تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820539963
دلایل آغاز و تداوم جنگ
واضح آرشیو وب فارسی:پایگاه اطلاع رسانی دکتر محسن رضایی: فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در دوران جنگ تحمیلی نقش عمده ای در تصمیم گیری ها و تصمیم سازی ها داشت. وی از بیست و هفت سالگی در حالی که یک سال از جنگ گذشته بود با حکم حضرت امام (ره) فرماندهی کل سپاه را بر عهده گرفت.خبرنگار روزنامه «ملت ما» در آستانه فرا رسیدن هفته دفاع مقدس به دفتر دکتر محسن رضایی رفت و با وی از دوران پر شور و حماسه آفرین دفاع مقدس به گفت وگو پرداخت که در زیر بخش هایی از آن را می خوانید: • دلایل آغاز جنگ در ذهن خیلی ها خصوصا نسل جوان که نه انقلاب را دیده اند و نه در جنگ سن و سالی داشتند چه بود؟ چرا جنگ شروع شد و آن موقع شما کجا بودید؟ هفته دفاع مقدس فرصت خوبی است که دفاع مقدس و جنگ تحمیلی بازخوانی شود چون هشت سال از تاریخ سیاسی ایران را به خودش مشغول کرده است، حرف ها و درس های فراوانی در آن وجود دارد. زمانی که جنگ شروع شد من در تهران بودم در آن زمان بمباران های زیادی در ایران صورت گرفت چون حدس می زدم که تلاش اصلی دشمن در اهواز باشد همان روز سریعا خودم را به آن جا رساندم. شروع جنگ و احتمال حمله عراق به ایران برای خیلی ها باور کردنی نبود اما بنده و چند نفر از جمله آقای شمخانی از یک ماه قبل از شروع جنگ، جلسه مفصلی با آقای بنی صدر داشتیم و به ایشان گفتیم که عراق می خواهد به ایران حمله کند آن موقع بنی صدر که فرماندهی کل قوا و رئیس جمهور کشور بود نپذیرفت و چند روز مانده به شروع جنگ، ادعا کرد که اطلاعاتی در این زمینه به او رسیده است که عراق قصد حمله به ایران را دارد و او هزینه ای را بابت این اطلاعات پرداخته است. پاسخ ما به او این بود که ما که یک ماه قبل این موضوع را با شما مطرح کرده بودیم! از غریبه ها می پذیری و صحبت نیروهای انقلاب را باور نکردی من روز اول خودم را به اهواز رساندم و با دیگر افراد رزمنده سعی کردیم که از سقوط اهواز جلوگیری کنیم چرا که اهواز مرکز استان بود و اگر به دست دشمن می افتاد سقوط استان خوزستان پیروزی بزرگی برای صدام تلقی می شد. به همین دلیل برای ما خیلی مهم بود که هر طور شده اجازه ندهیم که اهواز سقوط کند و لذا در اهواز نخستین قرارگاه ایجاد شد. • در اهواز در کجا مستقر شدید؟ در اهواز جایی بود که امریکایی ها در زمان رژیم شاه از آن برای بازی گلف استفاده می کردند و ما به علت این که آن جا در مجاور یک سری ارتفاعات بود و پناهگاهی بود، قرارگاهی ایجاد کردیم به نام« پایگاه منتظران شهادت» و عملا سازماندهی دفاعی در برابر دشمن از آن جا شروع شد. • نخستین عملیات سپاه چه زمان آغاز شد؟ سپاه ابتدا شروع به عملیات های پارتیزانی کرد. چند روز بعد همان جا گروهی از دوستان ما از کردستان به عنوان گروه آقای بلالی آمدند که در همان روز، (روز پنجم آغاز جنگ) به عراق حمله کردند و بنده صبح روز بعد که برای بازدید به آنجا رفتم تا ساعت 10، 11 شب درگیر بودیم که چند تا تانک و تعدادی نفربر از آنها زده شد و عراقی ها از محاصره شهر حمیدیه عقب رفتند و سه راهی حمیدیه به سوسنگرد آزاد شد. به مرور گروه های مردمی از استان ها و شهرهای مختلف می آمدند و در مقابل عراق خطوط دفاعی را پر می کردند و شب ها عملیات محدود انجام می دادند. • چرا چهار عملیات اول جنگ به شکست منجر شد؟ به دلایل مختلفی از جمله این که اولا بنی صدر آدم نظامی نبود و از طرف دیگر به شدت مغرور بود و دیگر این که افرادی که بینش کلاسیکی در جنگ داشتند دور او را گرفته بودند و به او خط می دادند و دیگر به فرماندهان سپاه و نیروهای انقلابی ارتش اجازه نمی دادند که با ابتکارات جدید دشمن رو عقب بزنند به همین دلیل در زمان بنی صدر که ایران چهار عملیات کلاسیک بزرگ انجام داد تا بهمن ماه 1359 با شکست مواجه شد و ایران به نتیجه ای نرسید.یک حمله در دزفول شکل گرفت که ارتش ایران از پل نادری عبور کرد ولی شکست خورد. عملیات نصر درهویزه صورت گرفت و دو عملیات هم در محور آبادان شکل گرفت که آنها هم با شکست مواجه شد. • آیا این شکست ها به علت عدم هماهنگی و همکاری سپاه و ارتش نبود؟ خیر. در آن زمان بحث اصلی مدیریت غلط در جبهه ها بود. مدیریت غلط یکی از آسیب هایی که از خود بر جای می گذاشت، اختلاف بین ارتش و سپاه بود ولی این تنها آسیب ناشی از آن مدیریت نبود. بلکه طراحی و اجرای عملیات های متکی به روش های کلاسیک هم ناشی از مدیریت می شد. در روش های کلاسیک موفقیت به ابزار و مهمات و فناوری است در حالی که فناوری و تجهیزات ایران آسیب دیده بود و دیگر از سوی امریکا تامین قطعه و مهمات نمی شد. لذا باید مدل جدیدی جایگزین روش کلاسیک می شد اما مدیریت آقای بنی صدر فهم این مسئله را نداشت که نوع جدیدی از نبردها را در سال دوم جنگ جایگزین روش کلاسیک کند و اگر کسی هم به او پیشنهاد می داد مخالفت می کرد. • آیا بنی صدر دشمنی داشت یا مدیریت غلطی داشت؟ مدیریت غلطی داشت. قاعدتا او هم می خواست که پیروزی هایی به دست آورد که در صحنه سیاسی بتواند از آن استفاده کند اما نتوانست. هر چند که در اواخر سال 1359 رویکردی در مخالفت با نظام پیدا کرد و با عوامل ضد انقلاب متحد شد. در ابتدای جنگ، اکثر فرماندهان با سابقه ارتش یا بازنشست شده بودند یا فرار کرده بودند و تعدادی از ارتشیان تحت تاثیر نظام قبلی بودند فکر نمی کنید یک سری سنگ اندازی و کارشکنی هایی وجود داشت و به خاطر این که ارتش از طرف شاه شکل گرفته بود، جوانان انقلابی نمی خواستند که ارتش باشد؟ در سال های اول جنگ و همین طور سال های بعد که ارتش کارشکنی نمی کرد اما آقای بنی صدر مانع وحدت بین ارتش و سپاه می شد. از طرف دیگر در خود ارتش هم از روی کار آمدن نیروهای انقلابی و حزب اللهی ارتش جلوگیری می کرد. به عنوان مثال آقای صیاد شیرازی مظلوم بودند بنی صدر ایشان را خلع فرماندهی کرده بود. بنابر این مشکل ما این بود که اجازه وحدت نمی داد و خودش هم توانایی اداره جنگ را نداشت. • این روزها یکی دیگر از بحث هایی که درباره جنگ مطرح می شود، عدم همراهی دولت با جبهه هاست؛ چرا این انتقادها اکنون مطرح می شود و آیا به واقع این گونه بوده است؟ از آزادی خرمشهر به بعد بدون ورود نیروهای ایران به داخل خاک عراق جنگ تمام نمی شد و لذا باید با ظرفیت بزرگ تری به جنگ ادامه می دادیم. چرا که ظرفیت سپاه و ارتش به تنهایی برای ادامه جنگ کافی نبود البته می توانستند بجنگند و عملیات فاو را هم انجام دادند اما برای شکست صدام ظرفیت ما کافی نبود و اگر می خواستیم او را شکست دهیم باید کل کشور به جنگ وارد می شد. لذا بعد از عملیات خرمشهر و خصوصا بعد از والفجر مقدماتی، فرماندهان جنگ از دولت می خواستند که وارد جنگ شود. مسئولان سیاسی مخصوصا دولت، ابهام داشتند که دولت را وارد جنگ کنند. فکر می کردند که اداره مردم با مشکل مواجه می شود و برخی هم فکر می کردند حتی اگر دولت هم وارد جنگ شود به نتیجه ای نمی رسند و چون اختلاف نظر پیش آمده بود دیگر انتظار فرماندهان نیز تحقق نیافت. • معیار انتخاب فرماندهان جنگ و انتخاب شما برای فرماندهی سپاه چه بود؟ بنده در نیمه اول شهریور سال 1360 به عنوان فرمانده سپاه حکم را از حضرت امام (ره) دریافت کردم. یک روز حاج احمد آقا مرا خواستند و گفتند امام با شما کار دارد. به جماران رفتم و با امام ملاقات کردم. ایشان به من گفتند: «چند سال داری؟» گفتم: «27 سال». امام فرمود: «من قصد دارم شما را به فرماندهی سپاه منصوب کنم، بروید و با نیروهای انقلاب یک کاری برای جنگ بکنید.» ما در ابتدا در هر محوری یک تیپ ایجاد کردیم، تیپ های رزمی که فرماندهی هر کدام را به یکی از افراد شایسته ای از جمله شهید باکری، شهید کاظمی، شهید همت، شهید متوسلیان واگذار کردم. تمامی افراد را شناسایی کردم و به آنها حکم فرماندهی دادم. اکثر آنها افراد گمنام در زمین و معروف در آسمان ها بودند به طوری که در طریق القدس ما 3 تیپ داشتیم و در بیت المقدس 12 تیپ. یعنی در عرض یک سال 12 تیپ رزمی تشکیل داده بودیم که به طور جدی و اصولی با ساز و برگ و شاکله نظامی وارد کارزار جنگ شده بودند. در انتخاب فرماندهان با دوستانمان مثل شهید باقری، آقای رشید، آقای شمخانی و آقای صفوی مشورت می کردم ولی در نهایت تصمیم را می گرفتم و برای لشکرها و قرارگر ها فرمانده انتخاب می کردم و حکم آنها را صادر می کردم. • معیار انتخاب شما برای انتخاب فرماندهان چه بود؟ نخستین معیار ما ایمان و داشتن روحیه ایثار و شهادت طلبی و دومین معیار ما کارآمدی بود. رزمندگانی که از مراتب پایین رشد می کردند و سلسله مراتب را طی می کردند و بالا آمدند ما نیز مرتب مسئولیت های بالاتری به آنها می دادیم. بعضی که نمی توانستند در همان سطح باقی می ماندند و باقی که توانایی اش را داشتند از آنها عبور می کردند و در رده های بالاتری قرار می گرفتند. بنابراین روش ما در انتخاب فرماندهان متکی بر امتحان آنها در صحنه عملیات بود. هر عملیاتی که با موفقیت انجام می دادند در عملیات بعد یک رتبه بالاتری می گرفتند و اگر نمی توانستند در همان سطح باقی می ماندند. مهم ترین مسئله کادر سازی و فرمانده پروری بود هر فرماندهی که دو قدم جلو می آمد خود ما هم دو قدم دیگر او را جلو می کشیدیم و عملا عملیات ها را تبدیل به کلاس های تربیت نیرو کرده بودیم. • خاطرات شما از سال های دفاع مقدس که در راس فرماندهی سپاه بودید چیست ؟ شاید شیرین ترین خاطره من پرواز با اف - 5 از پایگاه وحدتیه دزفول به سمت تهران بود که قبل از عملیات فتح المبین چون این عملیات با شک و تردید مواجه شده بود من باید به تهران می آمدم و خدمت امام می رسیدم تا کسب تکلیف کنم. منتهی چون زمان ما کم بود و باید ظرف دو سه ساعت تصمیم می گرفتیم که عملیات را انجام دهیم لذا هیچ راه دیگری جز استفاده از هواپیمای جنگی نبود چرا که با خودرو هم بیش از یک روز طول می کشید و هواپیمای مسافر بری هم که نمی توانست به آنجا پرواز کند چون زیر بمباران و آتش توپ خانه دشمن بود. لذا باید سوار اف – 5 می شدم آن هم زیر آتش و به تهران می آمدم و دوباره باز می گشتم و چند ساعت بعد تصمیم می گرفتیم که البته در طول پرواز مشکلاتی پیش آمد که مفصل است. بعد که خدمت امام رسیدم به امام عرض کردم که ما داشتیم برای عملیات آماده می شدیم اما مرددیم امشب حمله کنیم یا 48 ساعت بعد. ایشان چون شنیده بودند که فرماندهان تقاضای استخاره کرده بودند فرمودند که نیازی به استخاره نیست شما بروید فکر کنید و تصمیم بگیرید اگر ابهام پیدا کردید بعد از خدا طلب خیر کنید ولی شما پیروز هستید حضرت امام دو بار این جمله را تکرار کردند. بلافاصله برگشتم و با فرماندهان صحبت کردم و عملیات را 48 ساعت به تاخیر انداختیم. بعد از 48 ساعت چون هنوز فکر می کردم که همچنان ممکن است نگرانی هایی باشد من تفالی زدم به قرآن مجید که سوره فتح آمد. جالب این بود که وقتی امام فرمود که بروید و با فرماندهان همفکری کنید و بعد فرمودند که شما پیروز هستید و وقتی سوره فتح آمد حرف امام با تفالی که ما به قرآن زدیم یکی بود. • سال 61 خرمشهر آزاد شد این چند سال یک شبهه ای به وجود آمده که سال 61 می توانست جنگ تمام شود چرا بعد از این پیروزی ایران به پایان جنگ تن نداد؟ چند دلیل وجود داشت، اول این که هنوز هزار کیلومتر مربع دست عراق بود مثل نفت شهر که یک شهر مرزی بود که فاصله اش با مرز یک یا دو کیلومتر بیش تر نیست که با خاک یکسان شده بود اما چاه های نفتی در آن جا بود و ارتفاعات سمت ایلام و آذربایجان غربی و کردستان در دست عراق بود. دوم این که امریکا، غرب و شورای امنیت فقط می گفتند آتش بس و نمی گفتند که بعدش چه؟ و چون عراق قرارداد 1975 را پاره کرده بود و مرز های ما را به رسمیت نمی شناخت و برای ما مهم بود که حالا که می خواهیم آتش بس کنیم سرنوشت مرز چه می شود. لذا سرنوشت مرزها را مشخص نمی کردند. از طرف دیگر ما شک داشتیم که آنها صداقت دارند یا دنبال گرفتن زمان هستند و می خواهند خودشان را بازسازی کنند و دوباره حمله کنند و هیچ کس پیشنهاد نمی کرد که ما تضمین می کنیم که صدام دوباره حمله نخواهد کرد. این سه عامل موجب شد که ایران جنگ را ادامه دهد تا هم مرزها را مشخص کند و هم سرزمین هایش را آزاد کند و هم مطمئن باشد که در مرزهای غربی دیگر با خطری مواجه نیست. • 23 سال از پایان جنگ تحمیلی گذشته آیا گام هایی که متولیان فرهنگی برای حفظ ارزش های دفاع مقدس برداشتند کافی بوده؟ شما عملکرد متولیان فرهنگی را در تبیین فرهنگ ایثار و شهادت و حفظ ارزش های دفاع مقدس چگونه ارزیابی می کنید؟ هنرمندان ما طی این سال ها برای انتقال ارزش های جنگ زحمات زیادی کشیدند و هزینه های زیادی متحمل شده اند که البته نسبت به کل کارهای فرهنگی نمی شود گفت که هزینه زیادی شده است به هرحال زحمت زیادی کشیده شده است ولی این زحمات نسبت به انتظارات مردم و حقایق جنگ و خواسته های مردم فاصله زیادی دارد. به نظر می رسد متولیان فرهنگی باید اهمیت بیش تری بدهند و هنرمندان ما بیش تر کار کنند. • توصیه شما به عنوان فردی که در تمام سال های جنگ در بطن جبهه ها بودید چیست؟ توصیه من این است که یک مقدار کارهای پژوهشی و مطالعاتی را در زمینه دفاع مقدس افزایش دهند که اولا متوجه شوند که حقیقتا چه اتفاقی افتاده است. مسئله دوم این است که اندیشمندان صاحب نظر ما و هنرمندان بزرگ کشور برای این مسئله وقت بگذارندو مسئله سوم این است که دولت از آنها حمایت کند. کم نیستند هنرمندانی که فیلم می سازند یا شعرا و نویسندگان یا محققان، زحمتشان را می کشند ولی مورد حمایت قرار نمی گیرند و حمایت دولت از آنها خیلی موثر است و می تواند راه گشا باشد. • عملکرد بنیاد شهید و امور ایثارگران به عنوان نهاد متولی خدمات رسانی به ایثارگران را چطور ارزیابی می کنید؟ بنیاد شهید وامور ایثارگران ظرفیت هایی دارد که می تواند خدمات بیش تری به جامعه هدف خود ارایه دهد. مسئله فرهنگی حائز اهمیت است توجه به اشتغال فرزندان شهدا و جانبازان خیلی مهم است، مداوای جانبازان، مسائل روحی و روانی قشر ایثارگران خیلی مهم هستند. به هر حال بار سنگینی اکنون بر روی دوش بنیاد شهید و ایثارگران است و ظرفیت کار بیش تری هم است که انتظار ما این است که این دوستان به فعالیت هایشان اضافه کنند. • به نظر شما اگر دوباره جنگی در ایران صورت بگیرد جوان های امروز ما می توانند با همان روحیه جوانان 30 سال گذشته از کشور دفاع کنند ؟ ظاهر امر ممکن است پاسخ منفی باشد اما در باطن امر من معتقدم که به محض این که حس ملی و اسلامی جوان های ما تحریک شود و اینها متوجه شوند که ایران در معرض خطر قرار گرفته دوباره همان اتفاق می افتد. شاید تصور عدم تمایل جوانان ایرانی باعث فریب صدام شد. صدام فکر می کرد که اگر به ایران حمله کنند کسی نیست که جانش را به خطر بیندازد. انقلابی هم که جوان های آن زمان برپا کرده بودند درسته که تعدادی شهید دادیم اما انقلاب ما مسلحانه نبود. انقلاب ما بیش تر خیابانی و مردمی بود تا مسلحانه. لذا اینها فکر نمی کردند که نیروهایی که انقلاب کرده بودند بتوانند در صحنه رزم نیز پیروز شون
شنبه ، ۵دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایگاه اطلاع رسانی دکتر محسن رضایی]
[مشاهده در: www.rezaee.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]
-
گوناگون
پربازدیدترینها