واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: نخستین جایزه «محمود استادمحمد» با سخنان محمود دولت آبادی و معرفی برترین نمایشنامه های سال 93 به کار خود پایان داد. به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در مراسم اعطای نخستین جایزه محمود استاد محمد که به همت موسسه فرهنگی هنری بنیاد استاد محمد در سالن اصلی تئاتر شهر تهران برگزار شد، ابتدا مهدی شفیعی مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ در سخنانی ضمن تقدیر از مانا استادمحمد که پیگیر تاسیس این بنیاد فرهنگی بوده است، اظهار کرد: محمود استاد محمد پیش از آنکه یک هنرمند باشد، انسانی شریف بود. وی ادامه داد: بزرگداشت کسانی چون استاد محمد و اکبر رادی بهانه هایی هستند برای تکریم تئاتری ها و نمایشنامه نویسان معاصر. ما نیز بر خود می بالیم که هنر زنده و ارزشمند تئاتر و نمایشنامه نویسان خوب کشورمان را تکریم کنیم. در این مراسم، همچنین جواد عاطفه عضو هیات مدیره بنیاد استادمحمد در سخنانی هدف این بنیاد را احیای نگاه و آثار محمود استاد محمد و ارائه آن به دانشجویان و علاقه مندان تئاتر عنوان کرد. وی همچنین در این مراسم خبر انتشار تمامی آثار محمود استاد محمد توسط نشر چشمه را اعلام کرد. عاطفه با اعلام خبر برگزاری اولین سمپوزیوم بین المللی طراحی صحنه و لباس تئاتر تهران که در فروردین سال 95 برگزار خواهد شد نیز از تمامی دانشجویان و اهالی تئاتر برای شرکت در این رویداد دعوت کرد. در ادامه این مراسم، محمد چرمشیر - نمایشنامه نویس - با بزرگداشت یاد مرحوم اکبر رادی و بهرام بیضایی گفت: امروز روز تولد بهرام بیضایی بزرگ است که با آمدنش خون تازه ای به همه دوران نمایشنامه نویسی ما افزود که او نیز مانند رادی و استادمحمد امروز بین ما حضور فیزیکی ندارد. چرمشیر با بیان اینکه دغدغه همیشگی محمود استادمحمد این بود که بر سر جوانان نسل های آینده چه خواهد آمد، ادامه داد: این دغدغه همه بزرگان ماست. معلمان ما همواره نگرانند که آنچه آموخته اند درست و به جا به دست نسل های بعد رسیده است یا نه؟ اگر مجازاتی باشد متوجه ما خواهد بود که نتوانستیم به درستی دغدغه استادان خود را به نسل بعد منتقل کنیم. این نمایشنامه نویس افزود: باید نمایشنامه ها را خواند اما پیش از آن باید چیزهایی را هم به خوانندگانش آموخت که گویا ما نتوانستیم این کار را انجام دهیم. ما نتوانستیم گوهر شرافت و نجابت را به نسل های بعدی خود بیاموزیم. در ادامه این مراسم، با حضور ایرج راد و بهزاد فراهانی روی صحنه از خسرو حکیم رابط نمایشنامه نویس پیشکسوت با اعطای لوح تقدیر قدردانی شد. خسرو حکیم رابط پس از دریافت این لوح گفت: 66 سال است که معلمم و از این مدت نیم قرن آن را در دانشگاه ها درس داده ام. اما نه آن زمان آقایان مرا پسندیدند و نه این دوستان بزرگوار. هر جا که درس داده ام حرفم این بوده که هنرمند شریف، زبان بی زبانان زمانه خود است. زبان رنج، شیرین نیست اما به زبان هنر شیرین می شود. ایرج راد مدیرعامل خانه تئاتر نیز در سخنانی با بیان اینکه تقدیر از بزرگان و افرادی که در طول تاریخ پر فراز و نشیب تئاتر زحمت کشیده اند جای خوشحالی دارد، اظهار کرد: برخی از این افراد چون بی حاشیه بوده اند، هرگز زحماتشان شناخته نشد و از آنها حتی بعد از رفتنشان قدردانی نشد. بسیاری از آثار چاپ نشد و به صحنه نرفت و حتی به دست ما هم نرسید و در صندوقخانه ها از بین رفت و کسانی که قدر آنها را نمی دانستند به جای کاغذپاره آنها را دور ریختند. بهزاد فراهانی نیز که روی صحنه آمده بود، با قدردانی از برگزارکنندگان این مراسم به خواندن دو بیت از هوشنگ ابتهاج بسنده کرد: «سینه می بینید و قلب خون فشان / چون نمی گیرید از خنجر نشان / گر چنین خون می چکد از گرده ام / دشنه دشنام دشمن خورده ام». به گزارش ایسنا، در ادامه این مراسم، با حضور مجید میرفخرایی طراح صحنه و دکور تئاتر و فرهاد قائمیان بازیگر تئاتر و تلویزیون از یک عمر فعالیت صالح پناهی از چهره های قدیمی تئاتر لاله زار و مسئول کارگاه دکور تئاتر نصر با اهدای لوح سپاس قدردانی شد. بخش پایانی این مراسم نیز به معرفی نمایشنامه های برتر و اعطای نشان استادمحمد اختصاص داشت. در این بخش، نمایشنامه های «کابوس های پیرمرد بازنشسته خائن ترسو» اثر نادر برهانی مرند، «کوکوی کبوتران حرم» اثر علیرضا نادری و «قصه ظهر جمعه» اثر محمد مساوات از طرف هیات داوران بنیاد استادمحمد شایسته تقدیر شناخته شدند. در نهایت، نمایشنامه «کوکوی کبوتران حرم» به عنوان برترین نمایشنامه های نگاشته شده در سال 93 معرفی و نشان «استادمحمد» به علیرضا نادری اعطا شد. این نمایشنامه نویس که در این مراسم حضور نداشت، طی پیامی از غیبتش ابراز تاسف کرد. در انتهای این مراسم نیز محمود دولت آبادی طی سخنانی گفت: سپاسگزارم از کسانی که بنیاد محمود استادمحمد را بنیان نهادند. تئاتر ما شصت هفتاد سال قدمت دارد و در این مسیر شخصیت هایی داشته ایم که خوب است این بنیاد آنها را بازشناسی و از آنها تقدیر کند. تاریخچه تئاتر گواهی می کند که آنها زحمت کشیده اند تا این تئاتر نیمه جان به حیات خود ادامه دهد. دولت آبادی اظهار کرد: تئاتر نه تنها معصوم، بلکه غریب هم هست. همه نظام های سیاسی به آن به عنوان یک مخل نگاه می کنند و تجربه 50 ساله من این را تایید می کند. این نویسنده در پایان گفت: امیدوارم دوستان وسعت نظر پیدا کنند و بپذیرند که تئاتر یعنی چهره زنده هر جامعه. ما از مرگ سرشاریم و برای جوانان مملکت آرزوی زندگی داریم.
یکشنبه ، ۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]