تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805133304
وحدت حوزه و دانشگاه همکاری علمی می‌طلبد/اندیشه علمی بومی سازی شود
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: گفتگوی مهر با رئیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه؛
وحدت حوزه و دانشگاه همکاری علمی می‌طلبد/اندیشه علمی بومی سازی شود
شناسهٔ خبر: 3001955 - پنجشنبه ۲۶ آذر ۱۳۹۴ - ۱۰:۰۱
حوزه و دانشگاه > حوزه
رئیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه تنها راه وحدت این دو نهاد علمی و آموزشی را تقویت همکاری های علمی می داند و معتقد است در باب علوم انسانی رابطه واقعی بین حوزه و دانشگاه برقرار شده است. خبرگزاری مهر - روح الله رمضانپور کریمی: باور اندیشه وحدت حوزه و دانشگاه برای عده ای سخت است و با وجود اینکه در طول بیش از سه دهه ای که برای تحقق این اندیشه امام راحل، کار زیادی صورت گرفته و هنوز به طور کامل محقق نشده است اما وحدت حوزه و دانشگاه آرمانی دست نیافتنی نیست. گرچه می توان نشانه هایی از همگرایی بین حوزویان و دانشگاهیان را مشاهده کرد، ولی این تمام داشته ها و افق پیش روی اساسی ترین مسئله انقلاب اسلامی نیست. همین مسئله انگیزه ای شد تا به مناسبت ۲۷ آذر سالروز شهادت آیت‌الله مفتح گفتگویی با حجت‌الاسلام والمسلمین حسن نظری شاهرودی رئیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و معاون جامعه مدرسین حوزه علمیه قم داشته باشیم و به بررسی کارکردهای این دو نهاد در همگرایی و موانع پیش رو بپردازیم. آیت‌الله مفتح اولین روحانی نبود که در دانشگاه کرسی تدریس داشت، چه شد که وی را به عنوان نماد وحدت حوزه و دانشگاه معرفی کردند؟ شهید مفتح بعد از پیروزی انقلاب اسلامی مسئولیت دانشکده الهیات را به عهده داشت. وی تلاش بی وقفه ای در تحقق اندیشه وحدت حوزه و دانشگاه داشت. مهم تر اینکه شهید مفتح در دانشگاه شهید شد و از همین رو نماد وحدت حوزه و دانشگاه لقب گرفت و گرنه قبل از ایشان، شهید مطهری، شهید بهشتی و شهید باهنر و برخی بزرگواران در دانشگاه حضور داشتند و تلاش می کردند رابطه ای بین حوزه و دانشگاه برقرار کنند. با وجود اینکه بیش از سه دهه از موضوع وحدت حوزه و دانشگاه می گذرد هنوز عده ای انتظار وحدت این دو نهاد را آرمان گرایانه و غیر قابل تحقق می دانند، آیا می توان زمینه هایی برای وحدت حوزه و دانشگاه سراغ گرفت؟ برای رسیدن به پاسخ این سئوال باید شرایط حوزه و دانشگاه در قبل از انقلاب اسلامی و بعد از پیروزی انقلاب را بررسی کرد. قبل از انقلاب می گفتند حوزویان علوم قدیمی و سنتی می خوانند. حوزویان هم به دانشگاهیان می گفتند که اینها علوم جدید می خوانند. الان دیگر این تعابیر وجود ندارد. خود همین یعنی این دو نهاد به هم نزدیک شدند. قبل از پیروزی انقلاب، فاصله جدی بین حوزه و دانشگاه وجود داشت ولی الان همکاری های این دو نهاد بسیار زیاد است. به عنوان مثال حوزویان در دانشگاه ها حضور دارند و معارف دینی به صورت گسترده در همه رشته های فنی، پزشکی، علوم انسانی و... ارائه می شود. در واقع نوعی معرفت و شناخت در دانشگاه ها ترویج می شود. از این سو حوزویان باید کاری کنند که نیازهای دانشگاه را رصد کنند و برای پاسخگویی به مطالبات دانشگاه برنامه ریزی کنند. دانشگاهیان هم باید در حوزه های علمیه حضور جدی داشته باشند. به عنوان مثال کلیات علوم سیاسی، علوم تربیتی، جامعه شناسی، روانشناسی و... را برای حوزویان تبیین کنند. ما وقتی با این علوم آشنایی نداشته باشیم نمی توانیم اظهارنظر کنیم، بنابراین در مباحثی که مربوط به علوم انسانی است دچار اختلاف هستیم. پس همان طوری که ما در فرهنگ دینی، به دانشگاه کمک می کنیم، دانشگاه هم باید در تبیین کلیات علوم انسانی، حوزه را یاری کند. یعنی چند ساعت در هفته را برای حوزویان مشخص کنیم که استادان دانشگاه بتوانند طلاب را با کلیات این علوم آشنا کنند.
یعنی شما معتقدید که وحدت حوزه و دانشگاه تحقق یافته است؟ رابطه ای که حوزه و دانشگاه با هم پیدا کردند به لفظ نیست، واقعی است. ما در ۳۵ سال اخیر زمینه انتقال ارزش های دینی به رشته های دانشگاهی را فراهم کردیم، از آن طرف علوم انسانی دانشگاه در حوزه آمده و اعضای همه انجمن های علمی حوزه از فارغ التحصیلان دانشگاهی هستند. در گذشته فقط چند نفر از جمله شهید بهشتی و شهید باهنر را داشتیم که در دانشگاه، الهیات خوانده بودند ولی الان علوم انسانی در دانشگاه ها متمرکز است و ما حوزویان زیادی داریم که دانش آموخته رشته های علوم سیاسی، علوم تربیتی، اقتصاد و... هستند. ما در باب علوم انسانی رابطه واقعی بین حوزه و دانشگاه برقرار کردیم که می شود اسم آن را وحدت حوزه و دانشگاه گذاشت. حوزویانی که با علوم انسانی و حوزوی آشنایی دارند باید کمک کنند که تحول علوم انسانی و بومی شدن علوم سرعت بگیرد. وحدت حوزه و دانشگاه، شعاری و تبلیغاتی نیست. کاری نیست که در تلویزیون بنشینیم و از این دو نهاد حرف بزنیم، بلکه کار علمی می طلبد. چطور شیخ انصاری مکاسب را خلق کرد؟ ما هم باید اندیشه علمی را بومی سازی کنیم. به بومی سازی علوم انسانی اشاره‌ای کردید. از سویی مبانی نظری علوم دانشگاهی سکولار است و به نظر می رسد هنوز بومی سازی این علوم به طور کامل به دست نیامده است، آیا تا زمانی که این مبانی تغییر نکند، وحدت حوزه و دانشگاه امکان پذیر است؟ من این موضوع را قبول ندارم. قبلا هم اساتید علوم انسانی اصلا باور نداشتند که علوم انسانی می بایست تحول پیدا کند. می گفتند همان طوری که علم فیزیک، علم فیزیک است، علم اقتصاد هم علم اقتصاد است و نمی شود علم را به اسلامی و غیر اسلامی تقسیم بندی کرد. ۳۵ سال پیش کسی در اندیشه این نبود که علوم انسانی نیاز به بازسازی دارد. اما الان اساتید دانشگاه آن نگاه را ندارند و بسیاری از اساتید این باور را دارند که علوم انسانی را باید با ساختار فرهنگ دینی سازگار کنیم. البته این علوم باید به صورت علمی بازسازی شود نه به گونه ای که رشته علمی شود. به عنوان مثال جامعه شناسی خانواده در غرب شکل گرفته، اما ما باید جامعه شناسی خانواده که مبتنی بر باورها و ارزش های دینی است را ایجاد کنیم. چه مانعی در مسیر وحدت حوزه و دانشگاه و بومی سازی علوم که به آن اشاره کردید، وجود دارد؟ مهم ترین مانع وحدت بین حوزه و دانشگاه کمرنگ بودن همکاری های علمی میان این دو نهاد است. برنامه های دانشگاه باید طوری باشد که به استادان اجازه دهند در حوزه های علمیه حضور یابند و از این طرف حوزه های علمیه باید از استادان دانشگاه ها استقبال کنند. این مانع روند وحدت بخشی بین حوزه و دانشگاه را کند کرده است. برای عبور از این مانع چه باید کرد؟ همکاری های علمی حوزه و دانشگاه باید بیشتر شود. به این معنا که اگر حوزویان کسی را که قبول دارند انسان متدین و باسوادی است را دعوت کنند که کلیات علم سیاست، علم جامعه شناسی و... را در حوزه رواج دهند. همان طوری که الان آیت الله جوادی آملی در مسجد اعظم تفسیر می گوید و هر کسی که تمایل داشته باشد می تواند در این درس شرکت کند، ما هم استادان دانشگاه را به مدرسه های حوزه بیاوریم که در هفته، چند ساعت برای ما تدریس کند. احترام این استاد را حفظ کنیم و حقوقش را بپردازیم. ممکن است این کار در ابتدا چندان مورد استقبال واقع نشود و به عنوان مثال ۵۰ طلبه در این درس ها شرکت کنند ولی وقتی ادامه پیدا کند، طلبه ها احساس می کنند که باید این دروس را فرا بگیرند. وقتی فضای حوزه برای اینکه کلیات علوم دانشگاهی به طلبه ها منتقل پیدا کند، آماده شود رابطه علمی بیشتر می شود. وقتی این رابطه علمی بیشتر شد در وحدت حوزه و دانشگاه تاثیر می گذرد. پس تنها راه وحدت حوزه و دانشگاه این است که همکاری های علمی را تقویت کنیم. بعد از تقویت همکاری های علمی، کم کم فضایی ایجاد می شود علوم دانشگاهی بر اساس ارزش‌هایی که داریم به صورت علمی بازسازی می شوند و رشته های میان رشته ای ایجاد خواهد شد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها