واضح آرشیو وب فارسی:تنگستان نما: یک کارگردان ایتالیایی تئاتر در پایان پروژه ی بینا فرهنگی ایران و ایتالیا در تهران سخنانی را مطرح کرد.به گزارش تنگستان نما، ریکاردو ونوچینی، کارگردان، فیلم ساز، مولف، بازیگر و پژوهشگر نمایش ایتالیایی در آخرین شب از پروژه ی بینافرهنگی تئاتر ایران و ایتالیا در جمع حاضرین، گفت: از این همه عشق و علاقه ای که در این جا به من شد، تشکر می کنم و به نظرم همه ی این دوستی هاست که تئاتر را رقم می زند. ونوچینی در جمع حاضرینی که شامگاه گذشته – 7 آذرماه- در فضای صمیمی خانه نمایش «دا» جمع شده بودند، گفت: من به تئاترهایی که به اصطلاح برای سرگرمی هستند، چندان علاقمند نیستم و بیشتر ترجیح می دهم تئاتری کار کنم که با اجرای آن، زمان حال خودمان را بیشتر درک کنیم. او اضافه کرد: این یکی از دلایلی بود که ما به خاطرش به تهران سفر کردیم و همچنین دلیل سفرهای گذشته و دلیل سفرهای آینده مان خواهد بود. برای ما بسیار ارزشمند است که ببینیم در غرب و شرق دنیا چه اتفاقاتی رخ می دهد و تئاتر چگونه می تواند آن ها را به هم مرتبط کند. این پژوهشگر ایتالیایی تئاتر همچنین ادامه داد: کار کردن در اینجا با دختران و پسران تهرانی مرا بیشتر از همیشه متقاعد کرد که همگی ما فرزندان یک مادر هستیم. او با اشاره به پیشینه ی کاری اش یادآور شد: من در کشورهای مختلفی مانند لبنان، فلسطین، آلمان و البته ایتالیا نمایش اجرا کرده ام که بعضی از آن ها خاص بوده اند؛ مانند یک نمایشی که در زندان اجرا کردیم و یا پرفورمنسی را که در ماه ژوئن گذشته با پناهندگان آفریقایی که به مرز ایتالیا آمده بودند، اجرا کردیم. ونوچینی در ادامه اظهار کرد: من در این کارگاه تئاتر، نمایشی از بچه های جمعیت امام علی دیدم که از آن خوشم آمد و بسیار برایم جالب بود. همچنین پس از دیدن آن این را درک کردم که این مدل تئاتر کار کردن نه فقط برای بچه ها بلکه برای عموم مردم هم امکان پذیر است. او تصریح کرد: ما اینجا نیستیم تا چیزی را آموزش دهیم؛ بلکه ما اینجا هستیم تا با یکدیگر کار کنیم. این کارگردان تئاتر همچنین با تشکر از گروه تئاتر «آو» برای برگزاری این پروژه ی مشترک، اضافه کرد: درست است که این پروژه تجربه ی بسیار کوتاهی بود، ولی امیدوارم برای هرکسی در قالب برداشت شخصی اش، چیزی گذاشته باشم که این پروژه برای همکاری های آینده نقطه ی شروعی باشد. ریکاردو ونوچینی که این پروژه ی بینافرهنگی زیر نظر او برگزار شده بود، در توضیح نمایش های در پیش رو، گفت: ما دو ورک شاپ برگزار کردیم که شما حاصل آن را در قالب دو پرفورمنس بیست دقیقه ای، که هر دو برداشت آزادی از داستان «هملت» شکسپیر است، خواهید دید. این مولف ایتالیایی همچنین خاطرنشان کرد: بسیار علاقمند بودم که در این کار به رابطه ی بین هملت و افلیا و مخصوصا افیلا اشاره کنم؛ چرا که همانطور که بارها هم گفته ام بر این باورم، دنیا به دست زنان نجات پیدا خواهد کرد. او در پایان با این توصیه که «نمایش را با نگرشی غیر مردانه و بلکه زنانه ببنید»، تصریح کرد: آن چه را که خواهید دید یک معرفی از کارهایی ست که در ورک شاپ هایمان با بچه ها انجام داده ایم و هنگام تماشای آن نیازی نیست که دائم از خودتان بپرسید این نمایش چه چیزی می خواهد به ما بگوید؟! و یا چه اتفاقی در آن درحال وقوع است. بنشینید و فقط نمایش را نگاه کنید. سهیل اعرابی، سرپرست گروه نمایش «آو» نیز افزود: با اینکه تجربه بسیار کوتاهی بود ولی برای ما ارزشمند بود که توسط همچنین گروه تئاتری دعوت به همکاری شویم. او همچنین با تشکر از حمایت معنوی بچه های جمعیت امام علی و دست اندرکاران گروه «دا» در این پروژه، خاطرنشان کرد: ما دوست داشتیم که افراد و ارگان های بیشتری با این کار درگیر شوند تا هرچه بیشتر به عمق آن مفهوم تئاتر اجتماعی که مد نظرمان بود، برویم. آخرین روز از پروژه ی مشترک تئاتر ایران و ایتالیا با اجرای دو پرفورمنس در خانه نمایش «دا» با حضور قطب الدین صادقی و جمعی از علاقمندان تئاتر به کار خود پایان داد. به گزارش ایسنا، پروژه ی مشترک تئاتر ایران و ایتالیا و کارگاه بازیگری تئاتر و دغدغه های اجتماعی با عنوان «تئاتر،ابزاری برای درک رویدادها» از 30 آبان تا 7 آذرماه با مدیریت گروه نمایش «آو» و زیر نظر ریکاردو ونوچینی در تهران برگزار شد. /ن
دوشنبه ، ۹آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تنگستان نما]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]