تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868472424
روحانی جریان اصلاح طلبی را فربه کرده است
واضح آرشیو وب فارسی:سرزمین نیوز: روحانی جریان اصلاح طلبی را فربه کرده است احسان انصاری علی تاجرنیا نماینده مجلس ششم است. وی در مجلس ششم جوان ترین نماینده مجلس و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی بود. همچنین وی سال ها به عنوان عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت فعالیت کرده است. به همین دلیل و برای تحلیل آرایش سیاسی انتخابات مجلس شورای اسلامی و همچنین بررسی رویکرد اصلاح طلبان و اصولگرایان برای انتخابات آینده با وی گفت وگو کردیم. وی درباره نقش حسن روحانی در آینده جریان اصلاحات معتقد است: «تا قبل از پیروزی آقای روحانی در انتخابات ریاست جمهوری جریان اصلاحات به دلیل مشکلات داخلی و فشارهای بیرونی بدنه نحیف و لاغری پیدا کرده بود. به همین دلیل آقای روحانی نقش یک فیزیوتراپیست را برای جریان اصلاحات بازی کرد. در شرایط کنونی آقای روحانی سبب فربه شدن جریان اصلاح طلبی شده است. این در حالی است که خود ایشان نیز دچار یک دگردیسی سیاسی شده و فارغ از خاستگاه اصولگرایی که داشتند در شرایط کنونی در گفتمان اصلاحات مستحیل شده اند». تاجرنیا همچنین خاطرنشان می کند: «اصولگرایان با مخالفتی که با حضور سید حسن خمینی در انتخابات از خود نشان می دهند عملا ایشان را به اردوگاه اصلاح طلبی متصل کرده اند. این در حالی است که خود ایشان به صراحت عنوان کرده که به صورت مستقل وارد انتخابات شده است. در نتیجه این یک خطای بزرگ استراتژیک است که از طرف اصولگرایان صورت می گیرد. اصولگرایان از این نکته غافل شده اند که مخالفت با حضور سیدحسن خمینی در انتخابات سبب محبوبیت بیشتر و در نهایت موفقیت وی خواهد شد». در ادامه متن این گفت وگو را از نظر می گذرانید: چرا در آستانه انتخابات مجلس نوعی جغرافیای مشترک گفتمانی بین جریان های سیاسی به وجود آمده که مورد تایید لیدران جریان های سیاسی نیست اما بدنه جریان های سیاسی از آن استقبال می کنند. آیا این جغرافیای مشترک گفتمانی با هدف قدرت و منفعت شکل گرفته است؟ قدرت فی نفسه امر مذمومی نیست. فلسفه تشکیل احزاب و تشکل های سیاسی برای کسب قدرت و اداره جامعه است. قدرت زمانی مذموم شمره می شود که کسانی برای بقا یا به دست آوردن منفعت و قدرت بیشتر به ابزارهای غیرقانونی و نامشروع متوسل می شوند. به نظر من مهم ترین اتفاقی که سبب نزدیکی جریان های سیاسی به هم شد ظهور پدیده ای چون محمود احمدی نژاد در فضای سیاسی کشور بود. تا قبل از به قدرت رسیدن احمدی نژاد فضای سیاسی ایران در اختیار دو جریان سنتی یعنی اصلاح طلب و اصولگرا و در گذشته چپ و راست قرار داشت که در هر مقطع زمانی با توجه به مقتضیات زمان قدرت را در اختیار داشتند. با این وجود اصولگرایان در سال 84 و 88 برای پیروزی بر اصلاح طلبان از کسی حمایت کردند که نتوانست در پیشبرد برنامه های توسعه ای اقدام موثری انجام دهد. هنگامی که احمدی نژاد به قدرت رسید دو اتفاق بسیار مهم در کشور رخ داد. اتفاق اول این بود که جریان اصولگرا هزینه های به قدرت رسیدن احمدی نژاد را به صورت کامل پرداخت کرد اما هیچ گاه از فواید و مزایای آن بهره مند نشد. مساله دوم زمانی رخ داد که عقلای هر دو جریان سیاسی به این نتیجه رسیدند هنگامی که اختلافات به گونه ای می شود که جریان مقابل تلاش می کند به هر