محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846549919
متن کامل گزارش آمانو درباره PMD
واضح آرشیو وب فارسی:صراط نیوز: گزارش مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره موضوع PMD به شورای حکام ارائه شد؛ این گزارش تصریح می کند نشانه هایی از فعالیت های مشکوک هسته ای ایران بعد از سال 2009 وجود ندارد.صراط: «یوکیا آمانو» مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی ارزیابی خود درباره موضوع ادعای «ابعاد نظامی احتمالی» در پرونده هسته ای ایران یا PMD را روز چهارشنبه منتشر کرد. این گزارش ارزیابی نهایی آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره مسائل گذشته موسوم به «PMD» است که در اختیار اعضای آژانس قرار می گیرد. آژانس بین المللی انرژی اتمی در این گزارش، مدعی شده ایران پیش از سال 2003 برخی اقدامات تحقیق و توسعه در زمینه سلاح های اتمی انجام داده است، اما بعد از سال 2009، نشانه هایی از فعالیت های مشکوک هسته ای ایران وجود ندارد. در بخش خلاصه گزارش آژانس آمده است: «ارزیابی آژانس این است که قبل از پایان سال 2003 طیفی از فعالیت های مرتبط با ساخت ابزار انفجار هسته ای در ایران به صورت تلاش های هماهنگ انجام شده است، و برخی از فعالیت ها قبل از سال 2003 انجام شده اند. ارزیابی آژانس این است که این فعالیت ها، از سطح مطالعات امکان سنجی و علمی، و کسب برخی صلاحیت ها و توانمندی های فنی مرتبط بالاتر نرفته اند. آژانس هیچ شواهد موثقی درباره فعالیت هایی در ارتباط با ساخت بمب انفجاری هسته ای بعد از سال 2009 در اختیار ندارد.» این گزارش می افزاید: «آژانس هیچ نشانه موثقی درباره انحراف مواد هسته ای در ارتباط با جنبه های نظامی احتمالی در برنامه هسته ای ایران نیافته است.» ترجمه غیررسمی متن کامل گزارش آمانو که نسخه ای از آن در اختیار خبرگزاری فارس قرار گرفته است به شرح زیر است: A. مقدمه 1. این گزارش که در راستای نقشه راه برای شفاف سازی مسائل باقیمانده گذشته و امروز برنامه هسته ای ایران توسط مدیر کل آژانس به شورای حکام تقدیم می شود، شامل ارزیابی نهایی از تمام موضوعات باقیمانده گذشته و امروز بوده که در گزارش نوامبر 2011 مدیر کل با شماره (Gov/2011/65) تنظیم گردیده بود. این ارزیابی بر اساس تمامی اطلاعات مرتبط با پادمان که در اختیار آژانس قرار گرفته، اعم از اطلاعاتی که با اجرای پادمان ان پی تی به دست آمده، اطلاعاتی که از طریق چارچوب همکاری از جمله نقشه راه بدست آمده و اطلاعاتی که از برنامه اقدام مشترک حاصل شده، تنظیم گردیده است. A.1. نگرانی های آژانس 2. از سال 2002 به بعد، نگرانی آژانس در خصوص وجود فعالیت های هسته ای اعلام نشده ایران با مشارکت سازمان های نظامی، از جمله فعالیت های مربوط به تولید کلاهک هسته ای برای موشک در ایران افزایش یافت. گزارش های مدیر کل موضوعاتی را در خصوص ابعاد نظامی احتمالی در برنامه هسته ای ایران و اقداماتی که ایران باید برای رفع آنها انجام دهد، مشخص می کرد. ضمیمه گزارش سال 2011 تحلیلی از جزئیات اطلاعاتی که در اختیار آژانس قرار گرفت را دربرداشت. این اطلاعات نشان می دادند که ایران اقداماتی را مرتبط با تولید ماده انفجاری انجام داده است. این اطلاعات همچنین نشان می داد که ایران پیش از پایان سال 2003، این اقدامات در یک برنامه ساختاریافته انجام داده بود و ممکن است که برخی از این فعالیت ها همچنان در حال انجام باشد. 3. اطلاعاتی که در ضمیمه فوق ارائه و تثبیت گردیدند، از منابع مستقل گسترده ای کسب شدند از جمله تلاش های خود آژانس و برخی کشورهای عضو از جمله ایران. این اطلاعات از نظر فنی، اشخاص، سازمان هایی که در بر می گرفتند و چارچوب های زمانی، پیوسته بودند. بر اساس این ملاحظات و بر طبق دانش آژانس در خصوص برنامه هسته ای ایران و تحول تاریخی آن، آژانس به این دریافت رسید که اطلاعات مزبور در حالت کلان، معتبر هستند. 4. آژانس از ایران تقاضا کرد که به شکل اساسی و بدون تاخیر و با هدف شفاف سازی ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ایش آن گونه که در ضمیمه 2011 منتشر شده، با آژانس همکاری کند. A.2. قطعنامه های پیشین شورای حکام و شورای امنیت سازمان ملل 5. شورای امنیت سازمان ملل متحد تائید کرده است که اقدامات خواسته شده از ایران در قطعنامه های شورای حکام برای این کشور الزام آور است. بین سال های 2006 تا 2010، شش قطعنامه شورای امنیت تحت فصل هفتم منشور سازمان ملل تصویب شده اند که بر طبق متن آن قطعنامه ها، الزام آور بوده اند. 6. به طور مشخص، در قطعنامه 1929 ژوئن سال 2010، شورای امنیت وظایف ایران را بازتائید کرد که در میان آنها همکاری کامل با آژانس در زمینه تمامی موضوعات باقیمانده بود؛ بخصوص موضوعاتی که نگرانی از ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران را افزایش می داد. از جمله از ایران خواسته شد که دسترسی بدون تاخیر آژانس را به تمامی سایت ها، تجهیزات، افراد و مستندات مورد تقاضای آژانس فراهم آورد. 7. در پی انتشار گزارش نوامبر 2011 توسط مدیر کل، شورای حکام آژانس در قطعنامه نوامبر 2011 خود (Gov/2011/69)، بیان داشت که برای ایران و آژانس ضروری است که گفت وگوهای خود را تشدید کنند تا تمام موضوعات باقیمانده حل شوند، از جمله موضوعاتی که به نگرانی ها در خصوص ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران دامن زده بود؛ تا به این وسیله، شفاف سازی در خصوص آن موضوعات صورت پذیرد. 8. پس از گزارش مدیر کل در اوت 2012، (GOV/2012/37)، شورای حکام در قطعنامه (GOV/2012/50) به تاریخ سپتامبر 2012، تصمیم گرفت که همکاری ایران با آژانس برای حل تمامی موضوعات باقی مانده حیاتی و ضروری بوده تا به این وسیله، اطمینان بین المللی در خصوص ماهیت منحصرا صلاح آمیز برنامه هسته ای ایران مجددا جلب شود. B.1. رویکرد ساختار مند 9. حدفاصل ژانویه 2012 و می 2013 آژانس و ایران 10 دور مذاکرات در وین و تهران به منظور حصول توافق بر سر یک سند "رویکرد ساختارمند" برای حل موضوعات باقی مانده در ارتباط با برنامه هسته ای ایران برگزار کردند البته هیچ نتایج عملی در این مذاکرات حاصل نشد. در اکتبر 2013 آژانس و ایران با توجه به اینکه مذاکرات به بن بست رسیده بود و هیچ چشم اندازی برای توافق بر سر سند وجود نداشت، به این نتیجه رسیدند که باید یک رویکرد جدید با هدف اطمینان یافتن از ماهیت صرفا صلح آمیز برنامه هسته ای ایران ایجاد شود. B.2. چارچوب همکاری ها 10. در 11 نوامبر 2013 آژانس و ایران "بیانیه مشترک بر سر چارچوب همکاری" را امضا کردند(چارچوب همکاری) که در آن آنها توافق کردند در ارتباط با فعالیت های راستی آزمایی اتخاذشده توسط آژانس برای حل همه موضوعات گذشته و حال و به پیش گرفتن چنین فعالیتهایی به روش گام به گام، همکاری کنند. 11. در چارچوب همکاری، آژانس و ایران بر سر مجموعه هایی از اقدامات توافق کردند که هر یک از آنها تعدادی از اقدامات عملی که باید توسط ایران اجرا شود را شامل می شود. 15 تا از 18 اقدام عملی توافق شده مربوط به ابعاد مختلف برنامه هسته ای اعلام شده ایران بود که همه آنها قبل از پایان سال 2014 توسط ایران اجرا شد. سه اقدام عملی دیگر در ارتباط با ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران، هر کدام از آنها درصدد شفاف کردن حوزه های نگرانی آژانس بود که این موضوع در ضمیمه 2011 تشریح شد. تا جولای 2015 ایران ایران اولین اقدام عملی مربوط به این سه اقدام عملی را اجرا کرد و بحثهای فنی با آژانس در ارتباط با دو اقدام عملی دیگر انجام داد. 12. در 14 جولای 2015 مدیرکل و معاون رئیس جمهور ایران و رئیس سازمان انرژی اتمی ایران آقای علی اکبر صالحی نقشه راه را امضا کردند. آژانس و ایران در ادامه همکاریشان تحت چارچوب همکاری توافق کردند تا همکاری و مذاکراتشان را افزایش داده و تقویت کنند تا پایان 2015 همه موضوعات اساسی گذشته و حال که همچنان توسط ایران و آژانس حل نشده، حل شوند. اقدامات توافق شده بر اساس نقشه راه در ضمیمه اول فهرست شده است. B.3. قطعنامه 2231 شورای امنیت 13. در 20 جولای 2015 شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه 2231 (سال 2015) را تصویب کرد که در آن در میان موضوعات دیگر، این موضوع بار دیگر تایید شده که ایران "باید به طور کامل آنگونه که آژانس درخواست می نماید همکاری کند تا آژانس بتواند تمام موضوعات باقی مانده به نحو مشخص شده در گزارشهایش را حل کند". C. اجرای نقشه راه 14. در نقشه راه، آژانس و ایران توافق کردند تا پایان سال 2015 همه موضوعات باقی مانده گذشته و حال را همانطور که در ضمیمه 2011 تشریح شده، حل کنند. از زمان آغاز اجرای نقشه راه، آژانس در موقعیتی بود که اطلاعاتی داشته مبنی بر اینکه ایران فعالیتهایی مرتبط با تولید ماده انفجار هسته ای انجام داد. این اطلاعات در ضمیمه سال 2011 نشان داده شده که بر اساس آن آژانس آن را "به طور کلی معتبر" ازریابی کرده بود و همچنین اطلاعاتی از آن دوره تا نوامبر 2011 دریافت کرد که بیشتر به تحلیل مطرح شده در ضمیمه کمک کرد. 15. بر اساس نقشه راه، 15 آگوست 2015 ایران توضیحات خودش را به صورت مکتوب و اسناد مربوطه درباره موضوعات باقی مانده گذشته و حال به آژانس ارائه داد. 8 سپتامبر 2015 آژانس سوالاتی را در ارتباط با ابهامات در خصوص اطلاعات ارائه شده توسط ایران در تاریخ 15 آگوست 2015 تقدیم کرد. . سوالات مربوط به بخشهای C.1-12 ضمیمه سال 2011 بودند و یک ساختار مشترک برای ارائه سوالات برای هر کدام از این بخش هااستفاده شد که بدین شرح است: شاخص های بدست آمده از متن ضمیمه 2011 به عنوان پایه جستجو برای شفاف سازی فهرست شدند؛ بازنگری اطلاعات در دسترس آژانس از نوامبر 2011 بر اساس فعالیتهای امور پادمانی اش، از ایران و از سوی دیگر کشورهای عضو و همه مفاهیم مربوط به شاخص ها و سوالات آژانس. 16. برای از بین بردن ابهامات در خصوص اطلاعاتی که ایران 15 آگوست 2015 در اختیار آژانس قرار داد، آژانس و ایران نشستهای فنی- کارشناسی و بحثهایی در ایران در 15، 16، 17، 29 و 30 سپتامبر و 10 و 14 اکتبر 2015 داشتند و آژانس فعالیتهای پادمانی در اماکن خاص مدنظر آژانس در ایران در تاریخ 18، 19 و 20 سپتامبر 2015 و 9 و 15 اکتبر 2015 انجام داد. 17. در تاریخ 20 سپتامبر 2015، مدیر کل و معاون دبیرکل و رئیس اداره امور پادمان از یک مکان خاص در سایت پارچین که مدنظر آژانس بود، بازدید کردند. 18. همه فعالیتهای موجود در نقشه راه طبق جدول مورد توافق اجرا شد و در 24 نوامبر 2015 آژانس و ایران "نشست جمعبندی فنی" در وین داشتند. D: روش شناسی 19. در نوامبر 2011، آژانس "تحلیل اطلاعات موجود را در چارچوب شاخص های مربوط به وجود یا توسعه فرایند مرتبط با فعالیت های هسته ای از جمله تسلیحاتی شدن را ارائه کرد." از نوامبر 2011، آژانس اطلاعات بیشتری از طریق فعالیت های تحت چارچوب همکاری از جمله نقشه راه و برنامه اقدام مشترک (JPA)، تلاش های خود آژانس و کشورهای عضو از جمله ایران به دست آورد. از آنجایی که اطلاعات بیشتری برای آژانس فراهم آمد، آژانس توانسته است تحلیل های خود درباره ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای ایران را بهتر کند. 20. آژانس به منظور اجرای ارزیابی نهایی، تمامی اطلاعات موجود مرتبط با تمامی 12 حوزه، همانطور که در پیوست سال 2011 تنظیم شده بود، را تحلیل کرد. آژانس همچنین از همان اطلاعات استفاده کرد تا از طریق در نظرگرفتن ماهیت، میزان و انسجام اطلاعات در طول زمان، از یک تصویر کلی به یک درک و فهمی برسد. E. ارزیابی محیط 21. همانطور که پیشتر گزارش شد، آژانس تحلیل خود از برنامه هسته ای ایران را بر مسیر دستیابی به اورانیوم با درصد غنای بالا (HEU) متمرکز کرد. بر اساس شاخص های تحت نظارت آژانس در ارتباط با فعالیت های هسته ی ایران، فعالیت آژانس بر تحلیل مربوط به توسعه وسیله انفجاری اورانیوم با درصد غنای بالا (HEU) متمرکز شده است. E.1. ساختار مدیریت برنامه 22. اطلاعاتی که قبل از نوامبر 2011 در اختیار آژانس قرار گرفته است، نشان می دهد که ایران از طریق ساختارهای مدیریتی متفاوت در حال تحول، مقدمات فعالیت هایی در حمایت از ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای خود را فراهم آورده است. طبق این اطلاعات، ساختارهای سازمانی، اکثر حوزه های فعالیت مربوط به توسعه وسیله انفجاری هسته ای را تحت پوشش قرار می دهد. این اطلاعات نشان می دهد که فعالیت هایی که اواخر 1990 در دپارتمان های مرکز تحقیقات فیزیکی (PHRC) آغاز شده است و بعدها، تحت مدیریت محسن فخری زاده، در اوایل سال 2000 در پروژه های طرح «آماد» (AMAD) مورد توجه قرار گرفت، ظاهراً از طریق «دفتر ارکید» مدیریت شده است. اطلاعات نشان داد که فعالیت های تحت طرح آماد، اواخر 2003 متوقف شد و تمامی فعالیت های آن به طور کامل ثبت شده است و تجهیزات و دفاتر کاری طوری پاکسازی شده اند که آثار اندکی برای تعیین ماهیت حساس فعالیت هایی که صورت گرفته، وجود داشت. در نهایت، طبق اطلاعات، سازمان جدیدی معروف به سازمان ابتکار و تحقیق دفاعی توسط محسن فخری زاده تأسیس شده است و در نزدیکی سایت «مژده» در نزدیکی دانشگاه مالک اشتر در تهران مسقر شده است. 23. در اظهارنامه 15 آگوست 2015 ایران طبق نقشه راه، ایران اطلاعاتی مربوط به شمار سازمانهایی که در پیوست 2011 توضیح داده شده است و همچنین درباره ارتباط و عملکرد آن را در اختیار آژانس قرار داد. در این زمینه، ایران در میان چیزهای دیگر، وجود برنامه هماهنگ با هدف توسعه وسیله انفجاری هسته ای را رد کرد و به طور خاص وجود طرح آماد و دفتر ارکید بعنوان عناصر چنین برنامه ای را انکار کرد. آژانس 8 سپتامبر 2015، سوالاتی را در خصوص این موضوع به ایران ارائه کرد که بعداً در نشست های کارشناسی فنی در تهران مورد بحث قرار گرفت. بخش چشمگیری از اطلاعاتی که در خصوص وجود ساختار سازمانی در اختیار آژانس قرار گرفت در حین اجرای نقشه راه، مورد تأیید ایران قرار گرفت. 24. آژانس، ارزیابی کرد که قبل از پایان 2003، یک ساختار سازمانی در ایران وجود داشته که برای هماهنگی طیفی از فعالیت های مربوط به توسعه وسیله انفجاری هسته ای مناسب بوده است. گرچه برخی از فعالیت بعد از سال 2003 انجام گرفت اما این فعالیت ها بخشی از تلاش های هماهنگ نبوده است. E.2. فعالیت های تدارکاتی 25. همانطور که قبلاً گزارش شده است، ایران تصریح کرده است که سازمان انرژی اتمی (AEOI) به واسطه تحریم های بین المللی تحمیل شده علیه ایران، با مشکلات تدارکاتی مواجه است. این محدودیت ها در زمینه کسب اقلام حساس، شرایط را برای ایران به منظور دستیابی به مواد و تجهیزات برنامه هسته ای خود دشوار کرده است. طبق اطلاعاتی که قبل از نوامبر 2011 در اختیار آژانس قرار گرفته است، ایران توانسته است تا تدارکاتی را از طریق شرکت هایی که ارتباط مستقیمی با سازمان انرژی اتمی یا وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح (MODAFL) ندارند، در درجه اول برای فعالیت های چرخه سوخت هسته ای خود، تهیه کند و به موجب آن، کاربر نهایی را مخفی کرده اند. (کاربر نهایی نامشخص است) 26. آژانس همچنین نشانه هایی از نمونه ها و انواع تدارکات و کالاهای را در اختیار دارد که در میان چیزهای دیگر، با توسعه مواد انفجاری هسته ای مرتبط است. آژانس اطلاعاتی درباره چنین تلاش هایی به منظور تهیه چنین تدارکاتی بعد از سال 2007 در اختیار ندارد. 27. در حین مباحثات 16 سپتامبر 2015 با آژانس طبق نقشه راه، ایران اظهارات اولیه خود را تأیید کرد که گرچه در زمینه تدارکات مربوط دوربین سرعت بالای خاص تحقیقات انجام داده بود اما این دوربین ها برای یک هدف متعارف بوده است و در نهایت ایران آن را خریداری نکرده است. در طول این مباحثات، ایران همچنین انکار قبلی خود در اینباره که یک شرکت معروف تلاش کرده تا سوئیچ های سرعت بالا خریداری کند را تکرار کرد. 28. آژانس از زمان پیوست 2011، اطلاعات بیشتری درباره این موضوع دریافت نکرده است. E.3. به دست آوردن مواد هسته ای 29. اطلاعاتی که قبل از نوامبر 2011 در اختیار آژانس قرار گرفته است، نشان می دهد که معدن گچین، یک منبع بالقوه اروانیوم برای استفاده فعالیت های هسته ای اعلام نشده در بازه زمانی 2000 تا 2003 بوده است. این اطلاعات همچنین نشان می دهد که اقدامات اولیه از جمله «پروژه نمک سبز» در مکان نامعلومی انجام گرفته است و هدف آن تولید نمک اورانیوم بوده است است که این نمک هم برای تبدیل به موادی برای غنی سازی اورانیوم مناسب بوده است یا اینکه مناسب تبدیل به موادی برای کاهش مستقیم نمک اورانیوم و تبدیل آن به فلز اورانیوم خالص بوده است. این اطلاعات از اسناد مطالعاتی یا دیگر اطلاعات کشورهای عضو نشأت گرفته شده است و نشان می دهد که این فعالیت ها بعد از توقف طرح آماد در اواخر سال 2003، متوقف شده است. این اطلاعات نشان می دهد که کارها و فعالیت های انجام گرفته در مرحله پیشرفته نبوده است. این اطلاعات نشان می دهد که اقدامات اولیه که با هدف اجرای این پروسه صورت گرفته است، در برگیرنده استفاده از مواد جایگزین بوده تا از احتمال آلودگی کنترل نشده جلوگیری کند. اطلاعات دیگر نشان می دهد که ایران خارج از چرخه سوخت هسته ای اعلام شده خود، فرایندی را برای کاهش نمک اورانیوم برای تبدیل به فلز اورانیوم خالص توسعه می داده است. اطلاعاتی که در اسناد مطالعاتی وجود دارد، نمک اورانیوم تولید شده را با توسعه کلاهک مرتبط می داند. 30. ایران وجود معدن اورانیوم گچین را در آوریل سال 2004 حین اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی اعلام کرده است. ایران در سال 2014 تحت چهارچوب همکاری و طرح اقدام مشترک، دسترسی مدیریت شده به معدن گچین را برای آژانس فراهم کرد. آژانس فعالیت های انجام شده در این سایت را هماهنگ با اعلامات ارائه شده توسط ایران در ارتباط با «چهارچوب همکاری» و «طرح اقدام مشترک» ارزیابی کرد و همچنین اینگونه ارزیابی کرد که، در هر صورت، هیچ مقدار قابل ملاحظه ای از مواد هسته ای نمی توانسته در معدن گچین پیش از سال 2006 تولید شده باشد. آژانس علاوه براین ارزیابی کرد که طراحی فرایند تولید نمک های اورانیوم به لحاظ فنی ناقص و در مقایسه با آنچه در دسترس ایران به عنوان بخشی از چرخه اعلام شده سوخت هسته ای بوده، از کیفیت پایینی برخوردار بوده است. 31. آژانس همچنین اطلاعاتی از کشورهای عضو در اختیار دارد، اگرچه مورد استفاده قرار نگرفته، مبنی بر اینکه مقادیر کیلوگرمی از فلز اورانیوم برای طرح «آماد» (AMAD Plan) موجود بوده است. همانطور که قبلا گزارش شد، آژانس در ماه آگوست سال 2011، راستی آزمایی فیزیکی موجودی در لابراتوار تحقیقاتی چندمنظوره «جابربن حیان» انجام داد تا در میان موارد دیگر، مواد هسته ای، به شکل فلز اورانیوم طبیعی، و پسماند فرآوری مرتبط با آزمایشات انجام شده در لابراتوار مذکور در فاصله سال های 1995 تا 2000 برای تبدیل UF4 به فلز اورانیوم، را مورد راستی آزمایی قرار دهد. در نتیجه این راستی آزمایی، آژانس تناقض احتمالی چندکیلوگرمی اورانیوم طبیعی در اسناد حسابداری این آزمایشات را تشخیص داده است. آژانس این اطلاعات را در سال 2014 مورد ارزیابی مجدد قرار داد و به این نتیجه رسید که مقادیر اورانیوم طبیعی دربرگرفته شده [در این فرایند] در حوزه موارد عدم قطعیت مرتبط با حسابداری مواد هسته ای و اندازه گیری های مربوطه قرار می گیرد. 32. بر اساس تمام اطلاعات در دسترس آژانس، از جمله اطلاعات مربوط به فعالیت های راستی آزمایی خاص تعریف شده تحت «چهارچوب همکاری» (شامل دسترسی مدیریت شده به معدن گچین) و طرح اقدام مشترک، آژانس آثاری از چرخه سوخت هسته ای اعلام نشده در ایران، فرای فعالیت های اعلام شده توسط ایران با نگاه به گذشته، پیدا نکرده است. آژانس ارزیابی می کند که هیچ مقداری از مواد هسته ای که ممکن است تحت برنامه «آماد» در اختیار ایران قرار گرفته باشد، جزء موارد عدم قطعیت مرتبط با حسابداری مواد هسته ای و یا اندازه گیری های مربوطه قرار نمی گیرد. E.4. اجزای هسته ای ماده انفجاری 33. اطلاعات در دسترس آژانس پیش از نوامبر سال 2011 نشان داد که، در اوایل دهه 1990، ایران ممکن است اطلاعات طراحی یک ماده انفجاری هسته ای از یک شبکه تأمین هسته ای مخفی دریافت کرده باشد. ایران یک نسخه از سند یک صفحه ای دست نویس به آژانس ارائه کرده که ظاهرا پیشنهادی از این شبکه تأمین هسته ای در ارتباط با فناوری غنی سازی سانتریفیوژ بوده است. طی مباحثات با ایران در سال 2005، آژانس یک سند 15 صفحه ای مرتبط با تبدیل ترکیبات اورانیوم به فلز اورانیوم ("سند فلز اورانیوم") و تولید اجزای نیم کروی فلز اورانیوم غنی شده را شناسایی کرده است. 34. اطلاعات در دسترس آژانس پیش از نوامبر 2011 همچنین نشان داد که ایران در فعالیت آماده سازی با هدف توسعه فرآیند شیمیایی برای کاهش ترکیب فلورید اروانیوم (UF4) به فلز اورانیوم، با استفاده از اکسید سرب به عنوان یک ماده جایگزین به پیشرفت هایی دست یافته است. علاوه براین، اطلاعات نشان داد که ایران فعالیت آماده سازی را، بدون مواد هسته ای، برای تولید ترکیبات اورانیوم برای یک ماده هسته ای انفجاری انجام داده است. در طول مباحثات در سپتامبر 2015 تحت نقشه راه، ایران آژانس را مطلع ساخت که هیچ فعالیت متالوژی به طور خاص طراحی شده برای مواد هسته ای انجام نداده است و نیز به بحث درباره هیچ فعالیت مشابهی که چنین کاربردی نداشته است، تمایلی ندارد. 35. براساس تمام اطلاعات موجود، آژانس هیچ نشانه ای پیدا نکرده که نشان دهد ایران فعالیت های انجام شده ای دارد که منشأ آن بتواند مستقیما به این "سند فلز اورانیوم" و یا اطلاعات طراحی یک ماده انفجاری هسته ای از شبکه مخفی تأمین هسته ای برسد. E.5. تولید چاشنی 36. تولید چاشنیهای امن و سریع العمل و تجهیزات مناسب برای روشن کردن چاشنی ها، جزء مرکزی یک برنامه برای تولید یک وسیله انفجاری هسته ای از نوع انفجار از داخل است. قبل از نوامبر 2011 آژانس اطلاعاتی داشت که نشان می داد ایران در سالهای 2002- 2003 چاشنیهای سیم پل انفجاری و یک توانمندی انفجار با ولتاژ بالا را ایجاد کرد که ترکیب این دو به چندین چاشنی این امکان را می داد تا به طور همزمان در کمتر از میکرو ثانیه جرقه زده شود. 37. در جریان نشستهای سال 2014 بر اساس چارچوب همکاری، ایران اطلاعاتی در اختیار آژانس قرار داد که نشان می داد در دسامبر 2000 وزارت دفاع ایران تصمیم گرفت تدابیر و نیازمندیهای امنیتی برای عملیات های خاص را بهبود دهد که شامل مواد منفجره متعارف تولید شده از چاشنیهای امنتر بود. ایران اعلام کرد که کار مقدماتی روی چاشنیهای سیم پل انفجاری توسط یک گروه صنعتی وابسته به وزارت دفاع انجام شد پس از آن در سال 2002 کار بیشتر انجام شد که به تولید موفقی چاشنیهای سیم پل انفجاری منجر شد. ایران به آژانس ویدئوی فعالیتهای آزمایشگاهی انجام شده را نشان داد ویدئویی که ایران اعلام کرد مرتبط به صنعت هوافضای آن بود. آژانس خاطر نشان می کند که ایران توضیحی برای فعالیتهایی که اطلاعات از اقداماتش در دوره سالهای 2000 تا 2003 انجام داده، ارائه نکرده است. 38. ایران گفته که منطق ساخت چاشنی های سیم پل انفجاری، جلوگیری از تصادف های مربوط به مواد منفجره است و در خلال نشستی برای چارچوب همکاری 20 مه 2014، فهرستی شامل 5 مورد از این تصادف ها در اختیار آژانس قرار داد. آژانس این اطلاعات را غیرهاهنگ با چارچوب زمانی و بی ارتباط با برنامه ساخت چاشنی انفجاری تشخیص داد. در نشست مربوط به نقشه راه در 15 اکتبر سال 2015، ایران جدولی حاوی فهرستی از 6 تصادف دیگر در اختیار آژانس قرار داد. آژانس خاطرنشان می کند با آنکه گفته شده بود هر یک از این موارد در چارچوب زمانی صحیح اتفاق افتاده و به تصادف های انفجاری ارتباط داشته اند، دست کم یکی از انها ظاهراً ارتباطی با چاشنی انفجاری نداشته است. 39. در همان جلسه مورخ 20 مه 2014، ایران باز هم به آژانس اطلاع داد که نزدیک سال 2007، صنعت نفت و گاز این کشور برای ساخت یک گمانه عمیق به چاشنی های سیم پل انفجاری نیاز داشته است. ایران برای اثبات این ادعا اطلاعاتی به آژانس، شامل نتایج تعداد محدودی آزمایش ارائه کرد که در ان چاشنی های انفجاری با قرابت زمانی چندمیکروثانیه شلیک شده بودند. ایران در سال 2008 به اطلاع آژانس رساند که به دلیل نگرانی هایی که آژانس از ساخت چاشنی های انفجاری ایران ابراز کرد، نیاز صنعت نفت و گاز تعلیق شد. کار بر روی چاشنی های سیم پل انفجاری تکی برای کاربرد در نفت و گاز در سال 2013 آغاز شد. همان طور که آژانس قبلاً گزارش کرده، چنین کاربردی با فعالیت های تخصصی در صنعت، متناقض نیست. 40. ارزیابی آژانس این است که چاشنی های سیم پل انفجاری ساخته شده توسط ایران، خصائص مربوط به ماده انفجاری هسته ای را دارند. آژانس اذعان می کند که روند فزاینده ای از استفاده از چاشنی های سیم پل انفجاری برای اهداف نظامی متعارف و غیرنظامی وجود دارد. E.6. آغاز مواد منفجره قوی و آزمایش های مرتبط 41. قبل از نوامبر 2011، کشورهای عضو اطلاعاتی در اختیار آژانس قرار دادند مبنی بر اینکه ایران اطلاعات طراحی فناوری های انفجاری موسوم به MPI در اختیار دارد. 42. بعد از نوامبر 2011 آژانس اطلاعات بیشتری را از کشورهای عضو درباره اقدامات ایران در اوائل دهه دو هزار مبنی بر آزمایش های کم درباره مواد منفجره قوی، همراه با ابزار آلات دقیق و رعایت معیارهای ایمنی در مکان های مختلف ایران دریافت کرد. 43. اطلاعات مودجود آژانس در سال 2011 نشان می دهند که ایران توانست از کارشناس خارجی یادشده که هم در زمینه فن آوری MPI و هم آزمایش های تشخیصی اطلاعات داشته و در حوزه کاری خود در زمینه برنامه ساخت سلاح هسته ای فعالیت کرده بود, استفاده نماید. اگر چه فعالیت های این کارشناس در ارتباط با ساخت نانو الماس بود اما حضور او در ایران خلال سال های 1996 تا 2001 از سوی این کشور نیز تایید شد. 44. ایران در 15 اوت 2015 بر اساس نقشه راه و طی مباحث بعدی در سپتامبر 2015 به اطلاع آژانس رساند که اواسط دهه 90 میلادی نیاز به توسعه فن آوری MPI در ارتباط با برنامه متعارف نظامی داشته والبته عملیات شدن این پروژه را در سال 2007 آغاز کرد. اظهارات ایران در زمینه میزان ژنراتور موجی حلقه ای ذکر شده در اطلاعات این کشور که در سال 2008 به آژانس تحویل داده شد ظاهرا برای بهینه سازی عملکرد سلاح های متعارف توسعه یافته بود. ایران در نشست کارشناسان فنی مورخ 30 سپتامبر 2015 به آژانس نمونه هایی از ژنراتور موجی حلقه ای از جمله چند مورد که با مواد منفجره پر شده بودند را نشان داد و عنوان داشت که این آزمایش ماهیت تجربی در تعیین میزان عملکرد سیستم انفجاری داشت. متعاقب آن ایران عنوان کرد که مشخصه ای را برای عملکرد ژنراتور موجی حلقه ای تعریف نکرده و تنها اندازه گیری های تشخیصی محدودی را انجام داده بود. 45. علاوه بر اطلاعاتی که نشان می داد ایران در زمینه فن آوری MPI در محیط هندسی دو وجهی کار کرده بود, در مباحثات 30 سپتامبر سال 2015 این کشور عنوان کرد که تحقیقاتی را در زمینه فن آوری MPI در محیط هندسی دو وجهی متعارف برای اهداف نظامی نا مشخص انجام داده است. 45. بر اساس ارزیابی آژانس, فن آوری MPI توسعه یافته از سوی ایران مشخصه های مرتبط با ماده انفجاری هسته ای و نیز تعدادی برنامه جایگزین داشته است . E.7 آزمایش های هیدرو دینامیک 47. قبل از نوامبر 2011 اطلاعات به دست آمده اختصاصی آژانس و نیز اطلاعات کسب شده از سوی اعضا نشان دادند که ایران قطعات شبیه ساز شده برای یک وسیله انفجاری هسته ای را با مواد با چگالی بالا تولید کرده بود و این که این ممکن است آزمایش فشاری فعال از قطعات، یعنی آزمایش هیدرودینامیک انجام شده باشد. چنین آزمایشی شامل بکارگیری تجهیزات تشخیص سرعت بالا برای نظارت بر تقارن هسته شبیه ساز شده یک ماده انفجاری هسته ای می باشد. 48. همانطور که قبلا گزارش شد, در ارتباط با آزمایش هیدرو دینامیک, آژانس از اعضای خود اطلاعاتی را که در آن تصاویر ماهواره ای نیز موجود بود دریافت کرد که بر اساس آن ایران در مجتمع نظامی پارچین در سال 2000 یک سیلند بزرگ را نصب کرده است. اطلاعات دیگر نشان دادند که ایران سیلندر مطابق پارامترهای محفظه شلیک ماده انفجاری که در اطلاعات منتشره کارشناسان خارجی ذکر شده است را طراحیده کر که در آن تا 70 کیلوگرم ماده انفجاری لازم برای انجام آزمایش هیدرو دینامیک) جا می گیرد. این اطلاعات نشان می دهند که ایران در ابتدا محفظه ای را نصب کرده و سپس ساختمانی را در اطراف آن بنا کرده است. البته این ساختمان تا اواخر سال 2003 مورد استفاده قرار گرفته بود. 49. بعد از نوامبر 2011 آژانس اطلاعاتی بیشتر را از اعضا در زمینه تجهیزات سایت پارچین و البته تصاویر مختلف دیگری را مامواره های تجاری دریافت کرد. 50. آژانس از ایران درخواست کرد تا به توضیح در زمینه قابلیت های علمی تحقیقاتی در ارتباط با ماده انفجاری که پایه و اساس نگرانی های قطعی آژانس بوده و در ضمیمه سال 2011 ذکر شده بود, بپردازد. اما ایران این هیچ اطلاعاتی ارائه نکرد. 51. از این رو اولین در خواست آژانس در فوریه 2012 از ایران دسترسی به مکان خاص مورد علاقه یعنی پارچین بود که در آنجا فعالیت هایی در ارتباط با ساخت مواد منفجره صورت گرفته بود . این فعالیت ها از طریق تصاویر ماهواره های تجاری برخی جابجایی ها , پوشاندن ساختمان اصلی , نوسازی سازهای خارجی ,برداشتن و کار گذاشتن بخشی از پشت بام ساختمان و حجم زیادی آب در کنار ساختمان را نشان می دادند. تصاویر ماهواره های تجاری همچنین نشان دادند که 5 ساختمان یا سازه دیگر در این مکان طی این دوره منهدم شدند و هم چنین میزان قابل توجهی حفاری زمین و فضای سازی در محوطه بزرگی از این مکان رخ داده بود. 52. بر اساس نقشه راه آژانس و ایران موافقت کردند که درباره موضوع پارچین به توافق برسند. این توافق شامل مشاهده عینی و نمونه برداری های محیطی از مکان های مورد نظر آژانس بود. این فعالیت ها در 20 سپتامبر 2015 تکمیل شدند. برای تایید صحت فعالیت ها و نمونه برداری ها آژانس اطمیان داد نمونه ها در مکان مورد علاقه منطبق با شیوه های پادمانی آژانس انجام شده است. 53. هنگامی که مدیرکل و معاون پادمانی آژانس در 20 سپتامبر 2015 از ساختمان اصلی مورد نظر آژانس در پارچین بازدید کردند محفظه یا تجهیزات مرتبطی را درون ساختمان رویت نکردند. آن ها هیچ موردی از نوسازی داخلی یا طبقه ای غیر معمول با سیستم تهویه نامناسب را مشاهده نکردند. 54. ایران در نشست های فنی بر اساس نقشه راه توضیح داد که از آن ساختمان همیشه برای نگهداری مواد شیمیایی تولید ماده انفجاری استفاده می کرده است. 55. آژانس نمونه های محیطی را تحلیل کرده است. آژانس هیچ گونه ترکیب انفجاری و یا مواد متشکله آن را که نشان دهد در ساختمان برای طولانی مدت، مواد شیمیایی مورد استفاده در مواد انفجاری نگهداری می شده است را پیدا نکرده است. 56. متعاقب برگزاری نشست فنی-کارشناسی در تاریخ 14 اکتبر 2015 که در آن ایران با نشان دادن یک عکس هوایی گرفته شده توسط ایران، به محتوای عکس های آژانس اعتراض کرد، آژانس از منابع مختلف از جمله یک منبع تجاری، عکس های هوایی گرفت که محتوای عکس های قبلی و وجود اجسام سیلندر شکل در محل مد نظر آژانس در سایت پارچین در تابستان سال 2000 را تأیید می کرد. 57. اطلاعات آژانس که از تحلیل نمونه ها و تصاویر ماهواری بدست آمده، گفته های ایران در خصوص کاربری ساختمان را تأیید نمی کند. آژانس در نتیجه اجرای اقدامات مندرج در نقشه راه، به این نتیجه رسیده که در تاریخ 20 سپتامبر 2015، سیلندر در ساختمان اصلی محل مدنظر نبوده است. برآورد آژانس این است که فعالیت های گسترده ایران در محل مدنظر آژانس از ماه فوریه سال 2012، به صورت جدی توانایی آژانس برای راستی آزمایی موثر را، تحلیل داده است. E.8 مدل سازی و محاسبات 58. آژانس تا نوامبر 2011 اطلاعاتی را از کشورهای عضو دریافت کرده بود که نشان می داد در بازه زمانی پیش از سال 2004 و بین سال های 2005 تا 2009، ایران مطالعات مدل سازی رایانه ای بر روی ترکیبات مختلفی انجام داده که این ترکیبات صرفاً در ساختارهای انفجاری اتمی مورد استفاده قرار می گرفته و در آن از تکنولوژی انفجار از داخل، استفاده شده بوده است. اطلاعاتی که در اختیار همگان قرار دارد همچنین نشان می دهد که ایران مطالعات بیشتری هم بر روی مدل سازی مواد انفجاری قوی انجام داده است که موارد شبیه سازی هیدرودینامیک و مطالعات کدنویسی در این میان از نظر آژانس مهم است. مدل سازی فوق الذکر موارد استفاده متعددی دارد که برخی از آنها مختص ابزار انفجری هسته ای است. 59. اطلاعات تکمیلی که کشورهای عضو از نوامبر 2011 به آژانس داده اند با اطلاعاتی که پیش از آن در اختیار آژانس بود، همخوانی دارد. یکی از کشورهای عضو نیز در خصوص در سال 2009، در خصوص پروژه ای اطلاعات تکمیلی به آژانس ارائه داد که وضعیت حالت مواد مورد نگرانی آژانس را مشخص می کرد. 60. آژانس در اکتبر 2014 با ایران در خصوص چندین مورد مباحثه کرد از جمله موارد مربوط به اطلاعاتی که در ایران منتشر شده و در دسترس همگان بود. در خصوص این مطالب که به محاسبات نوترونی مربوط می شد، ایران توضیحاتی ارائه کرد و گفت که اطلاعات مورد نظر آژانس در خصوص اقدامات جاری و گذشته شخصی است که پایان نامه دکترای خود را آماده می کرده است؛ نام این شخص برده شده است. ایران در تاریخ آوریل 2015، این پایان نامه را (به زبان فارسی) برای بررسی به آژانس ارائه داد. ایران با توجه پیکربندی این مطالعه که به مدل سازی مواد انفجاری هسته ای مربوط می شد، اعلام کرد که این مطالعه به هیچ وجه در این کشور انجام نشده است. آژانس یادآور می شود که مطالعات صورت گرفته بر اساس اطلاعات ارائه شده از سوی کشورهای عضو و اطلاعات منتشر شده در دسترس عموم ایرانی ها، از نظر متن و برخی جنبه های خاص و دیگر متغیرها، با هم شباهت هایی داشت. 61. ایران در مورخه 15 آگوست بر اساس نقشه راه، اطلاعاتی را در خصوص مطالعات مدل سازی بر روی مواد انفجاری قوی به آژانس ارائه داد و اعلام کرد که این مطالعات برای مدل سازی هیدرودینامیک کاربردهای نظامی متعارف است و اینگونه کاربردها با نگرانی های آژانس ارتباطی ندارد. متعاقب این موضوع، ایران در طی نشست های فنی-کارشناسی اعلام کرد که با توجه به ابعاد نظامی متعارف این کار که نسبت به ابعاد غیرمتعارف، احتمال بیشتری دارد، این کشور در موقعیتی نیست که در این خصوص با آژانس مباحثه کند. 62. بر اساس تمامی اطلاعات موجود در آژانس از جمله اطلاعات حاصل از اجرای نقشه راه، آژانس اینگونه ارزیابی می کند که ایران در بازه زمانی پیش از سال 2004 و بین سال های 2005 تا 2009 بر روی مدل سازی رایانه ای تجهیزات انفجاری اتمی کار کرده است. آژانس خاطرنشان می کند که ماهیت این محاسبات بهرحال ناقص و چندپاره بوده است. آژانس همچنین خاطرنشان می کند که برخی مدل سازی های هیدرودینامیک، در ساخت تجهیزات انفجاری نظامی متعارف نیز قابل اجرا است. E.9. اولین نوبت کار بر روی نوترون 63. اطلاعاتی که کشورهای عضو در بازه زمانی پیش از نوامبر 2011 به آژانس ارائه شده بود نشان می داد که ایران اقدامات اجرایی برای اولین نوبت استفاده از نوترون در تجهیزات انفجاری هسته ای انفجار از داخل را مدنظر قرار داده بود و در این راه، بر روی مواد و ساختارهایی آزمایش کرده که می توانسته به تولید نوترون تحت فشار ناگهانی، منجر شود. آژانس پیش از اجرای نقشه راه ارزیابی کرده بود یکی از شواهد که به ساخت منابع نوترون در شرایط تحت فشار اشاره داشت، از شواهدی که پیش از ارائه شده بود، ضعیف تر بود. 64. یکی از کشورهای عضو در بازه زمانی پیش از نوامبر 2011 اطلاعات تکمیلی ارائه داد که نشان می داد فعالیت ها در این حوزه احتمالا پس از سال 2004 هم ادامه یافته و از حدود سال 2006 به بعد، ایران یک برنامه چهار ساله برای تأیید نهایی طرح منبع نوترون هایی که تحت فشار ناگهانی ساخته می شود، آغاز کرده که این اقدامات استفاده از مواد غیرهسته ای برای اجتناب از آلودگی هسته ای را شامل می شده است. ایران در خلال یک نشست فنی-کارشناسی در سپتامبر 2015 اعلام کرد که هیچ اقدام عملی یا تئوریک در ارتباط با منابع نوترون هایی که تحت فشار ناگهانی ساخته می شود، انجام نداده است. 65. اطلاعاتی که ایران در آگوست 2015 بر اساس نقشه راه به آژانس ارائه داد، اطلاعات مربوط به مطالعه بر روی نوترون های عمومی و تحقیقات عمومی غیرایرانی مربوطه را شامل می شد، اطلاعاتی که در دسترس عموم بود. ایران تأیید کرد که در یک موسسه در ایران، تحقیقاتی انجام شده و طی آن، از تجهیزات فوکوس پلاسما برای تولید پالس های نوترونی کوتاه و طراحی و آزمایش ردیاب های مناسب، استفاده شده است. در طی یک بازدید فنی از یک موسسه ایرانی در تاریخ 9 اکتبر 2015، ایران تجهیزات تحقیقات نوترونی خود را به آژانس نشان داد. E.10. اجرای آزمایش 66. اطلاعاتی که یکی از کشورهای عضو در بازه زماین پیش زا نوامبر 2011 به آژانس ارائه داد نشان می دهد ایران بین سال های 2002 تا 2003، شاید برای آزمایش یک وسیله انفجاری هسته ای، برنامه ریزی و آزمایشات مقدماتی کرده باشد. آژانس همچنین اطلاعاتی داشت که نشان می داد ایران چند آزمایش عملی انجام داده تا ببیند که آیا اجزای شلیک چاشنی های سیم پل انفجاری در یک فاصله دور بین محل شلیک و وسیله تحت آزمایش که در یک گودال عمیق قرار داده شده بود، به خوبی عمل می کند یا نه. 67. اطلاعات تکمیلی که از مستندات مربوط به مطالعات ادعایی به دست آمده نشان می دهد که ایران مدارک مربوط به ترتیبات ایمنی هسته ای را در اختیار داشته؛ ترتیباتی که برای آزمایش یک وسیله انفجاری هسته ای لازم بوده است. 68. آژانس از زمان تنظیم ضمیمه 2011 تاکنون، اطلاعات بیشتری در این خصوص دریافت نکرده است. E.11. سوار کردن بر روی موشک 69. انبوه اطلاعاتی که در بازه زمانی پیش از نوامبر 2011 در خصوص ادعاهای مربوط به مطالعات ایران به آژانس ارائه شد نشان می داد که بین سال های 2002 تا 2003، ایران پروژه ای تفضیلی انجام داد تا ببیند چگونه می توان محموله ای کروی شکل در قسمت بار موشک شهاب 3 سوار کرد و در عین حال، این محموله شرایط سخت هنگام پرتاب و ورود مجدد به جو کره زمین را تاب بیاورد و تا هنگام رسیدن به هدف، کارایی خود را از دست ندهد. بر اساس این اطلاعات، در خلال این مطالعات مهندسی که ملاحظات اجرایی، تئوریک و طراحی را در بر می گرفت، قطعات و مدل های شبیه سازی شده در چند کارگاه ساخته شده است. این اطلاعات همچنین نشان داد که جزئیات کار در خلال یک سری گزارشات، ثبت و ضبط شده است. 70. در این دوره از اجرای نقشه راه، از ایران خواسته شد شرایط بازدید از این کارگاهها و کسانی که در اسناد مطالعات ادعایی نقش داشتند را فراهم کند. 71. در 30 سپتامبر 2015، ایران به آژانس ویدئوهایی شامل هر یک از سه کارگاهی که در اسناد مطالعات ادعایی وجود داشت را نشان داد. گفته شده که دوتا این فیلمها از درون کارگاهها گرفته شده که هنوز هم فعال هستند در حالیکه سومی گفته شده که از خارج از کارگاه فیلمبرداری شده و اکنون فعال نیست. در 15 اکتبر 2015 از آژانس دعوت شد تا از این دو کارگاه بازدید کند. از این فیلمها و بازدیدهایی که صورت گرفت آژانس راستی آزمایی کرد که کارگاهها براساس اسناد مطالعات ادعایی بودند. علاوه بر آن، ابعاد و قابلیتهای آنها نیز مطابق با اسناد مطالعاتی ادعایی بودند. 72. آژانس راستی آزمایی کرد که این دو کارگاه در ارتباط با اسناد مطالعاتی ادعایی بودند اما آژانس هیچ گونه اطلاعات دیگری در این زمینه از زمان ضمیمه 2011 دریافت نکرد. E12. فیوزگذاری، مسلح کردن و سیستم شلیک 73. پیش از نوامبر 2011، آژانس تعدادی سند از اسناد مطالعات ادعایی داشت که به توسعه سیستم شلیک پروتوتایپ مرتبط بود و قادر بود برای چاشنی طراحی شده برای موشک شهاب 3 که در بالای هوا یا بر روی زمین به هدف اصابت کند منفجر شود. 74. اطلاعات در دسترس آژانس از اسناد مطالعات ادعایی نشان داد که ایران تعدادی از گزینه های فنی را برای فیوزگذاری، مسلح کردن و سیستم شلیک مورد ملاحظه قرار داده است که تضمین می کند که چاشنی کذاری موشکهای جدید شهاب 3 امن باقی می ماند و در ترابری خود به درستی عمل می کند. 75. آژانس از زمان ضمیمه سال 2011 اطلاعات بیشتری در این زمینه دریافت نکرده است. F. ارزیابی کلی 76. ارزیابی کلی از تجزیه و تحلیل همه اطلاعات در دسترس آژانس در ارتباط با هریک از این 12 حوزه، همانند ارزیابی ضمیمه 2011 تنظیم شده است. 77. براساس همه اطلاعات در دسترس آژانس مرتبط با ساخت سلاحهای هسته ای از جمله فعالیتهای خاص تایید شده تحت چارچوب همکاری(از جمله دسترسی مدیریت شده به سایت گچین) و JPA، آژانس نشانه ای از چرخه سوخت اعلام نشده و فراتر از فعالیتهای اعلام شده توسط ایران کشف نکرد. آژانس ارزیابی می کند که هرمقدار از مواد هسته ای که تحت برنامهAMAD در دسترس ایران قرار گرفته است، ممکن است با عدم قطعیت مرتبط با مواد هسته ای و اندازه گیریهای مرتبط با آن باشد. 78. براساس همه اطلاعات در دسترس مرتبط با اجزای هسته ای یک چاشنی انفجاری، آژانس هیچ نشانه ای از انجام فعالیتهایی که مستقیما بتواند با مواد اورانیوم انجام شده باشد، یا برای کسب اطلاعاتی برای یک چاشنی انفجاری از شبکه مخفی هسته ای باشد مشاهده و کشف نکرد. 79. آژانس ارزیابی کرد که چاشنیهای انفجاری سیم پل که توسط ایران توسعه یافته دارای ویژگیهایی در ارتباط با دستگاه انفجاری هسته ای می باشد. آژانس اذعان میکند که در آنجا رشد استفاده از چاشنیهای انفجاری برای اهداف غیرنظامی و نظامی متعارف وجود دارد. آژانس همچنین ارزیابی می کند که توسعه تکنولوژی MPI در ایران دارای ویژگیهای مرتبط با دستگاه انفجاری هسته ای است و بخشی از برنامه های جایگزین دیگر نیز وجود دارد. 80. اطلاعات در دسترس آژانس مرتبط با تست هیدرودینامکی نشان میدهد که ایران در سال 2000 یک سیلندر بزرگ در سایت نظامی پارچین ساخته و مستقر کرده است. دیگر اطلاعات نشان میدهد که این سیلندر با پارامترهای یک اتاق شلیک انفجاری مطابقت دارد. اطلاعات در دسترس آژانس از جمله نتایج تحلیل نمونه ها و تصاویر ماهواره ای از اظهارات ایران درباره اهداف ساخت و ساز پشتیبانی نمی کند. فعالیتهای انجام شده تحت نقشه راه نشان داد که سیلندر هدف اصلی ساخت و ساز نبوده است. آژانس ارزیابی میکند که قعالیتهای گسترده انجام شده از فوریه 2012 در محل ویژه و مورد علاقه آژانس به طور جدی توانایی آژانس برای ارزیابی موثر را تضعیف می کند. 81. براساس همه اطلاعات در دسترس آژانس درباره مدلسازی و محاسبه، از جمله از اجرای نقشه راه، آژانس ارزیابی میکند که ایران پیش از سال 2004 و بین 2005 و 2009 مدلسازی کامپیوتری برای دستگاههای انفجاری هسته ای انجام داده است. آژانس به هرحال ماهیت شکننده و غیرکامل این محاسبات را متذکر می شود. آژانس همچنین به کاربرد مدل سازی هیدرودینامیک برخی مواد منفجره نظامی متعارف اشاره می کند. 82. آژانس وجود دو کارگروه مرتبط با اسناد مطالعاتی ادعایی درباره یکپارچه سازی یک خودروی تحویل موشک را در ایران راستی آزمایی کرد اما هیچ اطلاعات دیگری در این زمینه از سال 2011 دریافت نکرد. 83. آژانس اطلاعات اضافه ای در زمینه اسناد مطالعاتی ادعایی و انجام آزمایش بر روی فیوز، مسلح کردن و سیستم شلیک از سال 2011 دریافت نکرده است. 84. آژانس ارزیابی کرد که قبل از پایان سال 2003، یک ساختار سازمانی در ایران وجود داشت که برای هماهنگی فعالیتهای مرتبط با توسعه دستگاههای انفجاری مناسب بود. اگر چه بعد از سال 2003 بعضی از این فعالیتها سرجاش بود اما هیچ ارتباطی با تلاشهای هماهنگ نداشتند. 85. ارزیابی کلی آژانس این است که طیفی از فعالیتهای مرتبط با توسعه دستگاههای انفجاری هسته ای به عنوان تلاشهای هماهنگ قبل از سال 2003 در ایران انجام شده است. همچنین اقدامات دیگری نیز بعد از سال 2003 انجام شده است. آژانس همچنین ارزیابی کرد که این فعالیتها از مطالعات علمی و امکان سنجی و کسب ظرفیتها و قابلیتهای خاص فنی مربوطه فراتر نرفته است. آژانس هیچ نشانه معتبری از فعالیتهای مرتبط با توسعه یک دستگاه انفجاری هسته ای بعد از سال 2009 در ایران پیدا نکرده است. خلاصه: 86. تمامی فعالیت های موجود در نقشه راه، مطابق برنامه مورد توافق به اجرا در آمدند. ایران، درباره اسناد مرتبط با موضوعات گذشته و باقی مانده توضیحات مکتوب و اسناد مرتبط را ارائه کرد، آژانس سوالاتی را درباره ابهام های مرتبط با توضیحات ایران مطرح کرد و نشست هایی برگزار شدند. اژانس اقدام به انجام فعالیت های پادمانی در برخی اماکن مدنظر آژانس، از جمله در سایت پارچین کرد و نشست پایانی فنی برگزار
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صراط نیوز]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها