محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831530550
«دیکتاتور تمام عیار» یا «مسیح آفریقا»
واضح آرشیو وب فارسی:شریان: مرگ معمر قذافی در سال 2011 موجی از شادی را در لیبی به راه انداخت. جِیک والیس سیمونز اما برای ملاقات افرادی که هنوز خاطرات رهبر لیبی را زنده نگه داشته و در سوگش نشسته اند، مسافت زیادی را طی نکرد.در غروب یک یکشنبه غم انگیز و در میان غبار هوا و دود اتومبیل های ترافیک شهرِ آکرا [پایتخت جمهوری غنا] با شخصی آشنا شدم که می گفت کلنل قذافی «مسیح» بوده است. اسم او «کریم محمد» است؛ خیاط 45 ساله ی خندانی که پیش از سقوط قذافی سه سال در لیبی زندگی و کار کرد. کریم متاهل بود و سه فرزند داشت و در خانه ی شش خوابه ای زندگی می کرد که با پول حاصل کارش در لیبی آن را ساخته بود. او به من گفت: «همه در لیبی خوشحال بودند. در آمریکا افرادی وجود دارند که زیر پل می خوابند، اما این خبرها در لیبی نبود. هیچ نوع تبعیضی وجود نداشت و مشکل خاصی هم نبود. کار برای همه بود و مردم در جیب هایشان پول بود. من زندگی ام را به قذافی مدیونم. او مسیح آفریقا بود.» زندگی کریم در این قسمت از غنا در حالت عادی خود در جریان بود. در حین صحبت من و کریم، دو نفر دیگر هم به ما اضافه شدند. از قضا، آن ها هم به «دیکتاتور فقید لیبی» علاقه نشان دادند. مصطفی عبدل، کارگر ساختمانی 35 ساله و البته خوش رویی که هفت سال در لیبی مشغول به کار بود، گفت: «قذافی آدم خوبی بود. او به هیچ کس خیانت نکرد. او عالی و بی نظیر بود. او بهترین بود.» الیاس یحیی، امام جمعه محلی، با صدایی رسا و بلند گفت: «کشتن او چه سودی داشت؟ آدم وقتی کسی را می کشد که راه حلی پیدا شود، اما حالا مشکل بدتر شده است. چرا قذافی را کشتند؟» قذافی از نگاه ما شاید حاکمی مستبد و زورگو بود، اما قدرت و ثبات نسبی او برای مهاجران جویای کار، موهبتی الهی بود. دوستان جدیدم جزو ده ها هزار آفریقایی هستند که از پول به دست آمده در کشور زیر نظر قذافی خودشان را از فقر و فلاکت نجات داده بودند. ما زیر سایه بان یک میوه فروشی ایستاده بودیم و شواهد و مدارک این ادعا در اطراف ما وجود داشت. این محله در شمال شهر واقع شده و افراد محلی آن را با نام «محله لیبیایی ها» می شناسند، زیرا این محل مخصوص کسانی است که در کشور تحت حاکمیت قذافی کار کرده و پولی به دست آورده اند. خانه های حلبی مانند در جای جای شهر آکرا دیده می شود، اما در این محله خبری از آن خانه ها نیست. ما در اینجا چشممان به خانه های مدرن و مجهزی می خورد که کنار یک جاده ی خاکی صف بسته اند؛ جاده ای که تا چشم کار می کند ادامه دارد. کریم به ساختمانی در گوشه خیابان اشاره کرد که من پیشتر فکر می کردم ساختمان شهرداری است. اما آن ساختمان در واقع عمارت مجللی بود که به شخصی به نام «شیخ سوآلا» تعلق داشت. شیخ سال ها در لیبی کار کرده بود و کسب و کار خوبی را به راه انداخته بود. او با پول خودش این عمارت زیبا را بنا کرده بود. این عمارت باشکوه 30 اتاق داشت که اگر قذافی نبود، هیچ گاه ساخته نمی شد. ساخت و ساز در این منطقه بسیار کم دیده می شود. در جای جای شهر ساختمان های نیمه کاره دیده می شود. از زمانی که ژنرال قذافی رخت بست، نبض محله لیبیایی ها کاملا متوقف شد. یک مرد 36 ساله و کمرو به نام عمادو به جمع ما پیوست؛ او آنقدر در خودش بود که کسی متوجه حضورش نشد. لحظاتی بعد اما او داستانش را تعریف کرد. مهاجران مجبور شدند در سال 2011 از لیبی خارج شوند عمادو یکی از کسانی است که نتوانستند ویزای لیبی را دریافت کنند. او و گروهی از دوستانش در سال 2010 از طریق صحرای بزرگ آفریقا به سمت لیبی رفتند. به دلیل کمبود آب، برخی از افراد گروه جانشان را از دست دادند، اما عمادو زنده ماند و در لیبی در شغل کاشی کاری مشغول به کار شد. تا پیش از شروع درگیری ها در سال 2011، او توانست 3500 دلار پس انداز کند. زمانی که اولین تیرها شلیک شد، او در اسکله ای در طرابلس مشغول به کار بود. عمادو چندین روز در اتاقش مخفی ماند و در نهایت توانست به کشورش غنا برگردد. از بخت بد روزگار، عمادو نتوانست پولی که با آن بدبختی به دست آورد را همراهش به غنا برگرداند. اینگونه بود که رویایش در نطفه خفه شد. مصطفی می گوید: «کار برای جوانان غنایی به سختی پیدا می شود. پس از قذافی، ما شدیدا به بحران خوردیم. آمار بیکاری به شکل بی سابقه ای بالا رفته و کاری از دست کسی ساخته نیست. ما یا باید اینجا بمانیم و از راه خلاف کسب درآمد کنیم، چون تنها راه ممکن است، و یا باید به اروپا برویم و در آنجا کاری دست و پا کنیم.» افراد دیگر جمع هم موافقت کردند. الیاس با صدای بلند خود گفت: «الان فقط و فقط و فقط اروپا؛ برخی به جاهای مختلفی می روند. بعضی ها به برزیل می روند، اما بیشتر به اروپا می روند.» پیش از آنکه قذافی از قدرت کنار گذاشته شود، او رسما به اتحادیه اروپا هشدار داد که اگر رژیمش ساقط شود، حدود دو میلیون مهاجر هر طور که شده خودشان را به سواحل کشورهای اروپایی رسانده و هرج و مرج به راه خواهند انداخت. او بیش از آنکه «مسیح آفریقا» باشد، یک دیکتاتور تمام عیار بود؛ اما به نظر می رسد که در این مورد حق با او بود. منبع: BBC World ترجمه: وبسایت فرادید مترجم: سبحان شکری
یکشنبه ، ۲۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شریان]
[مشاهده در: www.shariyan.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها