محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799156435
درباره «نوش آفرین انصاری»، مهربانوی کتاب و کتابداری/ قصه گوی کودکان ایران
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ امروز: نوشین (نوش آفرین) مسئولیت سنگین پیش بردن آرمان شورا را پس از انقلاب به عنوان رئیس و دبیر برعهده گرفت. همسر و شاگردان بسیار او به کمک آمدند و شورا سال های پرتلاطم پس از انقلاب را پشت سر گذاشت و توانست به کاروتلاش خود برای پیشرفت ادبیات کودکان و نوجوانان ایران ادامه دهد.فرهنگ امروز / اسفندیار معتمدی. مؤلف و مترجم «در طول زندگی کودکی، نوجوانی و آغاز جوانی ام در کنار پدر، با بسیاری از دانشمندان و صاحب نظران ایران شناس آشنا شده بودم، ولی در آغاز جوانی به سوئیس رفتم و در کنار استاد جمال زاده بیش از هر چیز با ادبیات آشنا شدم... من در هند به دنیا آمدم، هاله ای از عرفان و هرمان هسه و... این گونه مفاهیم مرا احاطه می کرد. پدر و مادرم... می گفتند: بچه که بودی به دیدن گاندی رفتیم، یا وقتی نهرو در کودکی تو را دید، چنین گفت...». این نوشته از بزرگ بانویی است که همراه شیر مادر، عشق به مردم به تمامی سلول های وجودش راه یافته است. گرچه موقعیت خانواده سبب شده توانایی سخن گفتن به بسیاری از زبان ها را کسب کند، اما بالاتر از آن، قدرتی یافته که با نگاه خود با هر کسی، در هر سنی و از هر نژادی گفت وگو کند. نگاهش، نگاهی آشنا و شوق آفرین؛ سخنش، ساده و دلنشین و نوشته اش، روان و جذاب است. از همه جا و همه کس آموخته است. با فرهنگ های گوناگون آشنا شده و از پله های عشق و معرفت بالا رفته است و همواره می کوشد همگان را از راه کتاب و خواندنی های خوب به جهان اندیشه و انسانیت رهنمون شود و مونس و یاور بسیاری از بنیادها، انجمن ها، کانون ها و مؤسسه های فرهنگی و پژوهشی کشور باشد. «نوش آفرین انصاری»، معلم، مؤلف، مترجم، مؤسس و مدیر است. پدرش شادروان «عبدالحسین مسعود انصاری» (١٣٦٢-١٢٧٧) مردی بافرهنگ و اهل قلم، از صاحب منصبان عالی وزارت امور خارجه بود که سفیر کبیر ایران در کشورهای هندوستان، افغانستان، سوئد، شوروی، پاکستان و نیز استاندار گیلان، اصفهان و فارس شد. ریشه خانوادگی ایشان به «جابربن عبدالله انصاری»، صحابی پیامبر اسلام(ص)، می رسد. تحصیلات «نوشین» سال ١٣٢٤ در دبستان ١٧ دی در رشت آغاز شد و در اصفهان در مدرسه بهشت آیین ادامه یافت. مدت کوتاهی نیز در تهران به مدرسه رفت. سال ١٣٢٨ در مدرسه «مستورات» کابل ثبت نام شد و درس خواند. در افغانستان بود که در یک خانواده باستان شناس فرانسوی، زبان فرانسه یاد گرفت و با تاریخ و فرهنگ افغانستان و اروپا آشنا شد. پس از بازگشت به ایران، به شیراز رفت و سال ١٣٣١ در مدرسه «مهرآئین» با معلمان جدید آشنا شد و از زبان آنها ریاضی و علم الاشیا و تاریخ آموخت. در همین شهر بود که با خانواده سامی آشنا شد و مرحوم «علی سامی» (١٣٨٩-١٣٦٨) که «دلبسته فرهنگ پایدار ایران بود»، او را با فرهنگ ایران زمین آشنا کرد. با دیدن تخت جمشید و نقش رستم و پاسارگاد به عظمت ایران باستانی و با مشاهده آرامگاه سعدی و حافظ و شنیدن شعر آنها به اهمیت تاریخ ادبیات فارسی پی برد. اما طولی نکشید که دوباره با خانواده راهی هلند شدند. در هلند به مدرسه «قلب مقدس» رفت و به تکمیل زبان فرانسه پرداخت تا آنکه دوره دبستان او پایان یافت. «نوش آفرین انصاری»، دوره دبیرستان را در مدرسه شبانه روزی در بروکسل، پایتخت بلژیک، آغاز کرد. در این مدرسه بود که روزهای یکشنبه دانش آموزان را به گردشگاه ها می بردند و بعد پارچه هایی را در اختیارشان قرار می دادند تا برای کودکان سیاه پوست کنگو دستمال بدوزند. در این مدرسه نه تنها احساس نوع دوستی دانش آموزان تقویت می شد، بلکه هفته ای یک بار درِ کتابخانه برای آنها باز می شد تا کتاب دلخواه خود را بیابند و آن را برای یک هفته به امانت نزد خود نگه داشته و مطالعه کنند. در اینجا بود که عشق به کتاب و خواندن در وی پدید آمد؛ عشقی که یک عمر است او را به کار کتاب مشغول کرده است. در شهریور ١٣٣٢ از هلند به تهران و از تهران راهی کراچی، در پاکستان شد. در یک مدرسه انگلیسی زبان ثبت نام شد در آنجا بود که زبان انگلیسی آموخت و به خواندن داستان هایی از زبان انگلیسی و فرانسه روی آورد اما هنوز زبان اردو را نیاموخته بود و با فرهنگ و آداب ورسوم مردم پاکستان آشنا نشده بود که پدرش سال ١٣٣٤ سفیرکبیر ایران در مسکو شد. در مسکو به مدرسه بین المللی رفت و در آنجا دری از هنر و ادبیات جهان به روی او باز شد. مدتی نیز در یک مدرسه شبانه روزی در انگلیس درس خواند تا آنکه پدرش سال ١٣٣٧ بازنشسته شد و به تهران بازگشتند. در تهران خود را برای رفتن به دانشگاه و گذراندن دوره حقوق آماده می کرد و به آموختن زبان و ادبیات فارسی و عربی پرداخت اما به جای ادامه تحصیل در ایران، به سوئیس رفت و در آنجا به تحصیل در مدرسه کتابداری پرداخت و ادبیات کودکان خواند و فوق دیپلم کتابداری گرفت. در سوئیس از جمال زاده بسیار تأثیر پذیرفت و عشقش به کتاب و کتابداری بیشتر شد. کار کتابداری «نوش آفرین انصاری» پس از پایان دوره تحصیل در مدرسه کتابداری، به کار در کتابخانه علاقه مند شد و به دهلی نو، که پدرش آنجا دوباره به کار مشغول شده بود، رفت و کار خود را در کتابخانه عمومی مرکزی در دهلی کهنه شروع کرد. در این کتابخانه هر روز هزارها جلد کتاب دریافت و تحویل می شد. وی در همه بخش های کتابخانه و ازجمله در بخش نابینایان کار می کرد و با اتوبوس های مخصوص، به روستاهای اطراف کتاب می برد. در آنجا بود که اثر اطلاعات و کتابخوانی را در دموکراسی مردم هند دریافت کرد و با مردم هند ار همه گروه ها و با فرهنگ های گوناگون آن آشنا شد. حتی در میان جذامیان رفت و شاهد کار و زندگی آنها شد در این سفر بود که با دیدار گاندی و نهرو و دیگر بزرگان هندوستان و عامه مردم از مذاهب مختلف، به تجربه های گران بهایی دست یافت. در کلاس های آموزش زبان فارسی و مراسم فارسی گویان هند شرکت کرده و اثر عمیق و گسترده زبان فارسی و فرهنگ ایرانی را در جامعه هند مشاهده کرد و سرانجام در اوایل سال ١٣٤٢ به ایران بازگشت و در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران به کار پرداخت. خانم «انصاری» زمانی به کار در ایران پرداخت و عضو هیأت علمی کتابخانه شد که بر زبان های انگلیسی و فرانسه تسلط کامل داشت و به زبان روسی سخن می گفت و زبان لاتین نیز آموخته بود، با فرهنگ شرق و غرب عالم آشنا شده بود. کار کتابخانه عمومی مسکو و اثر آن را می شناخت و مفهوم «کتاب برای همه» را درک کرده بود. در سوئیس «سیدمحمدعلی جمال زاده» راهنمای او در کتاب شناسی و نوشتن شده و شوق از دیدار با نویسندگان و ادبیات معاصر را در وجودش برانگیخته بود. خانم «انصاری» در همان سال ورود به ایران و کار در کتابخانه مرکزی، با استاد دکتر «مهدی محقق» ازدواج کرد و همین پیوند سبب شد بیش ازپیش با زبان فارسی و فرهنگ اسلامی، عمیقا آشنا شود به طوری که توانست کتاب مهم «مدخل تاریخ شرق اسلامی» را ترجمه و جایزه بهترین کتاب سال جمهوری اسلامی ایران را در ١٣٦٦ دریافت کند. خانم «انصاری» یادگیرنده و یاد دهنده مادام العمر است... ایشان در نخستین سال خدمت در کتابچه تشکیل کتابخانه در روستا، چنین نوشت: «کتابدارِ خوب کسی است که دوست بدارد یاد بگیرد؛ دوست بدارد یاد بدهد؛ کتابخانه را بزم محبتی سازد که درویش و توانگر از آن بهره گیرند؛ و انتقادها و نظرات را با رویی گشاده پذیرا باشد». او خود همواره چنین بوده است. او در این کتاب نشان داد «که می توان حتی با وسایل ابتدایی (مانند استر و الاغ) کتاب را به اعماق روستاها رسانید و ذهن و فکر روستازادگان را با علم و دانش، نورانی گردانید و بدان وسیله جامعه را از جهل و نادانی رهایی بخشید». خانم «انصاری» در سال ١٣٤٤ تحصیلات خود را در رشته کتابداری در دانشگاه مک گیل کانادا ادامه داد و موق به گرفتن فوق لیسانس کتابداری شد و پس از بازگشت به ایران، به ریاست کتابخانه دانشگاه تهران برگزیده شد و در ساختار آن تحولی ایجاد کرده و بخش مرجع را تأسیس و استفاده از قفسه باز برای تمامی دانشجویان و به کارگرفتن کتابداران متخصص را عملی کرد و کتابخانه را از حالت «انبار کتاب» درآورد. در دانشکده علوم تربیتی «گروه کتابداری» را تأسیس کرد و مدیریت آن را برعهده گرفت و به تدریس رشته کتابداری و بررسی و راهنمایی رساله های دانشجویان براساس آخرین روش های علمی پرداخت و کتابداران برجسته ای را تربیت کرد. ایشان هیچ گاه از علم جویی و دانش اندوزی غافل نماند و با استفاده از فرصت ها، در دوره فوق لیسانس تاریخ نیز نام نویسی کرد و پای درس مرحوم استاد «عباس زریاب خویی» و دیگران نشست. در سفری که سال ١٣٥٥ به کانادا داشت، دوره دکترای کتابداری را در دانشگاه تورنتو ادامه داد. وی پیش از آنکه در سال ١٣٧٧ بازنشسته شود؛ در آخرین باری که مدیریت گروه کتابداری را برعهده داشت، بنا بر تقاضای استاد «محمدتقی دانش پژوه»، برنامه کارشناسی ارشد نسخه های خطی را تنظیم و با همکاری کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، آن را به اجرا درآورد و فارغ التحصیلان ارزشمندی پرورش داد. شورای کتاب کودک و فرهنگ نامه در سال ١٣٤٢ به منظور ارزیابی و معرفی کتاب های مناسب برای کودکان، شورای کتاب کودک شکل گرفت. این شورا از جمعی از انسان های فرهیخته و علاقه مند به کودکان کشور تشکیل شد که خانم «توران میرهادی» و خانم «نوش آفرین انصاری» از آن جمع هستند. خانم «انصاری» یک کارگاه کتابداری تشکیل داد و در آن به آموزش افرادی برای کتابدارشدن و چگونگی اداره کتابخانه پرداخت و به عنوان کار عملی، کتابخانه پارک خیام در شرق تهران را سامان داد. این شورا درابتدا به شناسایی و معرفی کتاب های مفید دینی، تاریخی، علمی، ادبی و قصه (که نویسندگان و مترجمان کتاب های کودکان تألیف و ترجمه کرده بودند)، پرداخت تا آنکه در سال ١٣٥٨ دست اندرکار تألیف کتاب مرجع بزرگی برای کودکان و نوجوانان ایرانی شد. تهیه منابع مالی، کتاب های مرجع، تهیه نقشه ها و تصاویر و طرح اولیه و انتخاب عنوان مقالات کار آسانی نبود اما همت خانم «انصاری» و دیگر اعضا و مدیریت شورایی شورا، چنان جاذبه ای به وجود آورد که دست اندرکاران اندیشه و عمل، داوطلبانه به کمک شتافتند و با همدلی و همکاری معنوی به کار تألیف و تدوین و چاپ و نشر فرهنگ نامه پرداختند، به طوری که اکنون ١٥ جلد از این مجموعه ارجمند منتشر شده و در دسترس فرزندان کشور قرار گرفته و کار نشر برعهده شرکت تهیه و نشر کودکان و نوجوانان است که در سال ١٣٦٦ با شرکت گروهی از شیفتگان تربیت نسل جوان، متخصصان آموزش وپرورش و نویسندگان و ناشران تشکیل شد. خانم «توران میرهادی» که دبیر اجرائی فرهنگ نامه است، تحت عنوان «بانوی عارف»، چنین می نویسد: «نوشین (نوش آفرین) مسئولیت سنگین پیش بردن آرمان شورا را پس از انقلاب به عنوان رئیس و دبیر برعهده گرفت. همسر و شاگردان بسیار او به کمک آمدند و شورا سال های پرتلاطم پس از انقلاب را پشت سر گذاشت و توانست به کاروتلاش خود برای پیشرفت ادبیات کودکان و نوجوانان ایران ادامه دهد. حضور پرثمر ایران در عرصه ادبیات کودکان جهان، چه در جمع داوران اندرسن، پژوهشگران کتابخانه بین المللی مونیخ و کنگره ها را مدیون کار بی وقفه او هستیم. حمایت او از هدف ما، توان و ابتکار شورایی ها، زمینه را برای شکل گرفتن سازمان های جدیدی مانند مؤسسه پژوهشی کودکان دنیا، مؤسسه مادران امروز، بنیادپژوهشی در تاریخ ادبیات کودکان و نوجوانان و کانون توسعه فرهنگی را به وجود آورد...». روزنامه شرق
پنجشنبه ، ۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ امروز]
[مشاهده در: www.farhangemrooz.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها