محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827975710
تزریق درس بعد از دانشگاه
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه شهروند: بهناز مقدسی| «هیچ وقت اون دخترک رو فراموش نمی کنم. خودش می گفت کلی درس خونده تا دانشگاه دولتی قبول شه و خانواده اش اجازه بدن بیاد تهران؛ اما درست وسط این ماجراها، معتاد شد. سیگارهای مارلبرو فیلتر قرمزش رو پشت به پشت هم دود می کرد و خیره می شد به زمین و هوا. بعد از امتحان های سال دوم بود که اون دخترک فراموش نشدنی، از درس خوندن افتاد و دوزش رفت بالا. حشیش، تریاک و شیشه. رفت تو جمع دانشجوهایی که کارشون پاتوق کردن و موادکشیدن بود. آخرش هم کار کشید به گزارش کردن و حراست و بعد هم اخراج از خوابگاه. بعد تر هم قبل از اخراج از دانشگاه، خودش ترک تحصیل کرد. بچه هایی که تا یک مدت باهاش در ارتباط بودن، می گفتن هر شب خونه یکی از همون پاتوقی هاست و رفته رفته شخصیتی با این نام و نشان، در شلوغی روزمرگی ها گم شد.» این داستان زندگی کتی از زبان من بود. با این که هیچ وقت دلم به حالش نسوخت اما برای من شخصیت فراموش شدنی نیست: «اساسا معتقدم دنیای سوخته«کتی» ندانسته و چشم وگوش بسته نبود. اساسا به این جمله اعتقادی ندارم؛ آن هم برای قشر دانشگاهی و دانشجو. همه ما می دانیم اعتیاد چیست! اصولا داستان منحصربه فردی هم وجود ندارد. هرچه هست؛ کلیشه هایی از تصویر یک دختر و پسر ساده لوح که مسیر زندگی شان به دوستان ناباب گره می خورد و دست آخر، وابستگی شان به مخدرهای جورواجور آنها را تا ورطه سقوط، ترک تحصیل یا اخراج از دانشگاه می کشاند، است.» روی دیگری از عالم اعتیاد، دانسته یا ندانسته بودن نیست؛ انگیزه روی آوردن به مصرف موادمخدر بخش مهم تر ماجراست. همان چیزی که باعث شد «کتی» در ذهنم حک شود. چالش آمارهای اعتیاد در دانشگاه ها براساس اظهارات مدیرکل دفتر تحقیقات و آموزش ستاد مبارزه با موادمخدر، 76 درصد دانشجویان دانشگاه های دولتی امکانات تفریحی دانشگاه ها را کافی نمی دانند و براساس نتایج پژوهش ها 30 درصد پسران و 12 درصد دختران دانشجو سیگار و قلیان مصرف می کنند. و در بخش دیگری 9 درصد پسران و 11 درصد دختران دانشجوی دانشگاه های دولتی به مصرف داروهای حاوی مواد اعتیاد دارند. آمارهای غیررسمی در محیط های خوابگاه ها اما خیلی بیشتر از این درصد ها را نشان می دهد. از سوی دیگر مسئولان ستاد مبارزه با موادمخدر معتقد هستند دانشجویانی که در خانه های مجردی یا خوابگاه ها زندگی می کنند، بیش از سایرین در معرض آسیب اعتیاد قرار دارند. اما اینها آمارهای رسمی هستند که از دانشگاه های دولتی اعلام شد. بسیاری از کارشناسان و پژوهشگران حوزه اعتیاد اعتقاد دارند، تجربه اولین مصرف موادمخدر معمولا از دوران دانشجویی آغاز می شود. موضوعی که آمارهای رسمی را به چالش می کشد و بر نفوذ مافیای مواد مخدر به قشر دانشجوی کشور تأکید دارد. دوباره آن دخترک فراموش نشدنی خودش را پرت می کند روی افکارم. کتی عضو کوچکی از این مافیای بزرگ بود و یکی از هزاران هزار قربانی اعتیاد. بیشتر دانشجوها وقتی درباره «پدیده موادمخدر» حرف می زنند، همه اطلاعاتشان محدود به فرد معتادی می شود که اسیر و عبید مواد است؛ « فروغ » 28ساله که دانشجوی یکی از دانشگاه های علمی- کاربردی است و به خاطر نداشتن خوابگاه مجبور به همخانه شدن با 3 تا از همکلاسی اش شده اما حرف های متفاوت تری دارد: «به نظر من درکل نباید با هیچ چیز هم هویت شد، حالا می خواهد مضر باشد یا مفید. من عقیده دارم که زیاد ورزش کردن، زیاد درس خواندن، زیاد مهمونی رفتن هم آدم رو معتاد می کنه. خود من، به خاطر حس کنجکاویم تا حالا حشیش و حتی شیشه رو امتحان کردم، ولی معتاد هیچ کدومشون نشدم. تو اغلب مهمونی های بچه های دانشگاه، مواد هم وجود داره که میشه بری یک گوشه بزنی و بری فضا. من هم تو چندتا مهمونی، رفتم قاطی جمع شون و شیشه کشیدم. اصلا حال خوبی نداشت و فقط بی خوابی اومد سراغم. بعدش هم دیگه هوس نکردم دوباره امتحان کنم. همین که حس کنجکاویم برطرف شد کافی بود. به نظر من اگه آدم برای اهداف و انگیزه های زندگیش و از همه مهم تر بدن و سلامتیش، ارزش و احترام قایل بشه هیچ وقت به هیچ چیزی وابسته نخواهد شد.» چه موادمخدری در بین دانشجوها بیشتر رواج دارد؟ دوران دانشجویی من و کتی اواسط دهه 80 بود. آن موقع که برای نخستین بار شنیدم پاتوقی های دانشگاه شیشه مصرف می کنند، حتی اسمش را هم نشنیده بودم ولی کم کم مواد جورواجور با نام های مختلف روی دست یکدیگر وارد بازار موادفروشان شد. حالا اما در دانشگاه های کشور برخی از قرص های مخدر که از دوران دور هم بازارشان داغ بود، هنوز طرفدار دارند. دکتر هومان نارنجی ها، یکی از پژوهشگران حوزه اعتیاد، بیشتر مخدرهایی که اکنون در خوابگاه ها مصرف می شوند را «گُل»، «ترمادول»، «گِرَس» و «ریتالین» می داند و دراین باره به «شهروند» می گوید: « در خوابگاه ها ترمادول که به عنوان یکی از قرص های غیرمجاز و مخدر در بازار وجود داشت، مصرف قابل توجهی دارد. هر چند به دلیل سیاست های وزارت بهداشت تولید این دارو تقریبا متوقف شده اما همچنان به صورت قاچاق از کشورهای حاشیه ای وارد کشور می شود. مصرف قرص ریتالین، که بعضی ها برای شب بیداری و سرخوشی از آن استفاده می کنند، مصرف کننده بیشتری نسبت به سایر موادمخدر یا محرک دارند.» پدیده اعتیاد بین دانشجوهای هنر نوید فارغ التحصیل دانشگاه هنر یکی از دانشگاه های غیردولتی تهران که بسیاری از دوستان و هم خوابگاهی های دانشگاهش مصرف کننده موادمخدر بودند، اعتقاد دارد که بزرگترین علت گرایش به موادمخدر، هیجان طلبی و فرار از واقعیت های زندگی است: «در فضای دانشگاه های ما به خصوص در دانشگاه هنر بیشتر از این که مصرف مواد در محیط های شخصی مثل خوابگاه اتفاق بیفتد، در فضای عمومی دانشگاه هم به صورت پنهانی وجود دارد. من به عنوان کسی که در دانشگاه هنر درس خوانده ام، دانشجوهای زیادی را دیدم که خیلی درگیر محیط دانشگاهی نبودند، بیش از هر چیزی درگیر فضایی بودند که در دانشگاه هنر حاکم بود. میل گسترده ای که الان نسبت به مصرف موادمخدر دربین دانشجوهای هنر شکل گرفته به خاطر این است که فرد معمولا تمایل ندارد واقعیت را ببیند و تصور می کند با مصرف مواد ذهنش از بدنش جدا می شود. این یک اتمسفر عمومی است، مصرف مواد از یک بازسازی تاریخی می آید، یعنی با مواد می رفتند به دهه های قبل زندگی شان. انگیزه های عجیب درونی شان «هیپی گری» و «کم نیاوردن» بود. در تجربه و دیدگاه من، این مسأله ارتباط چندانی به جنسیت نداشت؛ چراکه در جامعه آماری دانشگاه، دختران نیز همپای پسرها مواد مصرف می کردند.» نوید معتقد است که مصرف مواد در دانشگاه ها بین اکیپ ها اتفاق می افتد و این گروه ها به شدت درونگرا هستند، به همین خاطر این مسائل اغلب به بیرون درج نمی کند که همین اطمینان خاطر هم عاملی می شود برای رشد اعتیاد در بین دانشجوها. حافظه از دست رفته «ریتالین». برای خیلی از دانشجوها، اعتیاد با ریتالین شروع می شود؛ برای کتی هم همین طور. بچه های خوابگاه بهش می گفتند قرص شب امتحانی. تمرکزشون می رفت بالا مثلا. او هم درس های ترم اول را به ضرب و زور ریتالین پاس کرد. شب های امتحان یک قرص می انداخت بالا و 2ساعت بعد کتاب را می بست و می گفت یک کتاب 200 صفحه ای رو تمام کرده. ایام امتحانات سوءمصرف ریتالین در بین دانشجویان شایع می شود به طوری که عده ای از آنها برای بیدار ماندن و به منظور افزایش توجه و تمرکز به مصرف این ماده روی می آورند. داروهای محرک شبه آمفتامینی مانند ریتالین در عملکرد مغز دخالت می کنند و بر قسمتی از مغز که به تمرکز، توجه و پشتکار فرد مرتبط می شود، تأثیر مستقیم می گذارد. متیل فنیدیت ازجمله داروهای محرک است که از سال 1954 با نام تجاری ریتالین به عنوان یک داروی ضدافسردگی وارد بازار دارویی کشورها شد. کاربرد این دارو در طول زمان گسترش یافت. مصرف کنندگان تصور می کنند ریتالین دارویی بی خطر است درحالی که عوارض مصرف خودسرانه این قرص ها می تواند در حد مواد دیگر نظیر کوکایین و آمفتامین باشد. مصرف خودسرانه این دارو در کشور ما رو به افزایش است و گزارش های متعددی وجود دارد که برخی دانشجویان بدون آگاهی از اثرات زیانبار آن، در شب های امتحان از این قرص استفاده می کنند تا بتوانند چندین ساعت متوالی بیدار مانده و به شکل غیرمعمولی تمرکز خود را در مدت طولانی حفظ کنند. دارویی که عوارض آن بهایی بیش از چند ساعت بیدارماندن برای درس خواندن دارد اما مصرف کنندگانش از آن بی خبر هستند. پزشکان و روانپزشکان با صراحت اعلام کرده اند، ترک کردن داروهای محرک آمفتامینی نظیر ریتالین و اکستازی، بسیار سخت تر و پیچیده تر از سایر موادمخدر است. یکی از دانشجوهای فوق لیسانس رشته فلسفه که نمی خواست نامش را بدانم، مصرف ریتالین را در دوران لیسانس تجربه کرده بود. آن گونه که خودش می گوید قبل از شروع امتحاناتشان پول می گذاشتند روی هم تا یک نفرشان برود ناصرخسرو و برای شان ریتالین بخرد: «راه یک شبه بود. می خواستیم درس ها رو فقط شب امتحان بخونیم، ریتالین تمرکزمون رو می برد و باعث می شد بی خوابی سراغ مون بیاد. من تو 15 دقیقه 50 صفحه از کتابم رو می خوندم. ولی بعد از چند ترم امتحان کردن این روشدچار استرس و پرخاشگری شدم. حافظه کوتاه مدتم از دست رفت و با این وجود که مدت هاست دیگه مصرف نمی کنم اما هنوز عوارضش در بدنم وجود داره.» دروازه ورود به اعتیاد دانشجویان تازه وارد، در بدو قرارگرفتن در محیط دانشگاه سرشار از آرزو و امید هستند و انگاره های خاصی را از سبک زندگی دانشجویی در ذهن شان می پرورانند؛ اما رفته رفته و با آغاز سال تحصیلی و تعاملات درون دانشگاه، برخی از انگاره های دانشجویان دچار خلل یا تغییر خواهد شد. اینها را دکتر سعید خراط ها، آسیب شناس اجتماعی به «شهروند» می گوید. کسی که سال گذشته با نشریه 24 شماره ای با موضوعیت موادمخدر که وزارت علوم و ستاد مبارزه با موادمخدر برای دانشگاه ها منتشر کردند، همکاری داشته است. او همچنین با اشاره به تقابل فرهنگ ها در محیط های دانشگاهی به خصوص خوابگاه ها می افزاید: «2 فرهنگ ریشه دار و قوی موادمخدر در کشور، مصرف تریاک و حشیش است. این 2 ماده افیونی برای خودشان ریشه، ادبیات و عرفانی دارند، در کنار این مخدرهای سنتی نیز داروهای شیمیایی جدید مانند ریتالین، شیشه و... مصرف کنندگان خودشان را دارند. غیربومی بودن بسیاری از دانشگاه های کشور، باعث می شود انتقال فرهنگ ها سرعت پیدا می کند؛ یکی از این تعاملات، موادمخدر و اساسا فرهنگ موادمخدر است. شاید به لحاظ ادبی، در پایتخت به دلیل ازدیاد دانشجو، کمتربودن نظارت اجتماعی و همچنین سهولت دسترسی به موادمخدر این خاصیت وجود داشته باشد که فرد مخفیانه مواد مصرف کند و تا مدت ها خودش را در شلوغی شهر پنهان کند؛ اما تنوع مصرف در شهرستان ها هم قابل توجه است، شهرهایی مانند سیستان وبلوچستان، خراسان، کرمان و... که بعضا به دلیل نزدیکی به مرزها، مهد موادمخدر در کشور هستند.» در تحقیقاتی که پژوهشگران حوزه اعتیاد داشته اند، دانشجویان پزشکی به خاطر آشنایی نسبی شان با ماده های اصلی و پایه ای قرص ها، مخدرها و محرک ها و همچنین در دسترس بودن قرص هایی مانند ریتالین بیشتر در معرض مصرف مواد قرار می گیرند. بعد از این گروه به ترتیب دانشجویان رشته های هنر، مهندسی و رشته های علوم انسانی به مصرف موادمخدر گرایش پیدا می کنند. خراط ها در رابطه با جنسیت مصرف کنندگان موادمخدر و نحوه ورودشان به عالم اعتیاد می گوید: «دروازه های مبتلا شدن به موادمخدر متفاوت است، انگیزه هایی مانند تقویت حافظه، لاغری، افزایش قوای جنسی، التیام درد و... انگیزه های ورود به دروازه اعتیاد در بین جوانان به خصوص قشر دانشجو است. معمولا دروازه های ورود برای دختران با جنس مخالف یا شریک جنسی شان اتفاق می افتد. به این معنی که زنان تحت تأثیر شریک جنسی شان و مردها تحت تأثیر همجنس شان به ورطه اعتیاد وارد می شوند.» معتادان فراموش شوند یا نشوند؛ دروازه ورودشان به عالم اعتیاد فریبکارانه باشد یا اندیشمندانه؛ مافیای موادمخدر تا مغز استخوان نفوذ کرده است. در کنار همه روزمرگی ها، دانشگاه ها پر و خالی می شوند از دانشجو؛ چه آنهایی که می آیند و می مانند و چه آنهایی که مثل «کتی» می آیند و می روند. هنوز دود غلیظ سیگار فیلتر قرمز دخترک، خط می اندازد در ذهنم و تا زمانی که کلمه «اعتیاد» و «معتاد» به گوش می خورد و در گوشه وکنار شهر، چهره های تابلو و نگاه های آشوب زده هست، این کلیشه تکراری ماندگار خواهد بود.
پنجشنبه ، ۱۰دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه شهروند]
[مشاهده در: www.shahrvand-newspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها