واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه آفتاب یزد: سید علیرضا کریمی- ما عادت کرده ایم که همواره اهل افراط و تفریط باشیم. دیروز درحال خواندن یکی از پست های اینستاگرامی بازیگر مشهور تلویزیون و صدا و سیما بودم که از تعجب انگشت به دهان ماندم. حسام نواب صفوی در این پست نوشته بود: «سلام آقای پوتین، مردم گردشگر ما نیز می توانند به کریمه بیایند؟ دستوری اعلام فرمایید مردم ما بدون ویزا به مردم شما در کریمه بپیوندند، لااقل می دانیم دلار و ارز مملکت دست رفقای خودمان می آید. اگر مقامات ما اجازه دادن چند هتل در جزیره کیش برای یک فصل دست گردشگران روس قرار گیرد آنها کیش را ببینند دیگر سمت و سوی ترکیه نمی روند اینجوری مقامات روسی هم می دانند ارز کشورشان در دست رفیقشان است، از این بهتر؟ شما بگید؟ دوستان قبول کنید ترکیه دیگه بسه، بریم پیش رفقای روس خودمان.» شاید عده ای بگویند یک اکتور سینما و تلویزیون نظر خود را در مورد یک مسئله سیاسی گفته و از آنجایی که حق آزادی بیان برای تمام شهروندان محترم بایستی شمرده شود، پس ان قلتی نبایستی آورده شود. بنده هم همین نظر را دارم و معتقدم گفته های نا پخته یک بازیگر تلویزیون در مورد یک مسئله سیاسی از درجه اهمیت ساقط است اما سوگمندانه بایستی گفت که برخی اهالی سیاست و رسانه هم «نافرم» با جناب پوتین هم ذات پنداری می کنند و به گونه ای در خصوص او سخن می گویند که نعوذا بالله وی «قدیس» است. آری؛ قبلا نوشته ایم و باز هم می گویم که روس ها در این برهه به دلیل برخی فعل و انفعالات در منطقه منافع مشترک زیادی با کشورمان دارند و متقابلاً ما نیز در نزدیکی به آنها منافع مشخص و مبرهنی داریم اما صلاح نیست و پسندیده نمی باشد خدای ناکرده از پوتین به عنوان یک «منجی» نام برده شود. پوتین و تمام سران کشورهای دیگر اعم از آنان که لقب «دوست» دارند و آنان که «دشمن»، تنها و تنها منافع خود و ملت شان برایشان مهم است و هیچ گاه حاضر نیستند به خاطر منافع ما منافع خود را به خطر بیندازند. یک سوال ساده؛ این آقایان روس اگر دوستان شفیقی بودند و هستند چرا یک بار یکی از قطعنامه های ضد ایرانی شورای امنیت که در زمان دولت قبل صادر گردید را وتو نکردند؟ خب پاسخ مبرهن است. آقایان روس می دانستند اگر در برابر قدرت های بزرگ بایستند منافع بسیاری را از دست می دهند و بنا نداشتند کوپن خود را حداقل برای ایران در این زمینه خرج کنند. اما همین روسیه در جریان مذاکرات هسته ای طی دو سال گذشته نهایت همکاری را با ایران و تیم مذاکره کننده دارد و تلاش هم می کند که مذاکرات کشدار هسته ای به فرجام مشخصی برسد. شاید اگر برخی اوقات وزیر خارجه روس میانداری نمی کرد و لابی نمی نمود سرانجام اینگونه نمی شد و برجام به شکل دیگری تنظیم می گردید و یا اصلاً برجامی در کار نبود. یعنی روس ها فهمیده بودند نان در رسیدن ایران به توافق هسته ای است نه شکست مذاکرات و از همین رو هم همکاری کردند و هم کمک. نمی خواهم نقش این کشور را در مذاکرات فوق العاده نشان دهم اما چرا فکر می کنید روس ها نمی توانستند مثل فرانسوی ها مدام مانع تراشی و سنگ اندازی کنند؟! بنابراین به فعالان و تحلیلگران سیاسی و اهالی رسانه توصیه می کنم زیاد با پوتین «پسرخاله» نشوند و او را بر روی طاقچه نگذارند. به گونه ای این روزها نگویند و ننویسند که گویی سران دولت ترکیه شیطان بزرگ هستند و سران دولت روس فرشته خوبی ها! در سیاست خارجی دشمنی ها و دوستی ها ابدی نیستند و هر لحظه با تغییر محاسبات ورق برمی گردد. حتی ممکن است شلیک فقط یک گلوله در منطقه باعث گردد تمام پیش بینی ها تغییر کند و معادلات برهم بخورد. مثل آن روزنامه سابقاً عصر نباشیم که چند سال پیش از پیروزی حزب اردوغان در ترکیه درحال ذوق مرگ شدن بود اما امروز به خون وی تشنه است و هر فحش سیاسی دم دستی را نثار دولتمردان ترکیه ای می کند.
چهارشنبه ، ۱۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه آفتاب یزد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4]