واضح آرشیو وب فارسی:هم اندیشی: یک شاعر و نویسنده نوجوانان بی برنامگی، نبود توجه به علایق نوجوانان و جوانان و ضعف بازوی پرورشی نظام آموزش و پرورش کشور را از عوامل بی علاقگی به کتاب توصیف کرد.پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی: شاهین رهنما در گفت وگو با خبرنگار ادبیات و نشر ایسنا با تاکید بر لزوم اجتناب از موازی کاری و لزوم اجماع نظر متخصصان افزود: بارها گفته ام ما انرژی های فراوانی در مدارس داریم، با برنامه ریزی درست می توانیم پای مجله های معتبر را به مدارس باز کنیم یا به همین مجلاتی که چاپ می شوند شکل و جهت مناسب تری بدهیم و به نوعی دانش آموزان را با مباحث آن ها درگیر کنیم. نمی دانم چه نیازی است که در مدارس اصرار داریم که همه بچه هایمان شب و روز سرشان لای کتاب های درسی ای باشد که اصلا از خواندن آن ها لذت نمی برند. شاعر کتاب «شب گفت تاریکم» بیان کرد: باید مدارس را به سمتی هدایت بکنیم که دانش آموز ما اگر ریاضی می خواند فقط از روی علاقه باشد نه برای این که پدر و مادرش از او خواسته اند که حتما در فلان رشته کنکور نمره بیاورد. اگر علاقه باشد به دنبال خود موفقیت را هم دارد. اما ما این مهم را کاملا فراموش کرده ایم. رهنما تصریح کرد: نکته دیگر مسابقات کتابخوانی است که می تواند در مدارس انقلابی به وجود بیاورد. باز هم تاکید می کنم. اتفاق باید در آموزش و پرورش بیفتد اما با این شکلی که ما پیش می رویم متاسفانه به جایی راه نخواهیم برد. ما نباید دلمان را به اندک نوجوان هایی که در رسانه های ما فعالیت می کنند خوش کنیم چون در مقایسه با جمعیت ۷۰ میلیونی کشور مثل این است که مجله های ما هیچ مخاطبی ندارند. او تاکید کرد: من از همه مسئولین کشور خواهش می کنم به بخش فرهنگی کشور با تمام وجود توجه کنند چرا که همه ما دغدغه ایران، اسلام و امنیت را داریم، و نبود توجه به این دغدغه ها خصوصا در مدارس سبب شده که شکاف بزرگی در حال شکل گیری باشد. بنده به عنوان کسی که با این نوجوان ها مرتبطم عرض می کنم زنگ خطر به صدا درآمده است و اگر غفلت کنیم بچه هایمان آنقدر از ما فاصله خواهند گرفت که دیگر دست ما به آن ها نخواهد رسید. او در ادامه گفت: ما با کتاب قهر نیستیم اما دوست هم نیستیم. شاید در شعار دوستی با کتاب هیچ وقت کم نیاوریم، اما در عمل ناتوانیم. نوعی خودخواهی و حس همه چیزدانی در ما شکل گرفته که دیگر نیازی به مطالعه احساس نمی کنیم. زمانی را که برای مطالعه اختصاص می دهیم مثل این می دانیم که داریم وقتمان را هدر می دهیم و این بسیار خطرناک است. این شاعر نوجوانان تاکید کرد: فرزند ما ترجیح می دهد به جای کتاب خواندن با گوشی اش رفاقت کند و بزرگ ترها هم همیشه پشت بهانه های "خسته هستم" و "کلی کار دارم" و از این دست خودشان را پنهان می کنند و نتیجه کار هم که معلوم است. ملتی که کتاب نخواند نمی تواند ادعای بزرگی کند و چه بسا از بزرگی باستانی خودش هم فاصله خواهد گرفت. او عوامل زیادی را در کتاب نخواندن ما موثر دانست و تصریح کرد: بخشی برمی گردد به نگاه ما به کتاب که عرض کردم اما موارد مهمتری هستند که نادیده گرفته می شوند. مثلا وضعیت چاپ کتاب با آن تیراژ بسیار پایینش. برای ملت بزرگ با جمعیت ۷۰ میلیونی ما بسیار شرم آور است که تیراژ کتاب هایمان به شمارگان ۱۰۰۰ و ۵۰۰ جلد رسیده است. تیراژ ۵۰۰ تا مثل این است که اصلا کتابی چاپ نکرده باشیم. او افزود: بخش دیگر به شکل و شمایل ناسلامت خیلی از کتاب هایمان برمی گردد. بحث صفحه آرایی، تصویرگری و مهمتر از همه طراحی جلد که مخاطب زودتر از همه باید با آن ارتباط برقرار کند، همه این ها چون در بسیاری موارد روانشناسانه و براساس خواسته ها و تمایلات ذاتی مخاطب طراحی نمی شود سبب می شود خواننده اندک ما رغبتی برای نزدیک شدن به آن کتاب ها را پیدا نکند. شاهین رهنما گفت: با این همه من دو مسئله را جدی تر از بقیه می دانم که هر دو به سیاست های کلی جامعه ما برمی گردد؛ یکی نادیده گرفتن نیاز ذاتی مخاطبان ما مخصوصا نوجوان ها و چشم بستن و نپرداختن به مباحثی که دغدغه آن هاست. نوجوان ما تشنه دانستن است. دوست دارد به هر شکلی از اتفاق های فیزیکی و فکری که به سرعت در وی در حال شکل گرفتن است اطلاعاتی کسب کند و چون ما اصلا بنا نداریم از آن اطلاعات چیزی به جوان هایمان بدهیم ناچار نوجوان ما دنبال کانال های نامعتبر و حتی کتاب های الکترونیکی غیراستاندارد برای آن سن می رود و لحظه به لحظه از ما فاصله می گیرد. این نویسنده خاطرنشان کرد: در این صورت نه تنها به کتاب های ما بی توجهی می کند بلکه براساس اطلاعات نامفیدی که از کانال های نامعتبر به دست می آورد از هویت اسلامی و ایرانی خود هم فاصله می گیرد. از سوی دیگر بی توجهی به آموزش و پرورش، خصوصا پرورش که بنده به عنوان کسی که بیست و چند سال معلمی می کنم احساس می کنم بدون برنامه و مکانیکی و بر اساس یک سری از آیتم های از قبل طراحی شده و منسوخ پیش می رود و اصلا تازگی در نوع نگاه به پرورش دیده نمی شود. رهنما تاکید کرد: اگر قرار است آینده ای زیبا با افراد فرهیخته و کتاب خوان داشته باشیم باید آموزش و پرورش را از همه گونه بازی های سیاسی و گروهی جدا نگه داریم. اگر تمام تلاش آموزش و پرورش بر این باشد که از جامعه شناسان و روانشناسان دلسوز در امر آموزش و پرورش استفاده بکند، می شود کارهای بزرگی کرد وگرنه با سمینارها، سخنرانی ها و شعار نمی توانیم کسی را کتاب خوان بکنیم. اگر در یک مدرسه به جای یک کتابخانه، ۱۰ کتابخانه هم داشته باشیم نمی توانیم بگوییم سرانه کتاب خوانی ما بالا رفته است.باید روی فکر بچه هایمان کار بکنیم، آن هم نه با حرف که با عمل چرا که بیشترین یادگیری ما از طریق مشاهده اتفاق می افتد.
جمعه ، ۱۳آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هم اندیشی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]