محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831330179
هرکه حیات طیب در دنیا و آخرت می خواهد، باید کار صالح انجام دهد
واضح آرشیو وب فارسی:عقیق: آیت الله مظاهری در درس اخلاق اخیر خود گفت: قرآن می فرماید هرکه حیات طیب در دنیا و حیات طیب تر در آخرت بخواهد، باید کار صالح و شایسته مدام در زندگی او باشد.عقیق :متن درس اخلاق اخیر آیت الله مظاهری برای علاقه مندان در پی می آید. بحث ما در این چند هفته راجع به کار و تلاش و کوشش بود. یعنی مقدس ترین چیزها و همه چیز مربوط به آن. هر عزت و شوکتی و هر درجه ای در دنیا و آخرت مرهون کار و تلاش و کوشش است. به قول قرآن حیات طیّب در دنیا و آخرت مرهون کار و تلاش و کوشش است: «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُونَ» [۱] هرکه حیات طیب در دنیا و حیات طیب تر در آخرت بخواهد، باید کار صالح و شایسته مدام در زندگی او باشد. این کار را منقسم کرده اند به پنج قسم: کار عبادی، کار فرهنگی، کار تولیدی، کار توزیعی و کار خدماتی. راجع به کار عبادی صحبت کردم و دیدیم از نظر قرآن اگر کسی کار عبادی نداشته باشد، اگر کسی متقی نباشد، بیچاره و بدبخت است. نه تنها شخصیّت فردی و شخصیّت اجتماعی ندارد، بلکه زندگی او تباه است. به قول قرآن زندگی منهای تقوا، تاریک است. زندگی منهای تقوا، نظیر کسی است که ساختمانی لب درّۀ سیل زده بسازد. در این کار عبادی فی الجمله صحبت کردم و هرکه بخواهد عاقبت به خیر باشد، باید متقی باشد. راجع به کار فرهنگی نیز فی الجمله صحبت کردم. آن ملتی که سواد ندارد و فرهنگ ندارد، معلوم است باید در مقابل دیگران متواضع باشد. بدبخت ترین افراد و بدبخت ترین اجتماع، اجتماعی است که از نظر علمی احتیاج به دیگران داشته باشد. لذا همه باید کار و تلاش و کوشش کنند و از نظر علمی خودکفا باشند. هر ملتی که از نظر علمی خودکفا نشد، باید دیگران ذخائرش را ببلعند و این هم در مقابل استکبار و در مقابل ظالم متواضع باشد و زیر بار ظلم رود و بدترین بدبختی ها اینست که فردی یا اجتماعی نه تنها زیر بارظلم رود، بلکه تواضع هم داشته باشد. سوّم، کار تولیدی نظیر زراعت و صنعت است. ما اگر اقتصاد می خواهیم، باید اقتصادمان اقتصاد مقاومتی باشد و ملتی که اقتصاد مقاومتی نداشته باشد، اقتصاد او مریض است، بلکه اقتصاد ندارد و زیر دست است و باید از دیگران استفاده کند. در این باره هم فی الجمله صحبت کردم و دیدیم اگر ملتی بخواهد آقا باشد، باید از نظر تولید خودکفا باشد. چهارم، کار توزیعی است که هفتۀ گذشته قول دادم که امشب دربارۀ آن صحبت کنم. مراد از کار و تلاش و کوشش توزیعی اینست که آن تولید را به طور شایسته تقسیم کند. مثل کاسب ها و تاجرها و بانک ها و مؤسسات عمومی اگر بدی در آنها نباشد و بالاخره کاسب و تاجر. حال گاهی کاسب جزء یا تاجر جزء است، اما گاهی تجارت و کسب عمومی و ملی و جهانی است. همۀ اینها باید باشد و ملتی که تجارت نداشته باشد، اگر تولید هم داشته باشد، تولیدش را دیگران می خورند و یا از بین می رود. چند روز قبل سایت ها خیلی اصرار داشتند در اینکه می خواهند سیب زمینی ها را امحاء و نابود کنند و آتش بزنند و زیر خاک کنند. معلوم است ملّتی که تجارت سالم و کسب سالم نداشته باشد، به همین جاها می رسد. این کار توزیعی که کار تولیدی متوقّف بر آن است، این نیز متوقّف بر کار تولیدی است و شرایطی دارد. اگر شرایطش باشد، معلوم است چشم روشنی برای دنیا و ملّت و برای فرد خواهد شد. اصلاً کار تولیدی متوقّف بر توزیع است. شرط اوّلش اینست که این کسب و تجارت از خودش باشد و از دیگران نباشد. یعنی خودکفا باشد. اگر ملتی تجارت و کسبش از دیگران شد و به عبارت دیگر صادرات نداشت، بلکه همه چیز در زندگی او از واردات بود؛ خوراکش وارداتی بود، ماشین سواری او وارداتی بود و زندگی تجملی او وارداتی بود و بالاخره کسب و کار توزیعی او روی توزیع دشمن، یعنی روی واردات می گشت، معلوم است که این ملت سرافراز نخواهد شد. معلوم است این ملت به بدبختی ها گرفتار خواهد شد. البته این را نیز توجه کنیم که در کار تولیدی صحبت کردم و گفتم ما از نظر تولیدمان باید خودکفا باشیم و احتیاج به دیگران نداشته باشیم. در وقتی می توانیم خودکفا باشیم که مثلاً صنعت ما نمره اول باشد. بعد از سی چهل سال هنوز ماشین های خارجی روی دست ماشین های داخلی را آورده است. مردم زیر بار صنعت ایران نمی روند و این خیلی ننگ و زشت است. کار محکم و سالم را ما باید بکنیم برای اینکه ما مثل پیغمبری داریم که روایت هست که پیغمبر اکرم(ص) به دست مبارکشان کسی را در قبر گذاشتند و معلوم می شود آدم خوبی بوده است. پیغمبر اکرم(ص) محکم کاری می کردند و لحد را خیلی محکم می ساختند. کسی گفت یا رسول الله! این چه فایده دارد، یک ساعت دیگر خراب می شود و بالاخره لحد فرو می ریزد و شما اینقدر محکم کاری می کنید!؟ آقا یک جمله دارند و یک سرمشق برای همۀ ما و مخصوصاً جوان های ماست؛ فرمودند: «أنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْعَبْدَ إِذَا عَمِلَ عَمَلًا أَحْکَمَهُ» [۲] خدا دوست دارد کسی را که محکم کار باشد و کارش، روی دست دیگران باشد و بالاخره اینطور نباشد که صنعت دیگران بهتر از صنعت این باشد و این به صنعت دیگران احتیاج داشته باشد برای اینکه مرغوب تر و بهتر است. ما در این سی چهل سال باید از نظر تولید در همه چیز خودکفا شده باشیم و هیچ احتیاجی به غربی ها و شرقی ها نداشته باشیم، اما مهم تر از این، ما باید در این سی چهل ساله جنس و کار و صنعتمان محکم تر و عالی تر و زیباتر از دنیا باشد؛ اما اینطور نیست و ننگ است. و خدا ما را دوست ندارد، برای اینکه محکم کار و زیباکار نیستیم و بالاخره کار تولیدی ما نقص دارد. در توزیع نیز باید چنین باشد. اوّل چیزی که در توزیع هست، اینکه باید چیزی را که توزیع می کند زیبا و محکم و عالی باشد و اتّفاقا ما در این سی چهل ساله این نقص را داریم. اوّلاً نتوانسته ایم از نظر صنعت به جایی برسیم، به طوری که نه تنها هواپیما نداریم، بلکه قطعات یدکی هم نداریم. این ننگ است و گناهش بزرگ است، اما مهم تر اینکه آنچه را که ساخته ایم ناقص است. کار استکبار جهانی زیباتر و محکم تر و خواه ناخواه مشتری بیشتری دارد و خیلی وقت ها کار تولیدی ما روی دست ما می ماند. این خیلی مصیبت است. مصیبت فقط این نیست که کسی پدرش بمیرد و یا کسی فقیر باشد، یکی از مصائب بزرگ اینست که ملّتی تولید نداشته باشد و احتیاج به دیگران داشته باشد در صنعت و زراعت؛ اما مشکل بالاتر از این، اینکه اگر صنعتی هم دارد، صنعت زیبا و عالی و محکم و مورد رغبت نباشد. لذا اول چیزی که در کار توزیعی هست، اینکه باید محکم و زیبا باشد. به طوری که دیگران به صنعت ما رغبت داشته باشند و اینکه صنعت ما صادرات داشته باشد. این اوّلین شرطی است که در هرکاری هست و گفتم این جمله، جملۀ محکمی از پیغمبر بود که می خواستند لحد قبر درست کنند و خیلی محکم کاری می کردند. حال اگر ملتی بخواهد اتومبیل درست کند، ببینید که پیغمبر درباره اش چه می گوید! یا ملتی بخواهد صنعت تحویل جامعه دهد و تحویل ایران دهد، ببینید اهل بیت «سلام الله علیهم» درباره اش چه می گویند! این شرط اول است و بد است که من بگویم که نداریم و ما محکم کار و زیباکار نیستیم. ما سر هم انداز هستیم و این سر هم اندازی به مسلمان نمی خورد و مسلمان سرهم انداز نیست. مسلمان آنست که باطنش بهتر از ظاهرش است و آن مسلمانی که ظاهرش بهتر از باطنش باشد، پیغمبر اکرم «صلّی الله علیه وآله وسلّم» فرمودند: «لَیسَ مِنّا»، این اصلاً مسلمان نیست. [۳] شرط دوّم در این کار توزیعی اینست که باید انصاف باشد. باید جنسی را که به دیگران می دهیم با انصاف این جنس را توزیع کنیم و آدم بی انصاف از نظر اهل بیت(ع) مسلمان واقعی نیست. اصلاً بازار باید تک نرخی باشد و روی این تک نرخی در اقتصاد دینی و اقتصاد روز خیلی سفارش شده است. اقتصاددانان خیلی سفارش روی این انصاف دارند. به اندازه ای که پیغمبر اکرم (ص) می فرمایند: آقای تاجر و آقای کاسب! چیز بخر و چیز بفروش و هرگاه احتیاج شبانه روز تو تمام شد، هرچه خریدی به همان قدر بفروش و چیزی روی آن نگیر و هرچه خریدی به همان قدر بفروش. [۴] این اسلام است و این گفتۀ پیغمبر اکرم (ص) است. یک نرخ در همه جا حکمفرما باشد. تک نرخی و انصاف باشد. دربارۀ انصاف اگر خیلی بالا رویم اینست که لاأقل یک دهم باشد، امّا به قول عوام بیر بیر هم خیلی کم است (یعنی این سود را سود حساب نمی کنند) و این خیلی مصیبت است. روایتی داریم و روایت را می خوانم و ببینید که به راستی باید برای این کارها و وضعمان گریه کنیم یا نه! امام صادق(ع) یکی از افراد امین را خواستند و خدمت حضرت آمد. این فرد غلامی بوده که امام صادق(ع) او را آزاد کرده است. امام صادق(ع) فرمودند: من از نظر اقتصادی در مضیقه هستم، لذا تصمیم گرفته ام مضاربه کنم. پول از من و کار از تو و هرچه درآمد داشت، تقسیم می کنیم. می گوید: امام صادق(ع) هزار درهم به من دادند. آن وقت ها پول کیسه ای بود و این شخص می گوید یک کیسه هزار درهم به من دادند کهمن مضاربه کنم. من جنسی را خریدم و با قافله از مدینه به سمت شام حرکت کردم. می گوید نرسیده به شام قافلۀ تجّار از شام برمی گشت. از آنها پرسیدیم این جنسی که ما داریم در شام کساد است یا نه؟ گفتند: بازار گرم است. می گوید: ما تصمیم گرفتیم الان که جنسمان داغ است، دو برابر بفروشیم. می گوید به شام آمدیم و دیدیم که خوب می خرند و من جنس را دوبرابر فروختم و هزار درهم، دو هزار درهم شد و خیلی خوشحال شدم که توانستم خدمتی به امام صادق(ع) کنم و هزار درهم ایشان را دوهزار درهم کردم. آمدم خدمت امام صادق و خودم چیزی برنداشتم و کیسه ها را در مقابل امام صادق(ع) گذاشتم. امام صادق(ع) تعجّب کردند و نگاه خیره ای به پول ها کردند و پرسیدند اینها کجا بوده است؟ قضیه را گفتم که بازار گرم بود و توانستیم دوبرابر بفروشیم و هزار درهم از شماست و آن هزار درهم استفاده هم از شما باشد. آقا امام صادق هزار درهم خودشان را برداشتند و هزار درهم را در مقابل من گذاشتند و فرمودند: این پول ها به درد ما نمی خورد. بالاخره امام صادق پول را قبول نکردند و مضاربه را فسخ کردند و پولشان را برداشتند و آنچه او استفاد کرده بود به او دادند. امام صادق(ع) جمله ای دارند و جمله خیلی تکان دهنده است. امام صادق(ع) فرمودند: «مُجَالَدَةُ السُّیُوفِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ الْحَلَال» [۵] با دشمن شمشیربازی کنی یا پول حلال به دست آوری، آن شمشیر بازی آسان تر از به دست آوردن پول حلال است. بالاخره امام صادق(ع) پول را قبول نکردند و گفتند این کاسبی نشد. الان اقتصاد ما مریض است و یکی از عللش اینست که نه تنها تک نرخی نداریم و یک دهم سود نداریم، بلکه بعضی اوقات کار می رسد به اینجا که با رباخواری و سود و امثال اینها، خانۀ مردم را با سه چهار میلیون جمع می کنیم. خیلی وقت ها آمده اند پیش من و گفته اند خانه ام را بانک به هفت هشت میلیون جمع کرده است. خانه چندین میلیون قیمت داشته و چون این نتوانسته است سود و ربا را بدهد، خانه جمع شده است. چند روز قبل خانمی پیش من آمد و گفت یک شلوار بچه گانه هفتۀ گذشته برای بچه ام به شش هزار تومان خریده ام و الان برای دیگری به سیزده هزار تومان خریدم. هر مغازه یک نرخی دارد و هرکه به هرچه بتواند می فروشد و این نمی شود. باید هرکسی هرچه می تواند استفاده کم بگیرد. این مسلمانی و قانون مواسات است. هرچه کمتر باشد، خوشحال تر باشد. اگر توزیع روی بی انصافی رفت، اول مصیبتش اینست که این پول برکت ندارد و این عاقبت به خیر نمی شود. زحمت ها می کشد برای جمع کردن برای اولاد و ناگهان ورشکسته می شود یا بدتر از ورشکسته شدن، پولش به دست ورثه می افتد و ورثه کشت و کشتار می کنند برای تقسیم ارث و بعد اصل ارث نابود می شود. می گویند پول عاقبت به خیر نشد. در روایات داریم چیزی که موجب ورشکستگی می شود و چیزی که موجب می شود عاقبت انسان به خیر نشود، بی انصافی است. البته بی انصافی، در اقتصاد هست و در غیراقتصاد هم هست. بی انصافی راجع به اینکه آنچه او می داند، می خواهد در جامعه حکمفرما شود. انصاف و عدالت در حرف زدن و کار کردن هم هست و آن بحث دیگریست که الان مورد بحث ما نیست. این چیزها خیلی حرف دارد و اصلاً اقتصاد وابسته به همین حرف هاست. سوم اینکه اگر می تواند نسیه دهد، حتماً نسیه دهد. البته به کسانی که بیچاره و درمانده و وامانده هستند و نه نسیه های امروزی. نسیه های امروز نسیه نیست، بلکه رباخواری و بازی است. تاجر و کاسب به راستی نسیه دهد. مثلاً کسی ندارد و درمانده است و این پول به عنوان قرض الحسنه به او دهد و بعد همان پول را پس بگیرد. این به اندازه ای اهمیّت دارد که قرآن به خصوص دربارۀ آن صحبت می کند و می فرماید: «فَنَظِرَةٌ إِلَى مَیْسَرَةٍ» [۶] نسیه بده و این نسیه دادن تو یک نحو قرض الحسنه است و اگر ندارد، به او مهلت بده تا هروقت که می تواند بدهد. این هم به اندازه ای اهمیت دارد که در روایات داریم اگر کسی به دیگری کمک کند، خیلی ثواب دارد. کمک به مسلمان ها از حج و عمره و از هر جهاد و از هر کربلایی بالاتر است. هر ثوابی را که شما حساب کنید، در مقابلش خدمت به خلق خدا و کمک به مستضعفین و کمک به درماندگان، ثوابش بیشتر است؛ پیغمبر اکرم «صلّی الله علیه وآله وسلّم» می فرمایند: قرض الحسنه دادن یعنی هجده برابر کمک کرده است. [۷] انسان بتواند قرض الحسنه بدهد یعنی همان پولی که داده، پس بگیرد، ولو از نظر قدرت خرید هم خیلی تفاوت می کند. معلوم است اگر کسی یک میلیون بدهد و یک سال دیگر یک میلیون بگیرد، از نظر قدرت خرید تفاوت می کند و این ثواب ها به خاطر همین قدرت خرید است و بالاخره قرض الحسنه خیلی ثواب دارد. کمک کردن به درمانده و محتاج و این باید باشد. اتفاقا بانک ها این کار را ندارند و کارکرد و تأخیر سود روی سود و امثال اینها را دارند. بازار بدتر از بانک ها و بانک ها بدتر از بازار شده و اینها مصیبت بزرگی در توزیع و کار توزیعی شده است. گرچه در روایات داریم که «الکاسب حبیب الله»، ولی با این حال، ناگهان با این اوضاع موجب می شود که گران فروشی ها و تورم ها و رکودها باشد و همۀ این تورم ها و رکودها و همه این تنزّل پول ها گسترده شود. این تنزل پول را سبک نشمارید. من یادم هست که در اول نظام ما دلار هفت تومان بود و ریال صعودی ها سه تومان بود. یک وقتی می خواستند یک بازار آشفته در مدینه درست کنند و من یادم نمی رود که خیلی عصبانی شدم و اینطرف و آنطرف زدم که ریال که نمی شود گران شود. گران شدن دلار، یعنی بدبختی که ما الان این بدبختی را داریم. خیلی عجیب است و هفت تومان الان شده چندین هزار تومان. اینها از کجا سرچشمه گرفته است؟ به اسلام عمل نمی کنیم و وقتی به اسلام عزیز عمل نکردیم، خودمان بدی داریم و آتش را می افروزیم و خشک و تر می سوزند. این کار توزیعی ما الان یک مصیبت بزرگی برای جامعۀ ما شده است. اقتصاد ما حسابی مریض است برای اینکه کار توزیعی ما مریض است و اگر ما مملکت می خواهیم و آقایی و سرافرازی می خواهیم و اگر می خواهیم حرف اول را در دنیا بزنیم، باید اقتصادمان را سالم کنیم. اگر اقتصاد سالم نشود، نمی توانیم حرفمان را در دنیا بزنیم. این تحریم ها چه مصیبت بزرگی شده و چه حربۀ عجیبی برای استکبار شده است و از اینجا سرچشمه می گیرد که اقتصاد توزیعی ما مریض است، لذا کار به اینجا رسیده که دلار دست دشمن ما یعنی امریکا و صهیونیسم است و ناگهان هزار تومان روی دلار رفت و این کار را امریکا کرد و البته ایادی او هم صعودی ها و قارون های خلیج فارس است. ما مسلمان ها ذخیره داریم و اقتصادمان باید خیلی بالا باشد. ریال ما باید هزار تومان باشد، اما کار توزیعی ما خراب است و به اسلام عزیز عمل نمی کنیم و انصاف نداریم و در خرید و فروشمان رباخواری داریم. می خواستم دربارۀ ربا صحبت کنم، اما نشد؛ این مصیبتی که قرآن می گوید نابودت می کند: «یَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبا وَ یُرْبِی الصَّدَقاتِ» [۸] آنچه آبادت می کند توزیع خدماتی و آنچه نابودت می کند رباخواری و ربادادن است. این قضیۀ اربعین، قضیۀ مقدسی است و تودهانی محکمی به دشمن و مخصوصاً صهیونیست هاست و می دانیم که امسال جمعیت بیشتر خواهد شد؛ اما دعا و پشتوانه می خواهد. ان شاء الله زیارتشان قبول و به سلامت برگردند. این دعا می خواهد و مخصوصاً امسال. لذا از همه تقاضا دارم این دعا بدرقۀ اینها باشد تا ان شاء الله برگردند. و ذکر مصیبت امشب من هم برای قبولی زیارتشان و هم برای استجابت دعاهایشان و هم برای اینکه بتوانند حسابی تودهانی به صهیونیست و امثال صهیونیست بزنند و افتخاری در مقابل ننگ سعودیها و قضیۀ منا درست شود و همه به سلامت برگردند. پی نوشت ها؛ [۱] . النحل، ۹۷: «هر کس، از مرد یا زن، کار شایسته کند و مؤمن باشد، قطعاً او را با زندگى پاکیزه اى، حیاتِ [حقیقى] بخشیم، و مسلماً به آنان بهتر از آنچه انجام مى دادند پاداش خواهیم داد.» [۲] . هدایة الأمة، ج ۶، ص ۲۹۸. [۳] . مسند احمد، ج ۲، ص ۲۴۲؛ نیز ر. ک: الکافی، ج ۵، ص ۱۶۰ و ۱۶۱. [۴] . الکافی، ج ۵، ص ۱۵۴. [۵] . تهذیب الأحکام، ج ۷، ص ۱۳. [۶] . البقرة، ۲۸۰: «پس تا [هنگام] گشایش، مهلتى [به او دهید].» [۷] . مستدرک الوسائل، ج ۱۳، ص ۳۹۵. [۸] . بقره، ۲۷۶: «خداوند ربا را نابود مى کند و بر صدقات مى افزاید.» منبع:مهر 211008
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عقیق]
[مشاهده در: www.aghigh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]
-
گوناگون
پربازدیدترینها