قیمتی مانع از پیروزی رقیب سیاسی خود شود شکاف های بزرگی در جامعه به وجود می آید که در این شکاف ها اتفاقاتی در جامعه رخ می دهد که نه تنها به ضرر جریان های سیاسی بلکه به ضرر کل کشور و آینده مردم تمام می شود. ظهور احمدی نژاد در فضای سیاسی ایران سبب شد جریان طبیعی توسعه در کشور دچار خدشه شود و اتفاقاتی رخ دهد که به سود هیچ گروه و جریانی نبود. اتفاقات پیش بینی نشده در دنیای سیاست همیشه و همواره مثبت و مفید نیست. من منکر این مساله نیستم که روی کار آمدن رئیس دولت اصلاحات نیز قابل پیش بینی نبود و در آن مقطع زمانی هیچ کس حتی خوشبین ترین افراد نیز چنین احتمالی نمی دادند که ایشان با رای بالایی بر رقیب سنتی خود پیروز شود. با این وجود رفتار عقلانی و مدبرانه رئیس دولت اصلاحات و ارتباط مثبت و ترمیم شده ای که بعدا بین ایشان و آیت ا... هاشمی شکل گرفت مانع از حذف قطعی جریان مقابل اصلاحات از فضای سیاسی ایران شد. این در حالی است که در دولت احمدی نژاد تلاش زیادی برای حذف قطعی جریان اصلاحات در کشور وجود داشت و برنامه ریزی خاصی در این زمینه صورت گرفت. آقای روحانی نیز در شرایط غیرقابل پیش بینی در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد. آیا وی موفق شد مدیریت مناسبی در این زمینه داشته باشد؟ آقای روحانی این شرایط را مدیریت نکرده است. این جریان های سیاسی حامی آقای روحانی بودند که نشان دادند به درجه ای از رشد و بلوغ سیاسی رسیده اند که بتوانند فضای سیاسی کشور را به صورت مثبت و مفید اداره کنند. با این وجود آقای روحانی نیز از مدیریت جریان های سیاسی حمایت کرده و به گونه ای رفتار کرده که فضای سیاسی کشور شکلی باثبات و منطقی به خود بگیرد. به نظر شما تئوریسن های اصلاح طلبی نباید مرز جریان اصلاحات را با جریان اعتدالگرایی مشخص کنند؟ آیا این امتزاج صوری و به هم ریختگی مرزهای گفتمانی در نهایت به ضرر اصلاح طلبان تمام نخواهد شد؟ من اعتدال را یک جریان یا گفتمان سیاسی قلمداد نمی کنم و اعتقاد دارم اعتدال فاقد هارمونی و تاثیرگذاری یک گفتمان است. اعتدال یک مشی فکری و رفتاری است که با رفتار برخی از شخصیت های اصولگرا و اصلاح طلب همخوانی دارد. آقای روحانی و نزدیکان ایشان دارای تشکیلات و حزب مشخصی نبوده و در شرایط کنونی نیز فاقد چنین مساله ای هستند. آقای روحانی محصول جریان اصلاح طلبی است. ایشان محصول ائتلاف جریان اصلاحات و جریان اعتدالگرایی نیست. برخی از این مساله برداشت اشتباهی دارند و گمان می کنند آقای روحانی محصول ائتلاف جریان اصلاحات و جریان اعتدالگرایی است. این در حالی است که اصلا چنین ائتلافی شکل نگرفته و آقای روحانی محصول مستقیم جریان اصلاح طلبی است. در انتخابات ریاست جمهوری سال92 بخش هایی از جریان اصلاحات به این نتیجه رسیدند که مطالبات حداکثری آنها که در گذشته زیاد روی آن پافشاری می کردند در شرایط کنونی به نتیجه نخواهد رسید. به همین دلیل میزان توقعات خود را کاهش دادند و از برخی مطالبات خود عدول کردند. این در حالی بود که جریان تندرو اصلاح طلبی نیز ضعیف تر از گذشته شده بود و بدنه عقلانی این جریان فضای مدیریتی اصلاح طلبان را به دست گرفته بود. در نتیجه در انتخابات ریاست جمهوری سال92 عقلانیت در جریان اصلاح طلبی فربه شد و آقای روحانی از دل جریان اصلاحات به عنوان رئیس جمهور کشور به قدرت رسید. این در حالی بود که حتی یک طیف اصولگرایی نیز به صورت علنی از آقای روحانی حمایت نکرد. حتی برخی از عقلای اصولگرایی که در پای صندوق های رای به آقای روحانی رای دادند حاضر نشدند به صورتی علنی از ایشان حمایت کنند و رای خود را به صورت مخفیانه به صندوق های رای انداختند. شاید برخی گمان کنند حزب اعتدال و توسعه خاستگاه آقای روحانی بوده و ایشان با کمک این حزب به قدرت رسیده اند. این در حالی است که حزب اعتدال و توسعه تا پیش از انتخابات ریاست جمهوری عملا تعطیل بود و پس از پیروزی آقای روحانی نیز موفق نشده از نظر گفتمانی و برنامه ریزی به آقای روحانی کمک کند و همه حمایت ها و برنامه ریزی ها توسط اصلاح طلبان به شکل های مختلف انجام شده است. چرا حزب اعتدال و توسعه در فضای انتخابات مجلس که از اهمیت زیادی نیز برخوردار است به یکی از نقاط کانونی فضای انتخابات تبدیل شده است؟در شرایط کنونی این حزب هم خود را به اصولگرایان وابسته می داند و هم اینکه به اصلاح طلبان چراغ سبز نشان می دهد. دلیل این گونه رفتارها چیست؟ بنده معتقدم حزب اعتدال و توسعه فاقد دو عنصر اصلی حزبی است. نخست اینکه در شرایط کنونی اعتدال و توسعه فاقد تشکیلات سازمان یافته در استان های کشور است. مساله دیگر اینکه حزب اعتدال و توسعه فاقد گفتمان خاص و مشخص و تاثیرگذار است. این حزب فاقد برنامه جامع، مدون و کاربردی در حوزه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی است. به همین دلیل هم من معتقدم باید مرزهای هویتی اصلاح طلبی و اعتدالگرایی مشخص شود. تداخل بین جریان های سیاسی سبب بی اعتمادی مردم و افکار عمومی نسبت به جریان های سیاسی خواهد شد. در چنین وضعیتی مردم احساس بلاتکلیفی می کنند و گمان می کنند عده ای برای رسیدن به قدرت و منفعت حاضر هستند از بسیاری از مرزبندی های خود عدول کنند. در انتخابات مجلس نباید فرد مشترکی در لیست جریان های سیاسی وجود داشته باشد و جریان های سیاسی باید تکلیف خود را با آرمان ها و برنامه های خود مشخص کنند. این مساله امکان پذیر نیست که یک حزب یا جریان سیاسی هم زمان در دو زمین بازی نقش های متفاوتی را ایفا کند. در لیست اصولگرایان و اصلاح طلبان نباید هیچ فرد مشترکی وجود داشته باشد. با این وجود عده ای تلاش می کنند معایب جریان اصولگرایی را نادیده بگیرند و از پتانسیل مثبت جریان اصولگرایی استفاده کنند. این گروه همچنین تلاش می کند معایب جریان اصلاح طلبی را نیز نادیده بگیرد و از توانایی ها، امکانات و ابزار جریان اصلاح طلبی برای رسیدن به اهداف خود استفاده کند. این جریان به دلیل جدید و نوپا بودن تلاش می کند بدون اینکه خود را به زحمت بیندازد از سابقه و زحمات تاریخی دو جریان سیاسی کشور به سود خود استفاده کند. به نظر شما این گروه با توجه به شرایط جریان های سیاسی در این مساله موفق خواهند شد؟ خیر، به نظر من این گروه موفق نخواهند شد و نمی تواند برای خود در بین افکار عمومی پایگاه اجتماعی تشکیل بدهد. انتخابات مجلس در نهایت بین دو جریان اصولگرا و اصلاح طلب برگزار خواهد شد. حسن روحانی در کجای بازی اصلاح طلبان قرار گرفته است؟وی در تاریخ اصلاح طلبی چه نقشی خواهد داشت؟ آیا وی یک ابزار برای عبور جریان اصلاحات از موانع کنونی است یا اینکه یک هدف به شمار می رود؟ تا قبل از پیروزی آقای روحانی در انتخابات ریاست جمهوری، جریان اصلاحات به دلیل مشکلات داخلی و فشارهای بیرونی بدنه نحیف و لاغری پیدا کرده بود. به همین دلیل آقای روحانی نقش یک فیزیوتراپیست را برای جریان اصلاحات بازی کرد. در شرایط کنونی آقای روحانی سبب فربه شدن جریان اصلاح طلبی شده است. این در حالی است که خود ایشان نیز دچار یک دگردیسی سیاسی شده و فارغ از خاستگاه اصولگرایی که داشتند در شرایط کنونی در گفتمان اصلاحات مستحیل شده اند. مواضع آقای روحانی در شرایط کنونی با مواضع ایشان در چهار سال گذشته تفاوت های زیادی پیدا کرده است. اغلب مواضع ایشان مواضع اصلاح طلبان است و نزدیکی ایشان به اصلاح طلبان بیش از گذشته مشهود و چشمگیر شده است. به همین دلیل من معتقدم نقش آقای روحانی برای اصلاح طلبان نقش ویژه ای است که تنها از عهده چنین شخصیتی با چنین ویژگی های فکری و سیاسی برمی آید. در نتیجه آقای روحانی خون جدیدی به جریان اصلاحات تزریق کرده است. آیا اصلاح طلبان در آینده و پس از پایان دولت روحانی همچنان همین رویکرد را ادامه خواهند داد یا اینکه به دنبال تشکیل یک دولت اصلاح طلب خواهند بود؟ تغییرات تنها مختص به آقای روحانی نبوده و بلکه جریان های سیاسی نیز در طول دو سال گذشته دچار تغییر در رویکردها شده اند. در شرایط کنونی نه جریان اصلاحات مواضع سال88 خود را اتخاذ می کند و نه اینکه اصولگرایان مانند سال88 رفتار می کنند. امروز جریان های سیاسی به یک برداشت مشترک رسیده اند که کشور در هشت سال گذشته به اندازه ای با مشکلات متعددی روبه رو شده است که جریان های سیاسیw به جای اینکه به دنبال قبضه قدرت و حذف کامل رقیب باشند باید به دنبال بازی مسالمت آمیز با رقیب در یک زمین بی طرف و بدون حذف رقیب باشند. این مساله به دلیل مشکلات کشور بوده یا اینکه از ضعف جریان های سیاسی در تولید گفتمان نشات گرفته است؟ بیشتر از ضعف جریان های سیاسی نشات گرفته است. اصولگرایان با یک خطای استراتژیک از محمود احمدی نژاد حمایت کردند. این در حالی بود که حمایت اصولگرایان از احمدی نژاد در سال84 ناآگاهانه و در سال 88 آگاهانه بود. یعنی در سال 88 اصولگرایان به خوبی به این نکته پی برده بودند که احمدی نژاد گزینه مناسبی برای ریاست جمهوری نیست. اما برای شکست جریان اصلاحات و حذف رقیب از عرصه سیاسی با علم به ناکارآمدی وی از احمدی نژاد حمایت کردند. به نظر شما تصاحب کرسی های مجلس توسط اصلاح طلبان از اهمیت بیشتری برخوردار است یا عملکرد اصلاح طلبان در مجلس آینده در سرنوشت جریان اصلاحات تاثیر بیشتری خواهد گذاشت؟ به نظر من هر دو مساله برای اصلاح طلبان دارای اهمیت و در جای خود قابل بحث است. اگر اصلاح طلبان موفق نشوند یک فراکسیون تاثیرگذار در مجلس آینده تشکیل دهند به درستی مورد نقد و تحلیل مردم قرار نخواهند گرفت. به همین دلیل در مرحله اول حضور اصلاح طلبان در مجلس و به دست گرفتن اکثریت کرسی های پارلمان برای اصلاح طلبان دارای اهمیت است. در مرحله بعدی نوع عملکرد و شیوه رفتار آنها در مجلس شورای اسلامی بر افکار عمومی تاثیرگذار خواهد بود. در شرایط کنونی نوعی عقلانیت و دوراندیشی بر فضای جریان اصلاحات سایه افکنده که نمایندگان اصلاح طلب مجلس آینده نیز در همین راستا حرکت خواهند کرد. اگر اصلاح طلبان در همین مسیر حرکت کنند شرایط برای انتخابات دور دوم ریاست جمهوری نیز مناسب و مهیا خواهد بود و اصلاح طلبان می توانند به دور دوم ریاست جمهوری نیز امیدوار باشند. نقش علی لاریجانی در انتخابات مجلس از دو جنبه قابل تحلیل است. اول اینکه وی گرایش به همکاری با دولت دارد و دوم اینکه از جایگاه قابل قبولی در بین اصولگرایان و به تازگی اصلاح طلبان برخوردار شده است. به نظر شما لاریجانی به چه میزان در انتخابات آینده تاثیرگذار است؟ آقای لاریجانی از جمله افرادی است که همواره در پازل قدرت و در سمت هایی چون رئیس سازمان صداوسیما، دبیرشورای عالی امنیت ملی و رئیس مجلس حضور داشته است. یکی از دلایل تغییر مواضع آقای لاریجانی اتفاقاتی بود که در هشت سال دولت محمود احمدی نژاد در کشور رخ داد و سبب شد که در رویکرد خود نسبت به گذشته تغییراتی دهد. این مشی اعتدالی به صورت ناخودآگاه وی را از تندروها جدا می کند و به شخصیت های معتدل جریان رقیب نزدیک می کند. با این وجود نزدیک شدن علی لاریجانی به اصلاح طلبان بیش از اینکه یک اقدام استراتژیک باشد یک اقدام تاکتیکی و محصول تغییر شرایط است. اگر ما مواضع آقای لاریجانی در زمانی که ریاست سازمان صداوسیما را برعهده داشتند با دیدگاه های امروز ایشان مقایسه کنیم متوجه می شویم که دیدگاه های ایشان تاحدود زیادی در زمینه های مختلف تغییر کرده است. نکته دیگر اینکه این احتمال وجود دارد که اصلاح طلبان در فضای انتخابات به دلیل حمایت آقای لاریجانی از دولت به صورت نانوشته و غیرمحسوس از وی حمایت کنند. به همین دلیل ممکن است اگر آقای لاریجانی از قم کاندید شوند اصلاح طلبان گزینه جدی و مهمی در مقابل ایشان قرار ندهند یا اینکه دو کاندیدای هم وزن در مقابل ایشان قرار بدهند تا در نهایت آقای لاریجانی به پیروزی برسند و وارد مجلس شوند. البته یک احتمال دیگر این است که ایشان نقطه ائتلاف لیست اعتدالیون و اصلاح طلبان شود. با این وجود من این احتمال را بسیار بعید می دانم. با تمام این اوصاف اگر آقای لاریجانی وارد مجلسی شود که اکثریت آن در اختیار اصلاح طلبان قرار داشته باشد به صورت طبیعی نیم نگاهی به جایگاه ریاست مجلس خواهد داشت و ریاست فراکسیون اصولگرایان وی را از نظر سیاسی راضی نخواهد کرد. این احتمال وجود خواهد داشت که اکثریت اصلاح طلب مجلس آینده به ریاست علی لاریجانی تن بدهند؟ در این زمینه چند مساله جدی وجود دارد. مساله اول به عملکرد شورای نگهبان در تایید صلاحیت شخصیت های اصلاح طلب مربوط می شود و مساله دوم به ترکیب مجلس آینده بستگی دارد. هر چه نمایندگان مجلس آینده از برنامه های حزبی فاصله بگیرند و به صورت انفرادی وارد مجلس شوند به همان اندازه قدرت گریز از مرکز بیشتری خواهند داشت و کنترل آنها برای جریان های سیاسی و از جمله جریان اصلاح طلبی مشکل تر خواهد بود. به همین دلیل امکان این مساله وجود دارد که نمایندگان اصلاح طلب یا اصولگرایی که به صورت فردی وارد مجلس شدند از هر شخصیتی برای ریاست مجلس حمایت کنند و آقای لاریجانی نیز می تواند یکی از گزینه های این افراد باشد. به نظر می رسد اصلاح طلبان با سرلیستی دکتر عارف وارد انتخابات شوند. نقش دکتر عارف را در آینده سیاسی اصلاح طلبان چگونه ارزیابی می کنید؟ در شرایط کنونی و پس از انتخابات ریاست جمهوری سال92 آقای عارف به یک پتانسیل ممتاز برای جریان اصلاح طلبی تبدیل شده است. به نظر من اصلاح طلبان باید از پتانسیل سیاسی و محبوبیت ایشان در بین مردم و نسل جدید استفاده کنند و با به دست گرفتن مجلس آینده در سرنوشت آینده کشور تاثیر بیشتری بگذارند. نکته دیگر اینکه در شرایط کنونی آقای عارف به نقطه کانونی وحدت و انسجام اصلاح طلبان در عرصه اجرایی تبدیل شده که این نوید دهنده روزهای خوبی در آینده خواهد بود. در شرایط کنونی مقوله وحدت و انسجام برای اصلاح طلبان بسیار مهم است. به همین دلیل آقای عارف مانع هرگونه تشتت و چنددستگی در جریان اصلاحات شده است. اگر اصلاح طلبان مجلس را به دست بگیرند و آقای عارف به ریاست مجلس برسد چه افقی پیش روی جریان اصلاحات باز خواهد شد؟ آیا پس از دولت آقای روحانی (هشت سال) ما شاهد روی کارآمدن یک دولت اصلاح طلب در ایران خواهیم بود؟ به نظر من اگرآقای عارف ریاست مجلس را به دست بگیرد کار راحت تری نسبت به آقای لاریجانی برای چانه زنی با پازل قدرت پیش رو خواهد داشت. نکته دیگر اینکه حساسیتی که جریان افراطی اصولگرایی نسبت به آقای لاریجانی دارند نسبت به آقای عارف ندارند. مساله دیگر اینکه نظام به آقای عارف اعتماد کامل دارد و ایشان از مقبولیت بالایی در پازل قدرت برخوردار است. به همین دلیل اگر اصلاح طلبان موفق شوند وارد مجلس شوند و عملکرد قابل قبولی از خود برجای بگذارند زمینه برای تصمیمات بعدی پس از دولت آقای روحانی مهیا می شود. البته همه این گمانه زنی ها بستگی به اتفاقاتی دارد که در آینده در مجلس و دولت رخ خواهد داد. با حضور سید حسن خمینی در انتخابات خبرگان فضای جدیدی بر این انتخابات سایه افکنده است و چهره های معتدل حضور پررنگ تری در این انتخابات داشته اند. چرا انتخابات خبرگان پیش رو از اهمیت بیشتری نسبت به انتخابات گذشته برخوردار شده و شما چه افقی را برای مجلس خبرگان متصور هستید؟ برخلاف اینکه در گذشته انتخابات مجلس خبرگان برای خواص از اهمیت بیشتری برخوردار بود اما در شرایط کنونی انتخابات خبرگان برای عوام دارای اهمیت شده که این مساله ای جدید و قابل تامل است. نکته دیگر اینکه برگزاری هم زمان انتخابات خبرگان و مجلس شورای اسلامی سبب تقویت گفتمان اعتدال شده و در نهایت به ضرر گروهی خواهد بود که به دنبال مهندسی فکری انتخابات خبرگان بودند. مساله دیگر اینکه موج ورود شخصیت های تاثیرگذار به انتخابات مجلس خبرگان مانند سید حسن خمینی سبب تحرک بیشتر روحانیون معتدل شده که دیدگاه هایی متفاوت با بافت سنتی مجلس خبرگان دارند ومواضع جدیدی را دنبال می کنند. همه این عوامل بر اهمیت انتخابات مجلس خبرگان افزوده است و مردم از حساسیت انتخابات به خوبی آگاهی پیدا کرده اند. به نظر من پس از انتخابات خبرگان اول که دارای اهمیت زیادی برای سرنوشت انقلاب و نظام بود انتخابات آینده نیز دارای همان اهمیت است و در تعیین سرنوشت کشور تاثیر بسیار زیادی خواهد گذاشت. حضور سید حسن خمینی و همچنین آقای هاشمی در انتخابات خبرگان به منزله تقویت رویکرد عقلانی در فضای سیاسی کشور است. نکته با اهمیت دیگر اینکه اصولگرایان با مخالفتی که با حضور سید حسن خمینی در انتخابات از خود نشان می دهند عملا ایشان را به اردوگاه اصلاح طلبی متصل کرده اند. این در حالی است که خود ایشان به صراحت عنوان کرده که به صورت مستقل وارد انتخابات شده است. در نتیجه این یک خطای بزرگ استراتژیک است که از طرف اصولگرایان صورت می گیرد. به همین دلیل احتمال پیروزی نهایی سید حسن خمینی در انتخابات مجلس خبرگان به شدت افزایش پیدا کرده است. اصولگرایان از این نکته غافل شده اند که مخالفت با حضور سید حسن خمینی در انتخابات سبب محبوبیت بیشتر و در نهایت موفقیت وی خواهد شد.
سه شنبه ، ۱دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سرزمین نیوز]
[مشاهده در: www.sarzaminnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها