تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1862443031
عروسک هایی که عروس می شوند
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: دختربچه ها خاله بازی را دوست دارند، دلشان می خواهد نقش بزرگترها را بازی کنند، کفش پاشنه بلند مادرشان را بپوشند، چادر سپید او را سر کنند و مادر عروسک هایشان باشند. قواعد این بازی، کودکانه است. در خاله بازی، آشپزی و خانه داری سخت نیست. با یک لیوان آب و چند پر سبزی می شود سوپ درست کرد و با گوشواری از گیلاس می شود برای رفتن به میهمانی آماده شد. زندگی دوست داشتنی و رنگارنگ است، کسی از طعم غذا و قهقهه های کودکانه ایراد نمی گیرد، کسی توقع ندارد همه کارها درست انجام شود. شکستن یک ظرف یا دیر رسیدن به میهمانی، بهانه ای می شود برای خنده های بعدی، نه آغاز یک بگومگوی سخت. دختر بچه ها در قالب خاله بازی، رویای بزرگسالی را زندگی می کنند، اما بدترین تعبیر این رویای کودکانه آن است که کسی خیال کند یک دختربچه می تواند در دنیای واقعی هم همان قدر مادر و همسر باشد که در خاله بازی وانمود می کند، اینجاست که رویا به کابوس تبدیل می شود. این که چادر سپید روی سر یک دختر بچه بیندازند و با کفش پاشنه بلند و زیر ابروی برداشته و آرایش زنانه، رهسپار خانه بخت اش کنند، رساندن او به رویایش نیست، بلکه کشتن بی رحمانه رویاهای آینده اوست! زلزله ای به نام ازدواج کودکان سعید بی نیاز ـ روان درمانگر و دبیر تحریریه مجله سپیده دانایی، می گوید: ما در مشاوره های پیش از ازدواج همواره روی این نکته تأکید داریم که برای ازدواج خوب، باید از چند مرحله عبور کرد که مهم ترین آنها، داشتن آمادگی است. در بحث آمادگی برای ازدواج، یکی از پارامترها، سن مناسب است، به این معنا که فرد باید به سنی برسد که نه فقط از نظر جنسی، بلکه از نظر اجتماعی و فکری به بلوغ رسیده باشد. درک و یادگیری مفاهیمی مانند مسئولیت پذیری، فرزندآوری، به اشتراک گذاشتن بخشی از زندگی با یک فرد دیگر و مدیریت خانه، در مجموع تفکر بزرگسالانه را تشکیل می دهند که اگر فاقد آن ها باشیم، هنوز برای ازدواج آمادگی پیدا نکرده ایم. وی می افزاید: ازدواج در دوران کودکی به معنای آن است که فرد فاقد این آمادگی است. کودک در دنیای خود چنین مفاهیمی را اصلا درک نمی کند و همه مراسم برای او به بازی می ماند و اگر هم نوجوان باشد، در خوشبینانه ترین حالت، به چشم یک تجربه هیجانی به قضیه نگاه می کند. اما به زودی پس از مواجه شدن با واقعیت ها دچار آسیب های بزرگی می شود که می تواند سلامت زندگی او را از نظر جسمی و روانی تهدید کند. این وضع درست مانند سیل، زلزله و آتش سوزی، خطرناک است. کودک ناگاه با حجم بزرگی از مسئولیت ها و وظایف گوناگون روبرو می شود که چه از نظر جسمی و چه از نظر توانایی های روانی، از پس انجام آنها برنمی آید. رضایت ناآگاهانه حتی اگر کودک ظاهراً به میل خود پای سفره عقد نشسته باشد، نمی توان رضایت او را آگاهانه دانست. سعید بی نیاز با بیان این موضوع می افزاید: ازدواج یک مفهوم بزرگسالانه است و از این رو از دید بزرگسالان، رضایت کودک مفهومی ندارد. دقیقا به دلیل همین ناآگاهی است که ازدواج برای کودک تبدیل به یک تروما (آسیب) می شود و حتی رابطه زناشویی نیز برای کودک نوعی آسیب به حساب می آید، چرا که او درک درستی از این که این رابطه می تواند طبیعی باشد، ندارد و آن را به شکل خشونت و پرخاشگری می بیند. این روان درمانگر تأکید می کند: در انسان چند نوع نیاز روانی وجود دارد، یکی از آنها نیاز به آزادی است که در کودکان ازدواج کرده برآورده نمی شود. این ناکامی حتی می تواند انسان را به مرز خودکشی برساند و به شخصیت او آسیب های عمیق وارد کند، به طوری که یا بسیار مطیع یا بسیار سرکش شود، یا بیش از حد فداکار یا بیش از حد خودخواه! نکته اینجاست که برخلاف بزرگسالان، شخصیت کودکان همچنان در حال شکل گیری است و ازدواج در این دوران، به یکی از عوامل شکل دهنده شخصیت آنان تبدیل می شود. تحمیل ازدواج، مصداق خشونت علیه کودکان فرشید یزدانی ـ فعال حقوق کودک، با بیان این که مباحث مربوط به کودکان با وجود اهمیت فراوانی که دارند، در بسیاری از موارد مغفول می مانند، می گوید: این در حالی است که پرداختن به مسایل مربوط به کودکان می تواند از ایجاد آسیب های اجتماعی بعدی پیشگیری کند. از جمله مهم ترین این مسایل خشونت و تحقیر کودکان است که ازدواج کودکان از مصادیق آن شناخته می شود. از آنجا که کودک قدرت تصمیم گیری و اراده چندانی ندارد، تحمیل ازدواج به او مفهوم خشونت علیه کودکان را دارد. عقد ازدواج به مثابه قراردادی است که باید با رضایت هر دو طرف بسته شود، ضمن آن که هر دو طرف باید قدرت تشخیص داشته باشند و بدانند در چه راهی می خواهند قدم بگذارند، اما کودک در این میان فاقد اراده و خواست فهم شده برای خود است که این امر خود مفهوم عقد را نقض می کند. متأسفانه در حال حاضر سالانه بیش از 40 هزار مورد ازدواج در کودکان زیر 18 سال در ایران ثبت می شود که درصدی از آنها شامل کودکان زیر 10 سال است. در چنین ازدواج هایی اگر سن مرد بسیار بالاتر باشد، رابطه در چارچوب هایی با رویکرد سلطه مردسالارانه شکل می گیرد و بیشتر مبتنی بر نوعی استثمار جنسی است تا بر پایه روابط عاطفی. لزوم اصلاح قوانین فرشید یزدانی با اشاره به 2 راهکار پیش روی مسأله ازدواج کودکان می گوید: در حال حاضر از نظر قانون، سن ازدواج دختران 13 سال تمام است، اما در صورت تشخیص دادگاه، دختران کمتر از 13 سال هم می توانند اجازه ازدواج بگیرند. در بحث اصلاح قوانین، باید تلاش کرد استثنای در نظر گرفته شده، برداشته شود و کودک زیر 13 سال تحت هیچ عنوان و شرایطی اجازه ازدواج نداشته باشد. آن گاه می توان به راهکارهای بعدی مانند بالا بردن سن قانونی ازدواج تا 18 سال فکر کرد. همان گونه که مطابق نظر گروهی از فقها، سن ازدواج دختران به جای 9 سال باید 13 سال تمام باشد و این مورد در قانون مدنی اصلاح شده است، فقه پویا قابلیت آن را دارد که احکام را به شکل سازگار با زمان مطرح کند. کافی است مسایل اجتماعی توسط کارشناسان بررسی و نتایج آنها به شکل مسأله طرح شود تا بتوان از مراجع و فقها درخواست کرد با توجه به این نتایج، احکام شرعی را به روز کنند. این فعال حقوق کودک می افزاید: بخشی از مسأله، فرهنگی و اجتماعی است. اگرچه عده ای از مردم اعتقاد دارند بهتر است فرزندانشان زودتر ازدواج کنند تا به اصطلاح سر و سامان بگیرند و از برخی آسیب های اجتماعی دور بمانند، اما اغلب ازدواج های کودکان، نتیجه فقر اقتصادی و وجود نابرابری در جامعه است. اغلب این ازدواج ها مربوط به دختران است، به طوری که از 950 هزار مورد ازدواج ثبت شده در کودکان زیر 18 سال در سال 1385، حدود 900 هزار مورد دختر و بقیه پسر بوده اند. وی تأکید می کند: سیاستگذاری های اجتماعی باید جهت گیری های مناسب تری داشته باشد تا بتواند مسایل را به صورت کلان و پیوسته بررسی کند. با کاهش حاشیه نشینی و فقر، آسیب های اجتماعی و از جمله ازدواج کودکان نیز کمتر می شود. باید توجه کرد که آمار ازدواج کودکان، با در نظر گرفتن عقد ازدواج های ثبت شده و رسمی ارائه می شود، اما بسیاری از این گونه ازدواج ها فقط با جاری شدن خطبه عقد انجام می گیرد و ثبت رسمی آنها تا چند سال بعد به تعویق می افتد. عواقب ازدواج در سن پایین دکتر شیرین احمدنیا ـ جامعه شناس و عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، با اشاره به این که ازدواج کودکان، شکلی از اعمال خشونت علیه آنان است، می گوید: در همه جوامع، خانواده مسئول رسیدگی به نیازهای فرزندان، اعم از سیاستگذاری اولیه و ثانویه است. مروری بر تحولات فرهنگی و اجتماعی ایران نشان می دهد بسیاری از ازدواج های حول و حوش سنین بلوغ، در فضای فرهنگ سنتی اتفاق می افتد، یعنی والدین برای احتراز از درگیر شدن فرزندانشان با مخاطرات و انحرافات تحت فشارهای جنسی دوره بلوغ، از روی مصلحت اندیشی تصمیم می گیرند شرایط ازدواج آنان را هرچه زودتر فراهم کنند. علوم جدید می گوید ازدواج در کودکی به سلامت جسمی و روانی افراد لطمه وارد می کند. دکتر احمدنیا با بیان این موضوع می افزاید: دختری که نه از نظر جسمی و نه از نظر روحی و روانی و نه از بعد اجتماعی به بلوغ لازم نرسیده و آمادگی پیدا نکرده است، با ازدواج، زودتر از موعد مناسب به مرحله فرزندآوری می رسد و بهداشت باروری، جامعه شناسی سلامت و علم پزشکی، همه تأیید می کنند که چنین شرایطی به مادر و فرزند آسیب وارد می کند. عوارض بارداری در سنین پایین که می تواند شامل سقط جنین عمدی یا غیر عمدی باشد، سلامت مادر را به مخاطره می اندازد. از نظر روانشناختی هم معمولا در این گونه ازدواج ها به نیازهای عاطفی فرد پاسخ مناسبی داده نمی شود و آنان نمی توانند تعامل خوبی با شریک زندگی خود داشته باشند. این جامعه شناس تأکید می کند: سلامت اجتماعی، با توجه به نوع رابطه زن و مرد تأمین می شود. انسان ها در هر پایگاه اجتماعی و اقتصادی که هستند، باید امکان مشارکت در تصمیم گیری های اساسی زندگی خود را داشته باشند و انتخاب آگاهانه مبتنی بر تعقل در همسر گزینی، یکی از حقوق بشری تلقی می شود. از این رو دختر و پسر باید به حداقل بلوغ لازم برای چنین انتخابی برسند و سپس برای ازدواج اقدام کنند. اجبار یا انتخاب؟ به تصاویری از ازدواج 2 کودک اشاره می کنم که به تازگی در شبکه های اجتماعی منتشر شده است و ظاهرا مراسم عروسی دختر و پسر خردسالی را نشان می دهد که درست مانند یک عروس و داماد بزرگسال، شیک و مرتب لباس پوشیده اند و با خودروی گل زده و دسته گل عروس، عکس های آتلیه ای گرفته اند و به نظر می رسد خیلی هم خوشحال اند! آیا شادی و رضایت کودکان نابالغ از پوشیدن لباس عروس و داماد، به تنهایی می تواند نشانه تأیید این گونه ازدواج ها باشد؟ دکتر احمدنیا می گوید: از آنجا که اغلب ازدواج های کودکان با تأیید خانواده ها و والدین انجام می شود، به خودی خود، اتفاقی توأم با غصه و رنج به شمار نمی آید و امیدها و آرزوهای والدینی که گمان می کنند ازدواج در سن پایین، مبنای تشکیل زندگی سالم است، باعث می شود در ابتدای کار فضا شاد و خوشبینانه باشد. وی می افزاید: متأسفانه 17 درصد از ازدواج ها در ایران مربوط به ازدواج کودکان - یعنی زیر 18 سالگی- است. این افراد قبل از آن که امکان انتخاب عقلانی را پیدا کنند، تحت فشار هنجارها قرار گرفته اند و تن به ازدواج داده اند. اینجاست که ازدواج اجباری معنا پیدا می کند، زیرا اراده خود افراد در انتخاب هایشان دخیل نیست و در تصمیم گیری هایشان، تابع نظر دیگران بوده اند. این تابعیت، عملا آنان را در مسیرهای بعدی زندگی دچار پشیمانی و تأسف می کند، زیرا به این فکر می کنند که اگر اختیار با خودشان بود، شاید گزینه های بهتری را انتخاب می کردند. نابودی فرصت ها آمار ازدواج کودکان با سطح توسعه یافتگی مطابقت دارد، به طوری که در ایران، آمار ازدواج در سنین پایین، در پایتخت یا استان های شمالی یا برخی استان های دیگر که توسعه یافته تر هستند، کمتر است. مدیرکل دفتر پیشگیری از آسیب های اجتماعی سازمان بهزیستی کشور با اشاره به این نکته می افزاید: مشکل دیگر این است که این افراد در شرایطی ازدواج کرده اند که هنوز پایگاه اجتماعی و اقتصادی مناسبی در جامعه پیدا نکرده اند. بسیاری از آنان حتی مدرسه را تمام نکرده اند، مدرک تحصیلی نگرفته اند و به احتمال زیاد شغل و درآمدی هم ندارند، یعنی از توانمندی های لازم برای هدایت زندگی خود برخوردار نیستند. دکتر احمد نیا با اشاره به این که کودکان با ازدواج در فضای سنتی، فقط2 مرحله کودکی و بزرگسالی را تجربه می کنند، می گوید: بلوغ، مرز گذر این افراد از دوره کودکی به بزرگسالی می شود و آنان سال های نوجوانی و جوانی را که باید صرف پرورش استعدادها و نیل به اهداف شخصی و اجتماعی شود، از دست می دهند و در واقع از فرصت های زندگی محروم می مانند. از طرف دیگر معمولا وضع این افراد، تابعی از ازدواج زودرس آنان باقی می ماند و امکان تجدید نظر در شرایط برایشان فراهم نمی شود. زیرا زن وقتی وارد نقش های سنتی همسری و مادری شود، عملا دیگر آزادی عمل چندانی برای ایجاد تغییرات عمده در زندگی خود را ندارد. فقر اقتصادی و فرهنگی یکی دیگر از دلایلی که می تواند منجر به ازدواج کودکان شود، فقر است. دکتر احمدنیا با بیان این موضوع می افزاید: در خانواده هایی که دچار فقر اقتصادی و فرهنگی اند، هر فرزند گویی بار اضافه ای بر دوش پدر است و او تلاش دارد هر چه زودتر فرزندانش را که به عبارتی «نان خورهای اضافی» هستند، از سر خود باز کند! حتی در مواردی پدر در قالب ظاهری ازدواج، دختر خود را به ازای دریافت پول به عقد مردی در می آورد و در واقع او را می فروشد. این موضوع در شرایط فقر گسترده، بیشتر اتفاق می افتد. آمار نشان می دهد که تعداد ازدواج ها در سنین کودکی نسبت به پیش از انقلاب، تقریبا نصف شده است؛ چنان که پیش از انقلاب، 19 درصد از ازدواج ها در سنین کمتر از 19 سالگی اتفاق می افتاد، اما در حال حاضر این رقم به 17 درصد کاهش یافته است. دکتر احمدنیا با بیان این موضوع می گوید: دلیل این امر، بالا رفتن سطح تحصیلات والدین و فرزندان، افزایش آگاهی های مردم درباره عوارض ازدواج در سن کم و تغییرات نگرشی نسبت به ازدواج است که تمایل به ازدواج در سنین بالاتر را به ویژه در میان دختران افزایش داده است، اما همچنان باید نگران آن بخش از ازدواج ها که در کودکی اتفاق می افتند باشیم، هرچند تعداد آنها در مقایسه با دیگر کشورهای در حال توسعه، چندان بالا نیست. می پرسم: اما به نظر می رسد در مورد مسأله افزایش سن ازدواج، در حال سقوط از لبه دیگر بام هستیم و به حالت تعادل نرسیده ایم. دکتر احمدنیا پاسخ می دهد: ما در حال تجربه شرایط تغییرات شتابنده ارزشی و هنجاری هستیم که خود دلیلی است برای افزایش پدیده های اجتماعی نوظهور که ازدواج های مدرن نیز از آن دسته است؛ چنان که در حال حاضر کنشگری فعال جوانان، اعم از دختران و پسران را به هنگام تصمیم گیری برای ازدواج شاهد هستیم. مسلح شدن دختران به مهارت های اجتماعی دکتر شیرین احمدنیا ـ جامعه شناس، در بیان راهکارهای مقابله با مسأله ازدواج کودکان و پیامدهای اجتماعی آن می گوید: باید کوششی عمومی برای مطابقت با انتظارها و ارزش های نوین جامعه انجام گیرد و در این راه همه نهادها از جمله وزارتخانه های آموزش و پرورش و آموزش عالی و نهادهای اقتصادی و حقوقی و قانونی باید دست به دست همدیگر بدهند. تلاش ما در سطح مدارس و مقاطع آموزشی و محلات این است که افراد را با مهارت های زندگی فردی و اجتماعی آشنا کنیم. دختری که قدرت چانه زنی داشته باشد، بهتر می تواند با خانواده اش وارد گفتگوی منطقی شود و با مسلح شدن به مهارت های اجتماعی، آنان را متقاعد کند تا بتواند در تعیین سرنوشت خود تأثیرگذار باشد. مسأله دیگر آن است که فقر شدید در جامعه را از میان ببریم، زیرا هر چقدر هم که کارهای فرهنگی انجام بدهیم، والدینی که در عسر و حرج باشند، ممکن است به کودکانشان به عنوان کالا نگاه کنند، اما از طبقه متوسط جامعه می توان انتظار داشت که در این زمینه آگاه تر عمل کند. ارمغان زمان فشمی
شنبه ، ۲۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها