطاب به همکلاسی هایش می نویسد و سپس از معلمش می خواهد تا آن را بری همکلاسی هایش بخواند. متن و تصویر این نامه با دست خط خود شهید به این شرح است: «بسم الله الرحمن الرحیم خدمت برادران عزیز و همکلاسی های خوبم سلام عرض می کنم و امیدوارم که حال همگی تان خوب باشد و تحت توجهات مولایمان امام زمان با تمام قوا در راه استقرار یافتن هر چه بیشتر حاکمیت حزب الله بکوشید.برادران خوبم من امروز بسیار خوشبخت و خوشحال هستم که خود را در جایی می بینم که شاید لیاقتش را ندارم. جایی که مملو است از جوانان عاشق، عاشق الله، عاشقانی از پیرمرد و جوان و کوچک و بزرگ که در راه فداکاری برای اسلام، از همه چیز خود گذشته اند و برای خدمت به اسلام در این جا گرد آمده اند و بهترین سرمایه زندگی شان یعنی جانشان را در کف گرفته اند و حاضرند بدون هیچ چشمداشتی آن را در راه خدای خود فدا نمایند. برادران عزیزم! من هر چه که بگویم اینجا چه خبر است باز هم کم گفته ام چون واقعیت امر این است که در تعریف جبهه و احوالات آن، هر زبانی کوتاه و هر قلمی عاجز است و هر چه من بگویم باز هم نخواهم توانست قطره ای کوچک از این دریای بزرگ معرفت و عشق را برای شما توضیح بدهم و با کمال اطمینان مجبورم اعتراف کنم که برادران اگر می خواهید بفهمید در جبهه چه خبر است فقط باید خودتان در جبهه حضور یابید تا این مسئله مهم را درک کنید. و اما از احوالات اینجا برایتان بگویم.اکنون ما در یک مسجد مستقر هستیم. در دِهی به نام شاهینیه که حدود ۸۰۰۰ جمعیت دارد. مردمانی فقیر و زحمتکش که هر بیننده ای از دیدن آن ها دلش به رحم می آید. این منطقه حدود چهار ماه است که تحت حاکمیت دولت درآمده است ولی هم اکنون هم در داخل مردم نفوذ کرده اند و حتی شب قبل هم به طرف ما تیراندازی کردند ولی با اراده ی قوی و محکم رزمندگان اسلام مواجه شدند و با شکست به پناهگاه شان بازگشتند.در آن ایام که این «دِه» در دست آن ها بود، آنقدر تبلیغات بر علیه امام عزیز و دولت و بخصوص پاسداران شده بود که زبان از گفتن آن عاجز است و حتی به گفته شاهدان محلی، جلوی پای عروس و داماد به جای گوسفند، سر پاسداران اسیر را می بریدند. بله برادران عزیز، همین پریروز بود که «مین»ی در راه تدارکاتی مقر منفجر شد که دو تن از بهترین برادران ما به نام های برادر شاه میری و برادر چهارراهی شهید شدند و تکه های جسد آن ها به فاصله ۸۰۰ متری پرت شد.چه خوب است که بدانید برادر شاه میری دارای سه فرزند کوچک می باشد و در اینجاست که با خود فکر می کنم که خدایا ما چه مسئولیت بزرگی در مقابل خون این شهیدان داریم. آری برادران عزیز! همه ما مسئولیم و اگر خوب فکر کنیم مسئولیتی به سنگینی یک کوه بر دوشمان حس می کنیم. آیا تاکنون فکر کرده اید که چگونه و با چه رویی می خواهیم در مقابل این یتیمان و خانواده های شهدا بایستیم و به چشمان شان نگاه کنیم؟ برادران اگر هیچ کاری از دستتان برنمی آید، لااقل از خدا بخواهیم و بگوییم خدایا زندگی ما که به اسلام و انقلاب خدمتی نمی کند، لااقل از عمر ما بکاه و بر عمر امام عزیمان بیفزا و به ما مرگی با عزت عطا کن تا شاید مرگمان بتواند به اسلام و انقلاب خدمتی کند. مگر نه اینکه درخت اسلام همیشه از خون عزیزانی چون فرزندان زهرا(س) آبیاری شده و اگر در جامعه ای خون نباشد، آن جامعه رو به خشکی و انزوا خواهد رفت و به قول استاد مطهری، شهادت تزریق خون است بر پیکر اجتماع، همانطوریکه خون به انسان حیات می بخشد، شهادت نیز باعث حیاتی جدید و جاودانه برای جامعه ما می شود. خداوند انشاءالله به ما هم این نعمت را عطا می نماید. به امید پیروزی علیرضا محمودی خدایاخدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار، از عمر بکاه و بر عمر او بیفزا».
پنجشنبه ، ۱۰دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: امین نیوز]
[مشاهده در: www.aminnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها