واضح آرشیو وب فارسی:انتخاب: پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : هنوز مدت زیادی از ماجراهای پسر پرحاشیه تلگرام نگذشته، آن هم درست در شرایطی که بحث بر سر فیلترینگ این شبکه اجتماعی هنوز داغ است. این ماجرا، عده ای را متقاعد کرد که فیلترینگ چنین شبکه هایی لازم است و مضراتی دارد که به مزایای آن غلبه می کند، و اما عده دیگری که معتقدند از "چاقو" هم می توان به درستی استفاده کرد، هم نادرست. به گفته آنها، این شبکه را هم که فیلتر کنیم، با فضاهای مجازی دیگر چه خواهیم کرد؟ نمی شود با امواج مقابله کرد و بهتر است کاری که انجام می دهیم، آگاه کردن مردم باشد که چطور از حریم خصوصی شان حفاظت کنند. دکتر مصطفی فروتن، روان شناس و محقق علوم رفتاری، به این اشاره کرد که چقدر باید از فضاهای مجازی استفاده کرد، چطور می توان هم از مزایای اینترنت و پنجره هایی که هر روز به رویمان گشوده می شود استفاده کنیم و هم از گزند و آسیب های احتمالی، در امان باشیم. اصلا ما چقدر ناگزیریم از این شبکه های اجتماعی استفاده کنیم؟ نمی توانیم خودمان را گول بزنیم. امروز در شرایطی زندگی می کنیم که سبک زندگی نسبت به گذشته تغییر پیدا کرده است. شاهد رشد تکنولوژی با سرعتی غیرقابل باور هستیم. این اتفاق باعث می شود به چیزهایی دسترسی پیدا کنیم که شاید هنوز فرهنگ آن را نداریم. در بعضی از مخالفت هایی که با این فضاهای مجازی صورت می گیرد، ممکن است تصور شود به سنتی گرایی گرایش داریم و اساسا فواید تکنولوژی را نمی دانیم؛ در حالی که بر کسی پوشیده نیست که این نوآوری ها نکات بسیار مثبتی را هم در خود دارند. چه نکات مثبتی؟ ارتباطات ارزان قیمت، تبادل اطلاعات رایگان، افزایش هوش هیجانی، درنوردیدن مرزها، پشت سر گذاشتن فشارهایی که در عرصه اجتماعی وجود دارد، گسترش ارزش های اجتماعی و اخلاقی، تبادلات تجاری، سرگرم کنندگی و ... با این شبکه های اجتماعی می توان یک محیط امن درست کرد که در آن تبادل اطلاعات انجام داد و مبتنی بر قوانین باشد. واتس اپ، تانگو، وایبر، فیس بوک و ... امروز تلگرام و فردا نمی دانیم چه نام و فضای دیگری در دسترس قرار می گیرد. نمی توانیم از شبکه های اجتماعی فرار کنیم، فقط باید یاد بگیریم که از آنها چطور استفاده کنیم. باید از این شبکه ها چطور استفاده کنیم که فرصت سوءاستفاده به افرادی مثل «پسر پرحاشیه تلگرام» داده نشود؟ هشداری که در اینجا می خواهم به آن اشاره کنم، به مرحله ای قبل از سوءاستفاده در فضای مجازی برمی گردد. آسیب های فضای مجازی عمدتا پیش زمینه ای در دنیای واقعی دارند؛ بنابراین اولین توصیه ای که می توان کرد این است که افراد نه تنها درباره شبکه های اجتماعی، بلکه درباره روابط اجتماعی هم دقت کنند که وارد روابط نادرست نشوند. در چند روز گذشته شاهد بودیم که ماجراهای پسر پرحاشیه تلگرام در رسانه ها منتشر شد و دیدیم که چطور یک نفر آبروی ده ها خانواده را از بین برد. در این میان به مضرات شبکه هایی مثل تلگرام اشاره شد اما از این نکته غفلت شد که به افراد هشدار داده شود در روابط اجتماعی شان هم ملاحظه کنند که با چه افرادی نشست و برخاست می کنند. برای این که هر روز شاهد یک آسیب در شبکه های اجتماعی نباشیم، مهمترین کاری که باید کرد این است که افراد مراقب روابطشان، هم در فضای واقعی و هم در فضای مجازی باشند. راهکارهای مشخصی برای مراقبت در برابر افراد سوءاستفاده کننده وجود دارد؟ بله، لازم است که این راهکارها به مردم آموزش داده شود تا شاهد مشکلات کمتری باشیم. در گذشته، لزوما باید کامپیوتری وجود داشت، اینترنت و سیم و کابل و ... در دسترس بود تا بتوانیم با دنیای اطرافمان ارتباط بگیریم اما در حال حاضر با ساده ترین گوشی های تلفن همراه به سادگی می توان به تمام شبکه های اجتماعی وارد شد؛ بنابراین حالاست که باید این قضیه جدی تر گرفته شود و آموزش های همگانی درباره استفاده از تکنولوژی های جدید از رسانه های مختلف ارائه شود. به عنوان مثال این که به کسانی که در هر شبکه اینترنتی و موبایلی عضو هستند، گفته شود دعوت به هر نوع گروهی را تایید نکنند، هیچگونه اطلاعات شخصی از خودشان منتشر نکنند، درست است که پلیس فتا بر فضای مجازی نظارت دارد اما هرکس بهتر است خودش مراقب آنچه انجام می دهد باشد تا به دردسر نیفتد. اگر به هر دلیلی مورد سوءاستفاده یا تهدید قرار گرفتند چه؟ در صورتی که اطلاعاتشان در فضای مجازی منتشر شد یا مورد سوءاستفاده قرار گرفتند، بلافاصله خانواده را در جریان قرار دهند. هر جایی که تهدیدی برای شرافت وجود دارد، پنهان کاری، کار را خرابتر می کند. شاید فاش کردن این قضیه و کمک خواستن از دیگران تلخ باشد اما تلخی به آن زمانی برمی گردد که در حال انجام عمل اشتباه بوده اند، حالا باید از عواقب بیشتر جلوگیری کنند. یکی از مسائلی که لازم است به آن اشاره شود این است که این روزها مشکل شبکه های اجتماعی را خصوصا بین زوجین شاهد هستیم و تبعاتی که استفاده نادرست و افراطی از اینترنت و پیغام رسان ها در حوزه خانواده به همراه خواهد داشت بسیار زیاد است. در بین مراجعانتان چقدر با این مساله مواجهید؟ می توانم بگویم سه پنجم مراجعین من به دلیل مشکلاتی مراجعه می کنند که بین والدین و فرزندان نوجوان و جوانشان ایجاد شده و گاهی حتی به مقطع ابتدایی هم رسیده است. یک پنجم این مشکلات به اشتباهات زناشویی برمی گردد و تنها یک پنجم مراجعان به دلایلی مانند وسواس و اختلالات و ... مراجعه می کنند. درباره این سه پنجم باید گفت بیشتر والدینی که به ما مراجعه می کنند از توجه افراطی فرزندشان به تلفن همراه و ورود در شبکه های اجتماعی شکایت دارند. در یک پنجم مراجعان هم که به اشتباهات و گاهی خیانت های زناشویی مرتبط است، نقش تلفن همراه و باز هم شبکه های اجتماعی بسیار پررنگ است. ورود به این فضاها به راحتی است اما خروج از آن به راحتی نیست و می تواند بذر بسیاری از اختلافات زناشویی و خانوادگی را در محیط خانوادگی بپاشد. برای این که با شبکه های اجتماعی، روابط خانوادگی دچار مشکل نشود، چه توصیه هایی دارید؟ این که به عنوان زوجین موظفیم اخلاق مدار بودن روابطمان را حفظ کنیم. لازم است همسرمان در جریان ارتباط های ما در شبکه های مجازی باشد. یکی دیگر از توصیه ها این است که ساعتی از شبانه روز را به دیگران اعلام کنیم که فقط در آن زمان می توانیم پاسخگوی آنها باشیم. این زمان باید وقتی باشد که می دانیم بدون به کانون خانواده ما آسیب نمی زند و فرصت کافی داریم که به فضای مجازی بپردازیم. نباید اینطور باشد که افرادی که با آنها در ارتباطیم، در هر زمانی از شبانه روز احساس کنند می توانند با ما ارتباط بگیرند و وقت ما را صرف خودشان کنند. ضمن این که برای اعتمادسازی بیشتر، می توانیم یک شبکه نرم افزاری مشترک ایجاد کنیم و به دوستانمان بگوییم در آن محیط با ما در ارتباط باشند. همچنین توصیه می شود زوجین در تلفن همراهشان پسورد بگذارند، اما این پسورد را لازم است همسرشان داشته باشد. در این صورت، تکلیف حریم خصوصی و هویت فردی چه می شود؟ گاهی تصور می شود حریم خصوصی به این معناست که من هر کاری بخواهم می توانم انجام دهم و به کسی مرتبط نیست؛ اما این تعریف درستی از حریم خصوصی نیست. درست است که هرکسی نیاز به خلوت برای خودش دارد؛ اما این که در آن خلوت چه می کند هم مهم است. در فضایی زندگی می کنیم که انواع و اقسام تهدیدات وجود دارد، اگر هیچگونه مشارکت و همدلی وجود نداشته باشد، مشخصا این حریم خصوصی نمی تواند حریم «امن» خصوصی باشد. ما قطعا به «حریم امن خصوصی» احتیاج داریم؛ اما لازم است به کلمه »امن» که غالبا مغفول می ماند توجه کنیم. ممکن است دوست نداشته باشیم یکسری از روابط را دیگران و حتی برخی اعضای خانواده مان بفهمند، اما این روابط تا کجا می تواند ارزشمند و اثرگذار باشد؟ مسلما تا جایی که کانون و کیان خانواده تهدید نشود. شاید کسی در فضای خصوصی بخواهد با افرادی معاشرت کند که بزهکارند، این که بگوید این حریم خصوصی من است و دیگران نباید دخالت کنند منطقی است؟ وقتی از فضای مجازی و دنیای بدون حفاظ اینترنت حرف می زنیم، درمورد فضایی صحبت می کنیم که فضای شبهه ناکی است. به عنوان یک درمانگر در زمینه خیانت ها و اشتباهات زناشویی دیده ام هنگامی که بذر شبهه و سوءظن ایجاد شود، چه التهاب هایی در خانواده رخ خواهد داد. اینها نشان دهنده بی اعتمادی بین اعضای خانواده نیست؟ فضای امن و معتمدانه خود به خود شکل نمی گیرد. این فضا لازم است تولید شود. هویت انفرادی در شرایطی است که شرایط امن و بسامان باشد نه هنگامی که یکی از طرفین، هنوز همسرش را به طور کامل نمی شناسد یا نسبت به بعضی از روابط او حساس است. شکی که در چنین مواردی ایجاد می شود، گاهی آنقدر به اعتمادسازی منجر نمی شود تا زمانی که به یک جدایی ختم شود. نباید بگذاریم آنچه آمده تا زندگی را برای ما تسهیل کند، عامل التهاب شود. مطمئن باشید وقتی اعتماد و شناخت کافی ایجاد شد، حریم امن خصوصی و هویت شخصی خود به خود در محیط سالم خانوادگی و بدون دغدغه رعایت می شود.
سه شنبه ، ۳آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: انتخاب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]