واضح آرشیو وب فارسی:سوک: «سیداحمد هاشمیان» پدر شهیدی است که هیچ وقت از تکنولوژی روز عقب نمانده. کتاب نوشته، شعر سروده و حالا در فضای مجازی فعال است. گزارش ما از این پدر دوست داشتنی را از دست ندهید.پیرمرد آرام و خنده روست و با اینکه حدود ۹۰ سال سن دارد، خیلی شمرده و دقیق به سوال هایمان پاسخ می دهد. پدربزگ قصه ما پدر شهیدی است که با وجود سن زیاد در فضای مجازی فعال است و علاوه بر یک کمد پر از کتاب های رنگارنگ، یک رایانه شخصی دارد تا با آن بتواند سری هم به دنیای اینترنت بزند. در یکی از آخرین روزهای پاییز مهمان این خانواده شهید می شویم تا از زبان خودشان حال این روزهای زندگیشان را بپرسیم. متولد سال ۱۳۰۷ در شهرمیرزاد سمنان است. پیرمردی شوخ طبع و مهربان که پدر دو شهید و دو جانباز است. . تحصیلات ابتدایی را در در شهرمیزاد می خواند و از آنجا به بعد به تهران می آید و در دانشگاه قبول می شود. در دانشگاه تهران زبان فرانسه می خواند و وارد آموزش و پرورش می شود و می شود معلم. در سال ۱۳۳۳ هم با همسرش آشنا می شود و ازدواج می کند تا بالاخره پاگیر تهران شود. چهار پسر و دو دختر حاصل ازدواج آقا سیداحمد و فاطمه خانم است. پسرانی که الان دو نفر از آن ها شهید شده اند و دو نفر دیگر هم بارها تا پای شهادت رفته و برگشته اند. پدر می گوید: «هر چهار پسرم به جبهه رفتند. دو نفر از آن ها به شهادت رسیدند. یکی از آن ها جانباز است که با اینکه عمل جراحی کرده است هنوز یکی از ترکش ها در گلوی او باقی مانده است. این پسرم در قم است و مدیر مدرسه جامعه الزهرا است و آخرین پسرم هم سیدصادق است که او هم طلبه و استاد دانشگاه است که البته او هم در جبهه مجروح شد.» می گوید خودش هم عزم جبهه داشته اما دیگر نوبت به او نرسیده است. «سیدحسین هاشمیان» و «سیدسجاد هاشمیان» پسران شهید این خانواده هستند که در هر دو حول وحوش ۲۰سالگی در سال ۶۲ و ۶۴ به شهادت رسیده اند. شعری برای پسرم ... از حاج آقا هاشمیان که سوال می پرسیم هرازچندگاهی لای دفترچه اش را باز می کند و برایمان آیه قرآن می خواند و از اینجا می فهمیم که او انس عجیبی با قرآن دارد. آنقدر که حاصل تاملاتش در قرآن طی ۲۰ سال به کتاب «جلوه های نور» تبدیل می شود. علاوه بر تفسیر و تاویل قرآن دستی هم بر شاعری دارد؛ پس کتاب را باز می کند تا شعری که برای سیدحسین اولین شهید این خانواده سروده را برایمان بخواند. سیدحسینی که حدود ۱۴ سال مفقودالاثر بوده و پدر در دوری پسر این شعر را می سراید: در کوچه باغ عمر، منم، حیران نشسته ای تو ز آشیان پریده، ز صحرا گذشته ای پژواک کوه گوئی همه، های های دل آوای مرغ، زمزمه دل شکسته ای شام فراق و صبح امید، در کنار هم دل ز « انزل السکینه » چو محراب رفته ای دیو فرامشی، ز بر و بام ما گریخت تک ناله ها، به بدرقه ات تا که رفته ای آن لحظه وداع که، همای خیال ما است افسانه حیات، به نگاهی گفته ای: روز و شب و سحر، همه فریاد رفتن است یر و جوان و طفل، همه نوبت نشسته ای جمعی ز کفر معصیت، در حیرت گناه جمعی ز شوق دوست، به سر عاشور بسته ای با کاروانیان بگذشتم، ز کوی عشق تا بنگرم چسان؟ چگونه؟ تو ای گل شکفته ای تا بنگرم کتاب و دعای تو، در کجاست یا در کجا؟ جانا؟ غریبانه خفته ای پرسم ز ماجرا و بگوئی، ز سر گذشت از شام غسل خون که به مهتاب رفته ای طول سفر که بود ره لبیک تا خدا در آخرین نفس چه شنیدی چه گفته ای؟ الحق که قدس بود، و صفا بود، و مروه بود آن دشت و کوهسار، که به میقات رفته ای در لا مکان عشق، من و دل در کنار تو دست دعا، که گوهر ایثار سفته ای یا رب همه ز تو است، جوانی و شور و حال شوق لقا به دل، گِل خوبان سرشته ای از لحظه شهادت پسرمان عکس داریم کم کم مادر خانواده هم به جمعمان اضافه می شود. اول از همه از داستان قاب عکس روی دیوار از او سوال می کنیم. علاوه بر قاب عکس های مرسوم شهیدان بر دیوار خانه یک قاب عکس عجیب هم بر دیوار این خانه به چشم می خورد. عکسی از لحظه شهادت. عکسی که شاید در لحظه اول هر بیننده ای را شوکه کند اما در این خانه سال هاست که به دیوار میخ شده است. «فاطمه کریمی» مادر شهید درباره این قاب عکس عجیب می گوید: «این عکسسید جواد و دوستش است که هر دو با هم شهید شده اند. عکس را یکی از دوستانش گرفته ک تازه از مکه آمده بود و تازه دوربین عکاسی خریده بود گرفت. این عکس را بلافاصله بعد از شهادت او گرفته است. همیشه به من می گفت مادر دوست دارم با چهره خونین پیش خدا بروم و بالاخره به آرزویش رسید. جالب اینکه کسی که عکس را گرفته بعدا خودش هم شهید می شود و یکی از رفیقانش با همین دوربین از او عکس می گیرد.» ما خانوادگی مبلغ هستیم همه اعضای خانواده هاشمیان مبلغ و مبلغه هستند. دختران و پسران، عروس ها و دامادها. از «فاطمه کریمی» مادر این خانواده می گوید: «همه فرزندان من طلبه و مبلغ هستند. دو فرزندم که شهید شدند هم طلبه بودند. خود من مبلغه هستم و جلسات زیادی در خانه برگزار می کنم. بالاخره من فرزند روحانی و مادر روحانی هستم. همسرم هم کمی از روحانیون ندارد. از همنشینی با این ها چیزهایی یاد گرفته ام!» مثل هر مادر شهیدی خاطراتی دارد از روزهای قل از شهادت فرزندان. اول از سید حسین شروع می کند: «یادم هست سید حسین یک روز وقتی در حال آشپزی بودم، سراغ من آمد. به من گفت برادر فلانی شهید شده است. من همان موقع گریه کردم و کلی ناراحت شدم که سید حسین به من گفت: شما چرا ناراحتی مادرجان؟ شهادت لیاقت می خواهد. ما که اینچنین لیاقتی نداریم. شاید ۲۰ روز بعد از این حرف بود که خبر شهادت سیدحسین را برای ما آوردند.» اولین شهید این خانواده در عملیات والفجر مقدماتی شهید شده است. سیدسجاد هم مانند برادر بی تاب شهادت بوده؛ اما اول رضایت مادر را می گیرد. «چند بار به جبهه رفته بود و برگشته بود. یک روز که تهران بود گفت: می خواهم بروم بهشت زهرا. به او گفتم من هم می آیم و بعد از آنجا با هم رفتیم قم. در راه مدام با من صحبت می کرد و می گفت: مامان اگه تو راضی باشی و به من بگویی برو من دعا می کنم خدا هرچه می خواهی به تو بدهد. من هم گفتم: مگر این چند دفعه ای که رفتی من گفتم نرو؟ هیچ وقت نمی گویم نرو اصلا از خدا خجالت می کشم. اما الان سیدحسین که شهید شده. سیدسجاد و سیدصادق هم در جبهه هستند. ما تنهاییم. گفت: من قول می دهم صادق را برگردانم خانه. تو هم قول بده صبور باشی. ما اگر شهید بشیم خیلی اجر دارد. سجاد می گفت و من گریه می کردم. بعد که حال من را دید، گفت من که شهید نمی شوم ۲۰ روزه برمی گردم. به من گفت خیلی دوست داری خانه خدا بروی. چند بار می روی. من با خنده گفتم؟ با کدام پول که جواب داد خدا برایت جور می کند. فردای همان روز به جبهه رفت و به قول خودش ۲۰روزی رفت که هوایی به سرش بخورد و سر همان ۲۰ روز شهید شد؛ اما به دعای سیدسجاد من ۱۰ مرتبه تا الان حج عمره رفتم.» برای خریدن مودم اینترنت، مدرک لیسانس بردم! زن و شوهر که کنار هم جای می گیرند شوخی ها و شیطنت هایشان هم شروع می شود. مادر شروع می کند از زیادی تعداد کتاب های حاج آقا گلایه می کند: «این کمد که می بینید پر از کتاب های حاج آقاست. تازه کلی از کتاب ها را گذاشتیم دم در.» به اینجا که می رسد حاج آقا به شوخی می گوید: «خانم غذا نسوزد!» به اینجا که می رسد مادر در گوشی به ما می گوید: «خودم یک کمد به اندازه همین کتاب دارم!» از فعالیت های حاج آقا در فضای مجازی که می پرسیم از پاسخ دادن طفره می رود؛ اما مادر خانواده می گوید: «موقعی که برای خریدن مودم اینترنت می رود، صاحب مغازه به او می گوید: «حاج آقا این به درد شما نمی خورد. باید لیسانس داشته باشی. او هم فردا مدرک لیسانسش را می برد و مودم را می خرد!» حاج آقای هاشمیان الان یک وبلاگ دارد که در آن کتاب خود را به زبان های انگلیسی و فرانسوی در اختیار کاربران اینترنت قرار می دهد و وقتی از او می پرسیم رابطه اش با شبکه های اجتماعی چطور است باز فاطمه خانم جواب ما را می دهد: «از فضای این شبکه ها خوشش نمی آید؛ وگرنه خیلی به او اصرار کردند.حاج آقا مدام در حال مطالعه و کارهای اینترنت است؛ به من می گوید دیگر وقت نمی کنم! یا مواقعی که قم پیش بچه ها هستیم می گوید وقتم تلف می شود کتابم نیمه کاره مانده است.» به اینجا که می رسد، هر دو با هم می خندند. عمر فعالیت مجازی آقاسیداحمد خیلی طولانی نیست و تنها هفت هشت سالی است که وارد این فضا شده است.
جمعه ، ۲۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سوک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]