واضح آرشیو وب فارسی:اندیمشک جوان: اندیمشک جوان ؛ رضا رمضانی کارشناس محیط زیست در اجلاس زمین، در ریودوژانیرو بود که موضوع فقر و ملازمه آن با مدیریت محیط زیست مورد توجه قرار گرفت. فهمیده شد که فقر، سبب تخریب محیط زیست خواهد شد و آسیب دیدن محیط زیست زاینده فقر خواهد بود. به گونه ای که شاید بتوان گفت نوعی زایندگی […]اندیمشک جوان ؛ رضا رمضانی کارشناس محیط زیست در اجلاس زمین، در ریودوژانیرو بود که موضوع فقر و ملازمه آن با مدیریت محیط زیست مورد توجه قرار گرفت. فهمیده شد که فقر، سبب تخریب محیط زیست خواهد شد و آسیب دیدن محیط زیست زاینده فقر خواهد بود. به گونه ای که شاید بتوان گفت نوعی زایندگی متقابل بین این دو پدیده برقرار است. شاید هم یک سیکل معیوب! جامعه فقیر نمی تواند محیط زیست خود را از فروپاشی برهاند و محیط زیست آسیب دیده هم جامعه را به سمت فقر می برد. همگونی قابل مشاهده ای بین تناسب فقر با محیط زیست و تناسب میزان انرژی با میزان نظم (آنتالپی و آنتروپی) قابل کشف است؛ نظم در برابر هزینه! در فرصتی دیگر به تشریح این مقوله خواهم پرداخت، اما اینجا بنا دارم مصداق عینی و بلافصل این ویژگی را در ساختار رسمی مدیریت محیط زیست نمایان کنم. سازمان حفاظت محیط زیست، متولی رسمی جلوگیری از آسیب رسانی به محیط زیست سرزمین مان، از فقر مرکبی رنج می برد. فقر در مؤلفه های قانونی و ضمانت اجرایی ضوابط، فقر در حمایت از سیاست ها، فقر در منابع انسانی (بی تعارف باید گفت هم کمی و هم کیفی) و در نهایت فقر در اعتبارات و منابع مالی که این آخری حکم چشم اسفندیار را دارد. فقری که نه تنها نمی گذارد زیربنای راهبردهای برچیدن سایر فقرها پدید آید، بلکه این خانه متزلزل را در معرض خطاهای هولناکی قرار می دهد. در ساختارهای نظارتی و نیز ساختارهای دارای کارکرد مالی، یکی از مبانی پرهیز از فساد اداری- مالی، کفایت برخورداری معیشتی نیروهای انسانی است. در قوه قضائیه برای آنکه وسوسه های برخورداری، قضاوت ها را مخدوش نکند تأمین مالی رسیدگی کنندگان به دعاوی به عنوان یکی از استراتژی ها در نظر گرفته می شود. در امور اقتصادی و دارایی یا حوزه نفت هم که جریان مالی بخش عمده وظایف دستگاه متولی را تشکیل می دهد، تأمین مطلوب معیشت پرسنل به عنوان یکی از اصول مدیریت منابع انسانی و ایجاد امکان پاکدستی مورد توجه و عمل قرار گرفته است. اما وقتی که نوبت به حفاظت محیط زیست می رسد که نه تنها واجد کارکرد نظارتی است، بلکه بر مسیر جریان های عظیم مالی حوزه سرمایه گذاری اعم از صنعت و معدن و کشاورزی و گردشگری و… مؤثر است، این مبحث بنیادی مورد تغافل قرار می گیرد. طبیعی است که این سیستم فقیر با پرسنلی فقیر، در عملکرد خود دچار فقر کیفی و کمی خواهد شد. اما وقتی که می بینیم این آسیب شناسی بارها و بارها، صریح و ضمنی، با زبان توصیه و اعتراض و… ابراز شده است و با این همه، هنوز بی توجهی ادامه می یابد. ر
یکشنبه ، ۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اندیمشک جوان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]