واضح آرشیو وب فارسی:تحلیل ایران: یک روزنامه آمریکایی در گزارشی با اشاره به این که برجام امکان مدیریت کوتاه مدت بر برنامه هسته ای ایران را فراهم می کند، نوشت: در این صورت توافق هسته ای امتیازی بزرگ است که کشورهای 1+5 شاید فقط به خاطر دستیابی به توافق، به ایران اعطا کرده اند. به گزارش تحلیل ایران به نوشته روزنامه واشنگتن پست، برخی منتقدان، توافق هسته ای را ناکافی می دانند و معتقدند که 1+5 امتیازهای بسیار زیادی به ایران داده است. بر اساس شرایط این توافق، می توان به مسائل مربوط به آن دسته از تعهداتی که باید در کوتاه مدت محقق شود، فوراً رسیدگی کرد. اگر اختلافی درباره آن ها به وجود آید، موضوع به کمیسیون مشترک ارجاع داده خواهد شد. کمیسیون مشترک متشکل از گروه 1+5، ایران و اتحادیه اروپا است. وظیفه این کمیسیون، تضمین اجرای توافق، شامل طراحی دوباره و نظارت بر اجرای طرح های تاسیسات جدید ایران و حل و فصل مسائل مربوط به رعایت نکردن احتمالی توافق است. کمیسیون مشترک برای حل هر مناقشه 15 روز فرصت دارد و اگر نتواند مسئله را حل کند، موضوع به وزیران امور خارجه کشورهای عضو کمیسیون مشترک ارجاع داده خواهد شد. وزیران امور خارجه این کشورها نیز 15 روز برای تصمیم گیری فرصت خواهند داشت. این سازوکار فوری برای حل اختلافات، ارائه سریع اطلاعات فوری را درباره آن مسئله تضمین می کند. اما توافق هسته ای چه سازوکاری برای دراز مدت دارد؟ به نوشته این روزنامه آمریکایی، مذاکره کنندگان با وجود سخت بودن دستیابی به اهداف مذاکرات، نباید میز مذاکره را ترک کنند، چرا که گاهی، زمانی که دست یافتن به یک توافق بهتر از آن است که هیچ توافقی حاصل نشود، مذاکره کنندگان باید برای امضای یک توافق دیگر به درازمدت فکر نکنند. توافق هسته ای در واقع به گروه 1+5 امکان مدیریت مؤثر ناپایدار فعالیت های هسته ای ایران را در کوتاه مدت می دهد. این امکان از طریق بازرسی های بیشتر و امکان بازگشت تحریم ها فراهم شده است. برای ایران نیز، این توافق موجب لغو تحریم ها می شود که در مقطعی معین در آینده نزدیک انقضا خواهد یافت. شاید تعیین تاریخ برای انقضای توافق برای دستیابی به این توافق ضروری بود. بیشتر توافقات مربوط به محدودیت هسته ای شامل مفادی درباره تمدید توافق، تمدید مذاکرات و امضای توافق جایگزین است که همه این مفاد به کاهش ابهام و افزایش امنیت در درازمدت کمک می کند. اما توافق هسته ای ایران و گروه 1+5 شامل هیچ یک از این مفاد نیست. بنابراین، ممکن است این توافق به خودی خود برای رفع نیاز 1+5 به منظور مدیریت ناپایدار در طول زمان کافی نباشد. در این صورت، این توافق به منزله امتیازی بزرگ خواهد بود که این کشورها شاید فقط به خاطر دستیابی به توافق، به ایران اعطا کرده اند. اما نباید در این مورد چندان نگران بود. این محدودیت می تواند یا به این معنا باشد که گروه 1+5 احتمال وجود خطر پس از انقضای توافق هسته ای را بعید می داند، یا به این معنا باشد که این کشورها به ابزار دیگری برای تضمین امنیت و کاهش ابهام در درازمدت تکیه کرده اند. به نظر می آید ملزم کردن ایران به تصویب و اجرای پروتکل الحاقی یکی از این ابزار باشد. حامیان توافق هسته ای تاکید دارند که پروتکل الحاقی موجب دسترسی بیشتر آژانس بین المللی انرژی اتمی به اطلاعات درباره برنامه هسته ای ایران خواهد شد. بنابراین، اجرای پروتکل الحاقی توسط ایران برای موفقیت توافق در درازمدت بسیار مهم خواهد بود. حالت ایده آل این خواهد بود که پروتکل الحاقی موجب کاهش ابهام و تضمین امنیت دائمی طرف های توافق شود. برای دستیابی به این هدف، گروه 1+5 باید روابط خود را با ایران از هم اکنون تا زمان انقضای توافق به صورت فعالانه مدیریت کند و پیوسته مورد ارزیابی قرار دهد. این کشورها باید از مطرح شدن دوباره مسائلی مانند منزوی ساختن ایران که این کشور را در سال 2005 به توقف اجرای پروتکل الحاقی واداشت، جلوگیری کنند. واشنگتن پست در پایان نوشت: موفقیت توافق هسته ای، در گرو همکاری با ایران برای افزایش اعتماد و مناسبات اقتصادی است. اگر مسئله و اختلافی درباره پیروی از توافق هسته ای وجود داشته باشد،یعنی اگر همچنان در این باره تردید وجود داشته باشد، می توان پیش بینی کرد که گروه 1+5 و ایران پیش از لغو آخرین تحریم ها علیه این کشور بار دیگر پای میز مذاکره بنشینند. منبع:ایسنا
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تحلیل ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]