تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1862401505
زیارت ناحیة مقدّسه
واضح آرشیو وب فارسی:موعود: در نوشتار پیشین، به صورت مبسوط شرح دادیم که گل واژه ناحیه مقدّسه، در طول قرون و اعصار برای حضرت بقیّه الله(عج) عَلَم به غلبه شده است؛ ولی بدون تردید این واژه به آن حضرت اختصاص ندارد؛ بلکه شیعیان از امام جواد(ع)، امام هادی(ع) و امام عسکری(ع) نیز به ناحیه مقدّسه تعبیر می کردند. در مقاله پیشین با دلایل محکم آن را اثبات کردیم.در میان زیارت های مأثور از پیشوایان معصوم(ع)، دو زیارت، به عنوان «ناحیه مقدّسه» شهرت یافته اند، که یکی از آنها از وجود مقدّس حضرت بقیّه الله، ارواحنا له الفداء، صادر شده و در ضمن آن، مصائب جانگداز شهادت سالار شهیدان، به صورت دقیق گزارش شده است، که در شماره 165 به مناسبت ماه محرّم از آن سخن گفتیم.1 دیگری زیارت صادره از محضر مقدّس امام هادی(ع) است، که در سال 252ه .ق. توسط محمّد بن غالب اصفهانی، به افتخار ابومیسور ا بن عبدالمنعم بن نعمان معادی صادر گردید.2 در نوشتار پیشین، به صورت مبسوط شرح دادیم که گل واژه ناحیه مقدّسه، در طول قرون و اعصار برای حضرت بقیّه الله(عج) عَلَم به غلبه شده است؛ ولی بدون تردید این واژه به آن حضرت اختصاص ندارد؛ بلکه شیعیان از امام جواد(ع)، امام هادی(ع) و امام عسکری(ع) نیز به ناحیه مقدّسه تعبیر می کردند. در مقاله پیشین با دلایل محکم آن را اثبات کردیم. زیارت ناحیه مقدّسه ای که در این مقاله عنوان بحث ما می باشد، با توجّه به تاریخ صدور آن (سال 252ه .ق.) بی گمان از ناحیه امام هادی(ع) صادر شده است؛ زیرا در آن تاریخ، هنوز امام زمان(ع) متولّد نشده بود. از این رهگذر، علّامه مجلسی پس از نقل این زیارت می نویسد: بدان که در تاریخ این خبر اشتباهی رخ داده؛ زیرا در سال 252ه .ق. هنوز قائم(عج) متولّد نشده بود و این زیارت 4 سال پیش از ولادت آن حضرت صادر شده است. احتمال می رود 252هـ .ق.تصحیفِ 262ه .ق.باشد و شاید این حدیث از محضر مقدّس ابومحمّد امام حسن عسکری صادر شده باشد.3 تستری نیز به پیروی از علّامه مجلسی می نویسد: منظور از ناحیه، در این حدیث به ناگزیر، امام حسن عسکری(ع) است؛ زیرا حضرت حجّت(عج) در آن سال متولّد نشده بود.4 مصحّح کتاب «مزار کبیر» نیز به پیروی از آنها می نویسد: ظاهراً منظور از ناحیه مقدّسه، در این زیارت، ابومحمّد، امام حسن عسکری(ع) می باشد؛ زیرا این خبر در سال 252ه .ق. صادر شده است. برخی گفته اند که عنوان ناحیه مقدّسه به صورت مطلق، حضرت حجّت(ع) می باشد. روی این بیان، یا در تاریخ این خبر اشتباهی رخ داده، زیرا این تاریخ چهار سال مقدّم بر ولادت قائم(ع) می باشد یا در اصل 262ه .ق. بوده است.5 احتمال تصحیف خلاف ظاهر است و نسبت این زیارت به امام حسن عسکری(ع) صحیح نیست؛ زیرا در سال 252ه .ق. امام هادی(ع) در قید حیات بودند و هر امامی در عهد امام پیشین، جز در موارد نادر، صامت بودند. از این رهگذر، تردیدی نمی ماند در اینکه این زیارت از امام هادی(ع) صادر شده است. منابع زیارت ناحیه مقدّسه زیارت ناحیه مقدّسه وارده از امام هادی(ع) در منابع فراوان آمده است که به شماری از آنها در اینجا، اشاره می کنیم: 1. المزار الکبیر شیخ مفید، محمّد بن محمّد بن نعمان (336-413ه .ق.) در کتاب «المزار الکبیر» که اخیراً برای اوّلین بار به چاپ رسیده6 متن کامل این زیارت را نقل فرموده است.7 2. المزار الکبیر ابوعبدالله محمّد بن جعفر مشهدی، متوفّای بعد از 594 ه .ق.متن کامل این زیارت را از طریق دو تن از مشایخ خود، از ناحیه مقدّسه نقل کرده است: 1) شیخ جلیل القدر، عالم بزگوار، ابوالفتح محمّد بن محمّد جعفریّه، أدام الله عزّه، از شیخ فقیه عمادالدّین محمّد بن ابی القاسم طبری، از ابوعلی حسن بن محمّد (فرزند شیخ طوسی). 2) با سند عالی، شیخ فقیه، ابوعبدالله حسین به هبه الله بن رطبه، رضی الله عنه، از حسن بن محمّد (پسر شیخ طوسی)، از ابوجعفر محمّد طوسی، از ابوعبدالله محمّد بن احمد بن عیاش(ره)، از شیخ صالح ابومَیسور ا بن عبدالمُنعِم بن نُعمان مُعادی(ره)، روایت کرده که گفت: پس از درگذشت پدرم، من نوجوان بودم، از ناحیه مقدّسه، برای زیارت مولایم امام حسین(ع) و دیگر شهداء، رضوان الله علیهم، استیذان نمودم. از ناحیه مقدّسه، به دست محمّد بن غالب اصفهانی، در سال 252 ه .ق.(توقیعی) برای من وارد شد، که در آن آمده بود: «بسم الله الرَّحمن الرَّحیم. چون اراده کردی که شهداء، رضوان الله علیهم را زیارت کنی، پس در قسمت پائین پای امام حسین(ع) که قبر حضرت علی اکبر(ع) می باشد، روی به قبله بایست که عمده شهیدان در آنجا مدفون هستند، آنگاه به سوی قبر حضرت علی بن الحسین(ع) اشاره کن و بگو: السّلام علیک یا اوّل قتیل....»8 3. اقبال الأعمال سیّد بن طاووس، متوفّای 664 ه .ق. در کتاب گران سنگ «اقبال»، این زیارت را با سلسله اسنادش، از جدّ بزرگوارش، شیخ الطّائفه، شیخ طوسی، قدس سرّه، از شیخ ابوعبدالله محمّد بن عیّاش، از شیخ صالح، ابومنصور بن عبدالمنعم بن نعمان بغدادی، روایت کرده است که گفت: به سال 252ه .ق. در ایّام در گذشت پدرم، که من نوجوان بودم، توسط شیخ محمّد بن غالب اصفهانی، در پاسخ استیذان من، پیرامون زیارت اباعبدالله (ع) و دیگر شهدا، رضوان الله علیهم، از ناحیه مقدّسه برای من خارج شد که هر وقت خواستی زیارت شهدا را...9 4. مصباح الزّائر سیّد بن طاووس در کتاب «مصباح» نیز همان متن را به حذف سند آورده است.10 5. بحارالانوار علّامه مجلسی، متوفّای 1110ه .ق. متن زیارت ناحیه را از کتاب اقبال با همان سند نقل کرده است.11 6. تحفه الزّائر علّامه مجلسی، علاوه بر دائره المعارف بزرگ «بحار»، در کتاب «تحفه الزّائر» نیز این متن را به نقل از سیّد بن طاووس و ا بن المشهدی آورده است.13 7. تظلّم الزّهراء رضی الدّین بن نبیّ قزوینی، متوفّای بعد از 1134هـ .ق. متن کامل آن را در کتاب «تظلّم الزّهراء» که در حکم شرح کتاب «لهوف» است، آورده است.14 8. عوالم العلوم شیخ عبدالله بحرانی اصفهانی، شاگرد علّامه مجلسی، در کتاب «عوالم العلوم»، که بازنویسی «بحارالانوار به سبک دیگر می باشد، متن کامل زیارت ناحیه مقدّسه را به نقل از کتاب «اقبال» نقل کرده است.15 9. عمده الزّائر سیّد حیدر کاظمی حسنی، متوفّای 1265ه .ق. در کتاب «عمده الزّائر» متن کامل آن را به نقل از سیّد بن طاووس و ا بن مشهدی آورده است.16 10. ناسخ التّواریخ لسان الملک، میرزا محمّد تقی مستوفی، مشهور به سپهر، متوفّای 1297ه .ق. در کتاب «ناسخ التّواریخ»، جلد امام حسین(ع)، متن کامل آن را به نقل از سیّد بن طاووس آورده است.17 11. الدّعا و الزّیاره آیت الله حاج سیّد محمّد شیرازی، قدّس سرّه، متوفّای 1422ه .ق. متن کامل آن را در کتاب «الدّعاء و الزّیاره» به نقل از سیّد بن طاووس روایت کرده است.18 12 انصار الحسین(ع) شیخ محمّد مهدی شمس الدّین، متوفّای 1422ه .ق. در کتاب «انصار الحسین(ع)» متن کامل آن را نقل کرده است.19 کتاب انصار الحسین(ع) چندین بار به فارسی ترجمه شده و ترجمه کامل زیارت ناحیه مقدّسه در آنها آمده است.20 13. رمز المصیبه مرحوم سیّد محمود دهسرخی، متوفّای 1432هـ..ق. در کتاب «رمز المصیبه» متن آن را از کتاب «ناسخ التّواریخ» نقل کرده است.21 14. نبراس الزّائر نگارنده سطور کتاب «نبراس الزّائر فی زیاره الحائر» متن کامل زیارت ناحیه مقدّسه را به نقل از «المزار الکبیر» ا بن مشهدی نقل کرده است.22 چند نکته در پایان این مقاله، به چند نکته اشاره می کنیم که پژوهشگران را به کار آید: 1. منابع زیارت ناحیه مقدّسه به سه منبع برمی گردد: 1) شیخ مفید در «المزار الکبیر»؛ 2) ا بن المشهدی در «المزار الکبیر»؛ 3) سیّد بن طاووس در «اقبال» و «مصباح الزّائر». 2. شیخ مفید سند خود را در «مزار» نقل نکرده؛ ولی ا بن المشهدی آن را از دو طریق روایت کرده و سیّد بن طاووس آن را با سلسله اسنادش از شیخ طوسی نقل کرده است؛ 3. تعداد شهدایی که در زیارت نامه صادره از ناحیه مقدّسه از آنها نام برده شده، در «المزار الکبیر» شیخ مفید، «اقبال» و «مصباح» سیّد بن طاووس، «بحارالانوار»، و «تحفه الزّائر» علّامه مجلسی، هشتاد نفر می باشند؛ جز اینکه در نسخه چاپی «المزار الکبیر» ا بن المشهدی، هفت مورد سقط دارد و جمعاً هفتاد و سه نام آمده است و دسترسی به نسخه خطّی نداشتیم؛ 4. شهیدانی که اسامی مقدّسه آنها از کتاب ابن المشهدی سقط شده است، عبارتند از: 1) عبدالله بن [مسلم بن] عقیل؛ 2) عبدالله بن زید بن ثبیت قیسی؛ 3) عبیدالله بن زید بن ثبیت قیسی؛ 4) حجّاح بن مسروق جعفی؛ 5) زاهر، مولی عمر بن الحمق خزاعی؛ 6) سالم، مولی بنی المدینه الکلبی؛ 7) شوذب، مولی شاکر. 5. شیخ مفید، ا بن المشهدی و سیّد بن طاووس، آن را به عنوان «زیارت شهداء در روز عاشورا» نقل کرده اند؛ ولی مجلسی به عنوان «زیارت مطلقه» آورده و فرمود: چون از روایت آن، اختصاص به زمان معیّن استفاده نمی شد، ما آن را در میان زیارت های مطلقه آوردیم.23 6. ابن المشهدی، سیّد بن طاووس و علّامه مجلسی تصریح کرده اند که این زیارت در سال 252ه .ق. از ناحیه مقدّسه صادر شده است؛24 7. علّامه مجلسی، پس از نقل متن آن، از اقبال می نویسد: بدان که در تاریخ روایت اشکالی هست، زیرا چهار سال پیش از تولّد حضرت قائم(ع) می باشد؛ شاید تاریخ آن 262ه .ق. بوده و احتمال دارد که از ناحیه ا بن محمّد، امام حسن عسکری(ع) صادر شده باشد.25 8. نظر به اینکه احتمال تصحیف در تاریخ، برخلاف ظاهر است. ما همان 252ه .ق. را صحیح می دانیم و معتقد هستیم که از ناحیه امام هادی(ع) صادر شده است؛ 9. ما قبلاً در این باره سخن گفتیم و اثبات کردیم که گل واژه ناحیه مقدّسه، به حضرت بقیّه الله(عج) اختصاص ندارد؛ بلکه در منابع فراوان، به امام جواد، امام هادی و امام عسکری(ع) اطلاق شده است؛26 10. علّامه مجلسی در «تحفه الزّائر» از «ناحیه مقدّسه صاحب الامر(عج)» تعبیر فرموده؛27 در حالی که در «بحار» احتمال داده که از ناحیه امام حسن عسکری(ع) باشد؛28 11. ما تصوّر می کنیم که در این تعبیر علّامه مجلسی مسامحه شده است؛ زیرا سال 252ه .ق. دوران امامت امام هادی(ع) بود و هر امامی در عهد امامت امام پیشین، جز در موارد نادر صامت بودند. از این رهگذر، ما آن را از ناحیه امام هادی(ع) تلقّی می کنیم؛ 12. پانزدهین شخصی که در زیارت ناحیه مقدّسه بر او سلام فرستاده شده، عبدالله بن مسلم بن عقیل می باشد. در «المزار الکبیر» شیخ مفید، به دنبال سلام بر او آمده است: «لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَهُ عَامِرَبْنَ صَعْصَعَةَ [وَ قِیلَ] أَسَدُبْنُ مَالِک»29 با توجّه به مأثور بودن زیارت ناحیه مقدّسه از معصوم، تعبیر «و قیل» معنی ندارد. از این رهگذر، علّامه مجلسی فرموده است: ظاهر این است که تعبیر «[وَ قِیلَ] أَسَدُبْنُ مَالِک» از اضافات سیّد می باشد و سیّد آن را به متن زیارت وارد کرده است.30 البتّه چون مجلسی آن را از «اقبال» نقل کرده، آن را به سیّد نسبت داده است؛ در حالی که قبل از سیّد بن طاووس، در «المزار الکبیر» شیخ مفید بوده است و باید گفت یکی از نسّاخ «مزار» شیخ مفید، آن را عمداً یا سهواً، در متن وارد کرده است. سیّد بن طاووس در «مصباح» به جای عامر بن صعصعه نام اسدبن مالک را ثبت کرده و چنین نقل کرده است: «لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَهُ أَسَدُبْنُ مَالِک»31 مجلسی در «تحفه الزّائر»، عامر بن صعصعه را ثبت کرده و «قیل...» را حذف کرده است؛32 ولی در «بحار» آن را آورده است.33 ا بن شهرآشوب، پس از نقل مبارزه عبدالله بن مسلم و رجزهای ایشان می نویسد: در سه حمله، 98 تن از لشکریان را به هلاکت رسانید. آنگاه او را عمرو بن صبیح صیداوی و اسد بن مالک به شهادت رسانیدند.34 بر اساس این قول، هر دو در قتل وی شریک بوده اند و فقط لفظ «قیل» از زیادتی نسّاخ می باشد. محقّق «المزار الکبیر» شیخ مفید، لفظ «قیل» را داخل قلّاب آورده و در پاورقی توضیح داده که در متن نبوده؛ بلکه آن را از «بحار» اضافه کرده است.35 ولی طبری می نویسد: او را عمر بن صبیح صیدائی به قتل رسانید و گفته شده که اسید بن مالک حضرمی او را کشت.36 13. نام او در «مناقب» ا بن شهرآشوب و در این فراز از زیارت ناحیه مقدّسه، اسد بن مالک ثبت شده؛37 جز اینکه در دیگر منابع اُسَید بن مالک ثبت شده است؛38 14. یکی دیگر از جنایات بزرگ وی این است که او، یکی از ده نفری است که عصر عاشورا بر بدن مطهّر امام حسین(ع) اسب تاختند؛39 15. شانزدهمین شهیدی که در زیارت ناحیه مقدّسه به او سلام تقدیم شده، عبدالله بن عقیل است که نسخه های زیارت ناحیه در مورد ایشان به اختلاف آمده است: 1) در «مزار» شیخ مفید که اخیراً چاپ شده، ابی عبدالله بن مسلم بن عقیل آمده است؛40 2) در «مصباح»، «مزار»، «بحار» و «تحفه» نیز به همان تعبیر آمده است؛41 3) در برخی دیگر از منابع، ابوعبید الله بن مسلم بن عقیل ثبت شده است.42 علّامه معاصر، آیت الله حاج سیّد محمّد مهدی خرسان، در حواشی پربار خود بر «بحارالانوار» که در حدود 50 سال پیش مرقوم فرموده، می نویسد: عبدالله اکبر بن عقیل و عبدالله بن مسلم بن عقیل در کربلا به شهادت رسیده اند؛ ولی در کتب انساب، برای عقیل و مسلم، فرزندی به نام ابوعبدالله یاد نشده است. بی گمان آنچه در «اقبال» و «مصباح الزّائر» آمده، سهوالقلم می باشد.43 16. علّامه مجلسی در «بحار» فرموده است که در «مزار» شیخ مفید، عبدالله بن عقیل می باشد.44 از اینجا معلوم می شود که نسخه ای که در اختیار علّامه مجلسی بوده، نسخه صحیحی بوده؛ امّا نسخه ای که «المزار کبیر» شیخ مفید بر اساس آن به طبع رسیده، مشکل داشته است و محقّق آن تصریح کرده که در برخی از نسخه ها تعبیر بن مسلم نبوده است.45 بی گمان یکی از شهدای کربلا، عبدالله بن عقیل بوده است.46 مامقانی فرموده: عقیل دو فرزند به نام عبدالله داشت. عبدالله اکبر و عبدالله اصغر که هر دو در کربلا به شهادت رسیدند. 47 این بود اشاره ای کوتاه به نکاتی که پیرامون زیارت ناحیه مقدّسه صادر شده از امام هادی(ع) به سال 252ه .ق. و مشتمل بر اسامی 80 تن از شهدای کربلا، صلوات الله علیهم اجمعین، لازم به یادآوری بود. پی نوشت ها: 1. ماهنامه موعود، شماره 165، آبان ماه 93، صص 40-45. 2. «المزار الکبیر»، ابن المشهدی، ص 486. 3. «بحارالانوار» علّامه مجلسی، ج 101، ص 274. 4. «قاموس الرّجال»، تستری، ج 9، ص 504. 5. «المزار الکبیر»، ا بن المشهدی، ص 459 (پاورقی). 6. پیرامون نسخه های خطّی و چاپی زار کبیر و مزار صغیر شیخ مفید در شماره 165 مجلّه به تفصیل سخن گفتیم. 7. «المزار الکبیر»، شیخ مفید، صص 285- 295. 8. «المزار الکبیر»، ابن المشهدی، صص 485-495. 9. «اقبال الأعمال»، سیّد بن طاووس، ج 3، ص73. 10. «مصباح الزّائر»، سیّد بن طاووس، صص278-286. 11. «بحارالانوار»، علّامه مجلسی، ج101، صص269-274. 12. همان، ج 45، صص65-73. 13. «تحفه الزّائر»، علّامه مجلسی، صص391-398. 14. «تظلّم الزّهراء» قزوینی، صص140-414. 15. «عوالم العلوم»، بحرانی، ج 17، صص335-340. 16. «عمده الزّائر»، کاظمی، صص155-160. 17. «ناسخ التّواریخ»، سپهر، ج3، صص17-25. 18. «الدّعاء و الزّیاره»، شیرازی، صص763-757. 19. «انصار الحسین(ع)»، شمس الدّین، صص129-135. 20. «ترجمه انصار الحسین(ع)»، هوشنگ اجاقی، صص171-179؛ سیّد ناصر هاشم زاده، صص165-176. 21. «رمز المصیبه»، دهسرخی، ج3، صص3-10. 22. «نبراس الزّائر»، نگارنده، صص134-142. 23. «بحارالانوار»، مجلسی، ج 101، ص274 و «تحفه الزّائر»، ص398. 24. «المزار الکبیر»، ا بن المشهدی، ص 486؛ «اقبال الأعمال»، سیّد بن طاووس، ج3، ص73؛ علّامه مجلسی، «بحارالانوار»، ج 45، ص 65 و ج 101، ص 269. 25. «بحارالانوار»، علّامه مجلسی، ج 101، ص 274. 26. مجلّه موعود، شماره 165، آبان ماه 93، ص 3-10. 27. «تحفه الزّائر»، علّامه مجلسی، ص 398. 28. «بحارالانوار»، علّامه مجلسی، ج 101، ص 274. 29. «المزار الکبیر»، شیخ مفید، ص 289. 30. «بحارالانوار»، علّامه مجلسی، ج 101، ص 276. 31. «مصابح الزّائر»، سیّد بن طاووس، ص281. 32. «تحفه الزّائر»، علّامه مجلسی، ص 393. 33. «بحارالانوار»، علّامه مجلسی، ج 45، ث 68 و ج101، ص 271. 34. «مناقب آب ابی طالب»، ا بن شهر آشوب، ج 4، ص 114. 35. «المزار الکبیر»، شیخ مفید، ص 289 (پاورقی). 36. «تاریخ طبری، ج 4، ص 662. 37. «مناقب ا بن شهر آشوب»، ج 4، ص121؛ «المزار الکبیر، شیخ مفید، ص298. 38. «تاریخ طبری»، همان؛ «مثیر الأحزان»، ا بن نما حلّی، ص 78؛ «لهوف»، سیّد بن طاووس، ص 152. 39. «مثیر الأحزان»، همان؛ «لهوف»، همان. 40. «المزار الکبیر»، شیخ مفید، ص 289. 41. «مصباح الزّائر»، سیّد بن طاووس، ص281، «بحارالانوار»، علّامه مجلسی، ج 101، ص 271؛ «تحفه الزّائر»، مجلسی، ص 393. 42. «اقبال الأعمال»، سیّد بن طاووس، ج3، ص 76؛ «بحارالانوار»، مجلسی، ج 45، ص 68. 43. «بحارالانوار»، خرسان، ج 101، ص 276 (پاورقی). 44. همان. 45. «تسمیه من قتل مع الحسین»، فضیل بن یسار، ص 29، رقم 17؛ «مقاتل الطّالبین»، ص 95. 46. «تنقیح المقال»، مامقانی، چاپ سنگی، ج 2، ص 199. علی اکبــر مهــدی پور
چهارشنبه ، ۱۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: موعود]
[مشاهده در: www.mouood.org]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها