واضح آرشیو وب فارسی:تیک: حدود سه هفته قبل، محمد حقانی، رییس کمیته محیط زیست شورای شهر، در تذکری در صحن شورا مدعی شد که ایمنی خطوط تله کابین توچال چندان مورد اطمینان نیست و می تواند موجب بروز حوادثی مشابه حادثه سقوط چرخ و فلک پارک ارم که منجر به مجروح شدن سه دختر جوان شد، بشود. به گزارش اعتماد، وی در این تذکر همچنین مدعی شد که ٥/ ١٢ درصد از سهام این شرکت متعلق به شهرداری است. پس از این تذکر، مدیرعامل شرکت تله کابین توچال در جوابیه ای که در صحن شورا توزیع شد و گفت وگوی اختصاصی با «اعتماد»، ضمن رد سخنان حقانی، مدعی شد که خطوط تله کابین توچال گرچه فرسوده است، اما کاملا ایمن بوده و استاندارد هم ایمنی آن را تایید کرده است. با این وجود دیروز حقانی دوباره در جلسه شورای شهر، بار دیگر بر تذکراتی که داده بود تاکید کرد و مدارکی را ارایه کرد که برسهامداربودن شهرداری در مالکیت توچال حکایت می کرد. درهمین راستا، محمد حقانی، رییس کمیته محیط زیست شورای شهر در گفت وگویی با «اعتماد» ضمن ارایه اسنادی از مالکیت شهرداری در توچال (که در دفتر روزنامه موجود است) به تشریح دلایل خود برای تذکراتی که نسبت به بهره برداری ایمن و مالکیت شهرداری درتله کابین توچال داده، پرداخته است که در زیر می خوانید: آقای حقانی، شما در جلسه دیروز شورای شهر دوباره در مورد ایمنی خطوط تله کابین تذکر دادید. این درحالی است که هفته گذشته، مدیرعامل این شرکت در گفت وگو با «اعتماد» مدعی شده بود که درست که خطوط و کابین های توچال فرسوده هستند، اما این فرسودگی دلیلی بر ایمن نبودن آن نیست. وی همچنین مدعی شده بود که این خطوط تمام گواهینامه های استاندارد را نیز دارند و هموطنان می توانند از ایمنی آن کاملا مطمئن باشند. اما تذکر امروز شما حاکی از آن است که هنوز معتقدید که این خطوط چندان ایمن نیستند. دلیل اصرار شما برای ایمن نبودن این خطوط چیست؟ اولا باید بگویم که دلیل تذکر مجدد دیروزم، جوابیه ای بود که مدیرعامل توچال برای شورا فرستاده بود. در این جوابیه به وی چند مورد اساسی اشاره کرده بود که من لازم دیدم در خصوص آنها توضیحاتی را ارایه کنم. وی در جوابیه ای که برای ریاست شورا فرستاده بود مدعی شده بود که ظرفیت خطوط تله کابین ٥- ٦ هزار نفر در روز است. این در حالی است که براساس محاسبات کارشناسان ما، اگر مدت سوار شدن مردم به هرکابین ٧٠ ثانیه باشد، روزانه حدود دو هزار نفر می توانند از خطوط تله کابین در روز استفاده کنند. در رویه کاری تله کابین مسافرین یک باربالا می روند و یک بار هم به پایین می آیند. به نظر می رسد آنها تعداد مردمی که هنگام بازگشت سوار کابین ها می شوند را نیز جزو آمارشان به حساب آورده اند. ضمن اینکه آقایان برای چه به دنبال راه اندازی خطی جدید هستند. گفته می شود قرار است آن خط در کنار خط قدیمی کار کند. این بدین معناست که ظرفیت خط فعلی به هیچ عنوان جوابگوی خیل مشتاقان طبیعت نیست. صف های طولانی تله کابین و گلایه های مردم از امکانات رفاهی توچال نیز مهر تاییدی است بر این مدعا. و در مورد «ایمنی» چطور؟ شما این استدلال که فرسوده بودن، دلیل نا ایمن بودن خطوط تله کابین نیست را قبول ندارید؟ به هیچ عنوان، ببینید همان طور که می دانید بیش از ٤٠ سال است که تجهیزات و کابین های توچال با همان ظرفیت اولیه مشغول به کار است. با توجه به نوع فعالیت خطوط تله کابین، ایمنی این خطوط در دنیا از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چون مستقیما با جان مردم درتماس است. اینکه این خطوط استاندارد دارد دلیلی بر ایمن بودن آن نیست همان طور که فرسوده بودن می تواند در درازمدت ضریب ریسک حادثه را بالا ببرد. مگر دستگاه های پارک ارم استاندارد نداشت؟ پس چرا سال گذشته باعث بروز آن حادثه دهشتناک و مجروح شدن سه دختر جوان شد؟ ثانیا، فرسودگی کابین ها و تجهیزات تله کابین توچال در ظاهر به وضعیتی خطرناک رسیده است. از سه هفته قبل که تذکر اول را دادم چندین بار کارشناسانی را به صورت نامحسوس برای بررسی شرایط فنی و ایمنی خطوط تله کابین به این مجموعه فرستادم. شاید بد نباشد که بدانید در یکی از این سرکشی های نامحسوس کارشناسان ما در روز شنبه گذشته، گویا به دلیل نقص فنی رخ داده در یکی از دستگاه های خط تله کابین (اگر درست به خاطر داشته باشم ژنراتور یا چنین چیزی بود) مسافرین بین هوا و زمین سرگردان می مانند. در نهایت با کمک سیستم های دستی و جایگزین، این افراد به ایستگاه ٥ و ٧ منتقل می شوند ولی دیگر دستگاه قادر به بازگرداندن آنها نبوده و این افراد همان بالا ماندگار می شوند. خوشبختانه پس از ٤- ٥ ساعت و تلاش های بسیار، دستگاه معیوب به صورت موقت راه اندازی می شود و مردم به پایین منتقل می شوند. میزان خرابی دستگاه به حدی بوده که حتی روز یکشنبه نیز مجبور می شوند برای تعمیر آن، خط را تعطیل کنند. ولی سوال اینجاست که اگر این دستگاه راه نمی افتاد، تکلیف ٤٠٠-٥٠٠ نفری که درایستگاه های ٥ و ٧ بودند چه می شد؟ اسکی بازانی که درایستگاه ٧ و در آن شرایط سخت زمستانی بودند، چطور می توانستند تا صبح را در هتل توچالی که ظرفیت آن ٧٠-٨٠ نفر است، سر کنند؟ تکلیف دانش آموزانی که برای اردویی یک روزه به ایستگاه ٥ رفته بودند، چه می شد؟ حتی تصورش هم، مو را به تن آدم سیخ می کند. واقعا اگر این دستگاه درست نمی شد، بحرانی بزرگ در پایتخت رخ می داد. این برای رد ادعای مدیرعامل توچال کافی نیست؟ چرا بعد از گذشت یک سال از وعده تعویض کابین های توچال با کابین های جدید ساخت وطن، هنوز این کابین ها روی خط نیستند و در انبار کابین ها نگهداری می شوند؟ واقعا چرا؟ طبق گزارش کارشناسان ما، گویا اداره استاندارد به این کابین های ساخت وطن مجوز استاندارد و بهره برداری نداده است. شاید جالب باشد که بدانید، گویا اوایل سال، قبل از جایگزینی کابین های جدید تعداد زیادی از کابین های قدیمی به امید جایگزینی کابین های جدید، از رده خارج می شوند و به صورت قراضه درمی آیند. نوسازی کابین ها، آن هم با کابین های جدید ایرانی بسیار کار خوبی است. ولی چرا مسوولان فنی توچال ابتدا ازاستاندارد بودن کابین ها اطمینان حاصل نکرده اند تا بعد، کابین های شان را معدوم کنند؟ موضوع بعدی، بحث سهیم بودن شهرداری در مالکیت توچال است. این مورد را هم مدیرعامل توچال به کلی رد کرده است و گفته، ٥/٩٩ درصد این شرکت به بنیاد مستضعفان تعلق دارد. شما طبق چه سندی مدعی هستید که ٥/١٢ درصد از این مجموعه بزرگ، متعلق به شهرداری است؟ «تعدادی برگه، شامل نامه نگاری ها و مراحل اداری طی شده را از کیفش درمی آورد و می گوید:» طبق همین مدارک. این مدارک متعلق به همان زمانی است که بنده معاون شهرداری تهران بودم. این اسناد حکایت از آن دارد که ٥/٧٢ درصد از سهام این شرکت متعلق به بنیاد مستضعفان و ٥/٢ درصد متعلق به فدراسیون اسکی و ٥/٢ درصد متعلق به فدراسیون کوهنوردی و مابقی متعلق به اشخاص حقیقی است. ما آن زمان در قالب شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران، ٥/١٢ درصد از سهام توچال را از همین اشخاص حقیقی خریدیم. طبق صلح نامه موجود و طبق اسنادی که در اداره ثبت اسناد موجود است. حتی طبق اسنادی که در اینجا می بینید، چندین سال هم برای شرکت در جلسه مجمع عمومی دعوت شدیم. اسنادی که می بینید متعلق به سال های ١٣٧١ تا ١٣٨٥ است. خب مگر می شود چنین انتقال سهمی در اساسنامه شرکت ثبت نشده باشد؟ نه. حتما باید ثبت شود. پس چطور مدیرعامل توچال می گوید که ٩٩درصد توچال متعلق به بنیاد است؟ این را باید از بنیاد و شهرداری بپرسید. ممکن است در طول این ١٠ سالی که شما اسنادش را ندارید، این سهام دوباره به توچال بازگردانده شده باشد؟ به هیچ وجه. شهرداری می گوید ما سهمی را منتقل نکرده ایم. البته دیروز که این موضوع در صحن شورا مطرح شد، امانی، معاون شهردار تهران و سایر مدیران حاضر در جلسه از این مساله (سهامداری توچال) اظهار بی اطلاعی کردند و قول دادند که مساله را پیگیری کنند. چرا که به حقوق شهروندان باز می گردد. خب، حلقه مفقوده کجاست؟ این مساله خیلی مهم است. این هم از آن دست مسائل شگفت انگیزی است که واقعا باید در مورد آن تحقیق شود. به همین دلیل اعضای شورا مصمم هستند که این مساله را با جدیت دنبال کنند. و سوال آخر. شما در تذکری که نخستین بار داشتید، طوری صحبت کردید که انگار دلیل تمام این نابسامانی ها سوءمدیریت است. برداشتم درست است؟ به هیچ وجه. تا جایی که من تحقیق کرده ام، مدیریت توچال، مدیریتی فعال و کارآمد است. اما به هر حال این مجموعه، یکی از بزرگ ترین مجموعه های تفریحی ایران و حتی آسیاست که به نوعی، از برندهای تفریحی کشور درجهان نیز محسوب شده، به همین دلیل حتی رهبر معظم انقلاب نیز بر اهمیت آن تاکید داشته و دارند. در چنین شرایطی و در وضعیتی که به گفته خود مدیران این مجموعه سالانه بیش از ٣٠٠ تا ٤٠٠ هزار نفر از خطوط این تله کابین استفاده می کنند، باید توجه ویژه ای به ایمنی آن داشت. این هم به سیاست های کلان بنیاد برمی گردد و به مدیریت چنین مجموعه ای ارتباطی ندارد. ما می گوییم از آنجایی که بخشی از توچال متعلق به شهرداری است، چرا نباید در هیچ سندی نامی از آنبرده شده باشد؟ ما معتقدیم که شهرداری حتی می تواند در نوسازی آنجا نیز به بنیاد کمک کند. اینها مسائلی است که با جان و حقوق شهروندان در ارتباط است و مسائلی شخصی نیست. بنابراین ما نیز به عنوان نمایندگان مردم تا پایان حل این ابهامات، مساله را پیگیری می کنیم.
دوشنبه ، ۲۳آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4]