واضح آرشیو وب فارسی:نسیم صبا: گروهبان یکم جلیل با خدای تازه دامادی 23 ساله است که از سه سال پیش با پوشیدن لباس سبز وارد نیروی انتظامی شد. هفته گذشته زمانی که برای نجات جان مادربزرگ و دو نوه اش به دل آتش زد، نمی دانست خبرساز می شود. او تا یک قدمی مرگ پیش رفت، اما توانست با شجاعت خود، به پیرزن و دو کوک خردسالش زندگی ببخشد. تصویر مامور پلیس ناجی مادربزرگ و نوه هایش مامور فداکار در گفت وگو با جام جم از روزحادثه می گوید. از ماجرای آتش سوزی برایمان بگو؟ آن روز حدود ساعت 2 بعد از ظهر همراه یکی از سربازان مشغول گشتزنی در محله های شهر بودیم که در محله سلمان شهر مهریز متوجه خانه ای شدم که در حال سوختن بود. از خودرو که پیاده شدم، دیدم چند مرد و زن در نزدیکی آن ساختمان ایستاده اند و زن جوانی در میان جمعیت بر سرش می کوبد و با التماس فریاد می زند، مادرم و دخترهای خردسالم در خانه گرفتار شده اند. آنها را نجات دهید. هنگام ورود به خانه نترسیدی خودت هم گرفتار شوی؟ آن لحظه به چیزی فکر نمی کردم. این که پلیس هستم و ممکن است در این حادثه جان خود را هم از دست بدهم، برایم مهم نبود و به تنها چیزی که فکر می کردم، جان افرادی بود که در میان شعله های آتش و دود گرفتار شده بودند. همسایه ها کنتور برق و گاز را قطع کرده بودند. دستمالی از داخل حیاط برداشتم و پس از خیس کردن، آن را جلوی دهانم گرفتم. متوجه بیل کوچکی در باغچه خانه شدم. بیل را برداشتم و با آن ضربه هایی به شیشه های نورگیر رو به خیابان زدم و تعدادی از پنجره ها را شکستم تا با این کار دود داخل خانه به بیرون تخلیه و راهی برای جریان هوا در خانه ایجاد شود. چطور مادربزرگ و نوه ها را پیدا کردی؟ زمانی که وارد راه پله ها شدم همه جا پر از دود بود و با توجه به قطع شدن کنتور برق، همه جا تاریک بود و به سختی می شد داخل ساختمان شد. شعله های آتش از یکی از اتاق ها در حال زبانه کشیدن و سرایت به دیگر بخش های ساختمان بود. بچه ها و مادربزرگ را صدا زدم. صدای گریه بچه ها به گوشم رسید. فقط از آنها خواستم آرام باشند تا نجاتشان دهم. مادربزرگ بچه ها را صدا زدم تا این که صدای او را که در یکی از اتاق ها گرفتار شده بود شنیدم. با بی سیمی که همراه داشتم چند بار موقعیتم را به همکارانم اعلام کردم و خواستم به اورژانس و آتش نشانی اطلاع دهند. بعد چه کردی؟ به سختی در میان دود و آتش توانستم اتاقی را که پیرزن در آن زندانی شده بود پیدا کنم. چند بار صدایش زدم. ترسیده بود و نمی خواست از اتاق بیرون بیاید. آرامش کردم و گفتم پلیس هستم و برای نجات او و دو نوه اش آمده ام. پیرزن زمانی که در را باز کرد، به سمتش رفتم و ابتدا پارچه نمناکی را که همراهم بود، دور دهانش بستم تا بر اثر استنشاق دود مسموم نشود. بعد او را روی پشتم گذاشتم تا به بیرون ساختمان برسانم. همه جا را دود گرفته و شعله های آتش در حال سرایت به اطراف بود. به سختی پیرزن را به ورودی ساختمان منتقل کردم. سرباز پتویی آورد و با حضور چند زن که به کمک ما آمده بودند، پیرزن را از ساختمان خارج کردیم. نوبت به دختران خردسال رسید. دو خواهر سر و صورتشان سیاه شده بود و در میان دود و آتش گرفتار شده بودند. به سختی وارد اتاقی که پر از دود و آتش بود شدم، با یک دستم با حوله شعله های آتش را خاموش می کردم، اما بی فایده بود. در همین موقع توانستم به دختر بچه ها نزدیک شوم و آنها را در آغوش بگیرم. خیلی ترسیده بودند. با باز کردن راهی در میان دود، آن دو را از ساختمان خارج کردم و تحویل همسایه ها دادم. سعی کردم شعله های آتش را خاموش کنم، اما زمانی که به راه پله ها نزدیک شدم بی هوش شدم. بعد از حادثه با نجات یافتگان ملاقات کردی؟ بله آنها دوبار زمانی که در بیمارستان بستری بودم به ملاقاتم آمدند. وقتی شادی را در صورت دو کودک دیدم، خدا را شکر کردم. همسرت زمانی که متوجه شد جان سه نفر را نجات داده ای، چه واکنشی نشان داد؟ اول خیلی نگران شده بود. از ماجرا خبر نداشت و نمی دانست چه بلایی سر من آمده است. سراسیمه همراه دیگر اعضای خانواده ام به بیمارستان آمده بود. زمانی که متوجه شد من جان مادربزرگ و دو نوه اش را از میان شعله های آتش و دود نجات داده ام و خطری تهدیدم نمی کند، آرام شد. معصومه ملکی - حوادث / روزنامه جام جم
جمعه ، ۲۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نسیم صبا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]