محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831200959
متقاعد کردن آژانس برای مسکوت گذاشتن پرونده سلاح هسته ای رژیم صهیونیستی در پسابرجام
واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: رژیم صهیونیستی پس از دست یابی ایران و قدرت های بزرگ به راه حل و توافق در موضوع فعالیت های هسته ای ایران، دچار تشویش و نگرانی شده است و بیم آن دارد که برنامه هسته ای رژیم صهیونیستی، که مبتنی بر ناشفافی بوده و بارها نیز از جانب کشورهای مختلف مورد انتقاد و اعتراض قرارگرفته است، مورد توجه آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار گیرد. رژیم صهیونیستی برای فرار از این مسئله به توجیهات و بهانه های مختلفی متوسل می شد که یکی از مهم ترین آن ها برنامه صلح آمیز هسته ای ایران بود که این رژیم به اقتضای منافع خود، از آن به تلاش امحمد گُلی / رژیم صهیونیستی تنها بازیگر دارنده سلاح هسته ای منطقه ی غرب آسیاست که توانست در نیمه دوم قرن بیستم با همکاری و مساعدت فنی کشورهای غربی به ویژه فرانسه، نروژ و نیز حمایت سیاسی و امنیتی ایالات متحده امریکا به سمت تولید سلاح اتمی حرکت کرده و به اذعان بسیاری از کارشناسان و کشورهای مختلف در دهه هفتاد میلادی، به سلاح هسته ای دست یابد. با این وصف رژیم صهیونیستی ضمن در پیش گرفتن استراتژی ابهام هسته ای، از ابتدا تاکنون، با وجود فشارهای بین المللی به ویژه از سوی کشورهای اسلامی و در رأس آن ها مصر و جمهوری اسلامی ایران، حاضر نشده است تا پادمان ها و مقررات مربوط به بازرسی و نظارت نهادهای مربوطه از جمله آژانس بین المللی انرژی اتمی و نیز معاهده «ان.پی.تی» را امضا نموده و درب تأسیسات هسته ای خود را به روی بازرسان و کارشناسان آژانس، بازنماید. برای مثال در ٢٢ سپتامبر ٢٠٠٦ کشورهای اسلامی با صدور قطعنامه ای در آژانس بین المللی انرژی اتمی در خصوص محکومیت برنامه اتمی رژیم صهیونیستی و پیوستن آن به معاهده ان.پی.تی با 89 رأی به توافق رسیدند، اما آمریکا و رژیم اشغالگر قدس نسبت به این قطعنامه رأی مخالف دادند. با این وجود رژیم صهیونیستی با نادیده انگاشتن تمام مطالبات به حق کشورها برای شفاف سازی توانمندی های هسته ای خود در طول این سال ها، ضمن حضور در کنفرانس بازنگری «ان پی تی» 2015، به دنبال افزایش بودجه پرداختی خود به آژانس انرژی اتمی نیز است. لذا ما در این نوشتار ابتدا به بررسی تاریخچه عضویت و نقش آفرینی این رژیم در آژانس و تلاش ها برای محدود و شفاف سازی فعالیت های هسته ای رژیم صهیونیستی و نتیجه آن می پردازیم و در ادامه هدف رژیم صهیونیستی از فعال ترکردن نقش خود در آژانس را بازگو می کنیم. تاریخچه عضویت و نقش آفرینی رژیم صهیونیستی در آژانس بین المللی انرژی اتمی رژیم صهیونیستی در واپسین سال های دهه چهارم قرن بیستم فعالیت های هسته ای خود را شروع کرد و این شروع از همان ابتدا با حمایت فنی و سیاسی کشورهای غربی صورت پذیرفت، به گونه ای که در سال 1953 فرانسه و رژیم صهیونیستی برای استخراج اورانیوم و تولید آب سنگین توافقنامه همکاری امضا کردند و در سال 1957 توافقنامه ای سرّی را برای ساخت نیروگاه اتمی دیمونا در صحرای نقب به امضا رساندند. مهم ترین عامل در راه حرکت این رژیم به سمت دستیابی به سلاح هسته ای، احساس عدم امنیت است. رژیم اشغالگر قدس به دلیل شکل گیری نامشروع، همواره از جانب کشورهای منطقه احساس خطر نموده است. از طرف دیگر، به دلیل عدم اطمینان و اعتماد به متحدین خود، در یک نگرانی دائم به سر می برد؛ به خصوص اینکه این رژیم مانند جزیره ای کوچک است که به وسیله دشمنان محاصره شده است. در همین راستا، رژیم صهیونیستی بقای خود را مرهون دستیابی به تمامی تسلیحاتی می داند که قدرت تخریبی بالایی دارند که از بارزترین آن ها سلاح هسته ای است. دشواری پیش بینی دشمنان آینده و اعتماد نداشتن به دوستان امروزی، این شکل نیاز به کسب توانایی نظامی را برای این رژیم افزایش داده است.(1) با این حال رژیم صهیونیستی در سال 1957 به ناچار و به واسطه اعمال فشار از جانب قدرت های بزرگ از جمله امریکا و نیز به واسطه اشتیاقی که در میان کشورها برای پیوستن به نهادهای بین المللی بعد از جنگ جهانی دوم وجود داشت، به عضویت آژانس بین المللی انرژی اتمی درآمد. اما این عضویت به معنای همکاری و همسویی با سیاست های آژانس نبود و این رژیم از همان ابتدا با برنامه های آژانس- که استفاده صلح آمیز از انرژی اتمی و برقراری سامانه های پادمان در محل تأسیسات هسته ای را برای نظارت و جلوگیری از انحراف فعالیت های هسته ای از اهداف مسالمت آمیز به سمت اهداف نظامی مدنظر داشت- سر ناسازگاری گذاشت.(2) این مخالفت پنهانی با اهداف اعلامی و نیز عدم همراهی و مخالفت آشکار با اهداف اعمالی آژانس، به منظور سرپوش گذاشتن بر فعالیت هایی که به تولید سلاح هسته ای می انجامید، دنبال می شد. رژیم صهیونیستی در این مسیر نه تنها با آژانس همکاری بالفعلی نداشت بلکه حتی حاضر نبود با حامی و متحد استراتژیک خود یعنی امریکا نیز همکاری نموده و اطلاعات و روند فعالیت های هسته ای خود را در اختیار این کشور قرار دهد و این باعث می شد حتی امریکا نیز به دلیل عدم شفافیت در فعالیت های هسته ای رژیم صهیونیستی و عدم همسویی این رژیم با مقررات آژانس، در پروسه فروش و در اختیار گذاشتن مواد و تکنولوژی بهره گیری از انرژی اتمی از جانب سایر کشورها به رژیم صهیونیستی محدودیت ایجاد نماید. به طور مثال در ژوئن 1959 وزارت امور خارجه نروژ موافقت خود با فروش آب سنگین به رژیم صهیونیستی، به شرط اجرای پادمان و بازرسی از تأسیسات هسته ای را به اطلاع نمایندگان انرژی اتمی امریکا رساند. نماینده امریکا نیز به شرط پذیرش این پیش شرط از جانب رژیم صهیونیستی، با این فروش موافقت کرد. اما رژیم صهیونیستی با اعمال سیاست های دوگانه و ابهام در فرایند تصمیم گیری و بعد از تحویل گرفتن آب سنگین از پذیرش پادمان و اساسنامه بازرسی شانه خالی کرد.(3) این عدم همکاری و انفعال رژیم یهودی در موضوع سلاح اتمی و عدم پیوستن به معاهدات بین المللی نظارت، بازرسی و راستی آزمایی همچنان نیز ادامه یافته است. رژیم صهیونیستی در قبال پرونده و سلاح هسته ای خود سیاست سکوت و ابهام را در پیش گرفته و در اجلاس هایی که به پرونده هسته ای این رژیم می پردازند حتی الامکان به بهانه های مختلف شرکت نکرده است. این درحالی است که این رژیم در قبال پرونده هسته ای ایران بیشترین فعالیت و نقش آفرینی را از خود نشان داده است. به گونه ای که تلاش ایران برای دست یابی و استفاده صلح آمیز از انرژی اتمی را به عنوان یک تهدید امنیتی بالقوه برای صلح و امنیت جهانی قلمداد کرده و با برجسته سازی این موضوع، حساسیت های آژانس بین المللی انرژی اتمی و دیگر نهادهای بین المللی مربوطه را برانگیخته است. به طور نمونه گزارش های 2007 و 2008 آژانس این موضوع را تأکید می کرد که ایران تلاشی برای دستیابی به سلاح های اتمی نمی کند. با این حال رژیم صهیونیستی ضمن رد این گزارش ها، البرادعی را به طرفداری از ایران متهم می کرد و خواستار استعفای مدیرکل پیشین آژانس بین المللی انرژی اتمی از سمت خود بود.(4) مضاف بر این رژیم صهیونیستی برای ضربه زدن به فعالیت های صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی ایران کوشیده است تا چتر اطلاعاتی و جاسوسی خود را در آژانس افزایش داده و عناصر نفوذی را در قالب کارشناس و یا بازرس به تأسیسات هسته ای ایران روانه کند. از سویی رژیم صهیونیستی با استفاده از لابی ها و ابزارهای تطمیع کننده چون پول و تهدید کننده چون ترور، کارشناسان و بازرسان آژانس را مجاب و ملزم کرده است تا اطلاعات مربوط به بازرسی ها را برای ضربه زدن به تأسیسات هسته ای و ترور دانشمندان، در اختیار این رژیم قرار دهند. لذا رژیم یهودی هر اندازه در قبال سلاح اتمی خود و درخواست کشورها برای پیوستن به معاهدات محدودکننده و افزایش همکاری سازنده با آژانس از خود انفعال نشان داده است، در مقابل به همان اندازه در قبال پرونده هسته ای ایران به نقش و جایگاه خود افزوده و این سیاست دوگانه را در پیش گرفته است: « سیاست سکوت در قبال خود و فرافکنی و بزرگ نمایی در قبال ایران. » تلاش ها برای خارج ساختن رژیم صهیونیستی از ابهام هسته ای رژیم صهیونیستی تنها بازیگر منطقه غرب آسیاست که علاوه بر در اختیار داشتن زرّادخانه عظیم و تسلیحات هسته ای، مجهز به سامانه انتقال این گونه تسلیحات نیز هست. توانایی نشر و استفاده از سامانه های پرتابی سلاح های هسته ای در سرزمین های اشغالی از طریق سه روش امکان پذیر است که عبارت اند از: سیستم موشکی، هواپیمای جنگی و زیردریایی ها.(5) رژیم صهیونیستی با توجه به در اختیار داشتن چنین تسلیحات و امکانات ویرانگری، ضمن عدم اذعان به این موضوع و در پیش گرفتن سیاست ابهام، تاکنون به عضویت پادمان ها و مقررات نظارتی بین المللی از جمله پیمان عدم اشاعه در نیامده است، اما در مقابل کشورهای موجود در غرب آسیا نیز هرکدام به نوبه خود کوشیده اند تا رژیم صهیونیستی را الزام نمایند تا از فعالیت های ابهام آمیز خود دست کشیده و در فرایند فعالیت های هسته ای خود شفاف سازی نماید. این اقدام کشورها برای خروج رژیم صهیونیستی از وضعیت ناشفافی هسته ای، در قالب «امضای معاهده منع اشاعه و ایجاد منطقه عاری از سلاح های هسته ای» صورت پذیرفت: امضای معاهده منع اشاعه و ایجاد منطقه عاری از سلاح های هسته ای پیمان منع اشاعه هسته ای سه ستون اصلی دارد که عبارت اند از: یک؛ عدم اشاعه (ساخت، انتقال، خرید و استقرار) سلاح های هسته ای مطابق مواد 2 و 3 دوم؛ خلع سلاح (عدم تولید سلاح های هسته ای جدید، کنترل تسلیحاتی، ایجاد مناطق عاری از سلاح های هسته ای، عدم تولید مواد شکاف پذیر و ...) سوم؛ همکاری برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای (انتقال فناوری هسته ای، ایمنی هسته ای و...). این پیمان در سال 1970 اجرایی و قرار شد 25 سال بعد یعنی در سال 1995 در مورد تمدید آن تصمیم گیری شود. در کنفرانس بازنگری سال 1995 درباره تمدید دائمی پیمان منع اشاعه اختلاف نظر شدیدی به وجود آمد و کشورهای عرب به دلیل نپیوستن رژیم صهیونیستی به این پیمان با امضای آن مخالفت کردند اما با وساطت و رایزنی های صورت گرفته، دولت های عربی پذیرفتند در ازای اجرایی شدن قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل، درباره ایجاد منطقه عاری از سلاح های هسته ای در غرب آسیا مصوب سال 1974، با تمدید دائمی پیمان منع اشاعه موافقت نمایند.(6) از این زمان امضای معاهده منع اشاعه و اجرایی کردن منطقه عاری از سلاح های هسته ای به عنوان اهرم فشاری در دست دولت های اسلامی قرار گرفت تا از این طریق و با مطرح کردن این موضوع رژیم صهیونیستی را وادار کنند تا در فعالیت های هسته ای خود شفاف سازی نماید. از این زمان موضوع ایجاد منطقه عاری از سلاح های هسته ای به دستور ثابت کنفرانس سال 2000 میلادی تبدیل شد و کشورهای غرب آسیا همواره ایجاد چنین منطقه ای را در کنفرانس های سالانه آژانس و نیز نشست های 5 سال یکبار پیمان عدم اشاعه، دنبال کرده و می کنند. در کنفرانس سال 2010 تصمیم گرفته شد تا در سال 2012 کنفرانسی با حضور همه کشورهای غرب آسیا و سازمان ملل درباره نحوی عملیاتی کردن منطقه عاری از سلاح های هسته ای در منطقه غرب آسیا شکل بگیرد اما این کنفرانس با کارشکنی امریکا و رژیم صهیونیستی برگزار نشد. با این حال کشورهای منطقه از پای ننشسته و در کنفرانس عمومی آژانس بین المللی اتمی 2015 تصمیم گرفتند به رهبری مصر قطعنامه ای موسوم به توانمندی های هسته ای رژیم صهیونیستی را تدارک دیده و به تصویب برسانند که این قطعنامه با 61 رأی مخالف، 43 رأی موافق و 33 رأی ممتنع رد شد. رژیم صهیونیستی همچنین در کنفرانس بازنگری ان پی تی 2015 به عنوان ناظر حضور داشت تا با بهره گیری از لابی گری خود از برگزاری چنین نشستی در کنفرانس سالانه آژانس،2016، جلوگیری به عمل آورد.(7) رژیم صهیونیستی امضای معاهده عدم اشاعه و نیز ایجاد منطقه عاری از سلاح های هسته ای را به مسئله گفتگوهای صلح با دولت های منطقه منوط کرده است. این رژیم پیش شرط منطقه عاری از سلاح های هسته ای را عادی سازی کامل روابط دیپلماتیک با همه کشورهای منطقه و همچنین برقراری روابط تجاری و اقتصادی و انعقاد موافقت نامه های آتش بس واقعی می داند و اذعان می دارد تا زمانی که از جانب این کشورها با خطر موجودیتی مواجه است، تمایلی از خود برای امضای ان پی تی و موافقت با اجرایی کردن منطقه عاری از سلاح های کشتارجمعی نشان نخواهد داد.(8) اهداف رژیم صهیونیستی از فعال تر کردن خود در آژانس رژیم صهیونیستی اخیراً تصمیم گرفته است به منظور نزدیکی به آژانس، سهم پرداختی خود را در بودجه این نهاد بین المللی افزایش دهد. آژانس میزان دقیق و جزئیات این کمک را افشا نکرده است اما درمجموع رژیم صهیونیستی مبلغ 1.5 میلیون دلار به آژانس بین المللی انرژی اتمی پول پرداخت کرده است(9). این اقدام رژیم صهیونیستی آن هم بعد از برجام و توافق نهایی ایران و 1+5 و نیز آغاز اجرای برجام و شروع راستی آزمایی های آژانس از تعهدات ایران در برنامه جامع اقدام مشترک، می تواند معنا و مفهوم خاصی داشته باشد و رژیم صهیونیستی از این کمک های بی محابای خود اهدافی خاص را دنبال می کند که ما در ذیل به چند مورد از آن ها اشاره می کنیم: 1- آگاهی از اقدامات آژانس در نحوی تعامل با جمهوری اسلامی ایران رژیم صهیونیستی و جمهوری اسلامی ایران به عنوان دشمنان قسم خورده و سازش ناپذیر هم تلقی می شوند. ایران موجودیت رژیم اشغالگر قدس را نه تنها به رسمیت نمی شناسد بلکه از هر اقدامی برای نابودی و اضمحلال این رژیم، بهره گرفته و چشم پوشی نمی کند. در مقابل رژیم صهیونیستی جمهوری اسلامی را به عنوان دشمن موجودیتی خود به شمار آورده و می کوشد در راه موفقیت های داخلی، منطقه ای و بین المللی ایران سنگ اندازی کرده و اخلال ایجاد نماید. لذا این رژیم در قبل از رسیدن به برجام مانع اصلی مذاکرات میان ایران و غرب تلقی می شد که توافق با ایران و عدم حمله به تأسیسات هسته ای این کشور را به معنای اعطای امتیاز به جمهوری اسلامی قلمداد کرده و تعطیلی غنی سازی، تعطیلی فردو و انتقال مواد هسته ای به خارج از ایران را به عنوان پیش شرط هر مذاکره ای مطرح می نمود. این رژیم حتی برای جلوگیری از فعالیت های صلح آمیز ایران، با اطلاعاتی که سازمان های جاسوسی در اختیار این رژیم قرار می دادند، به ترور دانشمندان هسته ای کشورمان مبادرت می کرد؛ اما رژیم صهیونیستی بعد از برجام با افزایش سهم و نفوذ خود در آژانس بین المللی انرژی اتمی می کوشد همچون گذشته ضمن نفوذ و آگاهی از روند امور، در به سرانجام رسیدن دیپلماتیک برنامه جامع اقدام مشترک و نیز فرایند راستی آزمایی های آژانس اختلال ایجاد نموده و با آگاهی از این امور و خرید اطلاعات بازرسان و کارشناسان، همچون گذشته به بهانه تراشی های واهی دست یازیده و ایران را متهم به کارشکنی نماید. 2- متقاعد کردن آژانس برای مسکوت گذاشتن پرونده سلاح هسته ای رژیم صهیونیستی در پسابرجام رژیم صهیونیستی پس از دست یابی ایران و قدرت های بزرگ به راه حل و توافق در موضوع فعالیت های هسته ای ایران، دچار تشویش و نگرانی شده است و بیم آن دارد که برنامه هسته ای رژیم صهیونیستی، که مبتنی بر ناشفافی بوده و بارها نیز از جانب کشورهای مختلف مورد انتقاد و اعتراض قرارگرفته است، مورد توجه آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار گیرد. رژیم صهیونیستی برای فرار از این مسئله به توجیهات و بهانه های مختلفی متوسل می شد که یکی از مهم ترین آن ها برنامه صلح آمیز هسته ای ایران بود که این رژیم به اقتضای منافع خود، از آن به تلاش ایران برای دست یابی به سلاح اتمی تعبیر می کرد. اما با رسیدن به توافق، رژیم صهیونیستی دیگر توجیهی جهت امتناع از درخواست افکار عمومی برای آشکارسازی فعالیت های پنهان هسته ای خود نخواهد داشت. فلذا رژیم صهیونیستی ترس از آن دارد که بسته شدن پرونده هسته ای ایران به باز شدن پرونده سلاح های اتمی این رژیم منجر شود و بر فشارهای گذشته بیفزاید.(10) این ترس موجب گشته است تا رژیم صهیونیستی با بذل پول، آژانس را متقاعد کند تا حتی المقدور پرونده ی هسته ای این رژیم را باوجود مطالبه کشورها مسکوت گذاشته و در صورت بحرانی شدن و تصویب سیاست های شفاف سازی، اعمال جانبدارانه در پیش بگیرد. 3- ساخت نیروگاه جدید در صحرای نقب در سرزمین های اشغالی با توجه به اینکه بیش از پنجاه سال از هنگام ساخت نیروگاه هسته ای دیمونا می گذرد و این نیروگاه به دلیل استفاده بیش از حد و نیز به دلیل فقدان سیستم های حفاظتی مطمئن و نشت تشعشعات هسته ای به بیرون، از امنیت کافی برخوردار نیست، رژیم صهیونیستی- بنا بر نوشته روزنامه یدیعوت آحارانوت در شماره روز 27 فوریه 2002 به نقل از ایوی ایتام، وزیر امور زیر بنایی این رژیم- می افزاید که قصد دارد نیروگاهی را در صحرای نقب به منظور تولید برق احداث نماید که این نیروگاه در سال 2020 به پایان می رسد، اما این پروژه اکنون با کندی مواجه شده است و دلیل آن نیز ممنوعیت فروش تکنولوژی ساخت این نیروگاه به رژیم صهیونیستی است و آژانس کشورهای دارنده را منع کرده است که تا زمان نپیوستن رژیم صهیونیستی به معاهده عدم اشاعه، این فنّاوری را در اختیار این رژیم قرار ندهند. از طرفی کشورهای عربی و در رأس آن ها مصر اذعان می دارند که ساخت نیروگاه برای تولید برق بهانه ای بیش نیست و این رژیم می کوشد با این توجیه نیروگاه فوق را ساخته و در ادامه این نیروگاه را جایگزین نیروگاه هسته ای دیمونا نماید.(11) مع الوصف رژیم صهیونیستی می کوشد با افزایش نفش آفرینی و پرداخت مبلغ اضافی به آژانس، در کنار دست یابی به سایر اهداف، ساخت و تکمیل این نیروگاه را تسریع نموده و موانع پیش رو را از سر راه بردارد. ---------------------------------------- منابع: 1. پایگاه تحلیلی، تبیینی و خبری الوقت، (2 شهریور 94)، تسلیحات هسته ای اسرائیل: انگیزه های دستیابی و پیامدهای آن. 2. آونر کوهن، اسرائیل و سلاح های هسته ای، ترجمه رضا سعید محمدی، تهران، وزارت امورخارجه،1385، ص 117 3. پیشین، ص 123 4. محمد رضا ملکی، فرزاد محمد زاده ابراهیمی، تحلیلی برسیاست ابهام هسته ای اسرائیل، مجله علوم سیاسی دانشگاه آزاد کرج، شماره دهم، زمستان 1389، ص 32 5. الوقت، پیشین، 6. رحمان قهرمانپور، شکست کنفرانس بازنگری پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای 2015 و چشم انداز آینده آن، همشهری دیپلماتیک، شماره 87، تابستان 1394، ص 84 7. محسن صبری، (12 خرداد 94) بازنگری در «ان پی تی»؛ اهداف و چشم انداز؛ اندیشکده راهبردی تبیین 8. مریم تبارکی، حمید رضا جمالی، چالش ها و موانع انعقاد معاهده منطقه ای خاورمیانه عاری از سلاح های هسته ای، فصلنامه تحقیقات سیاسی بین المللی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر رضا، شماره 17، زمستان 1392، ص 73 9. خبرگزاری فارس، (4 مهر 94)، اقدام تامل برانگیز اسرائیل برای افزایش سهم خود در بودجه آژانس اتمی 10. احمد کاظم زاده، فرصت ها و تهدیدات توافق هسته ای، ماهنامه فرهنگ اسلامی، شماره مسلسل 27، مهر ماه 1394، ص 144 11. مرکز اطلاع رسانی فلسطین، (30 تیر 1382) گزارشی از مرکز هسته ای دیمونا. برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی « جدیدترین اخبار » اینجا کلیک کنید
جمعه ، ۲۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[مشاهده در: www.zamannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها