واضح آرشیو وب فارسی:فرصت امروز: براساس آمار سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، حدود 40 درصد از مواد خوراکی تولید شده در کشورهای در حال توسعه قبل از رسیدن به دست مصرف کننده از بین می رود. براساس پیش بینی های انجام شده تعداد مصرف کنندگان طبقه متوسط تا سال 2030 به 3 میلیارد نفر می رسد. با توجه به اینکه قسمت بیشتری از این رشد در کشورهای در حال توسعه اتفاق می افتد، مردم این کشورها احتیاج بیشتری به مواد غذایی سالم و غنی تر خواهند داشت. از جمله راه های اساسی برای تأمین محصولات خوراکی مورد نیاز جلوگیری از بین رفتن این محصولات است. تحقیقات دانشگاه ناتینگهام انگلستان نشان می دهد که دسترسی ناکافی به تکنولوژی نگه داشتن مواد غذایی در دمای مناسب و منابع انرژی قابل اتکا از جمله عوامل اصلی است که باعث می شود محصولات کاشته شده در کشورهای در حال توسعه بعد از برداشت از بین بروند. هزینه بالای انتقال انرژی به مناطق دوردست و روستایی به آن معنا است که حتی اگر انبارهای ذخیره سازی مناسب ساخته شود، در نهایت به دلیل نداشتن انرژی لازم محصولات از بین می روند. زیرساخت های ضعیف حمل و نقل و نداشتن تحصیلات و اطلاعات لازم جهت نگهداری محصولات پس از برداشت از عوامل دیگری است که سبب کیفیت کنترل ناکارآمد و نابود شدن محصولات خوراکی در کشورهای در حال توسعه می شود. دکتر لیزا کیتینوجا، موسس سازمان آموزش پس از برداشت در آمریکا می گوید: «بدون دسترسی به تکنولوژی و داشتن تخصص و دانسته های لازم برای تازه نگه داشتن محصولات برداشت شده، کشاورزان در چرخه فقر باقی می مانند و امکان رساندن محصولات شان به بازارهای جهانی را نخواهند داشت.» کشور هند هر ساله 4.4 میلیارد پوند از میوه جات و سبزیجات تولیدی اش را به دلیل نداشتن تکنولوژی لازم برای نگه داشتن محصولات برداشت شده در دمای مناسب از دست می دهد. نداشتن تکنولوژی لازم سبب شده است که با وجود اینکه هند بزرگ ترین تولید کننده موز دنیا است بتواند تنها 0.3 بازار جهانی این میوه را به خود اختصاص دهد. کمتر از 4 درصد محصولات غذایی هند از طریق انبارها و وسایل های نقلیه مجهز به تکنولوژی نگه داشت دمای مناسب جابه جا می شود که در مقابل کشورهای توسعه یافته بسیار ناچیز است. برای مثال 90 درصد از محصولات برداشت شده انگلیس توسط وسایل نقلیه با تجهیزات دمایی کامل منتقل می شوند. سرمایه گذاری بزرگ ترین مانع در سر راه کشورهای در حال توسعه برای دستیابی به تکنولوژی های مورد نیاز است. دولت ها باید قوانین سختی را که مانع از سرمایه گذاری سرمایه گذاران در مقیاس بزرگ می شود از سر راه بردارند. طرح های ابتکاری کوچک و تأسیس تعاونی های کشاورزی هم می تواند کشاورزان را در خرید تجهیزات و دسترسی به تکنولوژی های جدید در مقیاس کوچک کمک کند. کیتینوجا می گوید: «مجهز کردن کشاورزان خرده مالک به تجهیزات جدید مستلزم آموزش و تحصیلات گسترده و شاخص است. مهم است که به کشاورزان کمک کنیم تا بدانند که به چه دلیل به این راه حل ها و تکنولوژی های جدید احتیاج دارند. آگاه کردن آنها از میزان بالای بازگشت سرمایه می تواند نقش مهمی در مجاب کردن آنها در استفاده از تکنولوژی هایی که از بین رفتن مواد خوراکی جلوگیری می کند، داشته باشد.»
چهارشنبه ، ۹دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرصت امروز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]