تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837999994
آموزش روزنامه نگاری؛یک مربی هستید یا یک بازیکن؛
واضح آرشیو وب فارسی:شارا: از لحاظ آرمانی، آموزش کارآمد روزنامه نگاری ، شامل رهبری استراتژیک فردی است که با قواعد، تکنیک ها و بایسته های رقابت رسانه ای آشناست و بالاخره می داند که بازی رسانه ای را چگونه باید برد . ولی در عالم واقع، یه مدرک دکترا و نه تجربه حرفه ای، هیچ کدام الزاماً به آموزش رهبری کارآمد روزنامه نگاری در کلاس درس نمی انجامد.اشاره شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا) - از لحاظ آرمانی، آموزش کارآمد روزنامه نگاری ، شامل رهبری استراتژیک فردی است که با قواعد، تکنیک ها و بایسته های رقابت رسانه ای آشناست و بالاخره می داند که بازی رسانه ای را چگونه باید برد . ولی در عالم واقع، یه مدرک دکترا و نه تجربه حرفه ای، هیچ کدام الزاماً به آموزش رهبری کارآمد روزنامه نگاری در کلاس درس نمی انجامد. از لحاظ ادراکی ، یک ‘مدرس و یک تعلیم دهنده را می توان به ترتیب به دو مربی تشبیه کرد که یکی هیچ گاه خودش بازی نکرده و دیگری یک بازیکن حرفه ای بوده است . مقالة حاضر که برگرفته از فعالیت های یک کارگاه رسانه در لائوس است ، می کوشد تا نادرستی دوگانگی موچود میان آموزش دانشجویان دانشگاه و تربیت روزنامه نگاران با تجربه را روشن کند . طی سال های گذشته به عنوان روزنامه نگار ، مدرس دانشگاه و گه گاه ، تعلیم دهندة روزنامه نگاری فعالیت داشته ام . به عنوان مدرس دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد ، با دانشجویانی سروکار دارم که عمدتاً بین بیست تا سی سال سن دارند . به عنوان استاد راهنمای کارگاهی ، با کسانی سروکار دارم که به طور کلی سال های میانی دوران خدمت خویش را می گذرانند و تجارب رسانه ای شان گاهی به مراتب حتی از تجارب خود من نیز فراتر می رود . بنابراین این سؤال پیش می آید که آیل اصولاً از لحاظ آموزشی درست است که روزنامه نگاران توسط کسانی آموزش داده شوند که تجربه کمتری از خودشان دارند . این مقاله که حاصل تجربیات من به عنوان مدرس و تعلیم دهنده روزنامه نگاری در استرالیا و بخش هایی از آسیاست ، به تلاش هایی مربوط می شود که در زمینه روشن ساختن آنچه که ممکن است به صورت دوگانگی و تضادی میان آموزش دانشجویان دوره کارشناسی و تربیت روزنامه نگاران مجرب در آید ، انجام گرفته است . تفاوت مفهومی موجود بین یک مدرس و یک تعلیم دهنده در متن این مقاله به صورت تفاوت بین دو مربی فوتبال تبیین شده است که یکی هیچگاه فوتبال بازی نکرده ( مدرس ) و دیگری یک بازیکن حرفه ای است ( تعلیم دهنده) . در جهانی سرشار از آرمان ها ، تدریس و تعلیم روزنامه نگاری بایستی توسط فردی انجام شود که خود یک بازیکن حرفه ای بوده و یا هست ، فردی که قواعد بازی را می داند ، با تکنیک ها و استراتژی های بازی آشناست ، و بالاخره می داند که بازی را چگونه باید برد . در نتیجه این سؤال همیشگی در میان کمیته های گزینش متصدیان ژورنالیسم علمی مطرح می شود که آیا اولویت ها باید به دارندگان مدارک دکترایی داده شود که کمترین تجربیات را در زمینة رسانه ها دارند و یا به کسانی که تجارب عملی بسیار دارند اما مدارج تحصیلی بالایی طی نکرده اند . در واقع ، نه مدرک دانشگاهی و نه تجربه عملی هیچ کدام به تیهایی نمی تواند مثل آموزش کارآمد روزنامه نگاری در کلاس درس باشد . نتیجه بررسی های دانشجویان سال آخر غالباً گواهی است براین ادعا . چالش تحصیل کرده های رشته روزنامه نگاری غالباً این است کخ فرایند های آموزشی مختلف معمول در کلاس درس و تربیت حرفه ای را تلفیق و یک کاسه کنند و همزمان هم نقش مدرس و هم نقش روزنامه نگاری را ایفا کنند . اگر چه هر دو نقش شامل انتقال دانش ادراکی ، ارائه دهنمودهای آگاهنامه و مهارت های علمی است ولی به باور من ، تفاوت آموزشی در ابعاد اهداف و نتایج کاربری ای قرار دارد که نهدف بوده و مورد انتظار دانشجویان مقطع کارشناسی و متخصصان رسانه ای نیز هست . اگر چه هم دانشجویان دوره کارشناسی روزنامه نگاری و هم متخصصان میان تجربه ، هدف واحدی را با شرکت در کارگاه های آموزش روزنامه نگاری دنبال می کنند – که همان فراگیری ، گسترش ، و افزایش مهارت های ژورنالیستی شان است – ولی آنان پس زمینه های فرهنگی ، معرفتی و تجربی مخلتفی دارند و قه همین علت انتظارشان از کلاس درس نیز متفاوت است ؛ دانشجویان دوره کارشناسی ارشد یا کسانی که تازه مدرک اول خود را گرفته اند و در رسانه ها کار می کنند ، یا سال های متعدد در بخش های غیر مرتبط با رسانه ها فعالیت داشته اند . حرفه ای های میان خدمت سال ها تجربه داغرند که گاهی از میزان تجربه تعلیم دهندگان شان به مراتب فراتد می رود . آموزش اصول اولیه گزارشگری به هندآموزان بزرگسال ، به مثابه آن است که یک مردم شناس دانشگاهی به بومیان یک محل یاد بدهد که در نقاط دور افتاده چگونه به حیات خود ادامه دهند . با توجه به تدریس روزنامه نگاری در دوره کارشناسی ، فرض را بر این قرار می دهم که قدری توانش یا پتانسیل ژورنالیستی در دانشجویان یاد داده شود که چگونه با استدلال منطقی در مورد مسائل موجود واکنش انتقادی نشان دهند ؛ به صورتی منسجم مطلب بنویسند ؛ و در زمینه های عمدة گفتمان فلسفی ، سیاسی و فرهنگی مهارت پیدا کنند . ولی صرف فراگیری علوم انسانی الزاماً دانشجویان را به مهارت های روزنامه نگاری اولیه مجهز نمی کند هر چند به عنوان یکی از اهداف دانش آموزی در ردیف رئوس مطالب اکثر موضوعات درسی نگاشته شده است . به اعتقاد من ، وظیفه کلیدی یک مدرس واداشتن دانشجویان – به عنوان روزنامه نگاران بالقوه – به این است که خوب مطالعه کنند ، به خوبی در جریان امور قرار گیرند ، نسبت به محیط اطراف خود حساس باشند ، در مورد اهداف زندگانی خویش تفکری انتقادی داشته باشند ، درباره مسائل و پیامدهایی که به واسطه گزارش های روزنامه نگاران برای جامعه به وجود می آید ، بیند یشند . اما با توجه به آموزش های عملی ، فرض را بر این قرار می دهم که آنان با تجارب مختلفی که در یان زمینه اندوخته اند به کارگاه ها می آیند ، هر چند کمترین اطلاعی از مفاهیم و نظریه های انتقادی رسانه ای ندارند . از این رو ، هدف عبارت است از کار با هنر آموزان بزرگسال به منظور گسترش مجموعه فراگیری از مفاهیم و نظریه های رسانه ای با این امید که در تجارب حرفه ای و کارکردهای سازندگی جامعه ، مورد استفاده قرار گیرند . در اینجاست که تکمیل آموخته های تجربی ( دانش چونی ) با علوم معرفتی ( دانش چرایی ) رو به روی هم قرار می گیرد . اگر چه آموزش دوره کارشناسی بیشتر به مهارت های رسانه ای اولیه است ، ولی کارگاه های آموزش رسانه بیشتر در زمینه نشان دادن جهت عمل می کنند چرا که اصولاً بدان سبب طراحی شده اند که به روزنامه نگاران مجرب بیاموزند عملکرد فعلی خویش را از طریق درک انتقادی ارزش های هنجاری و عملی شغل خود مورد تجدید نظر قرار دهند و نیز بدیشان بیاموزند که از طریق این تفاهم ، چطور می توانند خرد و بصیرت عملی تازه کسب شده شان را در راستای تحکیم کار و وظا یف خود در جامعه به کار گیرند . از لحاظ آرمانی ، آموزش کارآمد روزنامه نگاری ، شامل رهبری استراتژیک فردی است که با قواعد ، تکنیک ها و بایسته های رقابت رسانه ای آشناست و بالاخره می داند که بازی رسانه ای را چگونه باید برد . بنابراین شکاف بین هر دو گروهِ ارباب رجوع – دانشجویان روزنامه نگاری و شرکت کنندگان در کلاس های کارگاهی - در زمینه تئوری و عمل ، و بین آموزش آزاد و حرفه ای است که استدلال های له و علیه هر دو کاملاً مشخص شده است . دانشکده های روزنامه نگاریِ دارای گرایش حرفه ای ، از قبیل دانشکده روزنامه نگاری دانشگاه ولونگونگ Wollongong استرالیا ، سعی می کنند دانشجویان را برای اشتغال به کار حرفه ای در رسانه ها آماده سازند . کار اصلی این است که ما دانشجویانی را که با مدارک پیش دانشگاهی متفاوت در رسانه ها به این دانشکده ها مراجعه می کنند ، آماده می سازیم . به طور مثال ، زمینه های ادراکی و مهارتی برنامه های دوره کارشناسی ارشد روزنامه نگاری و دوره کارشناسی روزنامه نگاری چند فرهنگی روی یک هدف ملموس متمرکز شده و در راستای آن هدایت می شود . این هدف چیزی نیست جز پیدا کردن شناخت در زمینه های مختلف رسانه ای و اشتغال به کار در آنها . با توجه به درس هایی که به عنوان یک مدرس دانشگاه آموخته ام و نیز با توجه به فعالیت ها آموزشی ای که نقبل از پرداختن به تدریس در دوره کارشناسی ارشد روزنامه نگاریِ دارای گرایش حرفه ای داشته ام ، مزایا و محاسن افول آموزش آزاد ( آموزش تئوریک ) و آموزش حرفه ای ( فراگیری تجربی ) و تبدیل آنها به یک تعلیم و تربیت ژنریک ( دانش عملی ) را مشاهده می کنم . مدر اینجا تجربیات خویش در زمینه تلفیق ابعاد نظری و عملی روزنامه نگاری را با واقعیت های رسانه ای در فرهنگ های مختلف در هم خواهم آمیخت . آنچه اکنون ارائه می شود گزارشی است از فعالیت پنج روزه یک کلاس کارگاهی در مورد ژورنالیسم یا روزنامه نگاری زیست محیطی که در ماه مه 1998 در لائوس برگزار شد . این کلاس توسط « بنیاد یاد بود رسانه ای هند و چین » ( IMMF ) مستقر در بانکوک برگزار شد و تعداد 30 روزنامه نگار لائوسی در آن شرکت جستند . به طور کلی ، یک رویکرد منسجم و یکپارچه به آموزش روزنامه نگاری ، روی استفاده از مفاهیم و نظریه های رسانه ای به منظور آگاه سازی در مورد کار حرفه ای ، متمرکز است . اگر چه آموزش مهارت های روزنامه نگاریِ پیشرفته مهم ترین هدف کلاس های کارگاهی است ، اما به اعتقاد من ، چنانچه روزنامه نگاران « چراها » و « چرانه ها » و جنبه های کار رسانه ای را فرا بگیرند ، از لحاظ علمی و عملی مجهزتر خواهند شد . به طور کلی ، روزنامه نگاران شرکت کننده در کلاس های کارگاهی ، در زمینه تهیه گزارش ، کارکشته تر می شوند . از طریق یک شناخت انتقادی از عملکرد و ارزش های آنها ، توانش بیشتری برای روزنامه نگاران پدید می آید تا تحولاتی واقعی در کار روزمره خویش به وجود آورند . تقویت نفس روزنامه نگاران ، به ویژه در چارچوب محدودیت های سیاسی و ساختار پایگانی بسیاری از سازمان های خبری آسیا ، همچنان به صورت زمینه ای انتقادی برای آموزش ، روشنگری ، و هدایت نوگرایانه باقی می ماند . به طور کلی ، رویکرد آموزشی من برای روزنامه نگاران حرفه ای میان خدمت ، از واکنش به محتواهای ادراکی گرفته تا کاربردهای عملی در موقعایت های واقعی آغاز می شود . این رویکرد ادراکی به گونه ای انتقادی موارد مشروحه زیر را مورد بررسی و مطالعه قرار می دهد: ساختار خبری، ارزش ها؛ عوامل بازار و مسؤولیت ژورنالیستی؛ روابط پیچیده بین مطبوعات و محدوده گروه های اجتماعی یی که مورد بررسی و گزارش قرار می گیرند ؛ پیش انگاره های ایدئولوژی مشترک که نقش مراقب رسانه ها را مشخص می کند . شیوه عمل کلاس های کارگاهی به شرح زیر است : خود – ارزشیابی روزنامه نگاران از انگیزه شخصی و موضع گیری در قبال شغل ؛ جای دادن ارزش های ژورنالیستی حرفه ای شرکت کنندگان در زمینه های چند فرهنگی؛ بالا بردن سطح دانش و آگاهی شرکت کنندگان از کاربرد های ژورنالیستی در جامعه مربوطه ؛ ایجاد چالش میان ارزش های خبری غالب شرکت کنندگان با معیارهای جایگزین ؛ به کارگیری مفاهیم و اصول رسانه ای در مورد واقعیت های اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی . هدف کلی آموزش بالا بردن سطح دانش و آگاهی شرکت کنندگان نسبت به کاربردهای ژورنالیستی شان در جامعه مورد نظر ، و قرار دادن چارچوبی فراگیر در اختیار آنهاست تا بتوانند از آن در جهت انعکاس و پیشبرد عملکرد رسانه ای خویش بهره گیرند . نماهنگ ( ویدئوکلیپ ) های کوتاه از عملکرد ژورنالیستی در کشورهای دیگر مورد استفاده قرار می گیرد تا امکان گفت وگو و ارتباط بین شرکت کنندگان فراهم آید . هرف از این گفت وگو ، بررسی این قضیه است که کی ، چی ، به که می گوید ، مقصودش چیست ، و روزنامه نگار بر مبنای کدام مشروعیت از نقطه نظرهای سیاسی و فرهنگی متفاوت برای یک مخاطب گزارش تهیه می کند . ماهیت علمی بخش آغازین برنامه کلاس کارگاهی عبارت است از تقویت قوه ادراک شرکت کنندگان در مورد نعملکرد خودشان . خود – بازتابی انتقادی بر هرگونه تحقق ارزش های حرفه ای جدید ، تقدم دارد . از آنجا که شرکت کنندگان در کلاس کارگاهی دارای پس زمینه های فرهنگی مختلف بوده و نسطح تسلط آنان به زیان انگلیسی نیز متفاوت است ، من غالباً با روند های یادگیری مختلف و نیز نتایج مختلف روبه رو می شوم . بدین ترتیب ، رویکرد و مطالب آموزشی می از چنان انعطاف پذیری هایی برخوردار هست که محیط متغیری برای کارگاه به وجود آورد . گزارش واقعیت های رسانه ای در باره محتوای کارگاهی از زمانی که لائوس درهای خود را باز کرد ، ابتکارات متعددی از سوی سازمان های غربی برای کمک به توسعه سرمایه انسانی و اجتماعی کشور در اختیار آن قرار گرفته است . یکی از این ابتکارات تشکیل کلاس های کارگاهی آموزش رسانه توسط ( IMMF ) است . محیط رسانه ای قاعده مند لائوس شالودة فرهنگی لازم را برای ایجاد چارچوبی واقع گرایانه برای برنامه های کلاس کارگاهی و رویکردهای آموزشی فراهم ساخت . میزان کنترل مطالب رسانه های لائوس را می توان با توجه به تجربه یک روزنامه نگار داوطلب سازمان ملل در « وین تیان تایمز » Vientiane Times ، تنها هفته نامه انگلیسی زبان لائوس ، دریافت . 1 متن اصلی مقاله ای که نامبرده پیرامون تأثیر بحران مالی آسیا بر مل�'ت لائوس برای چاپ در هفته نامه مزبور نوشت ، به قرار زیر بود: « آقای سومچای ، 27 ساله ، اظهار داشت حل مسأله بحران ارزی آسیا همچنان به عهده دولت باقی می ماند . حتی اگر دولت نمی تواند همه مسائل را حل و فصل کند ، بایستی بکوشد تا به کمک سیاست های هوشمندی که تأثیر کلی آنها بر اقتصاد لائوس را محدود می سازد ، نسبت به مشکلات و مسائل کشور واکنش نشان دهد . « خود من شخصاً ، با وجودی که در بخش خصوصی به کار اشتغال دارم و حقوق نسبتاً بالایی نیز دریافت می کنمم بایستی تا آنجا که برایم مقدور است پس انداز کنم زیرا هنوز خرج های بسیاری از جمله تأمین هزینه تحصیلات فرزندان و نیز مخارج آبو برق در پیش دارم . در حال حاضر ، روز به روز قیمت اجناس به خاطر تورم بالاتر می رود و لذا ناگزیر در مورد خرید هر کلایی ، خوب آن را سبک و سنگین می کنم که ببینم آیا واقعاً بدان نیاز دارم یا خیر . در جهانی سرشار از آرمان ها ، تدریس و تعلیم روزنامه نگاری بایستی توسط فردی انجام شود که خود یک بایکن حرفه ای بوده و یا هست ، فردی که قواعد بازی را می داند ، با تکنیک ها استراتژی های بازی آشناست . و بالاخره می داند که بازی را چگونه باید برد . شاید دولت به فکر یافتن راه هایی باشد که توده مردم ، به ویژه کارکنان – دارای حقوق ثابت – را یاری رساند . شاید زمان آن رسیده نباشد که حقوق ا فزایش یابد تا با سطح کلی تورم هماهنگ شود . به منظور بالا بردن سطح خود کفایی محرومان. به اعتقاد من ، دولت باید منابع رایگان ، از قبیل اراضی قابل کشت و کار ، در اختیار شهروندان قرار دهد تا خودشان به کشاورزی همت گمارند و دیگر از بابت افزایش قیمت مواد خوراکی دربازار نگران نباشند .» این مقاله توسط سردبیر نشریه ویرایش شد و نسخه چاپ شدة آن ( در شماره مورخ 19 – 17 ژانویه 1998) به شرح زیر است . « خود من ، با وجود آن که در بخش خصوصی به کار اشتغال دارم و حقوق نستباً بالایی نیز دریافت می کنم ، باید تا آنجا که می توانم پس انداز کنم زیرا هنوز خرج های بسیاری از قبیل تأمین هزینه تحصیل فرزندان ، و هثی مخارج آب و برق در پیش دارم . در حال حاضر ، روز به روز قیمت اجناس به خاطر تورم بالاتر می رود و لذا ناگزیر در ورد خرید هر کالایی خوب آن را سبک سنگین می کنم تا ببینم آیا واقعاً دان نیاز دارم یا خیر . » اگر چه رسماً یک سیستم سانسور از طرف دولت اعِمال نمی شود اما سانسور مقالات و گزارش های انتقادی در اتاق های خبر توسط سردبیران و نیز روزنامه نگاران اعمال می شود . سردبیران نشریات لائوس عموماً نطر حزب حاکم بر کشور را در مورد رسالت خویش قبول دارند . رسالت آنان عبارت است از تحکیم توسعه روستایی و یک چشم انداز جامعه گرایانه برای مردم در تضاد با انتقادات از دولت و آلودگی اطلاعاتی شایع در – مثلاً – رسانه های تایلند همجوار . برنامه های فرستنده های تلویزیونی تایلند در وین تیان به راحتی قابل دریافت است . با توجه به نزدیکی رادیو و تلویزیون تایلند ، این کشور همچنان به صورت پنجره ای باز به روی یک نظام رسانه ای متفاوت که چشم انداز متفاوتی از رویدادهای داخلی و خارجی ارائه می دهد ، باقی می ماند . روزنامه نگاران لائوس که دوره های ویژه آموزش رسانه را در بانکوک و زیر نظر ( (IMMF گذرانده اند ؛ و نیروهای داوطلب سازمان ملل که به عنوان دستیاران سردبیر « وین تیان تایمز » همکاری داشته و در عین نحال مخالف محدودیت های اعمال شده در مورد آزادی عمل افراد بودند ، از تحقق کاربرد مشخص شده برای مطبوعات ناتوان بودند . با توجه به این که روزنامه نگاران لائوس ، ماهیانه فقط حدود 15 دلار حقوق می گیرند ، نبود انگیزه برای تهیه گزارش های دست اول و پر خواننده قابل درک است . روزنامه نگاران شاغل در وین تیان تایمز عملاً یا به کار ترجمه برای سازمان ملل و سازمان های غیر دولتی اشتغال دارند یا با انجام فعالیت های هنری و تبلیغاتی مخارج زندگی خویش را تأمین می کنند . نرخ میانگین ترجمه یک صفحه از زبان لائوسی به انگلیسی معادل 5 دلار امریکاست . نه مدرک دانشگاهی و نه تجربه عملی هیچ کدام به تنهایی نمی تواند مثل آموزش کارآمد روزنامه نگاری در کلاس درس باشد . چالش تحصیل کرده های رشته روزنامه نگاری غالباً این است که فرایند های آموزشی مختلف معمول در کلاس درس و تربیت حرفه ای را تلفیق و یک کاسه کنند و همزمان هم نقش مدرس و هم نقش روزنامه نگار را ایفا کنند . از سال 1997 ، دست سازمان های رسانه ای باز گذاشته شده است تا شیوه های تازه ای برای ایجاد درآمد بیشتر از طریق انتشار پیام های بازرگانی ابداع کرده و وابستگی خود به یارانه های دولت را کاهش دهند . با وجود این ، مقررات زدایی با این هشدار همراه است که فعالیت های بازرگانی رسانه های همگانی تاید با وظایف و رسالت های رسانه در زمینه آموزش و آشنا ساختن توده مردم با اهداف دولت تعدیل شود . به همین دلیل پیام های بازرگانی هر روزنامه به 10 درصد کل فضای آن محدود می شود . « وین تیان مای » VIENTIANE ، از میان روزنامه هایی که به زبان بومی انتشار می یابد، نخستین روزنامه لائوسی است که خود را از قید وابستگی به یارانه های دولتی رها ساخته است . روزنامه های دیگر ، از قبیل وین تیان تایمز همچنان برای پرداخت حقوق کارکنان و تأمین هزینه های اداره امور خود ، به کمک های مالی وزارت فرهنگ و اطلاعات وابسته اند . بقیه هزینه های روزنامه ها از طریق دریافت حق اشتراک و چاپ پیام های بازرگانی تأمین می شود. آمار و ارقام موجود نشانگر آن است که تنها در وین تیان تعداد 44 سازمان و مؤسسه رسانه ای دایر است که در آن میان از خبرگزاری لائوس ( KPL ) گرفته تا فرستنده های رادیویی ، روزنامه ها ، مجلات عامه پسند ، نشریات علمی و انتشارات اداره مطبوعات وزارت فرهنگ و اطلاعات این کشور وجود دارد . این 44 سازمان رسانه ای جملگی در انجمن روزنامه نگاران لائوس عضویت دارند . اصول اخلاقی مندرج در قانون مطبوعات لائوس که در اوایل سال 1998 توسط انجمن روزنامه نگاران این کشور تدوین شد و تصویر روشنی برای شناخت واقعیت فرهنگ رسانه ای لائوس به دست می دهد ، به شرح زیر است : گسترش و حمایت از ساست حزب و منافع مردم . ارائه تریبونی برای مبادله افکار سازنده توسط مردم . نشان دادن تنوق فرهنگ لائوس نو کمک به اجرا و تحقق اهداف توسعه اجتماعی – اقتصادی . حل و فصل مناقشه فرهنگی جهت رسیدهن به جامعه ای بهتر . گسترش آگاهی مردم از طریق ارائه اطلاعات خبری ای که برای توسعه ایشان مفید است . محترم شمردن فرهنگ ، ارزش های معنوی و خرد دیگران . حساس بودن نسبت به اندیشه های نو . تصحیح به موقع اشتباهات . رعایت حقوق مدنی مردم به هنگام دریافت اخبار منطبق با قانون . تلاش برای تبدیلجمهوری دموکراتیک خلق لائوس به یک کشور برخوردار از صلح ، استقلال ، دموکراسی ، وحدت و کامیابی . قانون مزبور بر زظیفه رسانه های همگانی در خدمت به حزب و توده ها تأکید می ورزد . رسانه ها دو کاربرد دارند . یکی این که محملی برای حزب هستند . مقصود از تأسیس رسانه های همگانی تنها ابلاغ سیاست حزب یا قوانین و مقرارت دولت به توده مردم و نیز ارائه آموزش ها و تعالیم لازم در ارتباط با افکار و ایدئولوژی سیاسی است . کاربرد دیگر رسانه ها پیوند دادن مردم با حزب است . کارگاه کارگاه من که در آن 30 روزنامه نگارِ دارای گرایش نجامعه محوری 3 شرکت داشتند و کانون توجه آن مسائل زیست محیطی بود ، اصولاً به واسطه فرهنگ رسانه ای محلی و نواقعیت های سیاسی شکل گرفت . از آنجا که من به کمک یک مترجم کار می کردم ، ناگزیر بودم افکار و اندیشه هایم را در قالب های مفهومی به شرکت کنندگان در کلاس القا کنم . محیط آموزشی به شکل ساخته و پرداخته شده ای از ارتباطات جاندار مبدل شد که در آن تصاویر ساده ای که روی وایت بورد نشان داده می شد ، نیز مورد استفاده قرار می گرفت . این کارگاهِ دو زبانه به منظور آغاز گفت و گویی میان روزنامه نگاران و مردمانی که در محلة پر گردوخاک وین تیان زندگی می کردند تشکیل شد . حاصل این کارگاه مجموعه گزارش هایی بود که با هدف حل و فصل مشکلات مردم به روزنامه های محلی ارائه می شد و برای روزنامه وین تیان تایمز نیز به زبان انگلیسی ترجمه می شد . این کارگاه به کمک شرکت کنندگان ، بر آن شد تا در راستای برقراری ارتباط رسانه ها با مردم و تحقق نقش رسانه ها به عنوان یک حلقه ارتباطی میان مردم ، نهادهای دولتی ، سازمان های غیردولتی و دولت ، راه هایی عملی پیدا کند. طی یک فرایند پنج روزه ، گام های مشروحه زیر برداشته شد : مفاهیم کلی ارتباطات ، ژورنالیسم جامعه محور ، کاربردهای مدنی روزنامه نگاران در جوامع در حال توسعه ، و فرایندهای تولید خبر به شرکت کنندگان در کارگاه یادآوری شد . کنوانسیون های گزارشی مورد بررسی ، از الگوی ژورنالیسم توسعه محور 3 گرفته شد . مجموعه سؤالاتی تهیه شد و با توجه به آنها ، شرکت کنندگان در گروه هایی کوچک ، کارکرد حرفه ای و مشارکت خویش در برخورد با علایق جامعه را بازتاب دادند . شرکت کنندگان پیرامون عملکرد خویش عه عنوان میانجی بین مردم و مسؤولان دولتی و نیز درباره میزان همکاری آگاهانه قبلی شان با جامعه ، در راستای دستیابی به راه حل های احتمالی برای مشکلات مرتبط با زندگی روزمره از قبیل آلودگی هوای شهر ، تبادل نظر کردند . نماهنگ های مسائل زیست محیطی در لائوس و استرالیا برای به تفکر واداشتن روزنامه نگاران در خصوص علایق زیست محیطی محلی ساخته شد . اطلاعات و داده های پژوهشی پس زمینه ای در باره علایق زست محیطی در لائوس در اختیار شرکت کنندگان گذارده شد . به دنبال بحث ها و مناظره های کارگاهی ، تمرینات مربوط به گزارش عملی درباره علایق ویست محیطی مشخص شد . دیدار از بخ های مختلف جامعه برای تهیه گزارش های مستقیم از محل . نگارش گزارش . روز اول 30 روزنامه نگار که 20 نفر آنها به روزنامه هاز ایالتی وابسته بودند ، در کارگاه شرکت کردند . نحستین دیدار آنان از نوین تیان بود . پس از آشنایی با موقعیت و برنامه کارگاه ، مسأله ماهیت خبر ، ارزش های خبری ، تولید و ساخت خبر و نقش روزنامه نگار در جوامع درحال توسعه ای چون لائوس ، که تحولات سریعی در آنها رخ می دهد ، مورد بررسی قرار گرفت . از تصاویر وایت بوردی به منظور ساده تر کردن درک مفاهیم ژورنالیستی استفاده شد . همان طور که انتظار می رفت ، روزنامه نگاران دریافتند که نقش ژورنالیستی اصلی شان انتقال اطلاعات از دولت به مردم است . نقش آنان به عنوان یک عامل تحول در یک جریان دوسویه افکار و حقایق یک مفهوم بیگانه بلقی می شد گرایش آنان حمایت غیر انتقادی از پروژه های توسعه روستایی از جمله سد هیدروالکتریک مجادله انگیز « نم توئن » بود . با وجود این ، روزنامه نگاران فعال در رسانه های شهری سعی داشتند در مقایسه با رسانه های روستایی ، نگاه انتقادی تری به اثرات پروژهه مزبور بیندازند ؛ پروژه ای که تأثیرات زیادی بر زندگانی کسانی که در پایین دست می زیستند داشت . این نگاه انتقادی شامل پیامدهای درازمدت پروژه برای اقتصاد لائوس در گیرودار بحران مالی تایلند نیز می شد . مذاکرات کلی انجام شده ، زمینه را برای انجام مناظرات خصوصی تر شامگاهی آماره ساخت . آنان به گروه های کوچک تر تقسیم شدند تا آنچه را که از نظرشان مسائل زیست محیطی عمده ای تلقی می شد که بر جامعه وین تیان تأثیر می گذاشت ، از زوایای مختلف بررسی کنند .عناوین و موضوع های مطرح شده عبارت بود از : ضعف سیستم جمع آوری زباله ، گرد و خاکی بودن هوا به بواسطه عملیات جاده سازی جاری ، آلودگی مواد خوراکی عرضه شده توسط فروشندگان دوره گرد ، و بالاخره آلودگی شدید بیمارستانی رودخانه مکونگ . روز دوم در نشست بامدادی ، توجه شرکت کنندگان روی بحث ها و مناظرات مربوط به تولید گزارش ، استفاده از منابع اطلاعات ، و شیوه های انجام مصاحبه متمرکز بود . عناوین و سرخط های عنوان شده در روز اول به عنوان نمونه هایی متقن برای نشان دادن مفاهیم انتزاعی مورد استفاده قرار می گرفت . تدارکات مقدماتی با سخنرانانی از طرف جامعه ، رئیس سازمان علوم ، تکنولوژی و محیط زیست ( STENO ) و معاون سازمان بهداشت عمومی از طریق سردبیر « وین تیان تایمز » نه نتها فایده ای نبخشید بلکه خود نشانگر بوروکراسی و مشکلات ارتباطی در لائوس و اهمیت – یا عدم اهمیت – داده شده به زمان و تعیین ضرب الاجل به عنوان ضرورت ها و ملزومات روزنامه نگاری در این کشور است . با وجود این ، با توجه به پس زمینه متفاوت تشرکت کنندگان ، همزمان یک کنفرانس مطبوعاتی و جلسه گفت و گوی محلی تحت عنوان « اثرات گرد وخاک ناشی از عملیات جاده سازی بر شهروندان » برگزار شد . در این گفت و گو چهار نفر شرکت داشتند : یک نماینده اهالی شهر ، یک پیمانکار جاده سازی ، یک مقام مسؤول بهداشت عمومی ، و یک نماینده سازمان های غیردولتی . این گفت و گوی داغ و در عین حال آموزنده حدود یک ساعت به درازا کشید . شرکت کنندگان سعی کردند چند سؤال انتقادی مطرح سازند . سپس از آنان خواسته شد براساس یادداشت های خویش از این نشست ، یک گزارش خبری روشن تهیه کنند . با وجود این ، تنها در معدودی از گزارش هایی که تهیه شد به سؤالات انتقادی مطرح شده در جریان گفت وگو ، اشاره شده بود . به طور کلی ، این گزارش ها در قالب اخبار کوتاه خبرگزاری لائوس تهیه شده بود یعنی در قالب همان خبرهایی که همه روزه از سوی این خبرگزاری در اختیار رسانه های محلی و سفارت های خارجی گذارده می شود . عنوان ها و محتوای این خبرها بیشتر روی ضوابط تشریفاتی متمرکز بود . مقام های دولتی ، مفاهیم سیاسی ، شعارهای حزبی معمولاً در دو سه پاراگراف اول گنجانده می شد . دومین تمرین شامگاهی عبارت بود از بازنویسی یک گزارش خبری خبرگزاری لائوس درباره درخواست « بونیانگ وراچیت » ، - معاون نخست وزیر – از کشاورزان استان « بوکامسای » برای استفاده از تکنولوژی نوین برای افزایش محصول برنج جهت مهیا شدن برای فصل خشک / بارانی . این گزارش ها همان شب به کمک یک مترجم مورد ارزیابی قرار گرفت و صبح روز بعد دوباره در اختیار شرکت کنندگان گذارده شد . هدف آموزش این است که به دانشجویان یاد داده شود که چگونه با استدلال منطقی در مورد مسائل موجود واکنش انتقادی نشان دهند ؛ به صورتی منسجم مطلب بنویسند ؛ و در زمینه های عمدة گفتمان فلسفی ، سیاسی و فرهنگی مهارت پیدا کنند . چنانچه روزنامه نگاران « چراها » و « چرانه ها » و جنبه های کار رسانه ای را فرا بگیرند ، از لحاظ علمی و عملی مجهز تر خواهند شد . روز سوم در نشست بامدادی روز سوم ، توجه شرکت کنندگان روی بررسی گزارش خبری کاملاً صریح و مقدمه خبری بسیار مهم متمرکز بود . طرح گفت و گوها بر گزارش های شرکت کنندگان درباره اظهارات روز گذشته بونیانگ وراچیت تمرکز داشت . یک مترجم دیگر به بررسی شیوه های متفاوتی پرداخت که طی آن جمله های معلوم و مجهول در زبان لائوسی به کار می رفت . به طور مثال به مقدمه خبری زیر ( در زبان انگلیسی ) توجه کنید . کشاورزان باید مناطق زیر کشت برنج خویش را گسترش دهند تا برای فصل خشک امسال مهیا باشند ، بونیانگ وراچیت ، معاون نخست وزیر ، دیروز گفت : در همین مقدمه خبری در زبان لائوسی به صورت زیر بیان می شود : بونیانگ وراچیت ، معاون نخست وزیر ، دیروز گفت کشاورزان باید مناطق کشت برنج خویش را گسترش دهند تا برای فصل خشک امسال مهیا باشند . بخش عمده تر نشست روز سوم روی سر خط های خبری ای که به طور تمرینی نگاشته شده متمرکز بود . کپسول های اطلاعاتی براساس سؤالات شش گانه کی ، کجا ، کی ، چه ، چرا ، و چگونه به زبان انگلیسی تهیه و برای شرکت کنندگان به زبان لائوسی ترجمه شد . از آنجا که سلطان برونئی بامداد همان روز طی یک سفر رسمی از وین تیان دیدار می کرد ، از شرکت کنندگان خواسته شد تا یک سر خط خبری صریح درباره این دیدار بنویسند . اطلاعات ارائه شده عبارت بود از : تمرین 1 ساطان بونئی امروی دیدار می کند . دیدار رسمی سه روزه از کشور . دو همسر سلطان ، وی را همراهی می کنند . تبادل نظر درباره سرمایه گذاری با رئیس جمهور . قرار است سلطان مبلغ 4 میلیارد کیپ به پروژه جاده سازی لائوس کمک کند . تمرین 2 اعلامیه امروز وزارت بهداشت . از ماه آوریل به بعد تعداد 50 نفر بستری شده اند . آلودگی مواد خوراکی براثر مواد آلاینده و گردوخاک . مجازات : یکصدهزارکیپ جریمه یا یک ماه زندان . در نشست شامگاهی ، از انولاک ، یکی از روزنامه نگاران وین تیان تایمز دعوت شد تا سخنان کوتاهی به زبان لائوسی درباره اهمیت تحقیق و پژوهش در روند گردآوری اطلاعات بیان کند . انولاک تجارت خویش در زمینة پوشش خبری مسائل زیست محیطی وین تیان را بازگو کرد . به دنبال آن توضیحاتی پیرامون اصول و مبانی پژوهش روزنامه نگاری ( ژورنالیسم ) ارائه شد . سپس ، شرکت کنندگان به بحث و تبادل نظر در این خصوص پرداختند که در گزارش های خویش درباره اثرات جاده سازی و گردوخاک ناشی از آن بر زندگانی و سلامت جامعه باید به دنبال چه باشند . بعدازظهر آن روز ، آنان در کوچه و کنار شهر و ساحل رود مکونگ به حرکت در آمدند تا با افراد مختلفی در این زمینه گفت و گو کنند . شامگاهان به کلاس کارگاهی بازگشتند تا یافته های خویش را گزارش دهند . به اعتقاد من ، شرکت کنندگان سعی داشتند توجه خویش را روی مسائل و مشکلات زیانبار ناشی از عملیات احداث جاده متمرکز ساخته و در عین حال جنبه های مثبت بالقوه احداث جاده های بهتر را نادیده انگارند . روز چهارم مسائل مطرح شده طی سه روز گذشته مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت : مفهوم روزنامه نگاری جامعه و مشارکت . جهت نشان دادن این مفاهیم ، من از یک نمای گرافیکی از یک جامعه ( که به صورت دایره نشان داده شده است ) و ژورنالیست ( که به صورت مثلث نشان داده شده است ) – که در سه موقعیت توزیع شده است ، استفاده کردم . خارج دایره نمایانگر « ژورنالیسم بی طرفانه » ( روزنامه نگاری متعارف ) بود ؛ بخش متداخل و درونی دایره نمایانگر مفهوم نسبی ژورنالیسم جامعه است . از شرکت کنندگان خواسته تشد تا موضع یا موقعیت خویش را مشخص کنند . واکنش آنان نشان داد که آنان نبه موقعیت ادراکی دوم که واقعیت های لائوس بیشتر بازتاب می دهد ، گرایش دارند . به اعتقاد آنان ، موقعیت اول این خطر را برای روزنامه نگاری در پی دارد که تحت تأثیر مسأله جامعه قرار گیرند و در نتیجه برداشت خویش از مسأله را به مخاطره اندازند . عجیب اینجاست که این ادراک ، به گزارش آنان در باره اخبار تشریفاتی دولت گسترش پیدا نکرد . موقعیت سوم ژورنالیسم بی طرفانه ، مورد پذیرش قرار نگرفت زیرا با ژورنالیسم لائوس تناسبی نداشت و بیش از حد نخبه گرایانه و جدا از حیات جامعه تلقی می شد . وظیفه کلیدی یک مدرس واداشتن دانشجویان – به عنوان روزنامه نگاران بلقوه – به این است که خوب مطالعه کنند ، به خوبی در جریان امور قرار گیرند ، نسبت به محیط اطراف خود حساس باشند ، در مورد اهداف زندگانی خویش تفکری انتقادی داشته باشند ، درباره مسائل و پیامدهایی که به واسطه گزارش های روزنامه نگاران برای جامعه به وجود می آید ، بنیدیشند . رویکرد منسجم و یکپارچه به آموزش روزنامه نگاری ، روی استفاده از مفاهیم و نظریه های رسانه ای به منظور آگاه سازی در مورد کار حرفه ای ، متمرکز است . مفهوم رسانه و رابطه آن با مردم و دولت طی یک الگوی بالا و پایین رونده با روزنامه نگاران لائوس که به عنوان ترازویی بین دولت در کفه راست و مردم در کفه چپ عمل می کردند ، نشان داده شد . در فاصله بین آنها منابع و سازمان های مرتبط با قضیه تهیه گزارش زیست محیطی قرار داشت . گفته شد که موقعیت این ترازو ، سطح و توازن موجود در گزارش های آنان درباره دولت و علایق جامعه را مشخص خواهد کرد . موقعیت نامتعادل تراوزی ژورنالیستی محیط رسانه ای لائوس مورد بحث قرار گرفت هر چند به شکل گنگ و سربسته . مفهوم اطلاعات – دانش – تجربه طی یک الگوی نردبانی نشان داده شد . اطلاعات به منزله داده های خالص گردآوری شده توسط دوزنامه نگاران تلفی می شد . از شرکت کنندگان خواسته می شد تا نظر خویش را درباره لزوم پردازش این اطلاعات و تبدیل آنها به دانش قابل استفاده بیان دارند . آن گاه می بایست دانش را توسط خوانندگان به عمل ( تجربه ) در آورند . لذا پردازش اطلاعات عبارت است از ترکیب عملی داده ها توسط روزنامه نگاران و مبدل کردن آنها به یک روایت معنی دار برای خوانندگان . تا به حال ، روزنامه نگاران در مشخص کردن افکار ، شناخت و کاربرد محتوای کارگاه نسبت به کار خود این الگو را مناسبت دانستند . درس گرفتن از اشتباهات آنها چه می کنند من چه می توانم بکنم رسانه ها رویداد گرا هستند شیفته قدرت و شخصیت هستند . ساده کردن بیش از حد مسائل . تمرکز روز کشمکش و مناقشه . پرداختن به مسائل بیش از پراختن به راه حل ها . گزارش موانع بیش از گزارش فرصت ها . با توجه به پیچیدگی های ترجمة مفاهیم و اصطلاعات تجریدی به زبان لائوس در انجام تمرین ها مطابق طرح ارائه شده ، مشکلاتی پدید آمد . کار تهیه گزارش های عملی از محل وقوع حادثه ، به نشست بعد از ظهر موکول شد . شرکت کنندگان ابتدا در مورد تمرینی که باید انجام دهند توجیه شدند و سپس برای مصاحبه با منابع دیگر درباره مسأله آلودگی مربوط به گردوخاک روانه شدند . منابع مورد مراجعه عبارت بودند از مأموران پلیس ، آموزگاران و دانش آموزان مدارس ، کاهن های معابد ، دست اندرکاران پروژه های جاده سازی ، و کارکنان سازمان های غیردولتی . آنان گزارش های خویش را در نشست ارائه دادند تا درباره چگونگی گزارشگری در کوچه و خیابان با همدیگر به بحث و تبادل نظر بپردازند . روز پنجم اطلاعاتی را که طی گشت و گذار شب گذشته در کوچه و خیابان های تاریک وین تیان به دست آورده بودم ، با دیگر شرکت کنندگان در میان گذاشتم و افکارم را درباره چیزهایی که امکان نگارش آن وجود داشت با آنان مطرح کردم . توجه آنان را به فقدان علایم هشدار دهندة شبانه در جاده های در دست احداث به عنوان نمونه ای از مسائل مربوط به جامعه جلب کردم . لزوم پرداختن به مسائل و موضوعات اجتماعی و نقش دوزنامه نگاران در رساندن آنها به گوش مسؤولان ذیربط مورد تأکید قرار گرفت . عوامل انگیزش ژورنالیستی به تفصیل مورد بحث و تبادل یظر واقع شد . بنابراین ، صرفنظر از آموش نحوة تهیه گزارش ، آنچه که در این کارگاه اهمیت بسیار داشت ، تداوم آموزش مربوط به تحولات رفتاری ژورنالیستی بود . بسیاری از نتایج آزمایشی کاستی های ژورنالیستی در لائوس ، به همان اندازة تهیة گزارش ، جنبه رفتاری دارد . وقتی که از شرکت کنندگان خواسته شد نیازهای آموزشی آینده نخویش را مشخص کنند ، نکات زیر را عنوان ساختند : پژوهش در زمینه ژورنالیسم ؛ مهارت های انجام مصاحبه ؛ نگارش ؛ بازدید از بر خی مراکز خاص جهت تهیه گزارش پیرامون موضوعات زیست محیطی . آن روز به نگارش و تنظیم گزارش هایی سپری شد که براساس اطلاعات به دست آمده در روزهای سوم و چهارم تهیه شده بود . شرکت کنندگان در مورد ساختار مقالات خبری کوچک و اهمیت صراحت ، درستی و تخصیص آنها توجیه شدند . در نشست شامگاهی ، شرکت کنندگان به مطالعه گزارش های همدیگر و اظهارنظر پیرامون آنها پرداختند . اگر چه ساختار یک مقالة خبری صریح در بسیاری از گزارش ها آشکار بود ، اما اشتباهات مفهومی از قبیل پشت گرمی به توصیف کنندگان پروتکل که ظاهراً در مقایسه با آیتم اصلی خبر جاذبه بیشتری داشت ، فراوان به چشم می خورد . 30 گزارش تهیه شده در اختیار روزنامه وین تیان تایمز قرار گرفت تا برخی از آ“ها را گزینش و احتمالاً به زبان انگلیسی ترجمه کرده و در صفحه هفتگی مقالات خود به چاپ رساند . بررسی بعد از کارگاهی تحول بالقوه در فرهنگ تهیه گزارش خبری در رسانه های لائوس ، مثل همه فرهنگ های دیگر ، عمدتاً از ابتکارات و سیاست سازی های سردبیران نشأت خواهد گرفت . کار شروع تحول در سطح واقعات اساسی بسیار دشوار خواهد بود ، هر چند این امر با تعلیمات متعاقب ، غیر ممکن نیست . بازتاب عملکرد شرکت کنندگان طی دو دوره کارگاهی در وین تیان ، نیاز به ارائه تعلیمات و آموزش هایی به تصمیم گیرندگان و تعیین کنندگان خط مشی ، از قبیل سردبیران ، روزنامه نگاران ارشد و تعلیم دهندگان رسانه های لائوس را مورد تأکید قرار می دهد . دانش و مهارت های کسب شده از طریق کارگاه ها طرح فعالیت های دیگری برای شرکت کنندگان به دست می دهد . با وجود این ، تاکنون ، واکنش کلی شرکت کنندگان نشان داده است که اگر چه اطلاعات ، مفاهیم ، و مهارت های تعلیم یافته در کارگاه های آموزشی سودبخش است ولی به کار بستی آنها در وظایف روزمره گزارشگران عادی اصولاً به واسطه فرهنگ ویرایش درونسازمانی محدود می شود . بر مبنای این اصل که تجربه بهترین آموزگار است ، تعلیم دهندگان آینده باید متوجه باشند که ابزار تقویت نفس از طریق اجرای برنامه های آموزشی مشروحه زیر ممکن است تأثیر گذارتر باشد : کارگاه کاربرد ژورنالیسم جامعه برای سردبیران تعلیم تعلیم دهندگان در زمینه ژورنالیسم جامعه کارگاه اول ممکن است توجه خود را روی بازتاب انتقادی فلسفه سردبیری در لائوس ، فراینده تصمیم گیری هدر مورد خبر ، ضوابط رسانه ای و شیوه های رسانه ای ، متمرکز سازد . استراتژی تعلیم آزمایشی ممکن است توجه خود را روی نشست های گفت و گوی جامعه ، ایفای نقش و فرضیات متمرکز کند . کارگاه دوم که جنبه عملی بیشتری دارد ، ممکن است روش شناسی های آموزش و توسعه ابزار تعلیماتی ژورنالیسم متناسب با فرهنگ لائوس را در کانون توجه خود قرار دهد . گزینه های عملی را می توان جهت آغاز اصلاحات مترقیانه در کار روزنامه نگاری در لائوس فراهم ساخت . در حقیقت نقطه ضعف برنامه های تعلیماتی ویژه ، فقدان ارزیابی در دوره بعد از آموزش است . کارگاه تعلیماتی اخیر لائوس ، به علت نبود حمایت مالی لازم ، با وجودی که از بسیاری جهات ثمربخش می باشد ، در انتظار اجرای یک برنامه تکمیلی است . به خاطرحصول یک نتیجه آموزشی کارآمدتر ، برنامه های آینده باید با یک نظارت و مراقبت پیش کارگاهی از سوی جامعه همراه باشد . این نظارت باید در برنامه گنجانده شود . به طور مثال ، تعلیم دهندگان باید دست کم دو روز قبل از شروع فعالیت کارگاه در محل آن حضور به هم رسانند . آنان به اتفاق با یک تعلیم دهنده کار خواهند کرد که برنامه ریزی بنیادین ، به ویژه هماهنگی با سخنرانان میهمان ، و گزینش اماکن مناسبی جهت مراجعه و تهیه گزارش ، را آغاز خواهد کرد . کارشناسان در زمینه های مرتبط با فعالیت های کارگاه باید قبلاً شناسانن شده و نماز آنان برای سخنرانی درباره عناوین و سرخط های تعیین شده ، دعوت شود . برگزاری نشست های گفت و گو با نمایندگان جامعه نیز باید پیش بینی شود. پی نوشت ها : ارتباط شخصی ، شاون پیکلی ، از نیروهای داوطلب سازمان ملل ، استادیار زبان انگلیسی ، وین تیان تایمز ، 27 مه 1998 . گزارشگری در جامعه در بافت کارگاهی در لائوس به عنوان یک تنرین گزارشگری برای شرکت کنندگان تشریح شد . در این شیوه گزارشگری اولویت خبری عمده ای به دیدگاه های مردم داده می شود . مردم نیز به نوبه خود نه به عنوان اعضای منفعل جوامع منزوی بلکه به منزله شهروندان دارای مسؤولیت های مدنی برای کار در راه خود اتکایی برای بهبود شرایط اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی خویش ، تلقی می شوند . در واقع ، گزارشگری جامعه گرایانه به منظور مشارکت دادن رسانه ها در پیوند با مردم برای یافتن راه حل هایی برای مسائل و مشکلات محلی ساخته و پرداخته شده است . این اصطلاح به صورتی هم معنی با گزارشگری جامعه گرایانه به کار برده شد . فلسفه و اهداف « توسعه ژورنالیسم » را که از تمرین ارتباطات توسعه در کشورهای در حال توسعه در دهه 1960 استنتاج شده است ، تشریح کردم . منابع Morgan , Frank & Loo, Eric "Media in Laos" in Media in Asia, Gunaratne. Shelton ( ed ), Sage, New Delhi, 2000 . این مقاله در تاریخ دوازدهم اوت 2000 در کنوانسیون سالانه AEJMC در فونیکس ، اریزونا ، ارائه شد . نوشته: اریک لو Eric Loo ترجمه: حسن نورائی بیدخت
چهارشنبه ، ۱۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شارا]
[مشاهده در: www.shara.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها