محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826562315
رزمنده ای که گلوله آرپی جی رفت توی بازویش را بشناسید
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): زندگی نامه روایی شهید غلامرضا رهبر خبرنگار دوران دفاع مقدس تحت عنوان «نیمه پنهان ماه» از سوی انتشارات روایت فتح منتشر شد.زندگی نامه روایی شهید غلامرضا رهبر خبرنگار دوران دفاع مقدس تحت عنوان «نیمه پنهان ماه» در 72 صفحه براساس خاطراتی از فریبا انصاری همسرشهید توسط ابوالفضل طاهرخانی تألیف و در موسسه روایت فتح منتشر شد. بخش هایی از این کتاب را با هم می خوانیم. *همین جوری قبولش دارم! بار اول، تنهایی به خواستگاری ام آمد. با گل و شیرینی و لبخندی که بر لب داشت. با پدر و مادرم صحبت کرد. یادم است در همان موقع مادرم بهش گفت «فریبا فقط از خونه رفته مدرسه و از مدرسه اومده خونه. آشپزیش هم تعریفی نداره» در جواب مادرم گفت «همین جوری قبولش دارم.» بعد دو نفری رفتیم توی اتاقی نشستیم و حرف هایمان را زدیم «روز اول که شما رو دیدم با خودم گفتم این دختریه که دنبالش می گشتم نگشته بودم، سرنوشت آورده بود دم در خونمون. حالا که به اینجا رسیدیم، بذار همه چی رو رک و راست بگم! به اندازه ی حقوق می گیرم که زندگی روزمره تون بچرخه. بیش تر موقع ها توی مأموریتم. باید آمادگیش رو داشته باشی خوب فکراتو بکن، اگه دیدی با شرایطم می تونی زندگی کنی، بسم الله ...» گفتم «چه شرایطی؟» گفت «اگه رفتم مأموریت، رفتنم دست خودمه، اما برگشتنم دست خودم نیست جاهایی می رم که ممکنه برگشتی تو کار نباشه.» گفتم «می فهمم چی می گین، حاضرم با هر شرایطی با شما زندگی کنم.» *لبخند امام به خبرنگار جنگ بعد از عقدمان رفتیم ملاقات خصوصی با امام خمینی، دو نفری به همراه بابام سوار ماشین ژیانش شدیم برای اینکه سر وقت برسیم، توی خیابان های تهران ویراژ می داد. همین که رسیدیم، گفتم «هیچ فکر نمی کردم با این ژیان به موقع برسیم» دستش را روی داشبود زد و گفت «فلفل نبین چه ریزه، بشکن ببین چه تیزه!» سربالایی جماران را که می رفتیم آسمان صاف بود و برگ های درختان به نسیم خنکی نوازش می شدند. بعد از چند دقیقه رسیدیم و منتظر ماندیم تا نوبت مان بشود. همین که صدایمان کردند، اول من داخل شدم، بعد غلامرضا و پدرم. یکی از همراهان، معرفی اش کرد «آقای غلامرضا رهبر، خبرنگار جبهه هستن» اما نگاهی بهش کرد و لبخندی زد و زیر لب دعایی خواند. بعد به من نگاه کرد. نگاهش مهربان بود و پدرانه. یادم است بابام با لهجه جنوبی گفت «خدا حفظت کنه، آقا!». *ماجرای رزمنده ای که گلوله آرپی جی رفت توی بازویش گاهی اوقات عکس هایی که گرفته بود نشانم می داد. یک عکسی که خیلی ناراحت کننده بود مربوط می شد به رزمنده ی که گلوله آرپی جی رفته بود توی بازویش، اما منفجر نشده بود، می گفت «وقتی که خبر دادن چنین کسی رو آوردن بیمارستان، رفتم سراغش، قرار بود دکترها عملش کنن تا گلوله رو از بازوش در بیارن، اما احتمال می دادن گلوله منفجر بشه، فرستاده بودن دنبال بچه های گروه تخریب تا بیان گلوله رو خنثی کنن.» *هدیه غافلگیرکننده شهید به همسرش چه بود؟ یادم است یک روز توی خانه نشسته بودیم و صحبت می کردیم، وسط صحبت هایش گفت «می خوام بهت هدیه بدم» اسم هدیه را که شنیدم، توی دلم خوشحال شدم با خودم می گفتم «یعنی چی برام خریده؟» ناخودآگاه نگاهم رفت به سمت کوله پشتی اش که گوشه ی اتاق قرار داشت و همیشه آن را با خودش می برد. گفت «اگه تونستی حدس بزنی چه هدیه ای برات دارم، یه جایزه دیگه ام پیشم داری.» هر چه فکر کردم به نتیجه ای نرسیدم با نگاه مهربانش سکوت کرده بود و لبخند می زد و می گفت «حدس زدی؟» گفتم «من فکرم به جایی نرسید بگو اینقدر اذیتم نکن» گفت «امروز بالاخره بعد از چند ماه قرآن رو ختم کردم» گفتم «خداوند قبول کنه» گفت «اگه قبول کنی، ثواب این ختم رو به شما هدیه می کنم» لبخندی زدم و گفتم «منو غافلگیر کردی!» گفت «یعنی ازم قبول می کنی؟» گفتم «هدیه با ارزشیه دعا کن قدرش رو بدونم». *ترکش های اسم دار یک روز توی خانه نشسته بودم که تلفن زنگ خورد آن زمان رفته بود از عملیات والفجر هشت گزارش تهیه کند گوشی را که برداشم، با شنیدن صدایش خوشحال شدم گفت «یه چیزی بهت می گم هول نکنی. یکه کم زخمی شده ام، الانم توی بیمارستانم می تونی بیای ملاقاتم، اما اصلاً نگران نباش، چیزیم نشده.» به فرهاد تلفن زدم، به همراه مادرش آمد و به بیمارستان رفتیم. روی تخت بیمارستان که دیدمش، گریه نکردم ، اما ترسیدم سر و صورتش پر از ترکش های ریز بود گوشش به شدت آسیب دیده بود. چهره اش به طور سطحی سوخته بود و چشمانش قرمز شده بود نگران بودم که نکند بینایی اش را از دست بدهد گفت «نترس طوری نمی شه» بعد به صورتش اشاره کرد و ادامه داد «این ترکش هایی که می بینی، از قبل اسمم رویشان نوشته شده بود، نوشته بود که بیان و به سر و صورت من بخورن». *ماجرای دیدار هاشمی و شهید رهبر مدتی در بیمارستان اهواز بستری بود، اما بعد به تهران رفتیم تا گوشش را معالجه کند، ظاهراً پزشکان می گفتند عملش خوب بوده، اما خودش می گفت: «مرتب توی گوشم صدای چهچه بلبل می شنوم.» زمانی که توی بیمارستان پاستور تهران بستری بود، فرهاد می گفت «یه روز آقای هاشمی رئیس سازمان صدا و سیما اومد بیمارستان، ملاقات داداش. بعد از احوالپرسی گفته بود «تو خدمت زیادی به جنگ کردی، حالا وقتشه یه کم استراحت کنی، اگه موافق باشی، بفرستمت تو یکی از نمایندگی های کشورهای اروپایی کار کنی.» گفته بود «تا زمانی که جنگه، رفتن به جبهه رو به هر جای دیگه ترجیح می دهم.»
دوشنبه ، ۱۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]
-
گوناگون
پربازدیدترینها