تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814706839
فضائل و خصائص امام رضا علیه السلام
واضح آرشیو وب فارسی:وارث: در باره علم امام رضا (ع) از ابراهیم بن عباس نقل شده است: هر پرسشى که از امام رضا(ع) می شد، پاسخ آن را می دانست و در عصر و روزگار خود کسى را داناتر از او ندیدم .وارث : علم امام آینه تمام نماى عالم وجود است که همه اسرار ما کان و ما یکون، یعنى علم گذشته و حال و آینده را شامل می شود، درباره علم امام رضا(ع) از ابراهیم بن عباس نقل شده است: هر پرسشى که از امام رضا (ع) مى شد، پاسخ آن را مى دانست و در عصر و روزگار خود کسى را داناتر از او ندیدم، تمام پاسخ هاى او گزیده هایى از قرآن بود و آن حضرت هر سه روز یک بار قرآن را ختم مى کرد و مى فرمود: اگر بخواهم مى توانم قرآن را در مدّتى کمتر از این ختم کنم، امّا هرگز به آیه اى نمى رسم جز آنکه در باره آن و شأن نزولش مى اندیشم. جلسات پرسش و پاسخى که مأمون با حضور علماى یهود و نصارى و .... ترتیب مى داد، مشهور و شناخته شده است و امام رضا (ع) بارها در این مجالس از کیان اسلام دفاع کرده و با برهان و حجّت محکم همه دانشمندان را وادار به تسلیم و سکوت مى نمود. زهد و عبادت امام (ع) حضرت امام رضا (ع) در تابستان از حصیر و در زمستان از فرش پشمى استفاده مى کرد و در خانه بسیار ساده مى زیست و جام ه اى خشن بر تن داشت و هنگام حضور در انظار مردم خود را با لباس هاى ساده و نو و تمیز مى آراست، هرگز از یاد خدا و ذکر حقّ غافل نبود، یکى از عبادت هاى آن حضرت این بود که پس از اداى فریضه صبح در اوّل وقت براى پروردگار خود به سجده مى افتاد و تا زمان طلوع آفتاب سر از سجده بر نمى داشت. جابر ضحّاک که از طرف مأمون وظیفه داشت امام را به مرو بیاورد، مى گوید: بخدا قسم در تمام مدّتى که در خدمت امام بودم، جز عبادت و ذکر و توجّه چیز دیگر از او ندیدم و هرگز مردى را به آن درجه از تقوى و زهد مشاهده نکرده ام. امام رضا(ع) پس از نماز صبح تا طلوع آفتاب به ذکر حق و سجده مشغول بود تا وقتى که روز بالا مى آمد، آنگاه به سوى مردم مى شتافت و تا نزدیک ظهر به ارشاد و اندرز آنان مى پرداخت و به سؤالات و مشکلات آنها رسیدگى مى فرمود، آنگاه به جایگاه نماز خود بازمى گشت و نماز را با رکوع و سجود نیکو بجاى مى آورد و تا هنگام فضیلت نماز عصر به ذکر و نوافل مشغول بود، سپس اذان و اقامه گفته و نماز عصر را به جاى مى آورد و پس از آن به سجده رفته و صد بار شکر الهى را بر زبان جارى مى کرد. شب ها نیز پس از غروب خورشید نماز مى گذارد و به حمد و تسبیح پروردگار مى پرداخت، تا زمانى که ثلث از شب سپرى مى شد، آنگاه به بستر مى رفت و چون ثلث آخر شب فرا مى رسید، براى خواندن نافله شب بر مى خاست و تا هنگام سپیده صبح به نماز و قیام بود، در ادامه مى گوید: آن حضرت بسیار قرآن مى خواند و چون به آیاتى مى رسید که در آن ذکرى از بهشت و جهنم شده بود، مى گریست و از خداوند بهشت را مى طلبید و از شرّ جهنم به خداوند پناه مى برد. تقوا و آزاداندیشى امام رضا(ع) امام رضا(ع) که خود اسوه تقوا و پرهیزکارى بود به پیروى از قرآن، تنها ملاک برترى را تقوا و پارسایى مى دانست؛ یکى از یاران آن حضرت به ایشان عرض کرد: به خدا سوگند تو بهترین انسان ها هستى، امام(ع) فرمود: سوگند مخور اى مرد! بهتر از من کسى است که خدا ترس تر بوده و خدا را فرمانبردار باشد، «انّ اکرمکم عند اللَّه اتقیکم». آن حضرت به مهمان احترام فراوانى مى نهاد، بطورى که نقل شده شبى مهمان آن حضرت برخاست تا چراغ اتاق را درست کند، امام او را نشانید و خود برخاست و چراغ را تعمیر کرد و فرمود: ما مهمان خود را به کار نمى گیریم. مردى از اهل بلخ می گوید: با حضرت رضا در سفر بودم، چون سفره گسترده شد، دستور داد که همه بیایند و کنار سفره حاضر شوند، گفتم: فدایت شوم، اجازه دهید سفره غلامان را جدا کنیم، فرمود: ساکت باش، بدان که هیچ کدام از ما بر یک دیگر برترى نداریم! خداى ما یکیست، پدر و مادر ما یکیست، برترى میان ما فقط بواسطه تقواست. بدینسان امام رضا(ع) در تمام ابعاد حیاتش، بنده مطیع و مخلص پروردگار بود و خدا هم او را دوست مى داشت و قلب او را به نور معرفت درخشان، و از علم و دانش آکنده ساخته بود و او را حجّت بالغه خویش بر مخلوقات خود گردانیده بود. آن حجّت حقّ هرگز فریب دنیا و ظواهر آن را نخورد و در راه خدا از تمام زیورهاى دنیا و حتّى از خلافت چشم پوشى کرد، آرى کسانى هستند که از مال دنیا کناره مى جویند تا متاعى بزرگتر از آن، مثلا ریاست را بدست آورند، امّا امام در اوج قدرتمندى از ریاست چشم پوشید و به خاطر خدا به دنیا و لذات آن زهد ورزید، آن حضرت از شجره طیبه و ذریّه پاکى بود که خداوند آنها را گرامى داشته و در آنها براى امّت اسلام برکت قرار داده و فرموده است: ذُرِّیَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ. اخلاق شایسته امام رضا(ع) امام رضا(ع) در اوج قله فروتنى و خوشرفتارى با مردم قرار داشت، هرگز در گفتار خود به کسى بى احترامى نمى کرد و سخن هیچ کس را قطع نمى نمود و هیچ گاه دست رد بر سینه کسى که مى توانست حاجتش را روا کند، نمى زد دیده نشد که در حضور کسى که در برابرش نشسته بود، پاى خود را دراز کند و تکیه دهد. نسبت به غلامان و کنیزان با خشونت رفتار نمى کرد و قهقهه نمى زد، بلکه همواره چهره تابناکش به زیور تبسّم آراسته بود، چون سفره مى گستردند، بندگان و حتّى دربان و نگهبان را با خود بر سر سفره دعوت مى کرد، بسیار روزه مى گرفت و در هر ماه حتما سه روز، (اوّل، پانزدهم، آخر ماه) را روزه مى گرفت و مى فرمود: این روزه ثواب روزه تمام روزگار را دارد، شبها کم مى خوابید و بیشتر به عبادت مى گذراند، بسیار صدقه مى داد و اغلب در نهان بخشش مى فرمود و در فضل و کرامت کسى به پایه او نمى رسید. بسیار بردبار و بخشنده بود، همواره قبل از غذا خوردن مى فرمود: بشقابى حاضر کنند، آنگاه از گواراترین خوراک ها قدرى در آن بشقاب مى نهاد و دستور مى داد آن بشقاب را براى نیازمندان ببرند، سپس این آیه را تلاوت مى فرمود: فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ، وَ ما أَدْراکَ مَا الْعَقَبَةُ، فَکُّ رَقَبَةٍ، أَوْ إِطْعامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ. آنگاه مى گفت: خداوند عزّ و جلّ مى دانست که هر انسانى قادر به آزاد کردن بنده نیست، بنابراین راه بهشت را بر آنها از طریق اطعام قرار داد. آنقدر سخى و گشاده دست بود که در روز عرفه تمام دارایى خود را بخشید، اغلب در شب هاى تاریک و به صورت پنهانى صدقه مى بخشید، این نمونه ها تنها گوشه اى از دریاى بیکران فضائل امام رضا(ع) بود که به آنها اشاره کردیم، لیکن احاطه به همه زوایاى وجودى آن حضرت از عهده و توان ما و همه واصفان بیرون است. /1102101305
شنبه ، ۲۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[مشاهده در: www.vareth.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها