تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837875535
اربعین چه روزی است؟ آیا سر مقدس حسین(ع) در این روز به بدن ملحق شد؟
واضح آرشیو وب فارسی:اندیمشک جوان: اربعین چه روزی بوده؟ سال اول یا سال دوم است و چگونه با اخبار تطبیق می شود؟ آیا سر مقدس حسین چگونه به بدن ملحق شد، و آیا نبش قبر کردند، در حالی که نبش قبر حرام است؟به گزارش اندیمشک جوان ، اربعین چه روزی بوده؟ سال اول یا سال دوم است و چگونه با اخبار تطبیق می شود؟ آیا سر مقدس حسین چگونه به بدن ملحق شد، و آیا نبش قبر کردند، در حالی که نبش قبر حرام است؟ زیارت عاشورا و اثرش چیست؟ و تأثیر یک شب خوابیدن در کنار قبر حسین «علیه السلام» چیست؟ اثر تربت حسین «علیه السلام» چه حد و چگونه قابل تحلیل است؟ زیارت اربعین چه اثری دارد و چرا از علامات شیعه شناخته شد؟ سجده بر خاک حسین از کی شروع شد و چرا این اندازه تأکید به سجده بر تربت سیدالشهداء نموده اند؟ زیارت اربعین و تأثیر آن و اولین زائر امام حسین در اربعین، و چندین سؤال دیگر که در ضمن بیان مطلب روشن می گردد. اینک ببینیم چطور این واقعه ی تاریخی رخ داده که هزارها مورخ و محدث و نویسنده، نه تنها اختلاف آن را رفع نکرده اند، بلکه به اجمال مطلب کوشیده اند و هنوز موضوع اربعین و زیارت جابر و ملاقات با اسرا مورد بحث تاریخ است، و ما از این اختلافات تاریخ چه نتیجه می گیریم که این اندازه بحث ادامه داده شود؟ شکی نیست که عمر بن سعد فرمانده ی قشون کربلا روز یازدهم به طرف کوفه حرکت کرد، و با آن که کوفه به اندازه ای بزرگ بود که متصل به کربلای کنونی بود، دو روز طول کشید تا آنها را به دارالاماره رسانید. صبح ۱۲ محرم سال ۶۱ هجری وارد کوفه شدند، یک هفته به اتفاق با اکثریت مورخین در خرابه ای اسرا را جا داد تا خوش رقصی خود را در حکومتش نشان اهل کوفه که دوستان علی بودند بدهد. یک هفته هم در منزلی آنها را جا دادند تا خبر به یزید بدهند و کسب تکلیف کنند، اگر چه برخی به ضرش قاطع یک ماه توقف در کوفه را نوشته اند، ولی حداقل همان دو هفته است که ۱۴ روز می شود و با روز ۱۲ که وارد شدند ۲۶ روز می شود. یک روایت دارد که اول ماه صفر وارد شام شدند، و روایتی دارد که اول ماه صفر آنها را برای شام از تکریت و موصل حرکت دادند. و اکنون ما منابع را با نظریات مختلف مورخین و روات نقل می کنیم تا بعد نظر قطعی خود را از این تتبع و استقصا به عرض برسانیم. ابوریحان بیرونی در «آثار الباقیه» و طبری در کامل بهائی می نویسند: روز اول ماه صفر، اسرا وارد دمشق شدند، و روز اربعین سرها را به ابدان در کربلا ملحق کردند [۱] . بنابراین باید توقف آنها در کوفه ۱۸ روز باشد که ۱۲ وارد و ۱۸ روز هم توقف اول ماه خارج شده باشند، و اگر بگوئیم اول ماه صفر وارد شام شدند، باید توقف کوفه یک هفته باشد که ۱۲ روز در راه بوده اند، و ۱۲ منزل هم طی کرده اند چنان چه در صفحات ۱۵۰ تا صفحه ی ۱۹۰ شرح دوازده منزل را دادیم. اما راه کوفه به شام چنان چه می بینیم در آن خط سیری که ۱۲ روز بوده، معارض با چهل منزل روایت امام سجاد «علیه السلام» دارد که فرموده: ما را چهل منزل گردانیدند، این چهل منزل از کوفه به شام و از شام به کربلا و از کربلا تا مدینه بوده، درست است. ۱۲ منزل تا شام به اضافه ۱۲ منزل برگشتن مساوی ۲۴ و ۱۶ منزل هم از کربلا تا مدینه بوده مساوی ۴۰ منزل می شود، و مسلما از کوفه تا شام چهل منزل و چهل روز نبوده است، اما توقف در شام اگر اول ماه در شام رسیده باشند. نکته ای که از بیان «آثار الباقیه» به دست می آید این است که می نویسد: وجه تسمیه ی اربعین این است که چون چهل نفر از اهل بیت او پس از مراجعت از شام قبرش را زیارت کردند آن روز را اربعین گفتند [۲] . طبری در کامل بهائی می نویسد: روز چهارشنبه ۱۶ ربیع الاول به شهر دمشق وارد شدند، در حالی که قریب پانصد هزار نفر به استقبال قافله ی اسرا بیرون رفته بودند [۳] . بنابراین این تحقیقا روز اربعین اول اسرا کربلا نبودند، و اربعین سال بعد هم نبوده، چنانچه برخی گمان کرده اند. اگر بگوئیم در کوفه مانده اند تا اربعین دوم آن هم چنین سندی نداریم، ما و مورخین این موضوع. شیخ مفید جریان را بدون ذکر روز و تاریخ بیان فرموده است [۴] و ما نظر شیخ را صائب می دانیم و اختلاف را در این می دانیم که بسیاری گمان کرده اند ملاقات در روز اربعین بوده، در حالی که ملاقات در این سفر سال اول بوده، نه روز اربعین. شیخ صدوق در «امالی» می نویسد: صاحب ابن زیاد روایت کرده که چون اسرا را وارد کوفه کردند، ابن زیاد لعین دستور داد غل به گردن و دست و پای علی بن الحسین نهادند و اسرا را به زندان فرستاد، و من با ایشان بودم و به هر کجا می گذشتم زن و مرد آکنده و جمع بودند، و ابن زیاد دستور داد درها را بستند تا کسی ملاقات نکند و کار بر ایشان سخت گرفت [۵] . سید در «لهوف» می نویسد: چون عیال و اولاد رسول الله از شام برگشتند گفتند: ما را از راه کربلا ببرید. چون به کربلا رسیدند، جابر را با چند نفر که به زیارت آمده بودند ملاقات کردند [۶] . در اینجا ندارد که روز اربعین بوده یا غیر اربعین، فقط ملاقات رخ داده، و جابر برای اربعین آمده بود یا به قول بیرونی با چهل نفر آمده بودند یا چهل نفر اهل بیت آمده بودند که اربعین گفته اند، نه اینکه اربعین روز چهلم شهادت باشد. اعثم کوفی می نویسد: یزید، نعمان بن بشیر انصاری را خواسته و با سی سوار مأمور کرد به همراهی علی بن الحسین اهل بیت را به طرف مدینه حرکت دهد، و در بیستم ماه صفر بود که سرها را داد ببرند به ابدان ملحق کنند. در این تاریخ تسلیم سرها را روز بیستم ماه صفر نوشته، نه الحاق آنها را به ابدان که در کربلا ملحق کرده اند. [۷] . ابن اثیر می نویسد: یزید چون از کرده ی خود پشیمان شد، ابن زیاد را لعنت کرد و دستور داد خانه و مهماندار و مطبخی مخصوص برای اسرا معین کردند و آنها را به حمام فرستاد و می گفت: ای کاش حسین را نمی کشتم و در کنار مهر و محبت خود می نواختم، و این حادثه در سال ۶۱ رخ داده است. در نسخه ی اصل عربی «آثار الباقیه» عبارت این است که: و فی العشرین من صفر رد رأس الحسین الی جثته حتی دفن مع جثته. برخی از این عبارت استفاده کرده اند، روز بیستم به ابدان ملحق شد، ولی مترجم هم روز بیستم را روز تحویل سرها دانسته، نه روز الحاق سرها به ابدان. سید در «اقبال» می نویسد: درباره ی اینکه اربعین ۲۰ صفر باشد، مورد تردید است، زیرا اگر ۲۰ صفر اربعین باشد باید آن سال محرم ۲۹ روز بوده باشد، زیرا امام حسین «علیه السلام» روز دهم عاشورا شهید شد، و باید ۲۱ ماه صفر اربعین باشد، نه بیستم، و از این نکته ی نجومی و ریاضی پاسخها داده شده، منظور آن است که توجه سید، روی روز رفته، نه اینکه خود اربعین در سال اول یا دوم بوده است. کفعمی در «مصباح» عجیب تر می نویسد: ان حرم الحسین و صلوا المدینه مع مولانا علی بن الحسین یوم العشرین من صفر؛ که یقینا کاتب اشتباه کرده است. چه در برخی نسخ از کفعمی: و صلوا کربلا فی العشرین من صفر نوشته اند که هر دو غیر ممکن و مستبعد است. ابی مخنف می نویسد: در حرکت اسرا به بشیر گفتند: ما را از راه کربلا ببر. و لذا قافله را به کربلا عبور داد که جابر و همراهانش در آن موقع برای زیارت به کربلا رفته بودند. در این روایت نه صحبت از اربعین است، نه اینکه ملاقات در چه تاریخی بوده است. سید ابن طاووس می نویسد: یزید در سه جلسه با علی بن الحسین ملاقات کرد و دستور داد برای آنها منزلی مخلا به طبع تخلیه کردند، و پشت کاخ سلطنتی خود منزل دادند و انواع پذیرائی را فراهم کردند که آزاد باشند. اسرا هم در آنجا یک هفته به عزاداری و نوحه سرائی مشغول شدند و مردم شام اطراف خانه را گرفته، صدای ضجه و ناله، یزید را خیلی ناراحت و پشیمان کرد [۸] . سید باز اضافه می کند که حضرت سکینه روایت فرموده که: چهار روز در آن منزل بودیم که من خوابی طولانی دیدم که هودجی از آسمان به زمین آمد، و فاطمه ی زهرا در آن بود و به دیدن سر مبارک فرزندش آمد. این روایت دو نکته را می رساند، یکی چهار روز در آن منزل بودن و روزی را که خواب دیدند روزی بود که سر مبارک را برای دختر سیدالشهداء فرستادند تا آرام شود و همان روز هودجی به زمین فرود آمد. اما این که رقیه دختر سیدالشهداء بود و سر را خواسته و از دنیا گذشته، برای ما محل تردید است. آنچه مسلم است رقیه دختر امیرالمؤمنین بوده، و شاید دختر مسلم به عقیل هم رقیه بوده، ولی تحقیقا سیدالشهداء دختری غیر از سکینه خاتون و فاطمه نداشته، و بالای مزار حضرت رقیه هم در شام نوشته: رقیه بنت علی بن ابی طالب. طبری در کامل بهائی می نویسد: چون اسرا به بعلبک رسیدند، قاسم بن ربیع والی شهر گفت شهر را آئین بستند، و با چند هزار دف و نی و طبل و کرنا بیرون آمدند، ولی چون مردم فهمیدند سر حسین بن علی است، یکباره نهضتی کردند و اکثر آئینها و زینتها را آتش زدند و چند روز فتنه و انقلاب بر پا بوده، که حاملین سرها ۱۰ روز آنجا ماندند و چند روز پنهان بودند، و در نصیبین که رسیدند منصور بن الیاس گفت: زیاده از هزار آئین بستند. و چون حامل سر مبارک حسین خواست وارد شهر شود، از صدای هیاهو اسبش فرمان نبرد، تا چند اسب آوردند و هیچ کدام پیش نرفتند. ابراهیم موصلی سر را شناخت خلق را ملامت کرد، گفت: این سر حسین است، شامیان او را کشتند و نزاع درگرفت، و روز سوم گرد و غباری پدیدار شد که همه ی مردم پریشان شدند و آنجا هم ۴ روز اسرا توقف کردند. دنباله ی این روایت مفصل می نویسد: روز چهارم ربیع الاول به شهر دمشق وارد شدند، و تصریح کرده که در این ۶۶ روز که سرها دست کفار اموی بوده، هیچ بشری نتوانست بر آنها سلام کند مگر آن که کشته می شد، تا آن پیرمرد تاجر شامی آمد و با امام زین العابدین صحبتها کرده و آیات قرآن را خواند و توبه کرد و از آن قوم تبری جست و آنها را لعنت نموده [۹] . در «بحر المصائب» می نویسد: غروب روز ۱۱ به کوفه وارد شدند، ابن زیاد دستور داد آنها را در خرابه ای جا دادند و تحت نظر بودند، کسی حق ملاقات نداشت تا خبر به شام بردند برگشتند، یزید اجازه ی حرکت داد، در خرابه بودند. سپهر می نویسد: ابن زیاد اسرا را در کوفه حبس نمود، و نامه نوشت تا کسب تکلیف کند، تا مدتی که قاصد از کوفه به شام رفت و برگشت و مهیای حرکت دادن اسرا بودند مدتی طول کشید. در «ریاض الاحزان» می نویسد: معلوم نیست خانه ی بی سقف خرابه کجا بوده و چند روز طول کشیده، آنچه مسلم است در محاصره بودند. شیخ در «امالی» می نویسد: ابن زیاد در مدت توقف کوفه کسی را فرستاد نزد زینب تا اظهار خوشوقتی کند، حضرت زینب «علیهاالسلام» فرموده: لا یدخلن علینا عربیه الا أم ولد أو مملوکه فانهن سبین و قد سبینا. مفادش این است که حبس نظر بودند و در آن خرابه جز اسیر و فقیره و بدوها کسی نبوده است. علامه ی مجلسی می نویسد: سه روز در شام سرهای اسرا بر فراز نی بود [۱۰] . و به روایت صفوان جمال: سه روز هم زندانی بودند. اگر این روزها را حساب کنیم، روایت ورود آنها به شام در ربیع الاول صحیح تر به نظر می آید. همه ی مورخین اتفاق دارند که از کوفه تا شام ۱۲ منزل بوده است و در هر منزلی شورش و غوغائی برپا می شده، چنانچه شعبی در «اسرار الشهاده» روایت کرده: در تکریت شورشی شد به طوری که حاملین اسرا بیمناک شدند، و از راه حیلیا در کنار نهری که خضراوان می گفتند منزل کردند تا به موصل رسیدند. در «مصائب الابرار» می نویسد: در حمص سرها را به نیزه زدند و شورشی برپا شد. ابواسحاق اسفراینی که چندان مورد اعتبار نیست، منازل را بر خلاف همه ۲۴ منزل نوشته است، و برخی ۱۷ منزل نوشته اند، ولی ما به همان ۱۲ منزل معتقدیم. اکنون اگر عصر ۱۱ محرم به کوفه رفته باشند، و ۱۴ قاصد به شام رفته باشد، و آخر محرم برگشتنش باشد که ۱۶ روز رفتن و برگشتن طول کشیده، سه روز هم معطل فراهم کردن اسباب سفر باشد چنانچه همه نوشته اند، روز ۱۸ ماه سفر از کوفه حرکت کردند به شام و به احتمال ضعیف شاید روز ۱۹ ماه صفر در موقع حرکت از کوفه به شام در حین عبور از کربلا جابر را ملاقات کرده باشند، و سید هم به همین مناسبت تردید کرده که روز ۱۹ صفر اربعین بوده یا بیستم. پس اربعین را باید اربعین اول قبل از حرکت به شام بدانیم، و اگر فاصله ی بین شام و عراق را به فرض آن که مانند خالد بن ولید هشت روز قاصد رفته باشد باز هم باید گفت روز ۲۱ ماه صفر از کوفه به شام حرکت کردند [۱۱] . در روایتی است که جابر با بعضی از زنان بنی هاشم به کربلا آمدند، و مخفیانه بوده، او می دانست حسین در این سال کشته می شود و لذا آمد در کوفه منزل کرد، و چون نابینا بوده بر او جهادی نبوده، و چون اسرا به کربلا آمدند جابر حوالی کوفه بوده، و برای زیارت اربعین با همراهانش به کربلا آمد، آنجا با اسرا ملاقات کردند. از این تتبع ابن نتیجه به دست می آید: ۱- ممکن است ملاقات حضرت سجاد با جابر در اربعین سال دوم در مدینه بوده باشد. ۲- ممکن است آمدن اربعین به کربلا قبل از رفتن به شام باشد. ۳- یک دسته از مورخین هم متعرض وقت ملاقات نشده اند. ۴- رفتن به کربلا در اربعین دوم یعنی ماه ربیع الاول باشد. ۵- ممکن است الحاق سرها به ابدان مطهر در مراجعت شام و ملاقات با جابر قبل از رفتن به شام باشد، چه رفتن به شام از کربلا ۲۲ تا ۲۵ منزل نوشته اند، و برگشتن ۳۳ نفر به شام آمدند و سه روز هم کربلا بوده اند. یزید به عبدالملک بن ابی الحارث فرمان داد که راه مدینه پیش گیر، و مردم مدینه را بشارت به قتل حسین بده، سعید بن العاص را مطلع کن. و از طرفی بدون تردید فرستادن اسرا از کوفه به شام پس از قتل عبدالله بن عفیف بود که در کوفه حبس بوده. با توجه به این خبر و اخبار دیگر، توقف آنها را در شام کمتر از یک ماه نوشته اند، ولی ما می گوئیم روی حساب کمتر از ۱۶ روز نبوده است. اشعار حضرت زینب به نقل علامه ی مجلسی در سفر زیارت کربلای برادر [۱۲] : علی الطف السلام و ساکنیه و روح الله فی تلک القباب نفوسا قدست فی الأرض قدما و قد خلصت من النطف العذاب فضاجع فتیه عبدوا فناموا هجودا فی الفدافد و الشعاب [ صفحه ۵۹۵] علتهم فی مضاجعهم کعاب بأوراق منعمه رطاب و صیرت القبور لهم قصورا مناخا ذات أفنیه رحاب لئن وارتهم أطباق أرض کما أغمدت سیفا فی قراب فقد نقلوا الی جنات عدن و قد عیضوا النعیم من العقاب أیبخل بالفرات علی الحسین و قد أضحی مباحا للکلاب فلی قلب علیه ذو التهاب ولی جفن علیه ذو النسکاب [۱] آثار الباقیه بیرونی ص ۳۹۱٫ [۲] آثار الباقیه بیرونی ص ۳۹۲ متوفی سال ۴۳۰٫ [۳] کامل بهائی، ص ۴۷۳٫ [۴] ص ۲۲۶ ارشاد. [۵] امالی شیخ صدوق ص ۲۹۰٫ [۶] لهوف سید ص ۱۷۶٫ [۷] تاریخ اعثم، ص ۳۷۳٫ [۸] لهوف ص ۳۶۸٫ [۹] کامل بهائی از ص ۴۸۱ – ص ۴۶۹٫ [۱۰] بحارالانوار ص ۲۲۸ ج ۱۰٫ [۱۱] طریحی در منتخب ۹ منزل فاصله از کوفه تا شام را نوشته بدین ترتیب: ۱- خرابه ۲- تکریت ۳- دیر نصاری ۴- عسقلان ۵- وادی نخله ۶- مرشاد ۷- بعلبک ۸- صومعه ی راهب ۹- شام. آنهائی که ۱۲ منزل نوشته اند: ۱- حراء یا حزاب ۲- علی آباد ۳- تکریت ۴- یستجر ۵- نصیبین ۶- موصل ۷- عسقلان ۸- پیردیر ۹- حوالی حلب ۱۰- عزیر با قصبه ۱۱- حوالی دمشق ۱۲- شام. ابواسحاق اسفراینی ۱۷ منزل بدین شرح نوشته: کوفه – صوبا – تکریت – کفرتوثا – موصل – جلت – قنسرین – استقهان – کفرتاب – شیزر – حماه – خندق – جوسیه – بعلبک – حمص – صومعه – شام. ابی مخنف هم ۲۴ منزل نوشته: قادسیه – تکریت – طریق البر – اعلی – دیر غزوه – حلیباس – وادی النخله – لیتاواریا – کمیل – موصل – تل اعفر – جبل میخار – نصیبین – عین الورد – دعوات قریب – قنسرین – شیزر – کفرتاب – سیپور – حمص – کنیه قسیس – بعلبک – صومعه ی راهب – شام. [۱۲] بحارالانوار مجلسی جلد دوم.
چهارشنبه ، ۱۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اندیمشک جوان]
[مشاهده در: www.andimeshkjavan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]
-
گوناگون
پربازدیدترینها