واضح آرشیو وب فارسی:کاشان نیوز: اولین حضورش در عرصه تئاتر به سال 1359 و در فستیوال تئاتر کلاس های کانون با مربیگری آقای حبیب الله لرستانی برمی گردد، از همان زمان بازی در تئاتر را به صورت جدی و فعال دنبال کرد. می گوید علاقه زیادش به هنر تئاتر و بازخورد خوب از طرف مخاطبان به ویژه در دهه 60 و 70 که دوران طلایی تئاتر کاشان بود باعث شد در این زمینه موفق تر از هنر نقاشی ظهور کند. او در پرونده بازیگری خود فهرستی طولانی دارد که بخشی از آن غبارت است از بازی در نمایش هایی همچون تیله و چاه، هزار بار اعدام، شب، خار و دل، کار که نشد ندارد، راز درخت ککاشان نیوز – حمیدرضا سهراب زاده: متولد دهم اسفندماه ۱۳۴۵ است. هم زمان نقاشی و تئاتر را از سال ۱۳۵۷ در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد. اولین حضورش در عرصه تئاتر به سال ۱۳۵۹ و در فستیوال تئاتر کلاس های کانون با مربیگری آقای حبیب الله لرستانی برمی گردد، از همان زمان بازی در تئاتر را به صورت جدی و فعال دنبال کرد. می گوید علاقه زیادش به هنر تئاتر و بازخورد خوب از طرف مخاطبان به ویژه در دهه ۶۰ و ۷۰ که دوران طلایی تئاتر کاشان بود باعث شد در این زمینه موفق تر از هنر نقاشی ظهور کند. او در پرونده بازیگری خود فهرستی طولانی دارد که بخشی از آن غبارت است از بازی در نمایش هایی همچون تیله و چاه، هزار بار اعدام، شب، خار و دل، کار که نشد ندارد، راز درخت کهن، کوچه آقای سرکاری، پیر چنگی، محرمانه، بازیگر و کارگردان که رستم، هزارتوی آموزش، کوی آفاق کجاست، دیوار، اشتباه بزرگ (کارگردانی)، ولپن، کور اوغلی چنلی بل، میراث، کار سیاسی، ضیافت، راز نگاه، مضحکه صله سلطانی، سفر سبز در سبز، عاشق کشون، هفت پیکر، یا من مثل دریا، گمشده آسمان و ده ها نمایش مناسبتی دیگر ازجمله فعالیت های تئاتری ایشان است. در این سالها علاقه به نقاشی را نیز رها نکرد و از هنرآموزی نزد مربیان کانون و گذراندن یک دوره کوتاه مدت در اهواز در شیوه رنگ و روغن و همچنین کسب تجربه باعث شد او در کنار فعالیت تئاتری خود در ساعات فراغت به نقاشی بپردازد و تاکنون علاوه بر چندین نمایشگاه گروهی در چند نمایشگاه انفرادی و دوسالانه و مسابقات نقاشی شرکت کرده است. گفتگوی ما با رضا دلالت هنرمند تئاتر کاشانی را در ادامه بخوانید. شما در زمره از هنرمندان پیشکسوت تئاتر کاشان به شمار می روید با توجه به فضای قالب بر آن دوره ها وضعیت کنونی تئاتر در کاشان رو چگونه می بینید؟ برای بررسی این وضعیت باید به گذشته برگردیم سال هایی که عاشق تئاتر بودیم و این علاقه و عشق تاکنون ادامه دارد. راز این پایداری و اگر اسمش را بگذاریم موفقیت راه درستی بود که ابتدا پیش روی ما ترسیم کردند. بدون هیچ گونه حاشیه و بی اخلاقی و با اعتقاد کارکردیم. حال اگر کار مذهبی، اجتماعی، کمدی و طنز بوده دوست داشتیم درست انجام اجرا کنیم اگر با آقای خسروی کار می کردیم به خاطر این بود که توی کاشان درست تر از او در آن زمان نبود. نه که الآن نباشد نه… سبک و سیاق کاری ایشان طوری بود که همه را باهم دلی و مهربانی کنار هم نگه می داشت. نمایش های فاخری در آن زمان اجرا می شد. نمایش هایی با اصل و نسب، جاندار، قوی و همه پسند. چقدر ما استقبال تماشاچی داشتیم. عده ای بی هنر که نمی توانستند رقابت کنند راهی جز تخریب نداشتند. این کارها باعث شد که نظر مسئولین کم رنگ شود. و بعدها برخی بی اخلاقی ها در کارها بروز کرد که این موارد ضربه مهلکی به بدنه تئاتر کاشان وارد آورد. حسادت ها، سم پاشی منافقانه برخی ها تئاتر را به خاموشی کشاند. یک هنرمند تئاتر در آن دوره چقدر عزت و احترامی داشت. هیچ کس جرئت نداشت در مورد هنرمند تئاتر بد بگوید. به قولی به سر هنرمند تئاتر قسم می خوردند. حالا چگونه است ؟ حالا هم همین طور است؟ یک عده باندانم کاری و اهمال خودشان، با عدم درک فلسفه و سیرت هنر، با پیاده کردن امیال شخصی و زبون خودشان وجهه هنرمند تئاتر را در شهر خراب کردند. هم خودشان را از بین بردن، هم بقیه آن هایی که با خون دل و مهر به تئاتر سال ها تلاش کرده بودند. …خلاصه اوضاع کنونی زاییده این جریانات است. به نظر شما چه باید کرد که تا افول تئاتری که ده اخیر گریبان گیر هنر این شهر شده را از بین برد و دوباره آن را به اوج رساند. کاشان از دیرباز دارای پتانسیل زیادی در عرصه های مختلف بوده و هست. تئاتر و هنرمندش که جای خودش را دارد. در حاضر تعدادی از بچه های کاشان پیشرفت خوبی در سطح کشور داشته اند، ما تحصیل کرده های زیادی در این زمینه داریم. آن ها باید همت کنند و عاشقانه به کار در کاشان مبادرت ورزند، این ظرفیت در کاشان هست که با پیگیری های مستمر امکان تأسیس رشته تئاتر و سینما دانشگاه های کاشان را فراهم شود. با کمک خانه تئاتر تهران می شود استادان خوب و زیادی بیاورند اینجا تا سطح علمی هنری این شهر قدیمی را بالا ببرند و خلاصه باید هم قدیمی ها هم نسل جدید باسواد دانشگاهی، هم باکسانی که در این سال ها تجارب زیادی در عرصه کشوری به دست آوردند… همه و همه دست به دست هم بدن و با کمک مسئولین شهر چراغ تئاتر کاشان رو پرنورتر و پرفروغ تر کنند … با توجه به اینکه شما در عرصه هنر نقاشی هم فعال هستید وضیعت حال هنر نقاشی را چگونه ارزیابی می کنید. یک زمانی بود که برو بچه های نقاشی کاشان به هر شکلی بود به صورت تجربی آثاری را خلق می کردند. کارها همه دلی بود و تجربی تا اینکه آقای مهدی اسد زاده اولین تحصیل کرده دانشگاهی این رشته که اتفاقاً از هنرمندان تئاتر هم بود به کاشان بازگشت. ایشان در این عرصه تحول اساسی را ایجاد کرد. فقط در یک مورد مثال بزنم که ما برای نقاشی از رنگ روغن های تیوپی استفاده می کردیم که یادم هست در کاشان وجود نداشت و اگر هم بود جنس باکیفیت و خوبی نبود. ما برای تهیه آن از برخی از دوستانی که در تهران تحصیل می کردند مثل دکتر ارج که او از تئاتری های کاشان بود تقاضا می کردیم که برایمان تهیه کنند. ما خودمان بوم نقاشی را به وسیله چوب و پارچه و مواد خاصی تهیه می کردیم؛ اما وقتی آقای اسد زاده برای آموزش شروع به فعالیت کرد با همکاری تعدادی از لوازم التحریری ها اغلب مواد موردنیاز نقاشی را در دسترس هنرمند و هنرجوی این رشته قرارداد. کارگاه سفالگری و مجسمه سازی با اساتید تهرانی در کاشان برگزار کرد. خیلی ها مثل من که کار تجربی می کردم تازه فهمیدیم که دنیای لوازم نقاشی و مجسمه سازی چه گسترده تر از آن چیزی است که ما تابه حال کار می کردیم. به نظر من این کار آقای اسد زاده و پرورش هنرجویان بسیار و هنرمندان جدید باعث شد که رشته نقاشی و مجسمه سازی به اوج خودش برسد تا جایی که در شهری مثل کاشان که مجسمه و تندیس را بت سازی می دانستند توانست به خوبی سمپوزیسون مجسمه سازی با حمایت شهرداری کاشان از سرداران برگزار کند. خوشحالم که نقاشی و مجسمه سازی این روز دارد در اوج قرار می گیرد. هنرمندان خوبی را تحویل کشور داده هنرمندانی چون بابایی، صادق زاده، راحمی، و کلام آخر … من خیلی از وضعیت موجود تئاتر کاشان ناراحتم. هر چه به گذشته ها نگاه می کنم می بینم این سرنوشت نباید برای تئاتر شهرم بیافتد. هنر تئاتر شهر من سرآمد تئاترهای شهرستان های دیگر بوده است. به عشق و مهربانی های آن دوران که می نگرم و این بی مهری ها اشک را در چشمانم حلقه می زند. چرا این گونه شده؛ یعنی من یا امثال من بدکار کرده ایم یا دست هایی در این بی مهری ها و جدایی ها نقش داشته است. به هرحال هر چیزی که باعث آن شده دل و روح من و همکارانم را مجروح کرده. امیدوارم با یک تلاش جمعی و اصولی بتونیم این گره کور تئاتر شهرستان را بازکنیم و آینده درخشان تری داشته باشیم.
پنجشنبه ، ۱۹آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کاشان نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]