سياست - اگر امام نبود همه زندانيان سياسي در زندان مي‌پوسيدند

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: سياست - اگر امام نبود همه زندانيان سياسي در زندان مي‌پوسيدند
سياست - اگر امام نبود همه زندانيان سياسي در زندان مي‌پوسيدند

علي يونسي وزير سابق اطلاعات و معاون بررسي‌هاي فقهي مركز تحقيقات استراتژيك مجمع تشخيص مصلحت نظام با تشريح شيوه‌هاي مبارزاتي امام خميني(ره)، به تفكرات ايشان در مسير مبارزه با رژيم ستمشاهي اشاره كرد و با يادآوري اينكه «امام(ره) مي‌گفتند انقلاب ربطي به حزب و گروه ندارد و در هيچ كدام محدود نمي‌شود»، گفت: «امام(ره) از احزاب توقع داشت كه در جهت منافع ملت حركت كنند.»

يونسي در گفت‌وگو با ايسنا با بيان مخالفت امام با مبارزه مسلحانه گفت: امام به گروه‌هاي سياسي توصيه مي‌كرد كه براي مبارزه بايد با مردم كار كنند. مبارزه مسلحانه نتيجه ندارد. اگر با مبارزه مسلحانه و كودتا مي‌توانستيم شاه را سرنگون كنيم هم او مطمئنا برمي‌گشت و يك گروه ديگر كودتا مي‌كرد. گروه‌هاي مبارزه اين را نمي‌فهميدند يا نمي‌توانستند.
يونسي درباره ادعاي برخي احزاب مبني بر موج‌سواري امام(ره)‌ و استفاده از ثمره مبارزه‌هايي كه با شاه شده بود، گفت: اولا موج‌آفريني كار هر كسي نيست، اگر اين شدني بود در اين 30سال مخالفان انقلاب موج راه مي‌انداختند و ما را غرق مي‌كردند اما نتوانستند. موج به وسيله مردم ايجاد مي‌شود و وقتي موثر است كه ادامه داشته و فراگير باشد. امام خود امواجي ايجاد و آنها را به هم متصل كرد و به اقيانوس تبديل كرد و شاه را در آن غرق كرد. امام موج‌سواري نكرد، امام موج ايجاد كرد و آنها را هدايت و به هم متصل كرد و آن را مديريت كرد. خيلي‌ها توانايي ايجاد موج دارند اما در موج‌ها غرق مي‌شوند اما امام توانايي مديريت موج را هم داشت و رژيم شاه هم جز با امواج مردم از بين نمي‌رفت؛ تمام مدل‌هاي مبارزه در ايران تجربه شد و شكست خورد جز اينكه امام امواج انساني ملت ايران را ايجاد كرد و به هم متصل و مديريت كرد و شاه را از بين برد.
وي با بيان اينكه هيچ فرد و گروهي در پيروزي انقلاب به امام منت ندارد، گفت: همه احزاب و شخصيت‌ها بدهكار امامند؛ اينها همه در تبعيد و زندان و شكست‌خورده بودند، اين امام بود كه آنها را از زندان و تبعيد و انزوا درآورد و به كرسي رياست رساند. خيلي از اين جريان‌هاي سياسي كه پشت سر امام آمدند از باب ناچاري بود چون مي‌دانستند اگر نپيوندند فراموش مي‌شوند. اينها با مشي امام موافق نبودند و راه امام را موفق نمي‌دانستند، مجاهدين خلق، فداييان خلق، نهضت آزادي و گروه‌هاي مختلف مي‌گفتند كه شاه با اين مسخره‌بازي‌ها از بين نمي‌رود و اين كارها را لمپن‌بازي مي‌دانستند. در داخل زندان به دوستان خود توصيه مي‌كردند كه در تظاهرات و راهپيمايي شركت نكنند اما وقتي پيوستند كه روزهاي آخر بود. حزب توده هم مخالف بود تا وقتي شوروي لحنش تغيير كرد. تا آن موقع مي‌گفت كه فايده ندارد و اينها ارتجاع است. وقتي ديدند كه نظر شوروي برگشت به امواج مردم پيوستند. در داخل هم ملي‌گراها وقتي غربي‌ها لحن‌شان نسبت به انقلاب برگشت، در كنار مردم قرار گرفتند. نهضت آزادي‌ها هم مدام مبارزين را توصيه به آرامش مي‌كردند و ترمز بودند.
يونسي با اشاره به انتقاد امام به احزاب در آن زمان گفت: در آن زمان هر كدام از چهره‌هاي سياسي وقتي مي‌خواستند با امام ملاقات كنند امام به آنها مي‌گفت من با شخص شما ملاقات مي‌كنم اما نه به عنوان حزبي كه عضو آن هستيد، چرا اين كار را مي‌كرد؟ چون امام مي‌گفت انقلاب ربطي به حزب و گروه ندارد و در هيچ كدام محدود نمي‌شود. وي افزود: جريان‌هاي حزبي و شخصيت‌هاي مستقلي كه مبارزه مي‌كردند و روحانيون مبارز همه مديون رهبري امام هستند. اين امام بود كه آنها را از كنج زندان و تبعيدگاه خارج كرد و به آنها عزت بخشيد. همه بدهكار امام هستيم و هيچ‌كس بر امام(ره) منتي ندارد همان‌طور كه در جنگ هم هيچ‌كس بر امام(ره) منتي ندارد؛ اگر امام(ره) نبود، همه زندانيان سياسي در زندان مي‌پوسيدند؛ البته عده‌اي مانند بني‌صدر قدر ندانست و كفران نعمت كرد در نتيجه ذليل و خوار شد.
وزير سابق اطلاعات در پاسخ به اين سوال كه آيا امام با تحزب مخالف بود؟ گفت: فكر نمي‌كنم اين نسبت را بتوان به امام(ره) داد كه امام با فعاليت حزب مخالف بوده باشد. امام از احزاب توقع داشت كه در جهت منافع ملت حركت كنند و در مقابل انقلاب و ملت و اسلام نايستند. امام اين را از احزاب مي‌خواست. در اول انقلاب خيلي از احزاب امام و مردم را درك نكردند و تحليل‌هاي خود را اصل قرار مي‌دادند. مردم تحليل آنها را نمي‌فهميدند و به آنها اعتماد نمي‌كردند. وي با بيان اينكه اشكالي ندارد جمعي كه همديگر را مي‌پسندند با هم در راستاي تحقق آرمان‌هاي امام(ره) در كنار هم كار كنند، گفت: رقابت احزاب بايد در خدمت بهتر به مردم و تقويت انقلاب باشد نه در تخريب و مانع‌تراشي براي همديگر و مردم. من طرفدار تحزب هستم اگرچه عضو هيچ حزبي نيستم و معتقدم امروز به‌خصوص براي مديريت درست جامعه چاره‌اي جز تحزب نداريم اما احزاب ملي بايد براساس آرمان‌هاي اسلام و انقلاب و مردم كار كنند.
يکشنبه 12 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 276]