واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: اعتراف چیز خوبی است، آدم را سبک کرده، حس بد را دور می کند و اجازه راحت نفس کشیدن به آدم می دهد. برای همین هم فکر می کنیم محمد بنا حالا راحت تر نفس می کشد! هنوز هیچ کس به درستی نمی داند که چرا سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران دو سال پیش و در آستانه جام جهانی تهران دوباره به یکباره قهر کرد و از کشتی رفت. البته دلایل زیادی از جمله بیماری مادر، بی انگیزگی، نبود امکانات، اختلاف نظر، درگیری، خستگی و خیلی چیزهای دیگر در این باره مطرح شد؛ اما هیچ کدام دلیلی منطقی -که توجیه مناسبی برای این کار او در فاصله چند روز مانده تا آغاز جام جهانی باشد- نبود و جالب اینکه با این وجود بسیاری از مردم و کشتی دوستان بی توجه به فرصت های از دست رفته و شرایط بغرنج به وجود آمده، بدون استدلال و بیشتر از روی احساس حق را به بنا می دادند و توجهی به تبعات این موضوع نداشتند، در حالی که هر بار محمد بنا قهر کرده و رفت، شیرازه کشتی فرنگی از هم بپاشد، تا فرصت های زیادی از دست برود و قهرمانی های مهمی از کف بپرد. در این فضای احساسی هر کس هم خواست همراه نشده و به دور از احساس و با تکیه بر عقل و منطق حرفی بزند یا چیزی بنویسد، مورد غضب هواداران سینه چاک سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی قرار گرفت و بعضا متهم به نفهمیدن و طرفداری از دیگری و محکوم به بدترین تهدیدها و فحش ها شد. واقعا اوضاع تعجب برانگیزی بود، یکی دیگر به منافع ملی پشت کرده و تیم ملی را ترک کرده بود و دیگری یا دیگران متهم و محکوم می شدند و همین کافی بود تا متوجه شوید که فضای حاکم بر کشتی آن فضای سالم و به دور از تصمیمات هیجانی نیست. هر چقدر هم که فریاد زده می شد رفتن به این شکل بنا، نه به نفع خود و نه به نفع کشتی است و این فریاد ها از سر دلسوزی نه چیز دیگری است، کسی گوش نمی کرد تا تیمی که با سه طلا قهرمان المپیک شد و این پتانسیل را داشت تا باز قهرمان دنیا شود در جهانی 2013 قهرمان نشود. در سال 2014 این تیم به ثباتی نسبی رسید و توانست برای نخستین بار در تاریخ کشتی فرنگی، قهرمان دنیا شود؛ اما بنایی که محمد بنا به این شکل نهاده، اگر هم می خواست نمی توانست در این مسیر حرکت کند و در نتیجه در سال 2015 با تمام توانایی ها و پتانسیلی که برای قهرمانی وجود داشت این تیم با ستاره هایش در لاس و گاس امریکا ناکام شد تا تیمی که می توانست چندین سال پشت سر هم قهرمان دنیا شود و قهرمانی در جام های جهانی را نیز تکرار کند، تنها یک بار و آن هم بدون محمد بنا به قهرمانی دنیا برسد تا حقانیت فریادهای سر داده شده -که رفتن بنا نه به نفع خود و نه به نفع کشتی فرنگی است- اثبات شود. اما با تمام این حرف ها و با اینکه تضمینی نبود که اگر بنا بازگردد، فردای روز بازگشتش باز در خانه کشتی حاضر شود، رسول خادم با بازگشت سرمربی تیم ملی فرنگی به کشتی موافقت کرد تا او نیز حقانیت خود را ثابت کند. بله، تجربه آسان به دست نمی آید و باید بهای آن را داد، این را محمد بنا به خوبی فهمیده؛ بنایی که حالا دیگر از گذشته درس گرفته و خود به این موضوع اعتراف کرده، هرچند هنوز هم بعضی وقتا حرف هایی می زند که زیاد خوشایند نیست؛ اما خب این نه از سر کین بلکه به خاطر شخصیت اوست و نباید زیاد جدی اش گرفت و به دل. او در آخرین مصاحبه خود اعتراف کرده که «محمد بنای امروز مانند المپیک قبل نمی گوید که اگر المپیک تمام شد می روم چرا که شرایط امروز مانند آن زمان نیست و اگر هم بگویم می روم نمی شود. با بیرون رفتنم از تیم ملی هم خودم از نظر احساسی ضربه شدید خوردم و هم کشتی ایران چرا که در این سه سال با این استعدادهایی که در تیم ملی حضور داشتند باید سه سال متوالی قهرمان جهان می شدیم اما این بار نمی خواهم دیگر حسرت بخورم.» حالا هم باید از محمد بنا به خاطر اعترافی که کرد تا خیلی چیزها به خیلی افراد ثابت شود، تشکر کرد. ممنون آقای بنا که از گذشته درس گرفتی. شما اگر 60 بودید با این اعتراف و درسی که از گذشته گرفتید 80 شدید، برای اینکه 100 شوید باید بمانید و دیگر اینکه، دیگر چیزی لازم نیست؛ فقط بمانید، همین.
پنجشنبه ، ۳دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]