تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867469492
خطر افزایش سرمایه های بی رویه
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>بیمه و بانک>در چند سال اخیر با رشد بهره بانکی و کمبود منابع بانکی، شرکت های بورسی برای اجرای طرح های توسعه و افزایش نقدینگی به ناچار، با کاهش استفاده از منابع بانکی دست به افزایش سرمایه های پی درپی زدند تا جایی که رشد سرمایه های شرکت ها، افزایش فروش و بالطبع سود متناسب با آن را ایجاد نمی کند.به گزارش شفا آنلاین ، به همین دلیل دریافت منابع مالی به صورتی که بیشتر از سهام داران دریافت شود تا خارج از شرکت مانند بانک ها، خوشایند سهام دار نخواهد بود که در ادامه این مقاله چرایی آن توضیح داده خواهد شد. به تازگی یک شرکت فولادی، برای اجرای طرح های توسعه خود، دست به یک افزایش سرمایه دوهزارو ٥٠٠ میلیاردتومانی زد که تقریبا تمامی بودجه مورد نیاز از طریق سرمایه سهام دار تأمین شده است. سرمایه شرکت به هفت هزارو ٥٠٠ میلیارد تومان می رسد درحالی که فروش شرکت تقریبا ٩ هزار میلیارد تومان است. یک شرکت بزرگ تولید کننده فلزات رنگین، سرمایه خود را به چهار هزارو ٣٠٠ میلیارد تومان رساند درحالی که فروش شرکت چهار هزارو ٤٠٠ میلیارد تومان است. یک شرکت تولید کننده سنگ آهن با سرمایه دوهزارو ٤٠٠ میلیارد تومانی و فروش ذو هزار میلیارد تومانی وضعیت بدتری را نشان می دهد و... گرچه ممکن است در صورت مالی تلفیقی این شرکت ها، شرایط بهتر باشد، اما مشکل کماکان پابرجاست. اینها نمونه ای از مشکلی است که در آن فروش نسبت به سرمایه شرکت، به دلیل افزایش سرمایه های متمادی و رکود و کاهش قیمت کالاها، کاهش چشمگیری دارد. زمانی نه چندان دور فروش به طور متوسط بین شش تا ١٠ برابر سرمایه شرکت ها بود، ولی هم اکنون این نسبت دو تا چهار برابر و حتی در بعضی شرکت ها به کمتر از یک رسیده است. اما چرا تجهیز منابع مورد نیاز از طریق سرمایه سهام دار باید نگران کننده تلقی شود درحالی که از خروج منابع مالی از شرکت جلوگیری می کند، سبب وابسته نبودن به منابع خارجی می شود و هزینه های مالی را کاهش می دهد. نگرانی آنجاست که وقتی سرمایه شرکت رقیق شود، افزایش فروش شرکت چه بر اثر افزایش قیمت کالا صورت گیرد که در بهترین حالت بهای تمام شده هم ثابت بماند و چه بر اثر تعداد فروش باشد که حاشیه سود را در بهترین حالت کمی هم به دلیل هزینه های ثابت، افزایش دهد، باز هم تغییر سود چندانی در سرمایه سنگین افزایش داده شده، ایجاد نمی کند، همچنین اهرم مرکب مناسب هم تأثیر مطلوبی در سود هر سهم ندارد. به دلایلی که ذکر شد چشم انداز سودآوری در آینده مطلوب نیست و به همین دلیل از انگیزه ورود به بورس می کاهد، زیرا کسی در بورس سرمایه گذاری می کند که عایدی بیشتری نسبت به سود اوراق یا بانک داشته باشد یا امید به افزایش سود در آینده، او را به سرمایه گذاری در بورس ترغیب کند، آن هم به دلیل ریسک بیشتری که تقبل می کند، اما وضعیت فعلی بورس عایدی قوی تری از نظر سود نقدی نسبت به بانک ها ندارد و به دلیل سرمایه سنگین شرکت ها، امیدی هم به افزایش سود مطلوب در آینده وجود ندارد که این موضوع می تواند رکود فعلی بورس را طولانی تر کند. در سال های ٨٢ تا ٨٤، افزایش سرمایه های زیادی صورت گرفت اما نسبت منابع مالی استفاده شده، بهینه بود، منابع بانکی ارزان تر و صندوق ذخیره ارزی در دسترس بود و حدود ١٠ تا ٢٠ درصد منابع مورد نیاز از طریق افزایش سرمایه تأمین می شد، اما درحال حاضر ٧٠ تا ١٠٠ درصد منابع مورد نیاز از سرمایه سهام دار تأمین می شود و به همین دلیل است که فروش، نسبت به سرمایه شرکت، رشد کمتری دارد. گرچه درک می کنم بازده سرمایه گذاری در استفاده از منابع بانکی به دلیل بهره بالا، هزینه سرمایه را پوشش نمی دهد و شرکت ها از روی ناچاری و به اجبار این گونه سنگین افزایش سرمایه می دهند و بورس هم نمی تواند راه توسعه شرکت را ببندد، اما رکودی طولانی در کمین بورس خواهد بود. به نظر می رسد شرکت ها می توانند با رصدکردن نسبت های مالی، در صورت لزوم، اجرای طرح ها را به تأخیر بیندازند یا توسعه را کندتر کنند تا زمان رفع تحریم ها از منابع ارزان تر داخلی و خارجی با تکنولوژی برتر در آینده نزدیک استفاده کنند و اگر زمان برای توسعه شرکت اهمیت بیشتری دارد، با کاهش تقسیم سود در مجامع و استفاده از سود انباشته یا هماهنگی با سهام داران عمده برای تاخیر در پرداخت سود نقدی آنها، طرح های خود را به پیش ببرند تا زمانی که بعد از رفع تحریم و دریافت منابع مالی مناسب، تکلیف سود انباشته را مشخص کنند.شرق
دوشنبه ، ۱۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها