واضح آرشیو وب فارسی:اهوراوب: مجتبی اسماعیلی، گروه بین الملل خبرگزاری آنا: محمد حسنین هیکل، بی نیاز از هرگونه معرفی است. دوران درخشان در سردبیری روزنامه الاهرام مصر، از وی چهره ای نام آشنا در منطقه و جهان ساخته است. هیکل گذشته ای کاملا مرتبط با ایران دارد. وی مدت ها در ایران سکونت داشت و به ویژه گزارش هایی که درباره ملی شدن صنعت نفت ایران برای الاهرام می نوشت، تاثیر زیادی بر جمال عبدالناصر، رئیس جمهور سابق مصر، داشت که بعدها کانال سوئز را متاثر از ملی شدن صنفت در ایران، ملی اعلام کرد. با او درباره رویدادهای منطقه ای در چند هفته گذشته و پس از حوادث پاریس، از جمله سقوط جنگنده سوخو ۲۴ روسیه به وسیله دو جنگنده «اف ۱۶» ترکیه، افزایش حملات تروریستی در نقاط مختلف جهان، حضور ارتش ترکیه در عراق گفت وگو کردیم. – اکنون در جهان عرب با نوعی تشتت و از هم گسیختگی میان اعراب به ویژه در عرصه مبارزه با گروه های تروریستی و نیز برخی اختلافات داخلی مواجه ایم، به نظر شما چه آینده ای برای اعراب در این زمینه قابل تصور است؟ ما اکنون با خلاء وجود ائتلافی قدرتمند و هدفمند در میان اعراب مواجه ایم و طبعا باید ائتلاف های سیاسی در راستای منافع امت عرب احیا شود. تاکید من بر این موضوع است که باید ملاک را بر خواسته های مردم در کشورهای عربی متمرکز کنیم. من هدف واضحی از تشکیل ائتلاف اسلامی ضدتروریسم نیافتم و آنگونه که مشخص است، کشورهای عضو موضع مشترکی نیز با یکدیگر ندارند. حتی مشخص نیست بر طبق چه معیاری ریاض تصمیم به تشکیل ائتلاف گرفته است و می خواهد با چه ابزاری و در مقابل چه دشمنی بجنگند؟ ناگفته نماند که سازمان های عربی هم اکنون در حل مشکلات داخلی خود عاجز مانده اند. اصلاحات دیگر موضوعی سرگرم کننده نیست، بلکه اقدامی واقعی برای غلبه بر مشکلات سیاسی فرارو است. در این میان نقش رسانه های خبری پر رنگ تر می شود ولی افسوس که رسانه های خبری عربی ترجیح می دهند به جای انعکاس واقعیت ها، حوادث را دروغ بازتاب دهند. مردم کشورهای عربی اکنون به دو دسته تقسیم شده اند؛ عده ای هوادار ایران و سیاست هایش هستند و برخی دیگر از دولت ترکیه حمایت می کنند. حال باید پرسید جایگاه کشورهای عربی در این میان کجاست و چرا اعراب در این دسته بندی ها نتوانسته اند مردم را همراه خود کنند؟ – درباره سوریه، آیا معتقدید که برگزاری نشست ها میان کشورهای قدرتمند منطقه ای و جهانی می تواند منجر به حل بحران در این کشور شود؟ به اعتقاد من مذاکرات سیاسی جاری در نیویورک و پیش از آن در وین بدون مشارکت بشار اسد رئیس جمهوری سوریه یا نماینده ای از دولت این کشور، امکان ندارد به نتیجه مناسبی برسد. این در حالی است که طرف ها در حال رایزنی برای کناره گیری یا بقای اسد هستند. – آیا تشکیل «ائتلاف اسلامی ضد تروریسم» در زمینه حل بحران سوریه راهگشا است؟ هدف ریاض از تشکیل ائتلاف ضد تروریسم آن هم باوجود تجربه ناموفقی که از انجام عملیات نظامی «توفان قاطعیت» و تشکیل ائتلاف عربی در یمن داشت، چیست؟ جواب من به این موضوع منفی است، بعید است این ائتلاف بتواند تاثیر زیادی بر حل بحران سوریه بگذارد. در واقع، من هدف واضحی از تشکیل ائتلاف اسلامی ضد تروریسم نیافتم و آنگونه که مشخص است، کشورهای عضو موضع مشترکی نیز با یکدیگر ندارند. حتی مشخص نیست بر طبق چه معیاری ریاض تصمیم به تشکیل ائتلاف گرفته است و می خواهد با چه ابزاری و در مقابل چه دشمنی بجنگند؟ از سوی دیگر، وقتی در مقام مقایسه بررسی می کنم می بینم که ائتلاف عربی در یمن دست کم از بن مایه مشخصی برخوردار بود و در جغرافیای واحدی مبارزه می کرد ولی ائتلاف ضد تروریسم اسلامی حتی تاکنون در زمینه هماهنگی مواضع میان کشورهای عضو نیز ناتوان بوده است. البته سوال هایی نیز مطرح می شود که مثلا چگونه می توان میان این کشورها هماهنگی به وجود آورد؟ یا اینکه نقشه استراتژیک و ابزارهای اجرایی آنها برای انجام عملیات نظامی کدام است؟ به نظرم باید بر روی این موضوعات بیشتر فکر کرد. مردم کشورهای عربی اکنون به دو دسته تقسیم شده اند؛ عده ای هوادار ایران و سیاست هایش هستند و برخی دیگر از دولت ترکیه حمایت می کنند. حال باید پرسید جایگاه کشورهای عربی در این میان کجاست و چرا اعراب در این دسته بندی ها نتوانسته اند مردم را همراه خود کنند؟ – نظرتان درباره کنار کشیدن تدریجی کشورها از ائتلاف ریاض … جالب است که می بینیم هرکدام از کشورهای عضو ائتلاف، پس از خواندن نامشان به «کی بود کی بود من نبودم» روی آوردند. از اینجا مشخص می شود که به هیچ عنوان میان کشورهای عضو هماهنگی وجود نداشته است، حتی آنگونه که مشخص است ریاض اهداف خود را از تشکیل ائتلاف ضد تروریسم برای کشورهایی که نامشان را در فهرست گنجانده، مطرح نکرده است. – اکنون با خطر گسترش تروریسم در جهان مواجه ایم، به نظر شما جهان عرب باید نسبت به این پدیده چه واکنشی نشان دهد؟ قبل از پاسخ به این سوال باید بگویم که برخی کشورهای مشارکت کننده در ائتلاف اسلامی عربستان، خود از حامیان گروه تروریستی داعش هستند. همچنین به نظر می آید عربستان به دنبال شکست عملیات نظامی «توفان قاطعیت» در یمن، به دنبال یافتن راهی برای فرار از شکست می گشت تا اینکه راه چاره را در ایجاد چنین ائتلافی یافت. اما درباره خطر تروریسم، همانگونه که پیشتر گفته بودم، خطر تروریسم هشداری برای کشورهای منطقه و جهان است. اگر جهان عرب اکنون خطر تروریسم را در میان قدرت های منطقه ای احساس نکند و به مبارزه با آن برنخیزد، احتمالا در آینده از نقشه جهان حذف خواهند شد. جای تعجب است که چرا باید اعراب در خوف و رجاء و تحت ستم ظالمان زندگی کنند؟ آزادی و پذیرش دیگران موضوعی تخلف ناپذیر در دوران ماست که باید به آن پرداخت و رعایت کرد. جهان به ما اعراب می گویند «آن تروریست ها»، این در حالی است که جهان عرب بیشترین خسارت را از گروه های تروریستی دیده است. – راه مقابله با خطر گروه های تروریستی چیست؟ تروریسم دو شاخه فکری و فعال دارد، ما باید تلاش کنیم پیش از اینکه تروریسم از حالت ایدئولوژیک و فکری به حالت فعال درآید به مقابله با آن برخیزیم. متاسفانه اعراب اکنون و به دنبال افزایش فعالیت گروه های افراط گرا، دوران سیاهی را می گذرانند و حجم درگیری های داخلی و تجزیه طلبی ها افزایش یافته است و در یک دور تسلسلی افتاده ایم که خروج از آن بسیار مشکل است. گروه داعش نه حاصل جهشی ژنتیکی که معلوم نباشد از کجا آمده است، بلکه فرزند واقعی جنبش های اسلام گرا در کشورهای عربی است. معتقدم که از هر راهی برای مقابله با گسترش نفوذ داعش در منطقه باید استفاده کرد و در این مسیر اعراب باید از پیله ای که به دور خود بسته اند، خارج شوند. – به تنش اخیر در روابط میان ترکیه و عراق بپردازیم. عراق ترکیه را متهم به نقض حاکمیت خود کرده است و در مقابل، ترک ها آن را انکار به نوعی، مدعی درخواست عراق برای حضور در این کشور هستند. نظر شما چیست و اعراب چگونه باید در قبال این تحول منطقه ای واکنش نشان دهند؟ اگر جهان عرب اکنون خطر تروریسم را در میان قدرت های منطقه ای احساس نکند و به مبارزه با آن برنخیزد، احتمالا در آینده از نقشه جهان حذف خواهند شد. قبل از پاسخ به این سوال باید بگویم تنش و تقابل دو اصل ثابت در عرصه سیاسی است و امکان ندارد حالت سیاسی ای به وجود آید که در آن یکی از این دو اصل وجود نداشته باشد. بنابراین، سوال منطقی ای مطرح می شود و آن این است که در زمانی که ترکیه نقض حاکمیت خود را قبول نمی کند و وارد درگیری دیپلماتیک با روسیه می شود، چگونه می خواهد عراق نقض حاکمیت خود از سوی ترکیه را قبول کند؟ از سوی دیگر، همکاری میان ترکیه با داعش موضوع محرمانه ای نیست. این در حالی است که بارها کردهای عراق نسبت به این موضوع هشدار می دادند و هیچ کس به آن توجهی نمی کرد. به نظر من، اعراب باید به طور جدی در نوع روابط خود با ترکیه بازنگری کنند به ویژه اینکه این کشور در منطقه، سیاستی مشکوک و دوگانه را اتخاذ کرده است. همچنین آشکار است که روس ها می خواهند به روابط متشنج خود با ترکیه ادامه دهند و در طرف مقابل ترکیه نیازمند حفظ حق حاکمیت خود است و بر آن تاکید می کند، به ویژه اینکه اکنون از حمایت ناتو نیز برخوردار شده اند. لینک منبع – اهوراوب
چهارشنبه ، ۲دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اهوراوب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]