محبوبترینها
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1810418055
شاهین نصیری‌نیا: برای کار در ایران اختیار تام می‌خواهم / در بازی‌های بوسان لجبازی کردم
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱ آذر ۱۳۹۴ - ۰۱:۳۶
شاهین نصیری‌نیا بدون شک یکی از بهترین‌های تاریخ وزنه‌برداری ایران است. او که سالهاست در آمریکا زندگی می‌کند، این بار در قالب مربی تیم ملی وزنه‌برداری کشور محل اقامتش در رقابتهای جهانی حاضر شده اما در گپ و گفتی کوتاه می‌توان حسرت حضور در کنار تیم ملی ایران را در عمق چشمانش یافت. به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به هیوستون، شاهین نصیری‌نیا نخستین ستاره وزنه‌برداری ایران پس از انقلاب اسلامی بود. او در رقابتهای سال 1999 در آتن و در وزنی که کشور میزبان قهرمان دو دوره المپیک، پیروس دیماس را به میدان رقابت فرستاده بود، در شگفتی تمام توانست قهرمان جهان شود و پس از حدود 40 سال مدال طلای جهان را برای ایران به ارمغان بیاورد. این درخشش خیره‌کننده، آغاز و پایان فروغ این قهرمان بسیار پراستعداد بود، چراکه سال بعد در بازی‌های المپیک سیدنی در شرایطی کاملا ناعادلانه و عجیب مجبور به کناره‌گیری از رقابت‌ها شد و پس از آن نیز به قول خودش با اشتباه‌های مکرر که نشات‌گرفته از بی‌تجربگی این وزنه‌بردار جوان بود، هیچگاه نتوانست به شایستگی‌هایش در این ورزش برسد. شاهین نصیری‌نیا پس از سال‌ها فراز و فرود، امسال در رقابتهای سال 2015 با گرمکن تیم ملی وزنه‌برداری آمریکا در سالن و هتل محل رقابت‌ها تردد می‌کند تا نشانی از مربیگری او در تیم ملی کشور محل اقامتش باشد. خبرنگاران با او در اتاق 511 هتل محل اقامتش به گفت‌وگویی دوستانه نشستند و خاطرات گذشته و امروز را با یکدیگر مرور کردند. * چطور شد امسال مربی تیم ملی آمریکا شدید؟ ساختار وزنه‌برداری و تیم‌های ملی این کشور چگونه است؟ نصیری‌نیا: ساختار ورزش در آمریکا از جهاتی به کشورهای دیگر شبیه است و از جهاتی فاصله زیادی دارد. فدراسیون ملی آمریکا متشکل از یک هیات اجرایی و یک CEO است که تقریبا این فرد هماهنگ‌کننده در وزنه‌برداری کشور است و تمامی تصمیم‌ها در هیات اجرایی اتخاذ می‌شود. در سطح ملی هم یک سرمربی به صورت رسمی با فدراسیون در حال قرارداد است و سایر مربیان پس از رقابتهای انتخابی تیم ملی مشخص می‌شوند؛ به طوری که چند دوره رقابتهای انتخابی تیم ملی مشخص می‌شود و هر فردی که توانست بهترین نتیجه را بیاورد به همراه مربی‌اش عضو تیم ملی آمریکا می‌شود. امسال نیز با توجه به اینکه الکس شاگرد من در وزن 69 کیلوگرم توانست در رقابتهای انتخابی عضو تیم ملی آمریکا شود، من هم به عنوان مربی عضو تیم ملی شدم. * پس تقریبا عدالت به خوبی اجرا می‌شود. نصیری‌نیا: البته من واقعا این روش را نمی‌پسندم. درست است که وزنه‌بردار از طریق رقابتهای انتخابی عضو تیم ملی می‌شود اما به نظر من شرایط وزنه‌برداری در آمریکا تا حدود زیادی آماتور است تا حرفه‌ای. برای من هم بسیار سخت است که با این شرایط شاگردی را تا رده جهانی برسانم. البته من سه شاگرد خوب دارم که هرکدام توانایی عضویت در تیم ملی را دارند. با این وجود شرایط نسبت به تیم‌های سطح اول جهان متفاوت است. به هرحال صحبت‌هایی شده تا من سرمربی تیم ملی آمریکا باشم اما هنوز نهایی نشده است. از چند کشور دیگر هم پیشنهاد دارم اما هنوز تصمیم نهایی را نگرفته‌ام تا ببینیم بعد از رقابتهای جهانی چه اتفاقی می‌افتد. * در مورد تیم ملی ایران چطور؟ نصیری‌نیا: ببینید، خدمت کردن به تیم ملی کشورم آرزوی من است. چه کسی دوست ندارد به تیم ملی کشورش خدمت کند؟ اما من نمی‌خواهم به هر قیمتی و با هر شرایطی در آن تیم کار کنم. به هر حال وقتی اسم نصیری‌نیا یا حتی توکلی و باقری و هم‌دوره‌ای‌های ما می‌آید، مردم توقع دارند که همه چیز رو به راه باشد و تیم‌های ملی وزنه‌برداری ایران بهترین نتیجه را بگیرند. بنابراین من دوست ندارم در شرایطی به تیم ملی ایران بروم که شرایط برای کار کردن من مهیا نباشد. من حس می‌کنم اکنون نه درخواستی برای کمک من وجود دارد و نه اینکه من با شرایط و امکانات موجود می‌توانم به تیم ایران کمک کنم. من تنها در شرایطی می‌توانم به ایران کمک کنم که اختیارات تام در تیم ملی و امکانات لازم برای موفقیت را داشته باشم. * البته این روزها هم گویا کمی مدیریت در تیم ملی وزنه‌برداری سخت شده است. وزنه‌برداران توقعات بیشتری نسبت به دوره شما دارند و در کوچک‌ترین مسئله مانند قرار گرفتن در گروه B نیز نسبت به کادر فنی اعتراض می‌کنند. نصیری‌نیا: من هم این موضوعات را شنیده‌ام. خب نه اینکه این اتفاق‌ها الان باشد و زمان ما نبوده باشد. زمان ما هم بود اما ما کمی نسبت به اصول، پایبندی بیشتری داشتیم. من هم اشتباه‌های زیادی کردم. در بازی‌های آسیایی 2002 بوسان در حالی که رکورددار آسیا و بازی‌های آسیایی بودم با لجبازی به روی سکو رفتم و به صورت تعمدی اوت کردم و بعد از آن از حضور در رقابتهای جهانی هم سر باز زدم، فقط به دلایلی که اصلا امروز حتی برای خودم هم قابل قبول نیست. من قبول دارم که آن روز اشتباه کردم و دوست دارم این تجربه به نسل جدید انتقال داده شود و بگویم که امروز حتی یک مدال هم یک مدال است. هم برای ایران ارزشمند است و هم برای خود ورزشکار. امروز هم ورزشکاران باید دوراندیش باشند و به آینده نگاه کنند. نباید با حواشی از اصل ماجرا دور بیفتند. * و شما یک بار دیگر هم البته به دلایل عجیب و غریب مدال المپیک را از دست دادید. نصیری‌نیا: در سیدنی شرایط من استثنایی بود. نمی‌دانم دقیقا به چه علتی من اجازه ادامه رقابت را پیدا نکردم اما آن زمان ایوانف به من گفت دو سه روز پیش از رقابت وقتی تمرین‌های سنگین من را دیدند، هجمه‌ها آغاز شد. خیلی‌ها تلاش کردند من قهرمان المپیک نشوم. رقیب من پیروس دیماس یونانی بود و می‌رفت که به سومین مدال طلای خود در بازی‌های المپیک برسد. بنابراین چندان بعید نبود که بخواهند از هر طریقی او قهرمان شود. در نهایت هم با بهانه‌ای واهی من را از ادامه رقابت محروم کردند و در آن مسابقه نیز مجبور به تمارض به آسیب‌دیدگی شدم. * فکر می‌کنید باز هم این اتفاق‌های عجیب و غریب در وزنه‌برداری بیفتد؟ نصیری‌نیا: من امیدوارم این شرایط برای کسی تکرار نشود. البته بعدها دیدیم متاسفانه شاید سعید علی‌حسینی هم مانند من دچار این مشکل شد و متاسفانه او دیگر نتوانست به رقابتهای ورزشی بازگردد. من تاکنون چند بار سعید را دیده‌ام و واقعا هر بار حسرت می‌خورم که چطور این جوان دیگر نتوانست به رقابتهای ورزشی بازگردد. در این ورزش خیلی مهم است که حواسمان جمع باشد تا آسیبی به ما وارد نشود. این اتفاق‌های عجیب و غریب می‌افتد و به نظر من میزان دوستی ما با مدیران ارشد فدراسیون جهانی در کاهش و افزایش این اتفاق‌ها تاثیرگذار است. شما ببینید در دوران حسین رضازاده بهترین نتایج تاریخ وزنه‌برداری ایران به دست آمد و شاید یکی از دلایلش همین ارتباط خوب رضازاده با فدراسیون جهانی بود. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
ورزش
پربازدیدترینها