واضح آرشیو وب فارسی:همدان پیام: اقتصادی می خواهم کفش بخرم، به دنبال تولیدات داخلی استان هستم، از آرامگاه بوعلی تا میدان امام به همه کفش فروشی ها سر می زنم. اغلب کفش ها تولیدات تهران هستند با این حال مدل هایی را انتخاب می کنم و پا می زنم. بین آنها مدل های دلخواه و نسبتاً راحتی پیدا می کنم، اما به کفش دوزخانه هم می روم. همدانی ها می دانند که آنجا کفش های تولید همدان به وفور یافت می شود و اغلب فروشندگان دوخت کارگاه های خود و یا همدانی های دیگر را می فروشند. از بچه گی خاطرم هست که مادرم می گفت: کفش های چرم کفش دوزخانه راحت نیستند ولی ارزانند و دیر پاره می شوند. به هر مغازه که سر می زنم و کفش ها را قیمت می کنم فروشنده آن می گوید: کفش تبریز است! بوت زمستانی 50 هزار تومان، پایم می کنم، نمی توانم راه بروم، آن را در می آورم و می پرسم کفش همدان می خواهم، نمونه دیگری می دهد، 3 هزار تومان ارزانتر است، پایم می کنم، نمی توانم راه بروم. آن را در می آورم و می پرسم فرق کفش همدان و تبریز در چیست؟ پاسخ می دهد: «هیچی!» می روم مغازه دیگری. خسرو کمالی مرد میانسالی است که صاحب مغازه است و طبق گفته هایش 42 سال در این مغازه است و راه پدرش را ادامه می دهد، خودم را به او معرفی می کنم و سؤالاتی می پرسم. او می گوید: 90 درصد کفش های مغازه ام دوخت تبریز هستند! وقتی می گویم کدام ها دوخت تبریز و کدام ها کار همدان هستند، از بین کفش ها تعدادی را تبریزی و تعدادی را تولید همدان معرفی می کند. می گویم: این کفش ها که شبیه همین کفش های همدان هستند و هیچ شباهتی به کفش های تبریز ندارند. او هم پاسخ می دهد که اینها کفش های بی کیفیت تبریز هستند، چون در کفش دوزخانه مردم کمتر به دنبال کیفیت هستند آنها به دنبال کفش های ارزان قیمت می گردند. بنابراین ما هم کفش های ارزان قیمت می آوریم. کمالی در ادامه صحبت هایش می گوید: فرق کفش تبریز با همدان در تنوع و کیفیت است. چون آنها سرمایه دارند دستگاه های به روز می خرند و تلاش می کنند که کفش های با کیفیت تری تولید کنند. ولی همدانی ها پیش از هر چیز فکر درآمد هستند و نمی خواهند کیفیت کارشان را بالا ببرند. چند سال پیش بود که برای تجهیز کارگاه ها و خرید دستگاه های جدید به صاحبان کارگاه های کفش وام کم بهره هم دادند ولی چون کسی نبود نظارت کند اغلب آنها با پول وام هایشان ماشین خریدند و خانه هایشان را عوض کردند. به خیابان بوعلی برگشتم. رفتم فروشگاه ورشوچی که یکی از کفش فروشی های قدیمی همدان است و مشتریان ثابتی دارد. وقتی از حسین سماواتی فروشنده مسن و قدیمی فروشگاه سؤالاتی می پرسم، می گوید: از گذشته همه کیف و کفش های مغازه را از تهران می آوردم، چون مشتری ها به دنبال کفش به روز و با کیفیت هستند. آنها کفش هایی می خواهند که راحت باشد نه اینکه وقتی می پوشند زجر بکشند. سماواتی از دلایل بی کیفیت بودن کفش های تولید همدان می گوید: در کارگاه های تولیدی همدان نمی توانند کفش با کیفیت تولید کنند چون به این موضوع اهمیت نمی دهند، به جای اینکه بروند ژورنال بخرند می آیند مدل های چند تا از مغازه های قدیمی خیابان بوعلی را نگاه می کنند، چند مدل بر می دارند و کپی کاری می کنند. آنها حتی نمی دانند چه چیزی مد شده، همان کپی ها را هم سنبل می کنند که فقط تولید کرده باشند. این در حالی است که در تهران از ژورنال و دستگاه های به روز استفاده می کنند و هر مدلی که بخواهیم وجود دارد، کفش ها با دوخت و قالب با کیفیت تولید می شوند به طوری که راحت می توانیم از 5 تا 7 ماه کفش ها را برای مشتری ضمانت کنیم. سر راهم به فروشگاه کفش پاپوش هم سر می زنم. آنجا هم مشتریان ثابتی دارد. بیژن پاپوش، صاحب مغازه می گوید: از سال 58 این مغازه را دارم و برادرم هم 40 سال است که تولیدی کفش در تهران دارد. وقتی از او می پرسم چرا تولیدی شان را به تهران برده اند، می گوید: برای تولید در همدان فضای مناسبی نبود، از همان ابتدا تولیدی مان را در تهران راه اندازی کردیم. او درباره کفش های تولید داخل همدان می گوید: قالب و دوخت کفش های همدان مشتری پسند نیست. در تهران مدام غالب های جدید و ژورنال کفش می خرند که هر کدام قیمتشان حدوداً 14 میلیون تومان است، ولی اینجا کسی نه ژورنال می خرد و نه غالب های کهنه و قدیمی خود را عوض می کند. مدل ها، قالب ها و رنگ ها روز به روز در حال عوض شدن هستند پس باید به همان اندازه قالب، ژورنال و دستگاه رنگ برای رنگ آمیزی چرم و مصنوعات چرمی خرید. اما اغلب همدانی ها شناختی روی تولید کفش ندارند. پاپوش ادامه می دهد: کفش های همدان به اصطلاح کفش فروشی ها «دلمه» هستند ولی ظرافت کار تهران و تبریز برای مشتری کاملاً مشخص است. بنابراین دلیلی هم ندارد کفش فروشی ها کفش هایی را بیاورند که مشتری از آنها ناراضی باشد و فروشنده هم نتواند از آن دفاع کنند. او در پایان سخنانش می گوید: بالا بردن کیفیت کفش های همدان وجدان کاری می خواهد. دو سال است که تحرکاتی برای بالا بردن کیفیت کفش های چرم و مصنوعات چرمی همدان صورت گرفته و با برگزاری نمایشگاه و دعوت از برخی برندهای تبریز برای حضور در نمایشگاه سعی در بالا بردن کیفیت کار تولیدی های همدان شده است. اما این موضوع موجب شده تا روز به روز به رقم آمار تولیدی های کفش همدان افزوده شود و هنوز کوچکترین تغییری در کیفیت و حتی کمیت تولیدات داخلی مشاهده نمی شود. طبق اعلام رئیس اتحادیه کفش چرم و مصنوعات چرمی در همدان بیش از هزار واحد تولیدی چرم زیرزمینی و رسمی شناسایی شده که در حال حاضر در حال فعالیت هستند. بنابراین با وجود چنین رقمی، انتظار می رود این اتحادیه پیش از هر اقدامی، برای بالا بردن کیفیت این صنعت در همدان بکوشد و مدیریت را از کمیت به سمت کیفیت تغییر دهد، زیرا هر چه تعداد تولیدی های زیرزمینی بیشتری به آمار تولیدی های همدان افزوده شود تأثیر مثبتی بر روند کیفی سازی نخواهد گذاشت. این فقط زمان را از بین می برد و کفش همدان همچنان روند قبل خود را ادامه خواهد داد. حتی از زمانی که تولیدی های کفش همدان به کیفیت رو کنند برای تغییر ذهنیت مردم نیز سال ها زمان و برنامه نیاز است.
پنجشنبه ، ۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همدان پیام]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]