تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836711667
ائتلاف با اصولگرایان نه مفید است نه شدنی
واضح آرشیو وب فارسی:پویش: سازوکار شورا روشن است. همه فعالانی که در جبهه اصلاح طلبان در امر انتخابات کار می کردند، به شکلی فراگیر تحت شورای عالی سیاست گذاری جمع شده اند و عمل می کنند. کسی نماینده کسی نیست. رئیس شورا و کارگروه ها و رؤسای کارگروه ها نیز همه توسط شورا انتخاب شده و می شوند.تا فرصت باقی مانده به انتخابات، با «مرتضی مبلغ»، از فعالان سیاسی اصلاح طلب و معاون وزیر کشور دولت اصلاحات، درباره فعالیت های انتخاباتی اصلاح طلبان به گفت وگو نشستیم. سازوکار شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان، اقدامات این جریان برای تعیین نامزدها و بستن فهرست ها در شهرستان ها و البته تهران، از محورهای این گفت وگو بود. همچنین درباره احتمال های همکاری با اصولگرایان معتدل هم صحبت کردیم. مبلغ دراین باره می گوید: «موضوع ائتلاف اصلاح طلبان با اصولگرایان، موضوعی نادرست، غیر مفید و ناشدنی است. در کشور، دو جریان اصلی رقیب حضور دارند؛ اصلاح طلبان و اصولگرایان. این دو جریان باید با یکدیگر عادلانه، رقابت کنند، نه ائتلاف». او درعین حال می گوید: «اصولگرایان یکی از جریان های اصلی این کشور هستند که در مقطعی با جریان های افراطی پیوند خوردند، اما اکنون بخشی از آن درحال فاصله گرفتن از افراطی ها هستند و می خواهند به جایگاه واقعی خود بر گردند. بعضی از این افراد که مواضع و رفتار مثبت و سازنده ای در راستای منافع ملی و مصالح عمومی داشته اند (مثل آقای مطهری) اگر کاندیدا شوند، بعید نیست که اصلاح طلبان از حضور چنین افرادی در فهرست خود استقبال کنند». البته درباره استراتژی اصلاح طلبان برای فتح کرسی های مجلس هم بحث کردیم؛ به گفته مبلغ استراتژی آنها، کسب اکثریت مجلس است. مبلغ درعین حال می گوید، رفتار اصلاح طلبان به گونه ای نیست که اگر چنین اتفاقی رخ نداد یا مجلسی تشکیل شد که اکثریت آن اصلاح طلب نیستند، اما از افراد باکفایت و توانایی تشکیل شود، برای آنها پذیرفتنی نباشد. همچنین به گفته مبلغ، اصلاح طلبان از وحدت اصولگرایان هیچ نگرانی ای ندارند، بلکه از رقابت یک طرفه نگران هستند و این نگرانی برای کل کشور است. ماحصل این گفت وگو را در پی می خوانید: آقای مبلغ! درحال حاضر فعالیت های انتخاباتی اصلاح طلبان چیست؟ آنها قصد دارند با چه رویکردی وارد انتخابات مجلس دهم شوند؟ بارها گفته شده که اصلاح طلبان در این دوره، با استفاده از تجاربی که در گذشته به دست آورده اند و همچنین با توجه به شرایط کشور، وارد فاز جدیدی از تعاملات شده اند، راهبردهای مناسبی را تعیین کرده و براساس آن وارد انتخابات شده اند. تجارب گذشته به این برمی گردد که اصلاح طلبان از گذشته متوجه شده اند که هرگونه تفرقه و ناهماهنگی بین خودشان می تواند مخاطراتی را به همراه داشته باشد؛ این مخاطرات، هم به ضرر خود آنهاست و هم به ضرر کشور. بنابراین یاد گرفته اند وارد فرایند اجماع و خرد جمعی شوند، براساس خرد جمعی پیش بروند و حول محور واحد، عمل کنند. در آن هشت سال، کشور با مشکلات گسترده و عمیقی مواجه شد. اگر حادثه خرداد ۹۲ نبود و همان روند دوباره ادامه می یافت، معلوم نبود امروز کشور چه سرنوشتی پیدا می کرد. بحمدالله آن روند متوقف شد و کشور به تدریج وارد شرایط مناسبی می شود گرچه این امر سالیانی طول خواهد کشید. براین اساس، در تداوم حرکت سال ۹۲، روند مبتنی کردن حرکت بر وحدت، اجماع، خرد جمعی و توجه به منافع ملی (توجه به مشکلاتی که کشور با آن مواجه است) اساس حرکت اصلاح طلبان در انتخابات مجلس را تشکیل می دهد. فرایندی به اسم شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان شکل گرفته است؛ مناسبات درون این شورا به چه صورتی است؟ چقدر بین اعضای آن هماهنگی وجود دارد. همچنین در ادامه روند شکل گرفته در سال ۹۲، احزاب تا چه میزان از سهم خواهی خود صرف نظر خواهند کرد؟ یکی از الزاماتِ راهبرد اجماع و وحدت، فراگیری و پوشش همه جریان های اصلاح طلب است، این راهبرد را اصلاح طلبان به طور جدی اتخاذ کرده اند و پیش می برند و در این راستا تلاش های زیادی شده است، اما جریان انتخابات مجلس با انتخابات ریاست جمهوری تفاوت دارد و فرایند اجماع در آن بسیار سخت تر است. در ریاست جمهوری برای کل کشور یک رئیس جمهور می خواهیم و بین دو، سه یا چهار کاندیدای اصلاح طلب، راحت تر می توان اجماع برقرار کرد و به نظر واحد رسید، اما برای مجلس ۲۹۰ نماینده می خواهیم که در سراسر کشور پراکنده هستند. درواقع هر حوزه انتخابیه، خود یک موضوع مستقل است که تحولات، تفکرات، افکار، اندیشه ها و سلیقه های مختلفی در آن وجود دارد. بر این اساس هم باید با سازوکارهای مناسب آن، فرایند وحدت و اجماع فراهم شود. با وجود این، این حرکت درحال رخ دادن است. اوج این حرکت، شکل گیری شورای عالی سیاست گذاری بود که همه جریان های اصلاح طلب که حول سه جریان ترسیم می شوند، تحت یک جریان واحد شکل گرفتند. یک جریان آن بود که با عنوان شورای راهبردی نامگذاری شده بود. جریان دیگر، شورای هماهنگی احزاب اصلاح طلب و جریانی هم منتسب به آقای دکتر عارف بود. با سازوکارهای پیش بینی شده همه این جریان ها در نقطه ای به هم رسید.همه اینها حول محور رهبری اصلاحات اتفاق افتاد. امروز وضع به گونه ای است که گفتمان وحدت، اجماع و خرد جمعی تقریبا بین اصلاح طلبان در سراسر کشور به عنوان یک گفتمان غالب مطرح شده است. مطالبه اجماع و وحدت، به یک مطالبه عمومی بین اصلاح طلبان تبدیل شده و کسی انگیزه ای برای عمل کردن برخلاف آن ندارد و اگر کسانی بخواهند خلاف آن عمل کنند خیلی زود در افکار عمومی اصلاح طلبان پس زده می شوند و آن رفتار نمی تواند بین افکار عمومی جایی داشته باشد. بنابراین از مدت ها قبل روند خوب و مثبتی شروع شده که امروز آثار آن را بهتر و بیشتر می بینیم. شورای عالی سیاست گذاری، نمود و مظهر حرکتی است که با عنوان اجماع، همدلی و فراگیری به وجود آمده است. به نظر می رسد همه بنا دارند همدلانه در راستای این امر ملی حرکت کنند. بعید می دانم کسانی باشند که بخواهند جدایی طلبی کنند یا ساز خود را بزنند و همان طور که اشاره کردم، اگر با احتمال ضعیفی چنین چیزی رخ دهد، بسیار بی اهمیت خواهد بود. نتیجه تلاش شورای سیاست گذاری در تهران و شهرستان ها، فهرستی خواهد بود که درنهایت برای انتخابات ارائه می شود. بستن فهرست به ویژه در شهرستان ها با توجه به وجود قومیت ها و تیپ های فکری مختلف، کار سختی است؛ این قضیه چطور پیش خواهد رفت؟ یکی از راهبردها در این انتخابات، تمرکززدایی است. مجموعه مطالعات و بررسی های انجام شده، این نتیجه را به دست داده که اصلاح طلبان استان ها مستقل تصمیم بگیرند. نه تنها استان ها، بلکه اصلاح طلبان حوزه های انتخابیه می توانند و باید با سازوکارهای عقلایی به جمع بندی واحد برسند تا نامزد یا نامزدهای موردنظر خود را مشخص کنند. طبیعی است نامزدی که از دل سازوکار عقلایی و اجماعی اصلاح طلبان حوزه انتخابی بیرون می آید، همان نامزدی است که در فهرست واحد و نهایی اصلاح طلبان قرار خواهد گرفت. هیچ کسی از مرکز یا جای دیگر برای حوزه های انتخابی تعیین تکلیف نمی کند. هرکدام از اصلاح طلبان سراسر کشور، هویت دارند و عاقل و توانمند هستند و به راحتی می توانند این کار را انجام دهند. سازوکارهای عقلایی نیز پیش بینی شده که چطور از طریق آن بتوانند با عنایت به شرایط و مقتضیات محلی و منطقه ای به وحدت برسند. حتی پیش بینی شده که اگر یک حوزه انتخابیه به هردلیلی نتوانست به وحدت و اجماع بر سر نامزد یا نامزدهای واحد برسد، چطور عمل شود. برای این منظور، چند لایه داوری پیش بینی شده است؛ اولین لایه داوری، خود اصلاح طلبان منتخب حوزه انتخابیه هستند. لایه دوم، به استان می رسد که با سازوکار منطقی، شوراهایی مشخص شده اند که وظیفه هماهنگی را برعهده دارند. اگر در این لایه هم کاری صورت نگرفت، تهران ورود و برای حل اختلاف داوری می کند. بنابراین تمرکززدایی کامل اتفاق افتاده و توزیع تصمیم گیری در سراسر کشور رخ داده است. همه با اعتمادبه نفس و اتکا به توانمندی های خود عمل می کنند. در تهران هم به همین صورت خواهد بود. البته چون تهران حساسیت های خاصی دارد، هنوز به طور ویژه درباره تهران کار خاصی نشده اما در برنامه شورا هست که در زمان مقتضی انجام شود. طبعا در تهران هم از چنین سازوکاری تبعیت خواهد شد. آیا سهمیه ای برای احزاب مشخص شده است؟ مثلا محسن هاشمی در جایی گفته سهم کارگزاران پنج نفر است و از این دست... . درباره سهمیه احزاب و اینکه چه سهمیه ای از کدام جریان باشد، هیچ بحثی نشده است. اصولا چنین چیزی هم نخواهد بود. این راهبرد اقتضائاتی دارد؛ اولین اقتضا این است که هیچ کس سهم خواهی نکند. این به این معنی نیست که کسی نامزد خود را معرفی نکند. طبعا همه شخصیت ها و جریان ها نامزد معرفی می کنند. اما لازمه اش این است که سهم خواهی نشود. ضمن اینکه همه در آن فعال هستند و نامزدهای خود را مطرح می کنند. هیچ کس هم سهم خواهی قطعی نمی کند و همه نهایتا تسلیم سازوکار عقلایی و منطقی که مورد پذیرش همگان نیز هست، می شوند. این سازوکار است که مشخص می کند در نهایتچه فهرستی آماده شود. ممکن است این روزها در رسانه ها، افرادی خود یا نامزد احتمالی جریانی را معرفی کنند، این به معنی فعالیت احزاب و گروه هاست. درهیچ جا نوشته نشده که سهمیه احزاب یا فلان شخصیت چقدر باید باشد. همه نامزدهایی که (احزاب، گروه ها، شخصیت ها) خودشان را معرفی می کنند، همه در سبدی جمع خواهد شد و در درون این سبد، سازوکار عقل جمعی و عقلایی که به آن اشاره کردم، آنها را بررسی خواهد کرد و از بین همه آنها ۳۰ نفر را انتخاب می کند. این ۳۰ نفر فهرست نهایی را تشکیل می دهند. همه به این ملتزم هستند که پس از آن، از این ۳۰ نفر پشتیبانی کنند. همه فعال هستند و نامزدهای خود را مطرح می کنند و نهایتا پایبند فهرست نهایی خواهند بود. عملا متعهد به این هستند که کسی ساز جداگانه نزند. روند طوری است که اگر کسی هم ساز جداگانه زد، بین اصلاح طلبان و افکار عمومی جایگاهی نخواهد داشت. حتی به عنوان کسی که در یک امر ملی مسئله و اختلال ایجاد می کند، تلقی می شود. نحوه گزارش دهی به چه صورتی است؟ وظیفه ای که محوریت اصلاحات برای خودشان قائل هستند، این است که سعی کنند بین اصلاح طلبان وحدت ایجاد شود. به خاطر مقبولیت ایشان در بین اصلاح طلبان، هرجا مشکلی برای وحدت اصلاح طلبان ایجاد شده با سازوکاری توسط ایشان حل وفصل شده است. ایشان وظیفه ای اضافه بر این، برای خود قائل نیستند. اینکه بخواهند در فرایند کارها دخالت کنند یا گزارش مستمر به ایشان داده شود؛ چنین چیزی نیست. صرفا اگر جایی مشکل جدی پیش آید که نیاز به هماهنگی داشته باشد، نظر ایشان می تواند مشکل را حل کند. بقیه امور تماما توسط خود اصلاح طلبان و سازوکار های ایجادشده آنان انجام می گیرد. می توان آقای عارف را نماینده رئیس دولت اصلاحات در شورا دانست؟ سازوکار شورا روشن است. همه فعالانی که در جبهه اصلاح طلبان در امر انتخابات کار می کردند، به شکلی فراگیر تحت شورای عالی سیاست گذاری جمع شده اند و عمل می کنند. کسی نماینده کسی نیست. رئیس شورا و کارگروه ها و رؤسای کارگروه ها نیز همه توسط شورا انتخاب شده و می شوند. وضعیت نیروها چگونه است. برای بستن فهرست ها با کمبود نیروی اصلاح طلب مواجه نخواهید شد؟ اصلاح طلبان از نظر افراد شایسته و توانمند برای مجلس شورای اسلامی هیچ کمبودی ندارند. سابقه اصلاح طلبان در امور اجرائی و تقنینی، سابقه برجسته ای است. به صراحت می توان گفت از برجسته ترین نیروها در جامعه ایران، به لحاظ تجارب و توانمندی هایی که نشان داده اند، اصلاح طلبان هستند. امروز، این امر بیشتر از گذشته مشخص شده است. به این علت که در مدیریت ها بوده اند، تجارب خوبی به دست آورده اند، آزمون خود را پس داده اند و سوابق مؤثرتر و موفق تری دارند. برای مشکل تأیید صلاحیت ها چه فکری شده است؟ در مواجهه با این مشکل، چند نکته مطرح است. اصلاح طلبان به عنوان جریان برخاسته از این کشور و نظام جمهوری اسلامی، جریانی اصیل و ریشه دار، همواره متذکر شده اند حرکت های حذفی به صلاح کشور نیست. جریان های نظارتی باید بپذیرند هرچه حضور و مشارکت مردم فراگیر و جدی تر باشد، به نفع نظام و کشور است. اما نکته مهم تر این است اصلاح طلبی جریانی نیست که به تعداد محدودی نیروی اصلاح طلب شاخص محدود شود. اصلاح طلبی جریان ریشه دار و تاریخی در کشور ایران است. اکثریت بالای جامعه ایران اصلاح طلبند. این جامعه، جامعه ای فرهیخته، تحصیل کرده و توانمند است. مانند افراد شناخته شده اصلاح طلب، افراد زیاد دیگری درون جامعه (متخصصان، فعالان و نخبگان) هستند. طبیعی است که اگر در جایی افراد شاخص و شناخته شده اصلاح طلب نباشند، افراد توانمند دیگری هستند که می توانند خلأ را جبران کنند. بحث ائتلاف با اصولگراهای معتدل در جایی که کمبود نیرو هست یا ردصلاحیت صورت بگیرد، وجود دارد. آیا بهتر است این ائتلاف، پیش از مجلس انجام شود یا اصلاحات با ظرفیت مجاز خود وارد عرصه شود و بازی های ائتلافی را برای داخل مجلس (فراکسیون ها، ریاست مجلس و...) بگذارد؟ ائتلاف بحث پردامنه ای است. باید دید ائتلاف با چه جریانی ممکن است و با چه جریانی خیر. وارد این موضوعات نمی شوم. اما موضوع ائتلاف اصلاح طلبان با اصولگرایان، موضوع نادرست، غیرمفید و ناشدنی است. در کشور، دو جریان اصلی رقیب حضور دارند؛ اصلاح طلبان و اصولگرایان. این دو جریان باید با یکدیگر رقابت عادلانه کنند، نه ائتلاف. اصولگرای معتدل به چه کسانی می گویند؟ با گذشت زمان و با آسیب های عمیقی که جریان های افراطی بین اصولگرایان به خود اصولگرایان و کشور وارد کرده اند، به تدریج بخشی از اصولگرایان متوجه خطرات افراط گرایی بین خود شده اند، از آن فاصله گرفته اند و متذکر و متوجه شده اند که کشور باید به چه روندی بازگردد. آنچه امروز تحت عنوان اصولگرایی معتدل مطرح است، این است. اصولگرای معتدل حامی دولت است؟ اصلا چه ویژگی هایی دارد و آیا اصلاح طلبان آنان را بین نامزد های خود قرار خواهند داد؟ تعدادی از اصولگرایان که متوجه شدند در گذشته چه بر سر کشور آمد و خود نیز قربانی این رفتارها بودند، متوجه شدند که قطار منحرف شده از ریل اصلی باید سر جای خود برگردد. بنابراین به دولت به عنوان دولتی برخاسته از رأی مردم، کمک می کنند. اینها متوجه شدند که بعضی رفتارها به ضرر کشور است و فاصله خود را با افراطیون، زیاد و افراطی گری را طرد کردند. اصولگرایان یکی از جریان های اصلی این کشور هستند که در مقطعی با جریان های افراطی پیوند خوردند. اما الان بخشی از آنان در حال فاصله گرفتن از آنها هستند و می خواهند به جایگاه واقعی خود بر گردند. بعضی از این افراد که مواضع و رفتار مثبت و سازنده ای در راستای منافع ملی و مصالح عمومی داشته اند (مثل آقای مطهری) اگر کاندیدا شوند، بعید نیست که اصلاح طلبان از حضور چنین افرادی در فهرست خود استقبال کنند. همچنین، ممکن است اگر در برخی حوزه ها نامزدی برای اصلاح طلبان باقی نماند، در این صورت طبیعی است که بین نامزدهای باقی مانده مطالعه صورت می گیرد. اگر بین آنها، اعم از اصولگرایان معتدل و دلسوز و کارآمد یا فردی مستقل و توانمند و دلسوز، وجود داشته باشد، از او پشتیبانی انجام می شود، تا مجلسی توانمند، منطقی و باکفایت داشته باشیم. البته این به معنی ائتلاف بین دو جریان سیاسی کشور نیست. این سازوکار پذیرفته شده است؟ از نظر عقلایی امری درست و پذیرفته شده است. اما ریسک بالایی دارد. چون این افراد وارد تابلوی اصلاح طلبی می شوند... . خیر. به این معنی نیست. اگر در حوزه انتخابیه ای نامزد اصلاح طلبی باقی نماند و از نامزد اصولگرای معتدل حمایت شد، گفته شود که او نامزد اصلاح طلب است و او را اصلاح طلب تلقی کنند. طبعا اعلام می شود به دلیل اینکه نامزدی برایمان نمانده و این نامزد فردی است که در راستای منافع کشور عمل می کند، ما از این فرد حمایت می کنیم. در سطح ملی چنین اتفاقی در ریاست جمهوری ۹۲ اتفاق افتاد. آقای روحانی در ابتدا نامزد اصلاح طلبان نبودند. نامزد اصلاح طلبان، آقای هاشمی بودند که رد صلاحیت شدند. سپس اصلاح طلبان از بین نامزدها، دو نفر را قابل پشتیبانی دیدند که جمع بندی شد تا از آقای روحانی حمایت کنند و ایشان را به عنوان نامزد انتخاباتی اعلام کردند. اما شما طبقه ای خاکستری را وارد مجلس می کنید که معلوم نیست در بحث های آتی یا در بزنگاه های مجلس به کدام سمت بچرخد. مشابه آنچه در شورای شهر اتفاق افتاد... . اولا با روند شورای شهر مقایسه نکنید. چراکه یک نظام و سازمان مدیریت لازم برای شورای شهر وجود نداشت. آن زمان همه متوجه ریاست جمهوری و شرایط فوق العاده پیچیده ای که پیش آمد، بودند. ثانیا آیا راه حل بهتر و عقلایی تری سراغ دارید؟ می شود برای جاهایی که اصلاح طلبان نامزد ندارند، نامزدی را معرفی نکنند. چه الزامی است که ۲۹۰ نامزد معرفی شود؟ این حرف به این معنی نیست که الزاما باید ۲۹۰ نامزد معرفی کنیم. به این معنی است که در یک حوزه انتخابیه اگر نامزدی برای اصلاح طلبان باقی نمانده باشد، اصلاح طلبان در ابتدای امر می توانند میان نامزدهای مانده مطالعه کنند، که آیا کسی هست که نسبت به بقیه برای مجلس مناسب تر باشد و در صورت حضور، یک گام برای حل مشکلات بردارد یا اینکه ساکت بنشینند و اعلام کنند که هیچ نامزدی نداریم. از نظر عقلایی و صلاح کشور، کدام روش درست تر است؟ ممکن است افراد حوزه انتخابیه بین چند نامزد باقی مانده، فرد شایسته ای را پیدا نکنند، طبیعی است که از کسی پشتیبانی نمی کنند. اما اگر بین آنها فردی باشد که اصلاح طلب نباشد اما سوابقش نشان دهد که دلسوز کشور است و در راستای برون رفت کشور از وضعیت نابسامان تلاش می کند، برای اینکه این فرد به جای یک فرد ناتوان تندرو به مجلس رود، عقلاً و منطقا باید از او پشتیبانی کرد. استراتژی اصلاح طلبان با تمام شرایطی که صحبت کردیم، چیست؟ آیا می خواهند اقلیت قدرتمندی را در مجلس بگیرند یا برای اکثریت مجلس هدف گذاری کرده اند؟ این هدف گذاری انجام شده یا قرار است در بازه زمانی باقی مانده روی آن فکر شود و براساس آن تاکتیک های انتخاباتی جلو رود؟ آنچه برای اصلاح طلبان با مطالعه جمیع شرایط کشور و واقعیت های موجود، مهم است تشکیل مجلس معقول، منطقی و باکفایتی است که بتواند در راستای حل مشکلات جدی کشور تلاش کند، به خصوص مشکلاتی که محصول ناکارآمدی و سیاست های غلط هشت سال گذشته است. تشکیل چنین مجلسی برای اصلاح طلبان مهم است هر چند، امکان کسب اکثریت این مجلس برای اصلاح طلبان فراهم نباشد. این امر، منبعث از نگاه راهبردی تر اصلاح طلبان است که برای آنها منافع ملی و مصالح عمومی جامعه در رأس امور است. اقتضای نگاه به منافع ملی و مصالح عمومی این است که اصلاح طلبان خود را الزاما در شرایطی قرار ندهند که صرفا اگر مجلسی با اکثریت ما تشکیل شد در این صورت منافع ملی تأمین شده است، خیر. ممکن است منافع ملی با مجلسی هم تأمین شود که اکثریت آن اصلاح طلبان نباشند به ویژه به دلیل شرایط خاصی که برای اصلاح طلبان وجود دارد. اما مفهوم این جمله به هیچ وجه به این معنی هم نیست که اصلاح طلبان برای کسب اکثریت مجلس تلاش نمی کنند. حتما تلاش می کنند. تلاش حداکثری برای به دست آوردن اکثریت کرسی ها انجام می دهند. اما رفتارشان به گونه ای نیست که اگر چنین اتفاقی رخ نداد یا در ازای آن مجلسی تشکیل شد که اکثریت اصلاح طلب ندارد، اما درعین حال افراد باکفایت و توانایی آن را تشکیل دهند، برای آنها قابل قبول نباشد. اگر مجلسی با ویژگی هایی که گفتید شکل بگیرد، مثلا شاهد مجلسی شبیه مجلس پنجم باشیم که درمجموع مجلس قابل قبولی بود، این موضوع چقدر می تواند اختلافات و شکاف های جریان اصولگرا را بیشتر کند؟ آیا بیشترشدن اختلافات در جریان اصولگرا به نفع اصلاح طلبان است؟ اصلاح طلبان هرگز و به هیچ وجه دنبال این نبوده و نیستند که بین اصولگرایان شکاف و اختلاف ایجاد شود. اصلاح طلبان تلاش کرده اند به عنوان یک جریان گسترده سیاسی کشور، مشکلات درونی خود را حل وفصل و سعی کنند چتر فراگیر وحدت در جریان اصلاح طلب به وجود آید. همیشه آرزوی اصلاح طلبان این بوده که برای اصولگرایان نیز چنین اتفاقی روی دهد و آنها به یک اجماع منطقی برسند و در پی آن، یک رقابت منطقی عادلانه و سازنده در کشور شکل بگیرد. شرایط ایده آل برای یک نظام دموکراتیک، رقابت سازنده بین جریان های ریشه دار و اصیل کشور است. مشکلی که امروز در جریان اصولگرا هست ربطی به اصلاح طلبان ندارد که خواسته باشند بین آنها تفرقه ایجاد کنند بلکه مشکل به خود آنها برمی گردد. اصولگرایان دو مشکل کلیدی دارند. یکی از آنها تاریخی (مربوط به چنددهه گذشته) و دیگری عارضی و مربوط به دهه اخیر است. مشکل اول، این است که به شدت از رانت سیاسی و تبلیغاتی برخوردارند. در طول بیش از دودهه گذشته، همواره در رقابت های انتخاباتی، اصلاح طلبان با محدودیت مواجه می شدند و اصولگرایان با تمهیدات، امکانات فراوان و بستر هموار مواجه بودند که بدون هیچ دغدغه ای در میدان رقابت، یک طرفه عمل می کردند. این امر، اصولگرایان را فشل کرده و نگذاشته که اعتمادبه نفس و اتکای به خویش در آنها به طور عمیق شکل بگیرد تا بتوانند مشکلات خود را حل وفصل کنند. مشکل دوم که به دهه گذشته مربوط می شود، این است که خود را به جریان افراطی گره زدند. از آن زمان، آسیب های عمیقی دیدند که نه تنها این آسیب ها متوجه خودشان بود بلکه بیشتر به کل کشور متوجه بود. متأسفانه اصولگرایان پس از آن آسیب، به جز برخی از آنها هنوز نتوانسته اند تکلیف خود را با این جریان افراطی روشن کنند و این گره ها هنوز موجود است. این بزرگ ترین منشأ تفرقه در میان اصولگرایان است. اصلاح طلبان همواره آرزو داشته و دارند که یک سامان سیاسی سازنده و منطقی در کشور به وجود آید و آن این است که دو جریان ریشه دار سیاسی کشور که اختلاف سلیقه های جدی و عمیقی هم با هم دارند، بتوانند رقابت کنند و این رقابت، عادلانه باشد و رقابتی یک طرفه نباشد. اینکه ماحصل جریان ۹۲ به نفع اصلاح طلبان تمام شد، به خاطر اختلاف اصولگرایان بود؟ اولا اگر در سال ٩٢ اصولگرایان با هم متحد هم می شدند؛ در نتیجه تغییری حاصل نمی شد و شاید وضعیت مناسب تری هم به وجود می آمد. این را نتیجه آرا نشان می دهد. ثانیا اینکه می گوییم بین اصولگرایان وحدت ایجاد شود، به این معنی نیست که افراطیون هم باشند. این اتفاق شدنی و ممکن نیست. مشکل به خود آنها برمی گردد که اگر بخواهند با افراطیون پیوند بخورند، افراطیون هیچ حدی را برنمی تابند و به هیچ کسی تابه حال رحم نکرده اند؛ افراطیونی که با هزینه های بالای اصولگرایان به هیچ کدام از کسانی که هزینه دادند رحم نکردند و به همه آسیب وارد کردند. اگر آنها بتوانند بین خود و افراطیون فاصله بیندازند، می توانند راحت تر به اجماع برسند. اصلاح طلبان از وحدت اصولگرایان هیچ نگرانی ای ندارند بلکه از رقابت ناعادلانه و یک طرفه نگرانند. اگر آنها بین خودشان به اجماع برسند و شرایط رقابت نیز عادلانه و مساوی باشد، نوعی پیشرفت برای سامان سیاسی کشور است و جای نگرانی نیست.
چهارشنبه ، ۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پویش]
[مشاهده در: www.puyesh.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]
-
گوناگون
پربازدیدترینها